Vraag van de dag 23 december
Wat is je allereerste herinnering?
Ik heb veel flarden aan herinneren waar ik geen tijdstip aan kan hangen. Met mijn broers voor de kolenkachel met het jabo profiel in je knieën. Voor op de fiets bij mijn moeder, paardje rijden op de rug van mijn vader.
Uit mijn kleuterschool tijd herinner ik mij nog heel veel het Sinterklaas- en kerstfeest, de poppen- en blokkenhoek, de fietsjes en speeltoestellen buiten. Ik had het daar enorm naar mijn zin misschien heb ik daarom nog zo veel herinneringen.
Ik denk in groep 1 van de basisschool. Daar was een grote zandbak met stenen rand waar je op kon lopen. Ik herinner me sowieso wel veel van de basisschool, maar heb bij veel dingen geen idee meer of ik bijv. 4 of 7 was.
Dat weet ik niet zeker. Toen ik een paar jaar geleden een boek van mijn vader kreeg herkende ik het gelijk van toen ik heel klein was. Een jaar of twee denk ik. Dat vond ik wel apart. (het was een zwarte kaft met een felrode cirkel, dus wel opvallend)
Dat ik als net twee jarige in de sloot gevallen ben. Die gelukkig ondiep genoeg bleek dat ik langs de kant kon staan.
Het is voor mij dus ook geen traumatische herinnering, wel een rare, omdat er namelijk een man op de fiets stopte en alleen maar gezegd heeft ‘ik zou maar snel naar mama gaan’, maar me niet uit de sloot getild heeft.
En de realisatie dat mijn moeder me alleen liet spelen als twee jarige, ik was op stap met kinderen van een jaar of vijf/zes.
Weet niet meer precies welke herinnering ik als eerste had. Wat me wel opvalt dat mijn herinneringen gekoppeld zijn aan eten, heel raar... Nouja ik heb ook een lief/haat verhouding met eten, weet niet of dat het daarmee te maken heeft. Maar goed, dat is voor een ander topic.
Kermis in het dorp met een reuze suikerspin. Frikandellen bij mijn opa toen mijn broertje was geboren. Eerste schoolreisje in de huifkar, picknicken.
Met mijn fietsje bij de zandbak, onderaan de flat waar we toen woonden. Ik was toen rond de 2 jaar oud.
Heb ooit gecheckt of de herinnering klopte door het aan één van mijn ouders te beschrijven. Er zijn geen jeugdfoto's van, dus moest echt puur uit mijn geheugen komen, het klopte inderdaad.
Ben als kind veel verhuisd (ook op mijn 2e dus), dan is het makkelijker om herinneringen aan bepaalde periodes te koppelen.
Dat ik dit zag. Het heeft me weken en wekenlang bezig gehouden.
Zelfs nu moet ik even slikken als ik het weer lees.
https://berichtenuithetverleden.wordpress.com/2011/09/23/omayra-sanchez-1985/
Moeilijk te zeggen.
Denk dat mijn vroegste herinnering was voor mijn tweede verjaardag, waarbij ik over een wit pluchen dekbedovertrek kroop. Maar hier heb ik later ook een foto van gezien, dus is de herinnering echt of gefabriceerd?
Anders toen ik twee was, de doop van mijn broer en de irritante strakke pullover die ik toen droeg.
Veel 'herinneringen' zijn natuurlijk op latere leeftijd gekomen dmv de foto's, maar een bewuste herinnering is een geur die ik rook in de tuin van ons pension in Oostenrijk. Ik was toen 3,5 jaar.
Achterin de auto bij mijn vader. Een donkerblauwe Ford Taunus 12M. En het auto-ongeluk dat we ermee hadden. Ik was toen twee.
Dat kan niet door foto’s komen, want die zijn er wel, maar niet van de binnenkant. En die herinner ik me nog. Er zat een heel mooi logo op het stuur. Daar vond ik pas foto’s van op internet en toen was ik al best wel volwassen (ik ben van 1970).
Dat ik op de peuterspeelzaal waren mijn 1e herinneringen.
Dat ik zat te rommelen met een skippibal en dacht wat moet ik hier in godsnaam doen.
Dat we blauwe klei hadden waarmee we konden kleien, maar echt kleien deed ik niet want ik wist niet zo goed wat ik aan moest met de vreemde kindjes die aan het tafeltje zaten te kleien, dus dan liep ik maar weer weg.
Dat mijn sibling haar melk niet wilde drinken en ze niet eerder van haar stoel mocht en spelen voor ze haar beker op had, en toen ging ze huilen en zat ze huilend op haar stoeltje met de beker melk in haar hand en ging ik ernaast staan huilen, ookal had ik mijn melk al op en mocht ik gaan spelen.
Dat ik een meisje een rotdouw gaf, die viel en ging huilen, juf werd boos op mij en ik snapte niet waarom (nu wel 
). Toen ben ik weggekropen onder het speelhuisje voor mijn gevoel uren (waarschijnlijk in het echt maar een minuut of 5) want ik dacht dan kan ik tenminste niks meer fout doen.
Dat ik op de peuterspeelzaal aan kwam in dezelfde jurk als mijn sibling, en dat ons gezamelijke vriendinnetje OOK die jurk aan had en dat we dat hilarisch vonden want nu waren we met zijn drieën.
Dat we op onze verjaardag kaarsjes mochten blazen, ik bijna mijn papieren feesthoed in de fik zette omdat ik onhandig wilde blazen (die van sibling was veel mooier ook vond ik, die van haar was hoog en blauw met rood en de mijne pastel en laag) en dat we daarna werden opgetild om een gebreid knuffeltje in de vorm van een poppetje die aan een touwtje aan het plafond hing uit te kiezen, die hingen er het hele jaar en als je jarig was mocht je er eentje pakken. Ik koos een geel met roze en mijn zus had een oranje met wit en turqoise en dat was het leukste moment van de peuterspeelzaal, maar dat betekende wel dat we daarna weg moesten naar de basisschool, maar wat dat was wist ik nog niet.
Hinoki schreef op 23-12-2021 om 11:01:
Dat ik dit zag. Het heeft me weken en wekenlang bezig gehouden.
Zelfs nu moet ik even slikken als ik het weer lees.
https://berichtenuithetverleden.wordpress.com/2011/09/23/omayra-sanchez-1985/
Oh ja dat verhaal heb ik een keer gelezen en heb nooit echt gesnapt hoe het kon dat er een camera op gericht stond maar ze gewoon 3 dagen van ellende maar dood ging.
Peen schreef op 23-12-2021 om 09:53:
Dat ik in het ziekenhuis werd achtergelaten door mijn moeder, want ik moest worden geopereerd. Ik was toen 2. Ze duwde me zo in de armen van een verpleegkundige, draaide zich om en liep weg. Ik moest zo vreselijk hard huilen
Mijn moeder had dat ook! Ze gingen met de bus ergens heen. Ze wist niet waar ze was, ze werd ineens door een verpleegkundige vastgepakt en meegenomen en haar moeder bleef haar huilend nastaren en zij had geen idee wat er gebeurde want niemand had haar wat verteld. Echt bizar.
Ik denk de allereerste vakantie. Het was een proef-vakantie (weekend) en ik kreeg de toilet-deur niet van het slot. Ook brood gemaakt op een stok boven een kampvuurtje. Ik was iets van 3 jaar.
Hinoki schreef op 23-12-2021 om 11:01:
Dat ik dit zag. Het heeft me weken en wekenlang bezig gehouden.
Zelfs nu moet ik even slikken als ik het weer lees.
https://berichtenuithetverleden.wordpress.com/2011/09/23/omayra-sanchez-1985/
Oe ja, ik ken dit verhaal wel maar had er al heel lang niet meer aan gedacht. Wat een verschrikkelijk leed.