Vraag van de dag 16 december
Waar stoor jij je snel aan?
Mama-Inge schreef op 16-12-2021 om 15:03:
Dat er mensen zijn die zich storen aan dat je vlees eet en dan er op gaan hameren dat je wel wat minder vlees mag gaan eten
Las het laatst in het wat eten we vandaag topic werd er heel letterlijk gezegd dat het wel wat minder mocht
In mijn topic? Ik heb dat niet gezien maar kan er overheen gescrold hebben natuurlijk.
Iedereen moet het zelf weten wat ze eten en drinken vind ik.
Bakblik schreef op 16-12-2021 om 14:15:
[..]
Jaren geleden kwam ik thuis uit en nachtdienst, viel middenin de hal en breng file van de school hier verderop in de straat. Een mevrouw had haar auto met alarmlichten aan op de stoep voor mijn huis staan, zodanig dat ik over de heg heen mijn tuin in moest klimmen.
Toen ze terug kwam lopen (peuter in een buggy) vroeg ik haar naar het waarom van deze parkeeractie.
Ze begon van leer te trekken:
Waarom zo ongeduldig, wie ben jij eigenlijk, je ziet toch zelf wel dat je in deze straat nergens normaal kunt parkeren! Bemoei je er niet mee!
Toen ik zei dat ik mijn tuin en dus huis niet in kon en net uit de nachtdienst kwam had ze nog het lef om te zeggen:
Ach je hoefde maar 10 minuten te wachten en ik heb haast.
Oh ja, da's ook een ergernis van me: mensen die meteen beginnen te blaffen terwijl ze zelf fout zitten 
Laatst had mijn oudste toen ik hem 's avonds naar zijn wooninstelling bracht, een cluster epileptische aanvallen. Dus zette ik hem niet voor de deur af, maar ging mee naar boven om hem snel noodmedicatie te geven en de overdracht met de verpleging te regelen. Hij kan tijdens zo'n cluster nog wel een beetje (tollend) lopen, maar zakt steeds in slowmotion weg. Best lastig om zijn ruim 100kg overeind te houden en die grapjas had zijn rolstoel weer eens niet mee 
....
Op de tweede etage werd de lift tegengehouden. Een vrouw van de dementie-afdeling in pyjama blokkeerde de deur. We moesten meekomen. NU. Nou nee mevrouw, we moeten naar boven. Ze bleef tussen de deur staan. Eiste dat we kwamen. NU. Liet haar luier zien. NU. Ik zei dat ze de verpleging moest zoeken. Maar zij vond dat wij haar moesten helpen. Dus ik roep daar de gang in of er iemand is. Hallo??? Iemand??? Niks. Ik kon twee dingen doen: proberen die vrouw aan de kant te duwen om naar boven te kunnen òf eerst haar helpen. Dus tsja. Even een aanval afgewacht tot mijn zoon weer stevig stond en toen toch maar samen die afdeling opgelopen. Ze stonk naar poep. Ik nog steeds roepen of er iemand was. Niemand. De personeelsruimte was leeg. Halloohooo??? Ondertussen loopt die vrouw aan allerlei deuren te morrelen. Hier moeten we zijn. Oh nee. Daar moeten we zijn. Toch niet ...
Hoor ik ineens toch stemmen in die personeelsruimte. Dus ik trek een sprintje die kant op. Twee verpleegkundigen kwamen gezellig kletsend binnen vanaf het balkon. Ik leg ze uit dat onze lift werd tegengehouden door een rondspokende cliënt terwijl wij snel naar boven moesten vanwege epileptische aanvallen. 'Oh, mevrouw de Vries weer zeker?'
Zij naar die mevrouw, wij naar de lift. Op weg naar de lift, zei ik tegen mijn zoon (en dat had ik misschien beter niet kunnen doen): 'Nah, die stonden dus gewoon te roken!'
Schreeuwt een van die twee verpleegkundigen door de gang dat ik wel een beetje respect mocht hebben. Zij hadden ook recht op pauze!!! Snap ik helemaal. Maar ik hoef jullie werk toch niet te doen? Ik liep er notabene met iemand die snel zijn medicijnen moet hebben. Hou die balkondeur dan open als je wil roken! Nah, toen stoof ze dus vloekend met een 'Kom dan, kom dan!' onze kant op. Wat was ik blij dat de liftdeuren dicht gingen!
Anyway. De zorg is dus echt enorm overbelast. Dat werd wel heel duidelijk zo 
Hoop dat ze ervan geleerd hebben. Lijkt me niet de bedoeling dat toevallige voorbijgangers door demente patiënten worden uitgenodigd om een luier te verschonen 
yette schreef op 16-12-2021 om 16:20:
[..]
Oh ja, da's ook een ergernis van me: mensen die meteen beginnen te blaffen terwijl ze zelf fout zitten
Laatst had mijn oudste toen ik hem 's avonds naar zijn wooninstelling bracht, een cluster epileptische aanvallen. Dus zette ik hem niet voor de deur af, maar ging mee naar boven om hem snel noodmedicatie te geven en de overdracht met de verpleging te regelen. Hij kan tijdens zo'n cluster nog wel een beetje (tollend) lopen, maar zakt steeds in slowmotion weg. Best lastig om zijn ruim 100kg overeind te houden en die grapjas had zijn rolstoel weer eens niet mee
Op de tweede etage werd de lift tegengehouden. Een vrouw van de dementie-afdeling in pyjama blokkeerde de deur. We moesten meekomen. NU. Nou nee mevrouw, we moeten naar boven. Ze bleef tussen de deur staan. Eiste dat we kwamen. NU. Liet haar luier zien. NU. Ik zei dat ze de verpleging moest zoeken. Maar zij vond dat wij haar moesten helpen. Dus ik roep daar de gang in of er iemand is. Hallo??? Iemand??? Niks. Ik kon twee dingen doen: proberen die vrouw aan de kant te duwen om naar boven te kunnen òf eerst haar helpen. Dus tsja. Even een aanval afgewacht tot mijn zoon weer stevig stond en toen toch maar samen die afdeling opgelopen. Ze stonk naar poep. Ik nog steeds roepen of er iemand was. Niemand. De personeelsruimte was leeg. Halloohooo??? Ondertussen loopt die vrouw aan allerlei deuren te morrelen. Hier moeten we zijn. Oh nee. Daar moeten we zijn. Toch niet ...
Hoor ik ineens toch stemmen in die personeelsruimte. Dus ik trek een sprintje die kant op. Twee verpleegkundigen kwamen gezellig kletsend binnen vanaf het balkon. Ik leg ze uit dat onze lift werd tegengehouden door een rondspokende cliënt terwijl wij snel naar boven moesten vanwege epileptische aanvallen. 'Oh, mevrouw de Vries weer zeker?'
Zij naar die mevrouw, wij naar de lift. Op weg naar de lift, zei ik tegen mijn zoon (en dat had ik misschien beter niet kunnen doen): 'Nah, die stonden dus gewoon te roken!'
Schreeuwt een van die twee verpleegkundigen door de gang dat ik wel een beetje respect mocht hebben. Zij hadden ook recht op pauze!!! Snap ik helemaal. Maar ik hoef jullie werk toch niet te doen? Ik liep er notabene met iemand die snel zijn medicijnen moet hebben. Hou die balkondeur dan open als je wil roken! Nah, toen stoof ze dus vloekend met een 'Kom dan, kom dan!' onze kant op. Wat was ik blij dat de liftdeuren dicht gingen!
Anyway. De zorg is dus echt enorm overbelast. Dat werd wel heel duidelijk zo
Hoop dat ze ervan geleerd hebben. Lijkt me niet de bedoeling dat toevallige voorbijgangers door demente patiënten worden uitgenodigd om een luier te verschonen
O wat erg. De verpleging/ zorg is wat overbelast nu maar als ouder van een zorgintensief kind heb je het ook druk en weet je wat er moet gebeuren als hij een aanval heeft. Op die manier tegengehouden worden is niet fijn.
Mensen die luid ademen of geeuwen, en mensen die smakken. Daar kan ik écht niet tegen.
Hersenloze opmerkingen en domme vragen. En aan degenen die beweren dat domme vragen niet bestaan.
Mensen die meer geld verdienen, dan goed voor ze is.
(alias naast-hun-schoenen-lopers, patsers, bluf-bluffers, blah-blah-ers, schreeuwers, hoog-van-de-toren-blazers, ik-ben-zo-geweldig-praters, ik ben belangrijker-dan-jij-kijkers, mijn-tijd-is-meer-waard-dan-jouw-tijd-denkers... )