MidasWolf schreef op 13-03-2022 om 15:23:
[..]
Dat deeg is weggooit neem ik aan……
Natuurlijk.
Zie ik er soms uit als een tienerdochter die de komkommer weer in de groentelade legt?
Normaal probeer ik de beleefdheid zelve te zijn aan telefoon op mijn werk.
Maar bij de 7de verkoper op een dag en een bedrijf dat voor de 3de keer op een maand tijd belde was ik het toch écht wel zat en heb hen net niet verrot gescheld dat ik hun telefoons zat was.
En of ze wel wisten dat ze naar een kantoor belden en wij dus helemaal hun diepvries-voer niet wilden.
Als die had teruggebeld met mijn baas had ik waarschijnlijk toch echt een probleem gehad.
Ik ben ooit ook in lachen uitgebarsten tegen collega 1 toen die vertelde waarom collega 2 ontslag had genomen en wat zijn nieuwe job ging zijn. Laat ons zeggen dat ik het een "totale mismatch" vond 
. (Wat achteraf ook bleek, want op die job was ex-collega 2 nog sneller weg dan bij ons.)
Ik geef niet snel mijn mening, maar als ik een totale lachbui krijg weten mijn collega's intussen genoeg wat ik bedoel en hoe hoog het me zit 
.
(Ik was collega 2 sowieso al beu vanaf dag 4 dat hij bij ons werkte - en velen met mij - dus mij al goed dat hij een voor hem onmogelijke job ging doen met een belachelijk titeltje en een nog belachelijkere job-inhoud.)
Ik vatte het "gezellig maken" van het kantoor nogal letterlijk op dus er kwamen planten, aquariums, een hamster en wat leuke spulletjes te staan. Daarna begon ik de oude bureaubladen te beplakken met plakplastic (toen reuze hip).
Op een gegeven moment vond mijn chef het wel genoeg huiselijkheid. Meer was niet nodig.
Mijn collega en ik gingen naast elkaar zitten masturberen.
Valdemar schreef op 13-03-2022 om 16:59:
[..]
Natuurlijk.
Zie ik er soms uit als een tienerdochter die de komkommer weer in de groentelade legt?
Excuus voor de vraag, Valdemar dat had ik ook wel kunnen nagaan.
rionyriony schreef op 13-03-2022 om 17:16:
Ik vatte het "gezellig maken" van het kantoor nogal letterlijk op dus er kwamen planten, aquariums, een hamster en wat leuke spulletjes te staan. Daarna begon ik de oude bureaubladen te beplakken met plakplastic (toen reuze hip).
Op een gegeven moment vond mijn chef het wel genoeg huiselijkheid. Meer was niet nodig.
Ik wil jou als collega!
Na afloop kan ik er wel om lachen, maar ik ben soms té ad rem en flap er dan iets sufs uit tegen een leidinggevende.
Op m’n eerste werkdag bij m’n nieuwe baan bijvoorbeeld: leidinggevende vroeg hoe m’n eerste dag geweest was. Ik: ‘Top, ik miste alleen de bloemen’. (Bij eerdere werkgevers stond er op de eerste dag een bloemetje klaar). Gelukkig moest hij er smakelijk om lachen, maar ik verschoot meteen van kleur van m’n eigen opmerking. Dat soort dingen.