Vraag v.d. dag 5/4/23: Wat kan jou erg ontroeren?
Mensen die hulp bieden in nare omstandigheden kunnen mij ontroeren. Of een liedje dat mij qua tekst en muziek raakt.
Dierenfilmpjes.
Of een emotionele scène in een speelfilm.
Ik ben snel ontroerd. Muziek kan mij ontroeren en ik kan ook tranen met tuiten huilen bij GTST. Ik was onlangs ook ontroerd toen mijn huis vol met bloemen stond na mijn operatie. Fijn als mensen aan je denken.
Muziek: 'Too much love will kill you' van Queen en 'Hurt' van Johnny Cash.
Mijn kind dat zegt dat ze van me houdt of me spontaan een knuffel of kus geeft.
Mijn kinderen ontroeren mij wel eens, laatst was mijn zoontje ziek, en hij vroeg: ‘gaat het goed met je mama?’ En hij lag zingend op de bank, ziek. Oog voor een ander, en doorzettingsvermogen. Dat ontroert mij dan.
Verder kan muziek mij ontroeren, of een goed boek. Bij films heb ik dat dan weer niet zo.
De liefde die ik voel voor mijn kinderen, daar kan ik ontroerd van raken, dat je zo ontzettend veel van ze kan houden, zo graag wil dat het goed met ze gaat, dat ze zich kunnen redden in het leven en gelukkig mogen zijn.
Kinderen , Spoorloos , huilende mensen op tv , liedjes : Homeward Bound – Simon & Garfunkel , David Gray - The Other Side en Matt Simons - With You .
Muziek kan me echt raken. En onverwacht lieve acties van mijn dierbaren.
Muziek, en dan met name mooi gezongen liedjes of juist onverwachte akkoorden.
Mijn zoon (6 jaar) die af en toe laat horen dat hij mooi kan zingen (als hij niet oplet en lekker in zichzelf gaat zingen).
Als ik andere mensen (vrienden/familie) ontroerd zie raken, kan dat mij ook ontroeren.
Best veel dingen eigenlijk. Maar het meest kan mijn kleinzoon me ontroeren. Nog geen vier jaar, grote mond, heel klein hartje en ik voel bijna fysieke pijn als ik er aan denk dat hij de harde maatschappij in moet. Het liefst zou ik hem altijd beschermen tegen alle narigheid. Gelukkig heeft hij hele fijne ouders 
Huilende mensen (ook op tv), muziek. De natuur, als je onverwacht iets moois ziet, dieren die maar gewoon hun ding aan het doen zijn, een laag overvliegende ooievaar. Mensen die iets liefs of moois zeggen. Ik ontroer nogal makkelijk geloof ik 
En zéker als ik ongesteld moet worden, dan komt alles 3x zo hard binnen.
Een spontane knuffel van pleegkind op de eerste plaats. Hij laat het zich wel aanleunen als ik hem een knuffel geef, maar zo nu en dan is het andersom en vraagt hij om een knuffel. Dat red ik niet/nauwelijks met droge ogen.
De All You Need is Love kerstspecial 
Maar dan niet de jonge stelletjes, die doen me niets. De mensen op leeftijd die bijvoorbeeld hun broer/zus al jaren niet gezien hebben, daar loop ik op leeg.
Het pure enthousiasme van mensen met een verstandelijke beperking in bijvoorbeeld het knoopgala of down the road vind ik ook ontroerend.
Afhankelijk van mijn stemming kan ik overal om janken.
Natuur, muziek, lieve mensen
Sommige muziek.
De natuur.
Soms stukjes is een film of serie, al is dat dan soms ook sentimenteel ipv ontroerd.
Muziek en dan vooral mooie melodieën met goede teksten. Voor haar van Frans Halsema, Avond van Boudewijn de Groot, Brothers in arms van Direstraits.
Maar ook muziek die ik vroeger hoorde in de kerk kan mij raken. De liederen en gezangen die ik met de paplepel kreeg ingegoten als ik op zondagochtend naast mijn moeder op de koorzolder zat, stevig ingeklemd tussen de koorleden brengen mij, als ik ze nu hoor, terug naar de tijd dat het leven nog ongecompliceerd en veilig/vrolijk was. De tijd waarin de dood iets was als de poes van oma, dichterbij kwam het niet.