Over 10 jaar.

Over 10 jaar ben ik 49.

Werk ik waarschijnlijk nog altijd op dezelfde plek als nu en ben daar écht wel "de ancien" van de hoop. Heb waarschijnlijk intussen 5 bazen zien komen en gaan en een paar ton collega's.

Qua woonst zit ik waarschijnlijk nog altijd in dit huis. Met man.
Tenzij we de loterij winnen, dan heb ik tegen dan mijn vrijstaande verbouwde hoeve met lap grond rond gekocht. (Ik speel niet op de loterij, dus het zal wel dit rijhuis blijven  .)

Man wordt volgende week 53. Die is dus over 10 jaar aan 't aftellen naar zijn pensioen. Als ze de pensioenleeftijd tegen dan niet nog 3 keer omhoog hebben getrokken.

Ik ben nu bijna 54, dus over 10 jaar ben ik bijna 64.

Ik verwacht geen echte grote veranderingen. Ik zal nog steeds in dezelfde woning wonen waar ik nu woon. Mogelijk heb ik wel een andere baan. Met mijn gezondheid zal het naar alle waarschijnlijkheid nog steeds wel goed gaan. En verder denk ik dat het me tegen die tijd wel een keer gelukt zal zijn om een leuke vrouw te vinden die een relatie met me wil.

Als in verwachting of als wens?

Verwachting: De afgelopen 10 jaar is er bij mij niet zo heel veel veranderd, dus ik verwacht dit de komende 10 jaren ook niet. Ben ook net verhuisd, dus ik zal hier nog wel even blijven wonen ook.

Wens: ik zou wel graag een schoonfamilie willen hebben dan.

Mijn dochters zullen dan pubers zijn. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Qua werk hoop ik ergens op mijn plek te zitten en misschien al iets minder uren te werken dan fulltime.

Over 10 jaar ben ik met pensioen,in Zwitserland... net. 65 jaar. Ik hoop dat al onze kinderen dan zijn  afgestudeerd. En dat we gezond zijn...We hopen dat ddan ons tweede huis aan de skipiste er is... en dat onze kinderen vooral gezond zijn

Over tien jaar zijn man en ik rond de vijftig. Onze kinderen zijn dan alledrie ruim in de twintig.

We hebben naast ons werk een aantal investeringen lopen. Als het rendement zo blijft zoals het nu is kunnen we tegen die tijd stoppen met werken, maar dit hoeft natuurlijk niet.

Ik zou het leuk vinden om in dan wat langere tijd rond de wereld te reizen, misschien een of twee jaar. 

Maar wie weet wat de toekomst brengt! Ik wens vooral dat het mn kinderen goed gaat als volwassenen. 

Leuke vraag trouwens Moirmel! Je hebt vaak leuke onderwerpen/topics vind ik. 

Over tien jaar hoop ik met man en twee of drie kindjes in een klein wit huisje met een grote tuin te wonen. Het liefst vlak bij onze huidige woonplaats, maar niet driehoogachter meer. Ik hoop tegen die tijd mijn huidige werk als zelfstandige uit te voeren, en samen met partner genoeg te verdienen/ te hebben geinvesteerd om twee a drie dagen te kunnen werken. De rest van de tijd zou ik graag besteden aan mijn gezin, het creëren van een fijn thuis, de tuin en maatschappelijke doelen die me nauw aan het hart liggen. Ook hoop ik tegen die tijd nog wat psychisch puin te hebben geruimd, en samen met mijn partner nog verder naar elkaar toe gegroeid te zijn. Of het allemaal zo loopt; het leven heeft zich weerbarstig getoond de afgelopen jaren, maar dit hoop ik

mijn oudste dochter heeft dan hopelijk de pubertijd voor een groot deel achter zich. Jongste zit er dan midden in. Ik ben dan denk ik in de overgang. Hoop dat het nog gezellig is thuis 😉. 
Ik werk dan nog maar ik denk wel dat ik tegen die tijd ander werk heb. Heb nu heel interessant en leuk werk maar toch zie ik mij dit niet tot mijn pensioen doen. 
Man werkt dan ook nog. Waarschijnlijk ook ergens anders. Hij ziet zichzelf ook niet tot zijn pensioen in hetzelfde kantoor zitten. 

Ik hoop dat ik rond die tijd of in ieder geval na de overgang mentaal wat meer rust ga ervaren.  

Ik ben dan 63,woon met man nog in het zelfde huis. Zonder kinderen,laatste woont nu nog thuis. Waarschijnlijk wel nog met een hond. Ik ga regelmatig lekker even op vakantie.
Ik hoop dan oma te zijn,af en toe daarop te passen en dus minder in de kinderopvang te werken.

Er vanuit gaande dat er geen hele rare dingen gebeuren ben ik
over 10 jaar 67, mijn vrouw is dan 60. Hoop zo rond die leeftijd wel met werken te zijn gestopt. 
Mijn ouders zijn er nu nog wel, maar grote kans dat die er niet meer zijn.
De kinderen zijn dan allemaal volwassen, en we zijn rond die tijd opa en oma.
We hebben een verstandelijke beperkte zoon, die 24 uur zorg per dag nodig heeft.
Die is dan 26 en afhankelijk van zijn ontwikkeling zit hij dan misschien wel in een instelling of andere vorm van opvang, waardoor ons leven niet meer voornamelijk om hem draait, en wij gewoon spontaan iets kunnen gaan doen.
Die vrijheid lijkt me heerlijk.
Ons huis wordt verkocht en we gaan dan kleiner wonen, groot huis is dan niet meer nodig. Het liefst ver buiten de randstad, maar dat is afhankelijk van waar de kinderen wonen.
Ik hoop eigenlijk vooral dat het mijn kinderen goed blijft gaan,dat is het belangrijkste.

of ik ben gewoon dood, dat kan natuurlijk ook………

Over 10 jaar ben ik 58. Ons huis is afbetaald ( al een paar jaar dan). Onze dochter 27 en woont dan wellicht ( afhankelijk van de huizenmarkt) niet meer thuis. Ons hondje van 8 zal dan niet meer bij ons zijn maar wellicht hebben we een nieuwe rescue. Ik werk nog gewoon want ja 58, mijn vriend is 8 jaar ouders dus dan werkt hij misschien nog of is met vervroegd pensioen. Ik hoop gezond te zijn en mijn ouders nog te hebben ( die zijn nu 81/82). 

Over 10 jaar ben ik net 50 geweest en hoop ik nog steeds in deze stad te wonen, wel in een eigen koophuis ipv sociale huur. Misschien met iemand samenwonen maar dan moet die bindingsangst van nu dus opgelost zijn.

Wat mij betreft nog steeds dezelfde baan, heb het daar ontzettend naar mn zin. Nog steeds happy kindvrij dus geen plannen in die richting. En belangrijkste, mijn ene ouder is dan 81 en hopelijk is die er dan nog bij, mijn andere ouder is slechts 64 geworden dus ik denk ik dat ik op mijn 64e een soort van rare mijlpaal bereik.