Jij hebt geen kind, dus…
Ik zie het best vaak op dit forum en deze week was een topper. Niet alleen mocht je soms niet meepraten van een enkeling als je geen kinderen hebt. Soms “mocht” je ook niet meepraten als je geen kinderen in de juiste leeftijdsgroep hebt.
Ik vind het echt bizar om mensen zo te diskwalificeren. Er wordt hier over veel gesproken waar mensen geen eerste hands ervaring mee hebben, maar als het over kinderen gaat, gelden er kennelijk soms andere regels.
tegelijkertijd vraag ik me af of mensen wel beseffen welke impact zo’n diskwalificatie kan hebben. Wat nou als je echt heel graag kinderen had willen hebben, maar het gewoon fysiek niet is gelukt. Wat dan? Er steeds maar op gewezen worden dat jouw inzicht niet telt is pijnlijk.
En ook… juist als dingen moeilijk worden, kunnen buitenstaanders niet soms een fris perspectief bieden? Ze schrijven je de wet niet voor, ze bieden iets, waar je mee kan doen en laten wat je wil.
Ik vind het vreemd dat het “je hebt niet eens kinderen” zo’n valide argument lijkt. En ergens vind ik het ook kwetsend om mensen zo aan de kant te zetten. We mogen over alles een mening hebben, ook al zijn we niet betrokken, maar niet over kinderen. Terwijl ik genoeg medeouders ten strijde zie trekken over “hoe het heurt”.
/einde essay, moest me van het hart.
ps; ik heb een t aangevraagd. 
"t"
Mensen met kinderen kunnen er wat van, inderdaad. Mensen zonder kinderen ook, trouwens, maar daar hebben we het nu even niet over. Ik ben regelmatig gewaarschuwd door ouders “wacht maar”. Wacht maar tot die van jou kunnen lopen, wacht maar tot de pubertijd, wacht maar tot jouw kind dit of dat. Kinderen opvoeden is al zwaar genoeg maar dan krijg je nog even het commentaar er gratis bij. Mensen die ‘makkelijke’ kinderen hebben, beweren dat het door hun opvoeding komt. Uhuh. Nou tegen sommige dingen kun je niet opvoeden.
Mijn eigen moeder, normaal toch heel relaxed en steunend bij mijn opvoeding, wist mij te vertellen dat ik het zindelijk maken toch helemaal fout aanpakte. Zij had een methode. Nou prima mam, kom maar een weekje logeren. Want binnen die tijd zou het het wel voor elkaar hebben. Na 1 dag gooide ze al de handdoek in de ring. “Dit is niet te doen” riep ze vertwijfeld uit na een ochtend met een tweeling op de wc gebivakkeerd te hebben, waarbij die het presteerden om werkelijk overal te plassen behalve in de potjes of in de wc. Alle was en het dweilwerk heb ik haar ook laten doen, want de methode was dus luier aflaten 
De tweeling vond het trouwens reuze interessant, die trokken nog dagenlang hun luier en broek uit en riepen “oma plasje!” 
ik heb het moeder nog lekker lang ingewreven (“weet je nog mam”), maar ze heeft echt noooooooit meer iets gezegd over mijn opvoeding.
Als mensen zeggen ‘ik mag mss niet meepraten want ik heb geen kinderen’ zeg ik ja wel graag want je bent ook kind geweest. En iedereen is kind geweest dus kan prima vertellen hoe zijn eigen ouders dat aanpakte en of het succesvol was of niet
Doemijdieglazenbol schreef op 27-05-2023 om 23:25:
ps; ik heb een t aangevraagd.
Wat betekent dit?
Hear hear!
In het betreffende topic viel het me ook al op. Er is blijkbaar geen onderwerp dat mensen zo raakt als de opvoeding van hun kinderen. Dat kritiek, maar ook een andere visie/mening/aanpak, een vraag meteen als zeer persoonlijke aanval wordt ervaren.
Er is vast een mooi psychologische verklaring voor. Want inderdaad: bij anderen onderwerpen speelt dit veel minder. Zou mooi worden als je alleen maar een mening mag hebben of überhaupt een reactie mag geven als je iets persoonlijk hebt meegemaakt. Oorlog iemand? Al beken ik dat ik waarschijnlijk geen reactie in het topic over Apple vd android zal geven, want nog nooit gebruikt...
Ik heb de indruk dat dit soort reacties vooral van vrouwen/moeders komen, ook bij de beruchte speeltuinruzies. Mannen/vaders staan er blijkbaar toch iets meer ontspannen in?
Je hebt gelijk TO.
Coreopsis schreef op 28-05-2023 om 07:27:
Hear hear!
In het betreffende topic viel het me ook al op. Er is blijkbaar geen onderwerp dat mensen zo raakt als de opvoeding van hun kinderen. Dat kritiek, maar ook een andere visie/mening/aanpak, een vraag meteen als zeer persoonlijke aanval wordt ervaren.
Er is vast een mooi psychologische verklaring voor. Want inderdaad: bij anderen onderwerpen spelt dit veel minder. Zou mooi worden als je alleen maar een mening mag hebben of überhaupt een reactie mag geven als je iets persoonlijk hebt meegemaakt. Oorlog iemand? Al bekend ik dat ik waarschijnlijk geen reactie in het topic over Apple vd android zal geven, want nog nooit gebruikt...
Ik heb de indruk dat dit soort reacties vooral van vrouwen/moeders komen, ook bij de beruchte speeltuinruzies. Mannen/vaders staan er blijkbaar toch iets ontspannender in?
Wat zijn "speeltuinruzies" ? (kijkt dom)
Herfstappeltaart schreef op 28-05-2023 om 07:36:
[..]
Wat zijn "speeltuinruzies" ? (kijkt dom)
Als jij een kind van een ander op ongewenst gedrag aanspreekt. En de moeder van dat kind jou vervolgens bijna aanvliegt ("Blijf van mijn kind af! Bemoei je er niet mee! Ik bepaal zelf wel wat hij/zij wel of niet mag!")
Coreopsis schreef op 28-05-2023 om 07:39:
[..]
Als jij een kind van een ander op ongewenst gedrag aanspreekt. En de moeder van dat kind jou vervolgens bijna aanvliegt ("Blijf van mijn kind af! Bemoei je er niet mee! Ik bepaal zelf wel wat hij/zij wel of niet mag!")
Oooow hahaha. Oeps, gelukkig nooit meegemaakt.
Egel. schreef op 28-05-2023 om 07:26:
[..]
Wat betekent dit?
Inmiddels is de typefout uit de titel, er ontbrak een t
@TootieToover dat trucje zòu kunnen werken, maar je kinderen moeten er wel aan toe zijn. Toen ik op een mooie zomerdag dacht, mooie dag voor de eerste stap van zindelijkheidstraining en mijn zoon van 2 in z'n blootje in de tuin liet rondscharrelen was ik werkelijk stomverbaasd dat hij toen hij moest plassen direct naar het potje ging. Hij had dat kennelijk al afgekeken van z',n oudere zus ofzo? Het heeft nog wel tijd gekost voordat het altijd goed ging, maar soms werkt het. En soms niet.
Ouders moeten tips kunnen vragen en geven, maar veroordelen is zo bitter.
Auwereel schreef op 28-05-2023 om 08:39:
@TootieToover dat trucje zòu kunnen werken, maar je kinderen moeten er wel aan toe zijn. Toen ik op een mooie zomerdag dacht, mooie dag voor de eerste stap van zindelijkheidstraining en mijn zoon van 2 in z'n blootje in de tuin liet rondscharrelen was ik werkelijk stomverbaasd dat hij toen hij moest plassen direct naar het potje ging. Hij had dat kennelijk al afgekeken van z',n oudere zus ofzo? Het heeft nog wel tijd gekost voordat het altijd goed ging, maar soms werkt het. En soms niet.
Ouders moeten tips kunnen vragen en geven, maar veroordelen is zo bitter.
Uiteraard kan dat werken, en had ik het zelf ook allang geprobeerd (want ik had alles al geprobeerd). Maar ik vond het wel leuk dat ik mijn moeder er echt op kon uitdagen om die tips uit te voeren. Laat maar eens zien dan!
Mee eens, ik snap ook niet waarom iemand zonder kinderen geen mening zou mogen hebben over iets dat kinderen aan gaat. Maar ik zie het wel veel in mijn omgeving. Sowieso vragen mensen vaak of je kinderen hebt, alsof je daarmee in een andere categorie mensen valt. Maar vergis je niet, ook als je wel kinderen hebt gaat dit zo door. Heb je één kind dan kan je kennelijk niet inschatten hoe zwaar twee kinderen zijn. Heb je een gemakkelijk lerend kind, dan kan je niet inschatten hoe moeilijk het is om een kind te hebben met leerproblemen. Ik snap ook niet wat het nut is om iemand zo buiten spel te zetten want de meeste mensen kunnen best enigszins een beeld vormen van een situatie. Natuurlijk zal het allemaal anders voelen als je er midden in zit maar is dat niet zo met alles in het leven?
ToetieToover schreef op 28-05-2023 om 08:42:
[..]
Uiteraard kan dat werken, en had ik het zelf ook allang geprobeerd (want ik had alles al geprobeerd). Maar ik vond het wel leuk dat ik mijn moeder er echt op kon uitdagen om die tips uit te voeren. Laat maar eens zien dan!
Mijn moeder leefde niet meer toen ik kinderen kreeg, maar ik heb zo'n idee dat ik hetzelfde zou hebben kunnen gehad met mijn moeder. Of nòg vervelender, dat mijn moeder dit zou uitproberen op een dag dat de hersenen van mijn kind er nèt aan toe zijn om dat deel van de opvoeding op te pikken, en mijn moeder het zou claimen als haar opvoedingskwaliteit.