Gênante situaties op je werk
Geïnspireerd door het sollicitantentopic kwam er een herinneringenstroom aan gênante situaties op de werkvloer naar boven. Deel ze hier en hou het luchtig 🙂 Hoeft niet je eigen blunder te zijn, mag ook van een collega bijvoorbeeld.
BritgetJones007 schreef op 04-02-2025 om 10:01:
[..]
Maar was het juist niet de 'serieuze reactie' op jou flapuit opmerking, wat het gênant maakte? Want als je zelfspot en juist flink had gelachen, dan was het juist humor geweest toch en had jou teamleider juist een grappige bijdehandte opmerking terug gemaakt...
Ik mis een beetje de vaardigheid om het met humor en zelfspot op te lossen in dit verhaal.
Idd, ik denk dat ik als ik dit terug zou krijgen van een medewerker ik helemaal dubbel zou liggen. En dan is de angel er ook gelijk helemaal uit.
Met mijn collega (oudere man) had ik het vaak over eten. Wij hielden beiden van lekker koken en bijzondere smaken. Samen waren we ergens voor een locatiebezoek. Hij had een worst mee die heel pittig was en daarvan had ik ook een stukje geproefd.
Toen we weer terugliepen naar de afdeling zei ik in de gang "ik heb de smaak van jouw worst nog steeds in mijn mond". De mensen op locatie keken ineens heel raar op en mijn collega begon te lachen. Het duurde even voordat bij mij het kwartje viel dat het een rare opmerking was en ik schaamde me rot.
Ysenda schreef op 04-02-2025 om 10:31:
[..]
Idd, ik denk dat ik als ik dit terug zou krijgen van een medewerker ik helemaal dubbel zou liggen. En dan is de angel er ook gelijk helemaal uit.
Ja, dat zou ook mijn reactie zijn 
Envelop schreef op 04-02-2025 om 11:00:
Met mijn collega (oudere man) had ik het vaak over eten. Wij hielden beiden van lekker koken en bijzondere smaken. Samen waren we ergens voor een locatiebezoek. Hij had een worst mee die heel pittig was en daarvan had ik ook een stukje geproefd.
Toen we weer terugliepen naar de afdeling zei ik in de gang "ik heb de smaak van jouw worst nog steeds in mijn mond". De mensen op locatie keken ineens heel raar op en mijn collega begon te lachen. Het duurde even voordat bij mij het kwartje viel dat het een rare opmerking was en ik schaamde me rot.
ik zou echt zo verschrikkelijk de slappe lach krijgen. Hier zou ik nog weken van in de lach kunnen schieten
BritgetJones007 schreef op 04-02-2025 om 11:19:
[..]
Op het moment zelf schaamde ik maar ik kon er een dag later gelukkig al heel hard om lachen. Als ik hem weer spreek lachen we er ook altijd om.
Mijn directe collega zat naast mij in een vergadering met zo’n 30 mensen. Ze had mij al verteld dat ze last had van haar buik. Ze was al een paar keer naar de wc gegaan. Ik had nog geopperd dat ze misschien beter naar huis zou kunnen gaan. Maar ze zei dat ze het wel zou redden.
Midden in een lang verhaal van de locatieleider over bezuinigingen liet ze per ongeluk een enorme lange scheet. Hij kwam gewoon, verklaarde ze later.
Alice12 schreef op 04-02-2025 om 12:00:
Mijn directe collega zat naast mij in een vergadering met zo’n 30 mensen. Ze had mij al verteld dat ze last had van haar buik. Ze was al een paar keer naar de wc gegaan. Ik had nog geopperd dat ze misschien beter naar huis zou kunnen gaan. Maar ze zei dat ze het wel zou redden.
Midden in een lang verhaal van de locatieleider over bezuinigingen liet ze per ongeluk een enorme lange scheet. Hij kwam gewoon, verklaarde ze later.
Dit is het toppunt van gênant ja
Familielid van een overleden patiënt had voor alle collega's wat lekkers gebracht als bedankje en kwam vragen of er voldoende was een paar weken later. Want als er collega's waren die niets haden gehad , bracht hij extra. Erg lief.
Collega vroeg : oja u bent de familie van .... , hoe gaat het nu met hem? ( bij ons worden meestal de mensen overgeplaatst of gaan terug naar huis , overlijden gebeurt soms maar is niet de insteek van onze afdeling )
Familie is even stil , en reageerde toen heel lief: ja, dat zou ik ook graag willen weten hoe het nu met hem gaat daarboven. Collega werd rood, begon te hakkelen en zei , oja , hij is overleden. Sorrysorry. Zij vond het erg genant. Gelukkig moest de familie er wel om lachen.
BritgetJones007 schreef op 04-02-2025 om 12:13:
[..]
Dit is het toppunt van gênant ja
Echt gebeurd. Het is al een paar jaar geleden, maar zal het nooit vergeten.
Alice12 schreef op 04-02-2025 om 12:54:
[..]
Echt gebeurd. Het is al een paar jaar geleden, maar zal het nooit vergeten.
Oh, wat erg. Hoe reageerde iedereen op dat moment en zijzelf? Ik vind het met terugwerkende kracht heel sneu voor diegene 😬
Ik hoorde de ene collega tegen de andere zeggen “Zullen we iets intiems afspreken?” Mijn ogen stonden al groot, totdat ik net op tijd besefte dat ze “in Teams” bedoelde….een bijna-gênante ervaring van mijzelf dus…A dirty mind is a joy forever!
Rare actie van mijzelf. Nachtdienst met alleen mannelijke collega's en niet veel te doen.
Een collega mikte een leeg blikje in de richting van de prullenbak maar hij miste.
Ik stond in de buurt en pakte het blikje tussen mijn voeten, sprong op en mikte het blikje keurig in de prullenbak. Bewondering alom.
Alleen de landing ging niet zo lekker. Toen ik beide voeten weer op de grond had verloor ik mijn evenwicht en landde plat op mijn billen...
oudmaarnognietkoud schreef op 04-02-2025 om 14:12:
Rare actie van mijzelf. Nachtdienst met alleen mannelijke collega's en niet veel te doen.
Een collega mikte een leeg blikje in de richting van de prullenbak maar hij miste.
Ik stond in de buurt en pakte het blikje tussen mijn voeten, sprong op en mikte het blikje keurig in de prullenbak. Bewondering alom.
Alleen de landing ging niet zo lekker. Toen ik beide voeten weer op de grond had verloor ik mijn evenwicht en landde plat op mijn billen...
Auwww
Peertjuh schreef op 04-02-2025 om 13:00:
[..]
Oh, wat erg. Hoe reageerde iedereen op dat moment en zijzelf? Ik vind het met terugwerkende kracht heel sneu voor diegene 😬
Zijzelf werd heel rood en zei honderd keer achter elkaar “ sorry”. De rest keek eerst heel verbaasd en kregen daarna de slappe lach. Tijdens de pauze verzekerden iedereen haar dat dit kan gebeuren. “Maak je niet druk, joh”, werd er vooral gezegd.
collega's waren aan het bidden voor het eten. Dus ik wachten netjes voor ik mijn eerste hap zou pakken. Alleen mijn maag vond het nodig om op het moment dat het doodstil was eens extra herrie te maken.