Stikstof, samen om tafel om een plan te maken

felija schreef op 04-04-2024 om 17:48:

[..]

Dat lijkt me echt een gat in de markt!

Dat zie je bij ons al best veel gebeuren. Dat er land gekocht wordt door de gemeente om te bouwen en dat boeren hun loodsen behouden voor stalling en een stukje als camperplaats/kleine camping.

En het grappige is dat loopt als een trein! Vooral de camperplaatsen staan met mooi weer en lange weekenden gewoon helemaal vol. Lekker in toch nog redelijk landelijk gebied met veel fietsmogelijkheden hier in de bossen. De aangrenzende dorpjes profiteren er ook van want die horeca draait ook goed door de toeristen.

Ik vind het ook een win/win. 

Miraval schreef op 04-04-2024 om 17:54:

[..]

Dat zie je bij ons al best veel gebeuren. Dat er land gekocht wordt door de gemeente om te bouwen en dat boeren hun loodsen behouden voor stalling en een stukje als camperplaats/kleine camping.

En het grappige is dat loopt als een trein! Vooral de camperplaatsen staan met mooi weer en lange weekenden gewoon helemaal vol. Lekker in toch nog redelijk landelijk gebied met veel fietsmogelijkheden hier in de bossen. De aangrenzende dorpjes profiteren er ook van want die horeca draait ook goed door de toeristen.

Ik vind het ook een win/win.

Klinkt heerlijk!

Miraval schreef op 04-04-2024 om 17:54:

[..]

Dat zie je bij ons al best veel gebeuren. Dat er land gekocht wordt door de gemeente om te bouwen en dat boeren hun loodsen behouden voor stalling en een stukje als camperplaats/kleine camping.

En het grappige is dat loopt als een trein! Vooral de camperplaatsen staan met mooi weer en lange weekenden gewoon helemaal vol. Lekker in toch nog redelijk landelijk gebied met veel fietsmogelijkheden hier in de bossen. De aangrenzende dorpjes profiteren er ook van want die horeca draait ook goed door de toeristen.

Ik vind het ook een win/win.

Veel boeren doen al jaren nevenactiviteiten erbij om te kunnen overleven. Van camperen bij de boer, boerengolf tot kinderfeestjes.

En dan te bedenken dat fabrieken een vergunning kregen om troep in het water te lozen.



https://www.limburger.nl/cnt/dmf20240418_96745311?utm_source=limburger&utm_medium=newsletter&utm_campaign=ochtend&utm_content=teaser&utm_term=0-16

Onbegrip en zorgen bij Limburgse agrariërs over strenger mestbeleid: ‘Dit gaat boeren de kop kosten’

[foto]

Het strengere mestbeleid jaagt Limburgse boeren flink op kosten terwijl het in hun ogen averechts uitwerkt voor het milieu. Natuurbeschermers kijken daar deels anders tegenaan.

„Dit gaat boeren de kop kosten”, zegt voorzitter Thijs Rompelberg van de Limburgse Land- en Tuinbouwbond (LLTB ). De voorman van de agrarische belangenorganisatie spreekt zijn zorgen uit over de aanscherping van de mestregels.

Het draait allemaal om de afbouw van een uitzonderingspositie voor Nederlandse boeren bij het uitrijden van mest, de zogeheten derogatie. Jarenlang mochten Nederlandse agrariërs van de Europese Unie meer dierlijke mest gebruiken dan de Europese norm. Dat betekende ook dat ze minder kunstmest hoefden te gebruiken en mest makkelijker kwijt konden zonder extra kosten te maken. Voorwaarde voor de uitzondering was dat de waterkwaliteit niet achteruit zou gaan. Juist daarmee heeft Nederland niet kunnen overtuigen. Nederland bungelt op de lijst over waterkwaliteit in Europa onderaan.

De geleidelijke afbouw vanaf vorig jaar van de uitzonderingspositie ervaren boeren als een aanscherping van de mestregels. Het betekent dat ze uiteindelijk beduidend minder natuurlijke mest mogen uitrijden. Verder worden onder meer mestproductieplafonds verlaagd en komen langs waterlopen mestvrije stroken.

Onder meer het Rijksinstituut voor Volksgezondheid benadrukt dat stoffen uit mest invloed kunnen hebben op de waterkwaliteit. Zo kunnen nutriënten uit mest die niet door gewassen worden opgenomen uitspoelen naar grond- en oppervlaktewater. Dat kan bijvoorbeeld leiden tot algenbloei en vermindering van biodiversiteit.

Zorgen

De afbouw van de mestderogatie leidt tot veel onrust bij boeren. Melkveehouders die minder natuurlijke mest kunnen uitrijden moeten daarvoor in de plaats de beurs trekken om deze mest kwijt te raken. „De prijs voor het afvoeren ervan is bovendien flink gestegen. Vorig jaar betaalden we nog 12 euro voor de afvoer van een kuub mest. Dat gaat nu al naar de 20 euro en ik hoor dat sommigen richting de 30 euro moeten neertellen”, zo vertelt Heidi van der Pol, Statenlid (BBB ) en agrariër. Zij runt met haar man een melkveebedrijf met 180 koeien in Altweerterheide en is bezorgd over de strengere mestregels.

Het inkomen van een boer met melkkoeien kan door het nieuwe beleid bijvoorbeeld fors kelderen, volgens de Wageningen Universiteit pakweg tussen de 30.000 tot 40.000 euro per jaar.

[foto]

Kunstmest


Bij de LLTB en onder boeren leeft de overtuiging dat de maatregelen slecht uitpakken voor de sector maar bovendien averechts zouden werken voor het milieu. „Als ik minder dierlijke mest mag gebruiken op het land, moet ik daarvoor dure en milieuvervuilende kunstmest kopen”, stelt Van der Pol. Rompelberg sluit zich daarbij aan. „Europa zegt nu feitelijk tegen boeren: ‘Omdat de waterkwaliteit in Nederland niet in orde is, mag u voor straf fors minder dierlijke mest uitrijden over uw land. In plaats daarvan kunt u kunstmest gebruiken’. Maakt dat de waterkwaliteit beter? Integendeel”, vindt Rompelberg.

Volgens hem dreigen bovendien ‘de weidse groene grasvelden met koeien erin te verdwijnen’. Melkveehouders zullen vaker weilanden inruilen voor akkerbouw, is de verwachting. Vanwege de derogatie moesten ze een bepaalde hoeveelheid weiland aanhouden. Bij Van der Pol blijven de koeien in de wei. „Wij leveren weidemelk en hebben een contract met afspraken over de weidegang.” Niettemin verwacht zij ook dat het aantal weilanden in Limburg zal afnemen. Daarvoor in de plaats zullen vaker akkers komen met gewassen als aardappelen, lelies of mais, zo denkt zij.

De enige manier om het tij te keren, is volgens Rompelberg dat Europa terugkomt op haar besluit. „Daarvoor moet Nederland met een goed alternatief naar Brussel.” De sector wil volgens hem met een plan en oplossingen komen maar dat vergt nog even tijd om uit te werken.

De mestcrisis heeft ook de aandacht van de provincie, al wordt het in eerste instantie gezien als een verantwoordelijkheid van de minister. Wel geeft Limburg aan dat er met andere provincies en het Rijk onder meer gesproken wordt over de impact die de afbouw van de derogatie heeft op boeren. Aan welke mogelijke oplossingsrichtingen daarbij wordt gedacht, is nog niet duidelijk.

[foto]

............etc.etc.etc.............

Men weet al heel lang dat Nederland die tijdelijke uitzonderingspositie een keer zou kwijtraken. Net als de andere problemen, die echt niet nieuw zijn. Maar veranderen wil men niet. Dan krijg je toch echt een keer met de problemen te maken.

Dat dingen moeten veranderen ben ik het eens. Maar dan wel ook echt hé. Niet de boer hard aanpakken en de fabrieken niet.
Een koe schijt nou eenmaal, dat is natuurlijk. En dat vergaat ook op den duur. Maar plastic deeltjes in het water is niet natuurlijk en blijft in de natuur hangen. 

Ook al blijven ze onder de norm volgens de directeur.
In onderstaand bericht staat dat er ruim driehonderd waterzuiveringsinstallaties zijn in Nederland, „maar wij zijn de eerste die redelijk nauwkeurig kunnen bepalen hoeveel plastics in het gezuiverde afvalwater zitten”. Moet je toch niet aan denken dat er nog  299 waterzuiveringsinstallaties zijn die misschien hetzelfde of erger tegen zouden kunnen komen.

https://www.limburger.nl/cnt/dmf20240105_93557899 5 januari 2024

Chemelot in Geleen blijft bij het lozen van microplastics in de Maas royaal onder de norm die het Waterschap Limburg in zijn vergunning heeft opgenomen. Dat blijkt uit onderzoek van het chemiecomplex zelf.
Volgens de vergunning, die drie jaar geleden werd verleend, mogen de fabrieken op Chemelot jaarlijks 14.040 kilo aan bepaalde plastics lozen via het afvalwater. Aan de vergunning was de eis gekoppeld dat Chemelot moet onderzoeken hoeveel plastics worden geloosd, wat de schadelijke effecten zijn en hoe de lozing beperkt kan worden. Dat onderzoek is afgerond. Het leert dat in werkelijkheid 4000 kilo van de genoemde plastics na de waterzuivering richting de Maas gaat. Chemelot-directeur Loek Radix: „We blijven dus ruim onder de norm.”

Daarnaast was het mogelijk inzicht te krijgen in aard en omvang van de microplastics die niet via het afvalwater worden geloosd, maar via vaste stoffen als slib en zand: 3000 kilo. Volgens Radix kan er een „kleine overlap” zijn, maar kunnen de hoeveelheden in het slechtste geval opgeteld worden. Het gaat dan om 7000 kilo aan microplastics, die ondanks de „professionele waterzuivering” op Chemelot via de beek de Ur in de Maas terechtkomt.

Eyeopener

Daarmee is Chemelot, dat jaarlijks voor 2,3 miljard kilo aan plastics produceert, maar voor een klein deel verantwoordelijk voor de vervuiling van de rivier, meent Radix. Hij verwijst daarbij naar onderzoek van Rijkswaterstaat. Dat leert dat naar schatting 200.000 kilo aan microplastics per jaar met de Maas Nederland binnenstroomt. „Dat komt dus uit België. Ik vond dat een eyeopener.”

Hij vertelt dat er ruim driehonderd waterzuiveringsinstallaties zijn in Nederland, „maar wij zijn de eerste die redelijk nauwkeurig kunnen bepalen hoeveel plastics in het gezuiverde afvalwater zitten”. Omdat de methodes om plastics te meten en te analyseren nog in ontwikkeling zijn, kunnen de werkelijke resultaten wel afwijken. „Met zo’n 50 procent”, schat Radix. „Het kan dus de helft meer zijn, maar ook minder.”
Beroering

De grote winst van het onderzoek, aldus de Chemelot-directeur, is dat achterhaald kan worden welke stoffen veel voorkomen. Vervolgens kunnen de fabrieken die met deze stoffen werken, nog gerichter aangesproken worden om het weglekken te voorkomen. Dat is nog niet gebeurd, omdat het onderzoek net is afgerond. „Maar dat gaat wel gebeuren”, aldus Radix.

In een toelichting op het onderzoek schrijft Radix „dat er informatie verspreid wordt die niet altijd van toepassing is op Chemelot en/of een onjuist beeld schetst”. Hij wil niet zeggen op welke partij(en) hij doelt. Dat Chemelot toestemming kreeg 14.000 kilo aan microplastics te lozen, heeft tot veel beroering geleid. Er werden Kamervragen gesteld en twee maanden geleden hield Extinction Rebellion (XR) nog een demonstratie bij het hoofdkantoor van het Waterschap Limburg in Roermond. Tevens startten XR en Milieudefensie een petitie om de lozingen te stoppen.

Koploper

Radix stelt dat Chemelot de koploper wil zijn op het gebied van het tegengaan van microplastics in afvalwater. Om die reden zijn de afgelopen jaren al vele maatregelen getroffen en staan ook voor de komende jaren forse investeringen gepland. „Ik doe dit niet voor bijvoorbeeld Extinction Rebellion, ik doe dit omdat het onze eigen ambitie is.”

Lees ook: Actievoerders bij waterschap eisen opnieuw stopzetting giflozingen door Chemelot

Het Waterschap Limburg kan inhoudelijk nog niets zeggen over het rapport, omdat eerst bekeken moet worden of het aan de voorwaarden voldoet en of het volledig en juist is. Vervolgens kan Chemelot het rapport nog aanpassen. Indien nodig kan het waterschap de voorwaarden van de vergunning aanpassen. Het hele traject duurt naar verwachting nog maanden.
Lichaam

Microplastics zijn vaste plastic deeltjes, kleiner dan vijf millimeter. Ze komen in toenemende mate in het milieu en ook in het menselijk lichaam terecht. Dat gebeurt via voedsel, drinkwater en inademing. Welke gevolgen de microplastics voor de gezondheid hebben, is nog onbekend, aldus het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu.

En wat doen we hiermee? Alle grote festiviteiten afschaffen?
Dit resultaat is maar van één dag in één stad. En alleen urinoirs van de mannen. De vrouwentoiletten zijn niet eens mee geteld.

https://nos.nl/artikel/2101919-23-000-liter-koningsdag-urine-voor-kunstmest
Mannen werkten tijdens Koningsdag in Amsterdam ongemerkt mee aan de productie van kunstmest door te plassen. Waternet zamelde op drie locaties in totaal 23.000 liter urine in. In de urine zit fosfaat dat nodig is om gewassen te laten groeien.