Hebben jullie poep-schaamte ?
In de Romeinse tijd was poepen 'haast een theekransje'.
De openbare toiletten bevonden zich in de buitenlucht én naast elkaar.
Hoe anders is dat nu .
Het blijkt dat mensen vooral moeite hebben met poepen in een wc-hokje met open boven-
en onderkant, op een date en in een openbare ruimte.
Denk daarbij bijvoorbeeld aan een restaurant of museum.
Hebben jullie 'poep-schaamte' of doen jullie 'nummer 2' moeiteloos overal ?
https://www.rtl.nl/nieuws/binnenland/artikel/5460142/poepschaamte-waarom-bang-om-te-poepen
Op zich heb ik normale schaamte denk ik. Thuis met mijn gezinsleden geen schaamte. Op publieke plekken waar ik de mensen niet van ken enige schaamte. Maar dan denk ik dat ik ze hierna toch nooit meer zie, dus vind ik het minder erg. Hoewel ik wel probeer te voorkomen dat een ander weet dat ik het ben, door te wachten op het toilet totdat iemand is weggegaan.
In werksituaties is de schaamte wel een stuk groter. Ik probeer dan een toilet te zoeken op een andere verdieping of een moment te pakken dat anderen niet in de buurt zijn. Maar ik heb ook een werkplek gehad die het toilet met inimini voorportaaltje had uitkomen middenin de kamer waar 6 anderen hun bureau hadden. Iedereen wist wat je zou doen als je langer dan een minuut wegbleef en iedereen zou het ook ruiken. Ik ging daar echt niet. Desnoods met knallende buikpijn en gierende banden naar huis met een smoes om snel weer terug te komen. Gelukkig woonde ik niet ver weg en had ik mijn vader op 10 min. heen en terug zitten. Ben daarom ook wel eens naar mijn vader gegaan. Ik vond dat echt verschrikkelijk en daar had ik wel grote schaamte. Zeker omdat ik toen nog een hele moeilijke stoelgang had van eens per week op de meest onvoorspelbare momenten, vaak kort daarvoor met ineens een hele grote kramp die niet te negeren was. Dan moest het ook meteen. En als ik dan moest, dan duurde het lang met veel krampen.
Ik zou dan weer heel verbaasd zijn als een collega ineens haar werk neerlegde om bij haar vader te gaan poepen. Hoewel ik het één keer gedaan heb.... nieuw werk, één toilet met zijn allen. Ik was daar gaan werken wetende dat ze gingen verhuizen naar een stek met veel toiletten.
Mijn darmen waren van slag en ik heb snel alle was verzameld en gezegd dat ik thuis wel even de was ging doen. Het blijft irritant zo'n prikkelbare darm.
Ja ik heb daar heel erg last van, maarja soms moet ik op het werk ook wel eens poepen, dat hou ik niet tegen, ik kan moeilijk de hele dag met buikpijn rondlopen. Wat ik doe, ik trek meestal van te voren door, dan lekker poepen, als ik klaar ben zorg ik altijd dat ik niemand tegenkom (Is helaas niet altijd gelukt) En dan snel wegrennen van de WC, wel laat ik het altijd schoon achter. In het openbaar zoals ik een winkelstraat of in de trein ga ik liever helemaal niet naar de WC, ook omdat het meestal de ranzig is voor woorden, wat heel lastig is als je op reis gaat.
Nee hoor, werk in de verpleging...Maaaarrrr: een darmonderzoek,is voor mij nog een brug te ver.... En een stoma: nee, liever vroeger dood...
Als ik moet, dan moet ik. En meestal wel redelijk snel ook. Als er dan geen toilet in de buurt is breekt het klamme zweet me uit. Geen moeite om op een andere pot dan mijn eigen pot te poepen, maar op eigen pot poept het wel het lekkerst.
Zoon van 6 gaat gelukkig ook overal. Toen hij rond z'n 3e zindelijk was leverde dat nog wel eens problemen op, omdat hij een andere wc eng vond. Maar dat hebben we er snel uit weten te krijgen bij hem. Moet er niet aan denken dat hij last zou krijgen van obstipatie.
geen last van. Uit, thuis, op m’n werk, In de trein. Als het moet, dan moet het. Niet nodig om je hierom te schamen. Wel van belang dat je toilet spoorloos achterlaat.
Mensen die niet poepen bestaan niet. Elke beroemdheid, elke held, elke vlugger of influencer, koning keizer admiraal, poepen moeten ze allemaal.
…tenzij je een ziekte hebt waardoor een stoma noodzakelijk is. Dat is een ander verhaal ( en ook dan is schaamte zeer misplaatst)
Damoontje schreef op 29-12-2024 om 17:11:
Ik zou dan weer heel verbaasd zijn als een collega ineens haar werk neerlegde om bij haar vader te gaan poepen.
Dat wisten zij natuurlijk niet. Ik moest ook wel eens buiten de deur wat doen, afspraken afhandelen. Niemand bekeek elkaars agenda. Dus ik kon makkelijk een reden bedenken om even buiten de deur te moeten wezen. Of anders ging ik even boodschappen halen voor de gezamenlijke lunch. En zo vaak kwam het gelukkig ook weer niet voor.