Wel of niet, wat zouden jullie doen? (Verhuizen)
Hoi, ik open dit topic even onder een andere naam. Niet omdat jullie dit topic niet aan mijn nick zouden mogen linken, maar omdat familie mijn normale nick kent en ik nog niet wil dat zij hiervan weten. 
Goed, de situatieschets. We wonen momenteel met zijn vijven (een echtpaar met drie kinderen) in een appartement met 2 slaapkamers en waar we elkaar constant op de lip zitten. Oudste zoon is autistisch en heeft eigenlijk heel veel ruimte en beweging nodig, wat we hem hier niet kunnen bieden (te weinig ruimte binnenshuis, geen tuin, onderburen die (terecht!) klagen omdat ze alles horen en hij als een olifant door de woning gaat 
). Hij gaat vanaf komende september naar een speciale opvang met kinderen zoals hij, die hier heel erg dichtbij zit (loopafstand). Hiervoor zat hij op een andere opvang, maar daar is hij zachtjes 'uitgegooid' omdat het hen niet lukte hem onder hun hoede te nemen in combinatie met de rest van de groep.
Middelste gaat mee naar dezelfde opvang (naar een 'gewone' groep), jongste is bij mij thuis.
Vandaag hebben we een huis bezocht en we zijn eigenlijk verliefd geworden. Een ruimere woonkamer, een aparte keuken, een extra eetkamer, een (weliswaar niet heel grote) tuin. Boven vier slaapkamers. Dat zou, ten opzichte van nu, eigenlijk al fantastisch zijn, maar er zitten ook nog een zolder met extra badkamer en een kelder die verbouwd is tot fitnessruimte in het huis. De zolder zouden we of als werkruimte/hobbykamer kunnen gebruiken, of als extra grote slaapkamer voor ons (en dan 1 van de 4 slaapkamers op de eerste verdieping als werkruimte). De kelder zouden we als speelruimte voor de kinderen kunnen inrichten.
Nu komt het natuurlijk, want als er geen probleem zou zijn, zou ik geen topic openen... de huur per maand kost 70% meer dan dat wat we nu betalen. En dat wordt krap, behoorlijk krap. We zouden rondkomen, maar ook best moeten inleveren (hebben nu een hobby die best wat kost, dat zou eigenlijk niet meer kunnen, minder uitjes e.d.). Ook is het een stuk rijden van de opvang vandaan (ongeveer zo ver als ik vanaf deze woning naar de vorige opvang reed, alleen is de bushalte hier wat verder weg).
En nu weet ik het niet meer, wel doen of niet doen? Het is echt een buitenkans, het huis is compleet gerenoveerd, overal een prachtige vloer, de keuken zit er al in (is in dit land vaak niet zo 
). De huurhuizen die ik tot nu toe ben tegengekomen (en ik zoek al een tijdje) die iets onder deze prijsklasse zitten, hebben vrijwel altijd een slaapkamer tekort en geen zolder/kelder, en zijn erg gedateerd. (Je kunt zien dat er een opa en/of oma gewoond hebben en dat er heel, heel lang niets gebeurd is aan het huis. ) Nemen we dit huis niet, zullen we het in dit appartement waarschijnlijk nog een tijd moeten uitzingen.
Op een rijtje:
Voordelen
--
* Heel veel ruimte en licht in huis, genoeg kamers voor iedereen plus nog extra, een tuin
* Alles is gloednieuw, er hoeft niets te gebeuren, we zouden onze spullen kunnen inpakken en er zo kunnen intrekken
Nadelen
--
* Veel hogere huur, rondkomen kan maar leuk leven wordt krap(per)
* Langer reizen naar de opvang, sowieso slechtere aansluiting wat het OV betreft
Natuurlijk zal de beslissing niet afhangen van de meningen hier, maar ik weet niet, ik hoop op een nieuwe, verfrissende blik uit een hoek waaruit ik de situatie nog niet had bekeken, geloof ik (zowel voor als tegen).
Mensen met autisme houden van duidelijkheid en kunnen in taalgebruik ook best hard overkomen. (Ook naar elkaar) Hier zit meestal geen verkeerde bedoeling achter. Het is vooral duidelijke, directe, communicatie. Waarbij de nuance kan ontbreken.
Voor mij geen enkel probleem, ik houd van duidelijkheid. 
Ik ben het met je eens redbulletje. Maar zoals ik al zei, volgens mij gaat het hierdoor offtopic. Voor de mensen die het interessant vinden, google eens op person-first vs identity-first language.
letterkoekje schreef op 21-07-2021 om 11:07:
[..]
Daar moet ik U2 wel in bijtreden Redbul, kwam voor mij ook niet leuk over, temeer daar je het kind in elke post benoemt met zijn (negatief) kenmerk.
En misschien zit er minder achter dan het overkomt, maar toch een beetje rekening houden met mensen op wie dit pijnlijk overkomt? Zoals jij het schrijft wordt het bijna een naam.
Stel je voor dat jouw nickname 'de autist' was geweest, je bent toch meer dan dat. Het kind ook.
Het is vast goed bedoeld, maar zoals jij het beschrijft komt het op mij pijnlijker over. Vooral door het benoemen dat het pijnlijk over kan komen. Ik denk dat het voor RB een kenmerk is zonder gedachten aan positief of negatief. Jij associeert het meer met negatief.
Ook eens met redbulletje. Helemaal in de context was het heel duidelijk dat het niet negatief bedoeld was.
Maree schreef op 21-07-2021 om 11:04:
[..]
Volledig offtopic, maar niet iedereen verkiest person-first language boven identity-first.
Mag ik je erop wijzen dat in de eerste link die ik googlede (ik vind overigens dat je mensen een link moet geven ipv moet zeggen dat ze zelf mogen gaan googlen) er gesproken wordt over het verschil tussen: “autistic person” of "a person with autism”) https://news.northeastern.edu/2018/07/12/unpacking-the-debate-over-person-first-vs-identity-first-language-in-the-autism-community/
Hier werd zowel 'autistisch kind' als 'kind met autisme' niet gebruikt maar 'autist'.
Nummer schreef op 21-07-2021 om 11:23:
[..]
Mag ik je erop wijzen dat in de eerste link die ik googlede (ik vind overigens dat je mensen een link moet geven ipv moet zeggen dat ze zelf mogen gaan googlen) er gesproken wordt over het verschil tussen: “autistic person” of "a person with autism”) https://news.northeastern.edu/2018/07/12/unpacking-the-debate-over-person-first-vs-identity-first-language-in-the-autism-community/
Hier werd zowel 'autistisch kind' als 'kind met autisme' niet gebruikt maar 'autist'.
Autist valt onder identity-first. Oh en ik vind van niet trouwens. Want er zijn heel veel verschillende standpunten over hetzelfde onderwerp en het gaat me er niet om dat je het met me eens moet zijn, ik geef alleen aan dat het interessant kan zijn om je erin te verdiepen. Mijn bedoeling is niet om je te overtuigen en dan is het juist waardevol om zelf de informatie op te zoeken die aansluit bij jouw opvattingen.
redbulletje schreef op 21-07-2021 om 11:11:
[..]
Ik vind t andersom juist beledigend overkomen.
Die snap ik niet! Wat zou beledigend zijn? Om te zeggen: 'het kind met autisme', of 'de oudste'? Het kan zijn dat jij dat een eretitel vindt, maar ik denk dat weinig mensen er zo over denken. Zoals jij het (telkens) schrijft, komt het bot over.
Ook hoe jij het enkele posts geleden omschreef 'met zo'n HOEVEELHEID mensen' 
Alsof 3 kinderen hebben marginaal is. Wat zou je ervan vinden als ik jou 'de tactloze' noemde? Oh, ja, jij mag ook over 'de autist' spreken.
redbulletje schreef op 21-07-2021 om 11:11:
[..]
maar dit hele dilemma van TO komt voort uit de problematiek die ervaren wordt door zijn autisme. Het beestje bij de naam noemen is in zo'n discussie niet meer dan gewoon praktisch.
Dan heb je ook nog problemen met lezen! Het gaat erover dat 5 mensen in een twee-slaapkamerappartement te veel is.
Moderator, ik hoop dat dit niet onder off-topic of wat dan ook valt, het doet me pijn in TO's plaats hoe er hier over haar kinderen wordt gesproken en na deze post kom ik hier niet meer op terug. Beloofd!
letterkoekje schreef op 21-07-2021 om 11:29:
..
Moderator, ik hoop dat dit niet onder off-topic of wat dan ook valt, het doet me pijn in TO's plaats hoe er hier over haar kinderen wordt gesproken en na deze post kom ik hier niet meer op terug. Beloofd!
Ik zou zeggen: laat het aan TO om te reageren en verder terug naar het onderwerp.
Volgens mij is iedereen vrij eensgezind eigenlijk, TO, maar hoe krap het voor jou financieel gaat worden, weten wij natuurlijk niet.
Klinkt wel als een mooie kans, dus zeg niet te snel nee.
Kunnen we terug on topic? Debat is nu wel gevoerd denk ik
redbulletje schreef op 21-07-2021 om 11:11:
[..]
Ik vind t andersom juist beledigend overkomen. Natuurlijk is die zoon meer dan autist, maar dit hele dilemma van TO komt voort uit de problematiek die ervaren wordt door zijn autisme. Het beestje bij de naam noemen is in zo'n discussie niet meer dan gewoon praktisch.
Ik zou zonder autist in het gezin alsnog voor het nieuwe huis gaan. Die kinderen gaan straks puberen en óf een kind moet bij de ouders op de kamer óf er moeten 3 pubers op 1 kamer, terwijl pubers juist heel graag privacy willen.
Ik vind het bijzonder dat mensen hier aan een autist gaan uitleggen waarom ze geen autist mag zeggen. Je kunt ook overdrijven. Dat jullie het als iets negatiefs beschouwen is je eigen manco.
On topic: ik zou er heel goed over nadenken. Ja, woongenot is superbelangrijk, maar bereikbaarheid van voorzieningen ook. Hoe leuk is het nog als je met je autist/autistische kind/kind met autisme/oudste kind plus de kleine met lopen en bus naar de opvang moet, en aan het eind van de dag alles in omgekeerde volgorde? Dat zou misschien nog best tegen kunnen vallen. Het geld kun je zelf het beste inschatten. Als je ook tevreden bent met een thuisvakantie en weinig dure dingen kan het ook een sport zijn om met weinig leuk te leven.
Woongenot is heel erg belangrijk en het klinkt alsof je er enorm op vooruit gaat met het nieuwe huis. Qua reistijd maakt het zo te horen niet zoveel uit met de situatie van de afgelopen jaren, dus dat is om het even.
Ik zou de financiën even goed op een rijtje zetten en proberen daarin alles mee te nemen: energiekosten, eventueel hogere vervoerskosten. Als het haalbaar is zonder je spaarrekening aan te spreken zou ik verhuizen. Meer ruimte in huis gaat je gezin denk ik veel rust brengen.
Wooow wat zijn er veel reacties bijgekomen. 
Ik ga even bijlezen en proberen alle antwoorden op een rijtje te zetten.
Zeker gaan verhuizen, dit klinkt als een soort tijdbom en als die ontploft richt dat veel meer schade aan bij je gezin als die dure hobby eruit en minder of geen uitjes meer en 1,5 jaar op een houtje bijten. Je hebt die uitjes wellicht ook veel minder nodig met een groter huis. Dus bespaar op alles wat je kunt, ga nu al zoveel mogelijk kijken wat voor werk je kunt gaan doen en wellicht is er nu ook al wel wat werk in de buurt wat je kunt doen (postbezorgen voor een paar uurtjes doet mijn buurvrouw sinds kort).
Het gaat om een rijtjeshuis (op de hoek, dus 1 buurhuis), geen vrijstaand huis (helaas). Overlast schiet mij inderdaad ook wel door het hoofd, al kan het niet zo erg zijn als wat de onderburen horen in een gehorig appartement (ik hoor de mensen die boven ons wonen ook lopen en hoor gesprekken van de woning naast ons). Ik zou het wel vreselijk vinden als de buren in het nieuwe huis ook last van ons zouden hebben...
Qua kosten op een rijtje
We betalen nu aan alle overige rekeningen (energie, water, internet, telefoon, OV jaarkaart, alle verzekeringen, enz.) 1100. (We hebben geen auto) Aan huur betalen we nu net boven de 1000, daarna blijft er nog 1500 over voor boodschappen, sparen en leuke dingen doen. (En het gaat nu over onze hobby maar dat is natuurlijk niet de enige, we bestellen 1x per week eten, ondernemen uitjes waar dan meestal ook bij gegeten wordt, kopen luxe artikelen enz.)
Boodschappen zijn momenteel 600 a 700 per maand (inclusief alles, luiers en doekjes voor alle drie, voer en kattengrind voor de poes, shampoo e.d., maar daar valt alsnog best wat winst te behalen denk ik, we letten niet heel erg op wat we kopen) en we sparen minstens 500 euro per maand.
Het huis zou net geen 700 per maand meer kosten (de 70%), dus dat is natuurlijk een grote hap uit het spaargedeelte ook als we niets luxe meer zouden doen.
Qua buffer die we nu hebben: als er een apparaat stuk zou gaan o.i.d., zouden we dat zonder twijfel kunnen vervangen. Als voorbeeld (nu wordt het wel heel herkenbaar maar ach, maakt ook niet meer uit): Afgelopen februari is mijn vader op een haar na aan de dood ontsnapt en heeft een paar maanden in het ziekenhuis gelegen. Toen konden we gewoon de reis naar Nederland maken zonder problemen. We hebben niet zoveel dat we niet eens zien dat dat geld eraf is gegaan, maar ook niet zo weinig dat ik 10x moest nadenken of die reis niet voor financiele problemen zou zorgen.
De zorg: Dat is hier goed geregeld, ietwat ouderwets maar gewoon goed. Vrijwel alles wordt vergoed, tenzij je voor een 'prive' arts kiest (om lange wachttijden te omzeilen, diegene is dan niet aangesloten bij de zorgverzekering). Wel kun je die rekeningen dan alsnog indienen en krijg je daar een percentage van terug.
Qua extra inkomen in het vooruitzicht: man verdient dus elk jaar iets meer, dat gaat naar kalenderjaar dus over 5 maanden weer. Voor zoon is, op aanraden van 2 van de 3 zorgverleners die met zoon werken, extra kinderbijslag aangevraagd (is niet helemaal hetzelfde als in Nederland, hier is het een maandelijks bedrag) omdat het een zorgintensief kind is. Dit zou om zo'n 150 per maand extra gaan.
Werk in de avond (of een opleiding, voor beide is wat te zeggen) is absoluut een optie, daar ga ik zeker naar kijken. Niks mis met schoonmaken of de horeca.
Kasboek ook een goed idee, daar ben ik weleens mee begonnen maar heb het laten verslonzen.
Beide opties die sowieso goed zijn om aan te pakken, of we deze verhuizing nu doorzetten of niet.
Of het mogelijk is over de prijs te overhandelen, dat denk ik niet? Daar heb ik eigenlijk nog nooit van gehoord wat huur betreft. En ik denk dat ze het sowieso makkelijk kwijt zullen raken, dus voor ons tien anderen, zegmaar.
Tweedehands kleding koop ik inderdaad, deels nieuw deels tweedehands. Voor een kindje opvangen zou ik in principe openstaan, maar ik weet niet of dat kindje daar gelukkig van zou worden. Dus ik denk dat dat minder een optie is voor ons.
Het duurt nog wel een tijdje voor de kinderen gaan puberen, de oudste wordt dit jaar 6. Maar lang samen op een kamer is iets wat ik inderdaad zelf ook niet wil, vooral omdat het om jongen/meisje gaat.
Nee, dit is het meest dichtbij wat ik tot nu toe heb gevonden. Huizen die ongeveer hetzelfde zijn als deze begonnen meestal bij nog 3-400 per maand extra en zitten een stukje verder weg. Huizen die van vergelijkbare of een treetje lager qua prijs zijn, hebben vaak alsnog maar 2 slaapkamers. Daarom voelt het ook zo als een buitenkans...
Geen idee wat WOZ-waarde en belasting betreft, als ik heel eerlijk ben. Het gaat om huur, geen koop.
Dat de kinderen alleen maar duurder gaan worden klopt helemaal, daar ben ik me van bewust en is ook absoluut iets om rekening mee te houden.
Dromen/ambities, nee die heb ik eigenlijk niet. Ik wil werken om het gezin te ondersteunen en wat voor baan dat is maakt me dan niet zoveel uit. Vroeger had ik dromen, maar die zijn al lange tijd vervlogen (oei, dat klinkt wel wat dramatisch he ).
En nee, ik probeer nu nog niet te rekenen met mogelijk inkomen van mijn huis, het moet uitkunnen met wat we nu hebben, anders moeten we er niet aan beginnen. Alles wat extra binnenkomt is dan fijn qua extra ademruimte.
Thuiswerken lijkt me ideaal en ik ga zeker mijn opties bekijken. En nee ik val niet over 'de autist', uiteraard is mijn zoon meer dan zijn autisme, maar eromheen praten hoeft ook niet. Het is vooral een lekker jochie. 
Wat betreft met de oudste ( 
), middelste en oudste te moeten lopen en met de bus te moeten naar de opvang, dat was nu ook al zo naar de andere opvang toe, dus wat dat betreft is er geen verschil. Ik draag de jongste in een draagzak zodat ik mijn handen vrij heb voor de oudere twee. Eigenlijk zou het nog minder vermoeiend dan nu zijn, want bij de vorige opvang mochten ze maar 2 uur komen omdat langer niet lukte met de oudste en moest ik 30 a 40 minuten rijden, bij de nieuwe opvang gaan ze vier uur lang. (Voltijd mogen ze niet omdat ik niet werk)
De vervoerskosten blijven hetzelfde. De jaarkaart geldt binnen de stad en daar blijven we ook gewoon.
Ik denk niet dat familie negatief gaat reageren, juist een beetje andersom. Ze zouden een beetje hyper en blij doen en nonstop vragen stellen (weten jullie het al? zoeken jullie verder? heb je al wat anders? enz. Ik werd tijdens de zwangerschap knettergek haha) en dan zou ik het juist nog kutter vinden als het niet doorgaat.
Aan mijn vader heb ik het wel verteld, hij zegt doen maar weet ook dat het van een afstand makkelijk te zeggen is.
Mijn man neigt heel erg naar nee. Vindt dat we te veel inleveren qua sparen/kapitaalopbouw en dan nog verder weg staan van een koophuis, wil niet kijken naar toekomstig extra inkomen e.d. En natuurlijk heeft hij een punt.
En als 1 van de 2 het niet wil, dan houdt het op, helaas...