Vakantiehuisje buitenland

Mijn ouders hadden een vakantiehuis op 300km afstand en zijn daar later permanent gaan wonen. Het fijnst is als je iemand daar hebt die je huis een beetje mee in de gaten houdt. Zij hadden iemand in het dorp die ook de sleutel had. Als er dan een keer wat was, kon ze binnen. Nadeel is vooral dat je wel meteen aan de bak moet als je er komt na een tijdje. De tuin weer bijwerken, de buitenboel schoonmaken, mijn ouders hebben ook de badkamers verbouwd enz dus daar druk mee. En mensen die gratis langs komen. Maak daar goede afspraken over, want mensen gaan het echt als een gratis vakantie zien. En sommige betalen wel een keer de boodschappen of nemen je mee uit eten, maar anderen doen dat niet en dan tikt het toch best aan als je die mensen moet verzorgen voor een paar dagen.

Ze wonen trouwens in de Eifel.

Bibi387 schreef op 25-08-2023 om 20:04:

Dank BlairW. Dat is wel een goede, had ik nog niet bedacht, dat mensen ook té makkelijk langs kunnen komen 😅
Iemand daar in de buurt is natuurlijk ideaal, maar die moet je dan ook maar weer net kennen.
In mijn ideale wereld zouden onze ouders; nu ze nog vitale ouderen zijn, daar veel zijn en dit soort contacten kunnen leggen. Ik en mijn man zijn gebonden aan de schoolvakanties, dus dan kan je toch minder vaak.

Bij mijn ouders was het een vriendin van de vorige bewoonster die woonde in het dorp en had meteen goed contact met mijn ouders. Ze had ook een sleutelkast met sleutels van het halve dorp  Heel betrouwbaar persoon dus in ieder geval. Maar klopt, je moet maar net iemand hebben. Het is in ieder geval wel prettig om zo iemand te hebben. Zeker als je er niet zo vaak komt. Mocht er dan eens wat zijn, keer noodweer waarbij er iets kapot is, alarm wat af gaat, noem maar op, dan is er in ieder geval iemand in de buurt met een sleutel.

Koukleum schreef op 25-08-2023 om 22:25:

Mijn ouders hebben een huisje in het buitenland op een park, inmiddels zo’n 10 jaar, en 10 jaar gezeik. Verhuur doen ze niet meer, kosten wegen bij lange na niet meer op tegen de opbrengst. Echt, lees je goed in en zorg ervoor dat je goed op de hoogte bent van alle verplichtingen.

Ouders van een vriend van ons hebben dat op Texel. Altijd gedoe met verhuur enz. Inderdaad ook op een park. Die hebben het nu ook uit de verhuur gehaald. Maar op een park zou ik zelf nooit doen. Zit je toch altijd met de regels van zo’n park. Verhuren zou ik ook nooit doen, alleen aan bekenden. Mijn ouders hebben dat nooit gedaan, die waren er altijd zelf bij als er iemand langs kwam. Alleen de kinderen mochten er zo heen. We hebben ook een sleutel.

Kennissen van mij hebben zo'n 2e huis in Frankrijk. Ipv vakantie zijn ze altijd bezig met onderhoud/tuinieren, ze kunnen met goed fatsoen dus niet eens een keer ergens anders op vakantie, familie en vrienden schooien om een verblijf, extra belasting betalen. Naar mijn idee ben je veel beter af als je gewoon de vrijheid hebt om te reizen wanneer je wil en naar waar je wil, zonder dat je verantwoordelijkheden hebt. 

Bibi387 schreef op 25-08-2023 om 20:04:

Dank BlairW. Dat is wel een goede, had ik nog niet bedacht, dat mensen ook té makkelijk langs kunnen komen 😅
Iemand daar in de buurt is natuurlijk ideaal, maar die moet je dan ook maar weer net kennen.
In mijn ideale wereld zouden onze ouders; nu ze nog vitale ouderen zijn, daar veel zijn en dit soort contacten kunnen leggen. Ik en mijn man zijn gebonden aan de schoolvakanties, dus dan kan je toch minder vaak.

Maar dan zou je je ouders dus opzadelen met een verplichting om hun vakanties daar door te brengen omdat jullie een huisoppas willen. Laat die mensen lekker vrij om te gaan en staan waar zij zelf willen ipv hen wellicht onbewust met een verantwoordelijkheid op te zadelen dat die tent onderhoud nodig heeft. 

Houdt ook rekening met de klimaatveranderingen. Een huisje ergens waar het 40 graden kan worden zou niet mijn voorkeur hebben. En dat je veel bezig bent op momenten dat je daar bent. En met mensen die het gebruiken als overnachtingsplek voor hun doorreis. En durf je goede vrienden huur te vragen? En wat als ze het vies achter laten. 

Ben je goed in nee zeggen? Want je zult ongetwijfeld mensen hebben die spontaan langs komen, maar misschien hebben jullie er dan net geen behoefte aan en willen een weekje alleen zijn. 
 Niet om je te ontmoedigen, maar wel om over na te denken. 

spontaan langs komen is bij mijn ouders bijna nooit gebeurt, alleen door mij als verrassing. Maar ik ken hun bezigheden en plannen wel zeg maar ligt ook aan je omgeving, bij ons weet iedereen wel dat dat niet handig is. Mensen doen dat toch gewoon niet zo snel, tenzij ze gewoon in de buurt op vakantie zijn zelf. Maar dan hebben ze ergens wel een plek om te overnachten en komen ze alleen spontaan op de koffie. Er is echt niemand die even 300km rijdt om spontaan te hopen dat ze kunnen blijven logeren 

Een aantal jaren geleden had ik ook in mijn hoofd om een tweede huis in Spanje te kopen maar ik heb er toch van af gezien. Je moet wel iemand hebben die de boel in de gaten houdt als je er niet bent en zo moet je ook iemand hebben die in Nederland je planten verzorgd en de post op raapt als je in Spanje bent. Daar wilde ik niemand mee lastig vallen. Dat is goed te doen als je 2 a 3 weken op vakantie gaat maar niet zoals ik van plan was om daar maanden te blijven. Wat mij ook tegen hield is dat ik ook wel eens naar een ander land op vakantie wil gaan. Achteraf ben ik heel blij dat ik het niet gedaan heb.

Ik heb geen tweede huis, maar wel een tweede thuis. In Frankrijk heb ik het gebruiksrecht van een olijfgaard aan een Frans riviertje gekregen. Daar staat inmiddels een heel campement van me. 

Wij krijgen wèl bezoek. 's Zomers sowieso, in het voorjaar vaak. Mensen komen een dagje langs omdat ze 'in de buurt' op vakantie zijn. Dat vind ik gezellig. Van de zomer zelfs vrienden die weer vrienden meenamen. Maar ik heb al heel wat vrienden en familie teleurgesteld die bij ons willen kamperen. Want het is er zó fijn dat ik bang ben dat ik niet meer van ze af kom en ze járen zullen terugkomen - zoals een bevriend stel waarvoor ik vanaf hun tweede jaar een ander weiland regelde. Ik wil juist rust en géén camping 

Net als met een huis, is het voor ons ook lang niet altijd vakantie. In de zomer is het te warm om te schilderen etc. maar in het voor- en najaar wordt er regelmatig geklust. We zijn nu 3 weken terug van onze gezinsvakantie en over een weekje ga ik met een van de kinderen weer naar Frankrijk om er te schilderen. 

Het leukste van een tweede thuis, vind ik dat je vrij makkelijk met een koffertje kleren die kant op kan èn dat je een tweede sociaal leven krijgt. Dat laatste is ook meteen een nadeel. Ik kan ontzettend heimwee hebben naar mijn Franse vrienden. Vond het ook heel naar dat ik vanuit Nederland niks kon doen toen een vriendin heel lang ziek was en een paar jaar geleden uiteindelijk overleed. 

En wat Bulletje zegt, is voor ons ook zéker waar: we gaan niet zo vaak meer ergens anders heen. Maar dat is een keuze. Het kan wel.