Mijn kat is een jokkebrok

Niet herkenbaar, mijn Coon kan soms een hele dag naast een volle bak eten liggen. 

Ik heb drie katten die gewoon altijd eten hebben staan, ze zijn slank en gezond en overeten zich niet. De twee katten van de buren moet ik regelmatig wegsturen als ze een snack komen halen. Vorige week jaag ik buurpoes weg nadat ze betrapt werd. Ze keek heel verschrikt, maar nam nog even een hele grote hap voor ze weg rende

hier gaat onze kat gewoon doodleuk snachts aan de deur tikken, want honger… hoe dan!?? Ze heeft een paar uur geleden nog een hele bak brokken gehad 

Mija schreef op 23-07-2023 om 13:21:

Mijn hond is geen overtuigende jokkebrok maar misschien is ze daar niet helemaal slim genoeg voor?

Ze is een moeilijke eter en op een dag stuurde mijn dochter een filmpje van een hond die zijn neus ophaalde voor de bak voer die zijn baas voor hem neerzette. De baas pakte de bak weer op, roerde er gepassioneerd in bij een lopende kraan, zette het ding in de magnetron (zonder die aan te zetten), wachtte even en zette de bak toen weer voor de hond neer. En verhip: de hond begon enthousiast te eten! Ik dacht sceptisch: ik kan het altijd proberen, verwachtte er weinig van. Maar wat blijkt? Het werkt! Kennelijk stelt ze het op prijs dat ik er wat energie in steek?

over AANDACHT gesproken: Als mijn kat  buiten is en me door  t raam ziet zitten gaat ze me door de schuifpui zitten aanstaren en miauwen en komt pas door t kattenluikje als ik er heen loop en haar blij aanmoedig naar binnen te komen. 

Slaat helemaal nergens op. Als ze me niet ziet komt ze geheel zelfstandig naar binnen…..

Mijn vader had vroeger 2 Siamese katten. Die had hij al voordat hij mijn moeder leerde kennen.
Toen werd ik geboren, en 1 van die katten lag graag bij mij in de box. Mijn moeder wou dat niet en die gooide een balletje ofzo richting de box om de kat weg te jagen. Elke keer als mijn vader de woonkamer in kwam ging de kat mank lopen en als mijn vader weg was dan kon ze wel weer rennen en gek doen. 

Mijn hond kreeg gewoonlijk rond een uur of vijf eten, maar ging voor de zekerheid vast om drie uur pontificaal voor de ijskast zitten, want daarboven stond de zak met voer.
Ook heeft hij een keer illegaal de vuilnisbak geplunderd. Ik had er overgebleven macaroni ingegooid. Hond kwam dus de woonkamer in met een snuit waar de macaroni nog aankleefde, en de alleronschuldigste snuit van de wereld. Toen ik dreigend vroeg "wat heb jij gedaan?", keek hij achterom of iemand anders het gedaan had .

dit appte ik toevallig vanochtend naar mij man: 

“Hij heeft gegeten, is uitgelaten dus als hij zielig kijkt is het onzin”

Haha, leuk om te lezen dat er meer jokkebrokjes zijn.
Mijn kat heeft de oppas die we voor haar hadden geregeld zo om haar vinger (pootje) weten te winden dat die ons in paniek opbelde.
Ze kreeg altijd een half blikje natvoer ( zo'n kleine) per dag en verder droogvoer en op zijn tijd een snackje.
Na 1 week vakantie een vertwijfelde oppas aan de telefoon dat poes niet meer at, wel het halve blikje, maar geen enkel brokje. Ze had het al dagen niet aangeraakt. Ook nieuwe verse vulling van het bakje hielp niet.
Of ze mocht proberen om dan alleen natvoer te geven, dus 1 heel blikje. Doe maar, want je moet iets, nietwaar?
Enfin, wij weer terug van vakantie een week later en wat denk je?
Poes ziet ons, helemaal blij en huppelt zo naar de droge brokjes waar ze heerlijk van gaat knagen.

Overigens heeft poes haar zin en houden we het hele blikje per dag.

Sassenach schreef op 23-07-2023 om 14:03:

[..]

Ik heb geen leuk verhaal over jokkende huisdieren, maar ik ben wel heel benieuwd hoe je er achter bent gekomen dat je hem op die manier rustig kunt houden.

Er zit wat Oosters in en dat zijn kletskousen, hij kletst zelf ook wat af. De meeste moeite kostte het om hem stiller te laten zijn. Vooral in de ochtend als ik wakker ben, mag hij op bed springen. Eerder niet. Als hij dan teveel ‘praat’, maakt hij mijn lief wakker en die lanceert hem dan het bed weer af. Hij zegt nu heel zachtjes iets hahaha. En dan wil hij zijn ochtendknuffel en gaat liggen spinnen. Blèren voor het eten doen we hier niet  het komt als ik klaar ben met thee zetten en het komt helemaal niet als hij erom roept. Oftewel je kunt gewoon erg goed met hem ‘praten’. Hij is heel attent en aandachtig. Als ik zeg dat zijn eten eraan komt, gelooft hij dat. 

Eerst de vermakelijke verhalen gelezen en genoten.
Toen de leuke laatste bijdrage van Stellafietst. En nu heb ik een meer serieuze vraag (als dat ook mag in dit topic). We hebben 5 jaar geleden onze lieve kat uit het asiel gehaald, hij was toen 11 jaar en groot en stevig (ietsje te zwaar). Hij werd bij ons nog wat zwaarder dus daar zijn we wat beter op gaan letten. Hij kreeg vanaf toen hetzelfde als bij Stella: half blikje nat, Een brokjes in principe onbeperkt en daar at hij redelijk van. Heeeel soms een extra'tje. Hij bleef een paar jaar mooi stabiel (best stevig).

Sinds ongeveer een jaar valt hij af. Hij is ook veel kieskeuriger geworden terwijl hij eerst elk voer lustte. Op naar de dierenarts. Eerste keer: niets geks, bloedonderzoek ook goed, gewoon in de gaten houden. Maand geleden nogmaals dierenarts: oke, wel een losse hoektand, hup die eruit. Ook een prik met een vitamineboost. Als hij niet snel verder zou opknappen konden we terug. 
De eerste week leek hij al gauw beter te eten en zijn twee kale plekjes zijn ook weg. Dus we dachten dat dit inderdaad de oorzaak was geweest. Maar toch wordt hij niet dikker en hij is weer erger kieskeurig geworden...

Eigenlijk lust hij alleen nog maar blikjes vis. Vleesbrokjes wil hij niet/nauwelijks, droge brokjes ook nauwelijks meer. Hij zeurt wel veel om eten. Misschien is hij deels verwend (zoals de verhalen hierboven), maar nu hij van een dikkertje een dunne kat van 16 is geworden waar ik de ruggegraat heel goed van voel, weet ik het niet meer goed... 
Natuurlijk kunnen we weer terug naar de dierenarts. Of heel veel dure blikjes vis kopen natuurlijk. Wat zouden jullie doen?

Mijn katten kennen best wat woorden zoals ‘zit’, binnenkomen (handen klappen), dat ze naar buiten mogen (wanna go out), eten komt eraan (‘poespoespoesss’), mag op schoot/bureau/tafel: tapje met de hand, mag niet springen: ‘nee’. Nee weten ze heel goed. Laatst stond ik met de deur open en degene met wie ik stond te praten, waarschuwde dat de kat klaar stond om weg te rennen, echt niet. Na ‘nee’ ging hij braaf een halve meter terug zitten kijken. Hij is beter opgevoed dan menig hond  Hij vraagt ook veel voordat hij het doet, je moet goed kijken. De meeste communicatie is non-verbaal uiteraard. Als hij vraagt om opgetild te worden en ik zeg ‘nee’ dan snapt hij dat en anders tap ik op mijn schouder en gaat hij met zijn voorpoten daar staan en pak ik hem op. Hij gaat ook graag op ooghoogte op de trap staan om een ‘goed gesprek’ te voeren en als ik niet kom, raakt hij geïrriteerd en krabt hij aan de trap, deugniet. Dan zeg ik “I don’t negotiate with terrorists” en ga ik voorlopig een tijdje niet op zijn uitnodiging in. Tot hij weer netjes wacht of ik wel of niet wil komen praten op ooghoogte.