Liegen
Ben benieuwd hoe jullie over het fenomeen 'liegen' denken. Ikzelf vind het eigenlijk een enigszins overtrokken, maar vooral grijs geheel. Daarmee bedoel ik, dat het een heel negatieve klank heeft. Is dat terecht? Ik snap uiteraard dat liegen niet de norm moet zijn, want als dat wel zo is, of het wordt beschouwd als normaal, dan weten we nooit waar we aan toe zijn en wie kan je vertrouwen? Dus ja, een lastig iets.
Ik kom er op n.a.v. een discussie met iemand, een goede vriend. Hij heeft een hekel aan liegen zoals hij zegt. Dat komt regelmatig ter sprake wanneer iemand ergens over gelogen heeft. Hij heeft daar een veroordelende en uitgesproken mening over. Op zich, regelmatig, terecht. Maar..... laatste in een gesprek met wat anderen reageerde hij op een vraag aan hem met een antwoord dat correct was, maar wél anderen op het verkeerde been zette. Ik sprak hem daar later 'op aan', maar hij vond dat hij niks gelogen had. Theoretisch klopte dat, maar.....
Ik ben daar toen eens over na gaan denken en kwam eigenlijk tot de conclusie dat de meesten, ook degenen die geen notoire leugenaars zijn, best en vast wel eens niet geheel eerlijk zijn. Dan komt de eerste vraag: is niet, helemaal, eerlijk zijn hetzelfde als liegen? Of iets, bewust, niet vertellen? Overdrijven? Waarom ervaren wij liegen als iets heel erg fouts, maar die andere zaken als minder (zover we überhaupt weten dat iets niet, geheel, eerlijk was). Is het de klank van het woord? En hoe ervaart iemand het zélf dat verschil?
Ik vind dat best een moeilijke vraag. Ik heb ook een hekel aan liegen en hou er ook niet van als mensen smoesjes vertellen in de trant van "morgen kan ik niet want dan moet ik..." als ze gewoon ergens geen zin in hebben bijvoorbeeld. Zeg dan gewoon de waarheid. Ik heb een schoonzus die zich hier constant van bedient. Dat irriteert me enorm.
Leugens heb je wel in gradaties denk ik. Lastig...ik zou voorbeelden moeten lezen/horen.
Iets bewust niet vertellen vind ik iets anders. Je bent niet verplicht altijd maar alles met iedereen te delen.
Wat is liegen...........?
De puber die met droge ogen beweerd dat hij echt geen biertje heeft gedronken terwijl je aan alles ziet en ruikt dat dat biertje echt gedronken is die liegt.
Dezelfde puber die vertelt dat hij echt op tijd vertrokken is maar dorst hij van jou in het donker niet langs het kanaal mag fietsen en nu te laat thuis is, omdat die andere weg veeeeeeeeel langer is/ meer in de wind ligt dat kan je niet goed controleren, liegt hij dan?
Zelf vertel ik ook weleens iets waarbij ik een detail verander of iets wat dikker aanzet om het verhaal wat meer "drama" te geven. Tijdens onze afgelopen vakantie heb ik bij eb gewandeld in de baai van de Somme. Een spectaculair uitzicht over de begroeiing daar maar het wandelen op zich was best zwaar. Lieg ik dan als ik zeg dat het een geweldige ervaring was en niet vertel dat ik de dag erna eigenlijk een beetje spijt had van die wandeling, want die de spierpijn was iedere keer naar het toiletgebouw op de camping een martelgang.
Ik vind het een lastige vraag het hangt er ook vanaf tegen wie en waarover.
Ik zal nooit tegen mijn partner en kinderen liegen ook lieg ik niet over echt belangrijke zaken.
Maar af en toe een klein leugentje om best wil wie doet dat niet.
Als bv een vriendin een nieuw kledingstuk laat zien wat ik niet mooi vind zal ik dat echt niet zeggen als zij vraagt hoe ik het vind.
Poeh. Echt een gewetensvraag. Toch denk ik dat dat voor mij de reden van het liegen (of verzwijgen) belangrijk is ipv of er gelogen of gedraaid wordt. Soms is de reden goed voorstelbaar en heb ik niet zo’n moeite met de leugen. Andersom is ook waar: hoe strenger of strikter je bent, hoe eerder er tegen je gelogen wordt.
het maakt me geen klap uit of er gelogen of gedraaid wordt. Mij maakt het uit waar over gelogen wordt, waarom en wat de consequenties zijn. Ik ken kleine, bewuste verdraaiingen, die veel grotere consequenties hebben gehad dan aperte leugens.
Ik heb er over het algemeen een hekel aan, omdat leugens vaak bestaande, ongewenste situaties verlengen of erger maken. Als ik mezelf betrap op de wens wat te verdraaien of zelfs te liegen, is dat voor mij een signaal om na te gaan waar die behoefte vandaan komt. Wat zit daar achter? Meestal is het een soort angst, die prima onder ogen te komen is, als ik er bewust van ben.
En de allergrootste hekel heb ik aan dom liegen. Als je tegen me liegt, doe het slim en beledig mijn intelligentie niet met een te slecht verhaal.
Herfstappeltaart schreef op 02-08-2023 om 15:38:
Ik vind dat best een moeilijke vraag. Ik heb ook een hekel aan liegen en hou er ook niet van als mensen smoesjes vertellen in de trant van "morgen kan ik niet want dan moet ik..." als ze gewoon ergens geen zin in hebben bijvoorbeeld. Zeg dan gewoon de waarheid. Ik heb een schoonzus die zich hier constant van bedient. Dat irriteert me enorm.
Leugens heb je wel in gradaties denk ik. Lastig...ik zou voorbeelden moeten lezen/horen.Iets bewust niet vertellen vind ik iets anders. Je bent niet verplicht altijd maar alles met iedereen te delen.
Eens, is ook lastig.
W.b.t. smoesjes: Ook dat vind ik lastig. Natuurlijk kun je zeggen als iemand je voor een verjaardag vraagt: 'sorry geen zin'. Of: 'ik vind dat nooit leuk'. Dat is eerlijk, maar je kunt er ook iemand mee kwetsen. Niet iedereen begrijpt of waardeert dat. Velen, die eigenlijk geen zin hebben, gaan wel, omdat ze vinden dat dat zo hoort o.i.d. Maar is dát dan eerlijk? Vindt een ander, als hij/zij dat zou weten, het leuk als iemand komt, maar eigenlijk geen zin heeft? Dat weet die ander dan in principe niet. Maar is het eerlijk?
Iets bewust niet vertellen? Nee, je hoeft niet alles met een ander te delen. Maar stel: Een kind of puber doet iets wat hij/zij niet mag van de ouders (er even van uitgaande dat het een redelijk verbod is). Doet dat stiekum tóch. De ene ouder vraagt er naar en kind ontkent (dus liegt). De andere ouder vraagt er niet naar, en kind vertelt niet dat hij/zij dat gedaan heeft (op zich 'logisch', want het was stiekum). Is kind 1 dan fouter dan kind 2? Kind 1 liegt. Kind 2 niet. Maar beiden hebben ze hetzelfde gedaan.
Je gaat op vakantie en je verheugt je daar erg op en hebt het volop daarover. Uiteindelijk valt de vakantie heel erg tegen. Je hebt geen zin om dat te vertellen omdat je er zo over hebt lopen vertellen hoe fantastisch het allemaal zou zijn. Dan kun je inderdaad laten om te vertellen dat het zo tegen viel. Maar wat als iemand er heel enthousiast over gaat vragen? En je zegt dat het inderdaad geweldig was.
Doemijdieglazenbol schreef op 02-08-2023 om 16:43:
En de allergrootste hekel heb ik aan dom liegen. Als je tegen me liegt, doe het slim en beledig mijn intelligentie niet met een te slecht verhaal.
Daar zit wat in. Maar...... Stel dat het uitkomt, voel je je dan niet nóg meer bedrogen, omdat de ander er heel veel moeite voor heeft gedaan om je te bedriegen?
bieb1963 schreef op 02-08-2023 om 17:14:
[..]
Daar zit wat in. Maar...... Stel dat het uitkomt, voel je je dan niet nóg meer bedrogen, omdat de ander er heel veel moeite voor heeft gedaan om je te bedriegen?
Dat spreek ik uit met mensen, als ik mijn relatie met hem wil/moet voortzetten. Ik probeer de noodzaak die zij kennelijk voelden om te liegen te achterhalen/weg te nemen. Maar als het blijft gebeuren, dan neem ik op een gegeven moment afstand.
bieb1963 schreef op 02-08-2023 om 17:10:
[..]
Eens, is ook lastig.
W.b.t. smoesjes: Ook dat vind ik lastig. Natuurlijk kun je zeggen als iemand je voor een verjaardag vraagt: 'sorry geen zin'. Of: 'ik vind dat nooit leuk'. Dat is eerlijk, maar je kunt er ook iemand mee kwetsen. Niet iedereen begrijpt of waardeert dat. Velen, die eigenlijk geen zin hebben, gaan wel, omdat ze vinden dat dat zo hoort o.i.d. Maar is dát dan eerlijk? Vindt een ander, als hij/zij dat zou weten, het leuk als iemand komt, maar eigenlijk geen zin heeft? Dat weet die ander dan in principe niet. Maar is het eerlijk?
Iets bewust niet vertellen? Nee, je hoeft niet alles met een ander te delen. Maar stel: Een kind of puber doet iets wat hij/zij niet mag van de ouders (er even van uitgaande dat het een redelijk verbod is). Doet dat stiekum tóch. De ene ouder vraagt er naar en kind ontkent (dus liegt). De andere ouder vraagt er niet naar, en kind vertelt niet dat hij/zij dat gedaan heeft (op zich 'logisch', want het was stiekum). Is kind 1 dan fouter dan kind 2? Kind 1 liegt. Kind 2 niet. Maar beiden hebben ze hetzelfde gedaan.
Je gaat op vakantie en je verheugt je daar erg op en hebt het volop daarover. Uiteindelijk valt de vakantie heel erg tegen. Je hebt geen zin om dat te vertellen omdat je er zo over hebt lopen vertellen hoe fantastisch het allemaal zou zijn. Dan kun je inderdaad laten om te vertellen dat het zo tegen viel. Maar wat als iemand er heel enthousiast over gaat vragen? En je zegt dat het inderdaad geweldig was.
Nee inderdaad, een leugentje om bestwil vertelt iedereen wel eens. Het ligt ook aan de situatie. In het geval van de kinderen zijn ze natuurlijk allebei even fout omdat het verbod is overtreden. Degene die liegt is niet fouter.
In het geval van de vakantie: daar hou ik dus niet van. Als mijn vakantie tegenviel vertel ik dat gewoon. Ik vind de schijn ophouden dan nergens voor nodig. Beetje kinderachtig zelfs.
Een vriendin die een jurk heeft gekocht en die trots laat zien: ik zou zoiets zeggen als 'past helemaal bij je' ofzo. In elk geval zou ik haar niet kwetsen.
Als ik er bij ben als ze hem past en ik vind hem niet mooi staan zeg ik het wel eerlijk. Dan is de koop nog niet gedaan.
Herfstappeltaart schreef op 02-08-2023 om 17:55:
Een vriendin die een jurk heeft gekocht en die trots laat zien: ik zou zoiets zeggen als 'past helemaal bij je' ofzo. In elk geval zou ik haar niet kwetsen.
Zo zou ik het inderdaad ook doen. Maar uiteindelijk draai je wel om de 'waarheid' (mijn waarheid dan hè) heen. In dit geval: Wat maakt het uit. Maar anderzijds blijft het feit niet eerlijk te zijn.
TS schreef:
“Hij heeft daar een veroordelende en uitgesproken mening over. Op zich, regelmatig, terecht. Maar..... laatste in een gesprek met wat anderen reageerde hij op een vraag aan hem met een antwoord dat correct was, maar wél anderen op het verkeerde been zette. Ik sprak hem daar later 'op aan', maar hij vond dat hij niks gelogen had. Theoretisch klopte dat, maar.....”
Dat is dan niet feitelijk liegen toch vind ik dat stiekem. En stiekem daar hou ik ook niet van.
bieb1963 schreef op 02-08-2023 om 18:00:
[..]
Zo zou ik het inderdaad ook doen. Maar uiteindelijk draai je wel om de 'waarheid' (mijn waarheid dan hè) heen. In dit geval: Wat maakt het uit. Maar anderzijds blijft het feit niet eerlijk te zijn.
Ja dat klopt. Conclusie: de harde waarheid is niet in alle gevallen de beste optie.
Ja ik versta onder eerlijk zijn waarachtig zijn, dus ook niet 'to lie by ommission' (dus liegen door dingen weg te laten). Ook een rutte doen (ja dat weet ik nou niet zo net meer, heb ik geen levende herinnering aan) vind ik abject .
Maar toegegeven: ik ben eerlijk uit luiheid. Anders moet je zoveel onthouden en ben je niet jezelf bij een ander. Ik ben ook niet helemaal brandschoon, zoals iedereen: ik verzin wel eens een smoesje. Bijvoorbeeld 'de buren zijn aan het verbouwen dus vergaderen hier is lastig' als ik te ziekig ben om mijn huis te kuisen maar nog wel net kan vergaderen. Uitleggen dat ziek voor mij, niet is dat met 39C op bed lig maar dat ik zo laag in mijn energie zit, dat dat huis kuisen net te veel is en ik dan wel koorts zou krijgen , is vaak ingewikkeld of brengt weer hele discussies op gang (heb je b12 laten meten, wat zegt de dokter ervan etc)
Maar dat gebeurt maar twee keer per jaar of zo. En dat is echt waar
Bloemenaandewaterkant schreef op 02-08-2023 om 18:25:
TS schreef:
“Hij heeft daar een veroordelende en uitgesproken mening over. Op zich, regelmatig, terecht. Maar..... laatste in een gesprek met wat anderen reageerde hij op een vraag aan hem met een antwoord dat correct was, maar wél anderen op het verkeerde been zette. Ik sprak hem daar later 'op aan', maar hij vond dat hij niks gelogen had. Theoretisch klopte dat, maar.....”
Dat is dan niet feitelijk liegen toch vind ik dat stiekem. En stiekem daar hou ik ook niet van.
Feitelijk is het idd geen liegen. Stiekum zou ik het niet noemen, maar what's in a name. Maar waar het mij vooral om ging is dat wanneer je zo expliciet regelmatig aangeeft een hekel te hebben aan liegen, dat je dan wél vindt dat zo iets heel anders is. Dat snap ik dan niet zo goed.
overigens is het eigenlijk ook wel opvallend dat we het hebben over smoesjes. Bijv zeggen dat je al een andere afspraak hebt als je geen zin hebt in een verjaardag. Maar in principe is dat natuurlijk ook gewoon keihard liegen.....