Je eigen uitvaart?
Misschien een wat lugubere vraag, maar jullie eigen uitvaart? Hoe moet die eruitzien?
Zoals mijn nabestaanden willen dat het eruit ziet. Ik ben er zelf niet bij, dus ik hoop dat zij er iets aan hebben.
Alleen dat ik begraven wil worden, niet gecremeerd. De rest mogen mijn nabestaanden het bedenken, zoals zij het prettig vinden.
een poosje geleden regelde ik de uitvaartverzekering van mijn man, bij de woonplaats waar ik zelf verzekerd ben. Hij had er zelf geen zin in (hij haat saaie dingen regelen) dus vond het prima als ik het ging doen, dus ik belde ze op.
Wat bleek, tegenwoordig mogen ze je niet meer gewoon voor 10k verzekeren. Aan de hand van een vragenlijst komen ze tot een bedrag en ik heb telefonisch allerlei vragen over de uitvaart van mijn man beantwoord.
Cremeren of begraven?
Niks, koffie en cake, of belegde broodjes?
Karige bloemen, normaal, of overdadige boeketten?
Hoeveel kaarten ongeveer?
Komt er een advertentie in de krant?
Etc etc. Ik kwam alsnog op 10k uit met mijn antwoorden.
Daarna wel man gepest met de antwoorden natuurlijk. Dat we hem gaan cremeren en verder niks serveren. "Nee heb je dat echt gezegd??! Maar ik wil begraven worden!"
Mn eigen antwoord: precies hetzelfde als truusdemier
Truusdemier schreef op 09-09-2022 om 19:20:
Alleen dat ik begraven wil worden, niet gecremeerd. De rest mogen mijn nabestaanden het bedenken, zoals zij het prettig vinden.
Dit.
Daar wil ik nu even niet aan denken. Ik heb de uitvaart geregeld van mijn moeder, samen met oudste zus en vader.
Het was erg confronterend. Dus nee, even niet
schoffel mij maar onder de zoden van een natuurbegraafplaats zodat mijn stoffelijk overschot kan dienen als voedsel voor allerlei organismen. Kringloop van het leven.
Ook het gegeven dat dan na die tijd, na een jaar of tien of 20, mijn kinderen niet meer zitten met wel of niet verlengen van grafrechten vind ik een prettige gedachte. Het mag overigens nog best even duren. Wat mij betreft komt er ook geen grote 'kijkhetlijkshow'.
Schuif mij maar het vuur in, ik wil absoluut niet begraven worden! Ik heb wat muziek wat ik graag gedraaid zou hebben, maar verder laat ik alles aan mijn gezin over. Het is hun afscheid van mij, zij moeten er iets aan hebben, ik weet het toch niet meer.
Peaches schreef op 09-09-2022 om 19:14:
Zoals mijn nabestaanden willen dat het eruit ziet. Ik ben er zelf niet bij, dus ik hoop dat zij er iets aan hebben.
^Dit.
Ik ben er toevallig afgelopen week ook mee bezig geweest en heb wel wat ideeen die ik 'leuk' zou vinden. Maar als puntje bij paaltje komt dan liefst gewoon zo goedkoop mogelijk allemaal...
Denk wel dat ik die ideeen ergens vast ga leggen zodat er in ieder geval iets is als houvast wanneer ik kom te overlijden. Zo wil ik het liefst gecremeerd worden. In een biologisch afbreekbare urn ergens begraven worden. Kaartjes op zaadpapier... zoiets...
Mijn opa wilde altijd begraven worden. Maar mijn oma durfde niet alleen naar een begraafplaats, dus opa werd na overlijden gewoon gecremeerd en verdween vervolgens ergens in een gangkast. Dus wensen vastleggen is in mijn optiek wel handig, maar zeker geen garantie.
Ik heb wel een vraag hierover aan mensen die al eens een uitvaart hebben moeten regelen. Hoop dat dat ook mag in dit topic.
Ik hoop oprecht dat als ik overlijd, niemand zich beperkt voelt door 'wat ik gewild zou hebben'. Dus ook begraven of cremeren, en waar dan, en hoe lang... Doe alsjeblieft wat goed voelt en/of wat handig of betaalbaar is. Maar is dat wel fijn voor degene die het moet regelen? Totale vrijheid en geen idee waar je moet beginnen? Of is iets van een richting, een houvast juist prettiger? Hoe zorg je er nou voor dat zij zo min mogelijk 'last' hebben hiervan? Of krijg je van een uitvaartondernemer ook wel standaard opties?
ik wil gecreëerd worden en uitgestrooid in zee .
Liedje van favoriete zanger .
Niet jan en alleman erbij .😀
En verder laat ik het aan mijn kinderen en man over .
Mijn nabestaanden mogen het doen zoals zij het willen. Ze nemen afscheid van mij en moeten mij gedenken/een herinnering hebben aan hun afscheid van mij waar ze mee moeten leren leven.
Ruim een jaar geleden was ik bij een uitvaart die de overledene volledig op een briefje had gezet. Zo onwerkelijk, lievelingslied van tante Truus, lievelingsgedicht enz. Kwam waarschijnlijk ook dat de uitvaartleider dat steeds zei. Kleinkind had oma’s lievelingsbloemen getekend, niet zijn pluchen hond nagetekend om oma een knuffel mee te geven op haar reis. Het gaf een geforceerde indruk.
Deze ervaring sterkt mij echt in het idee dat mijn nabestaanden het zelf mogen weten hoe ze afscheid van mij gaan nemen.
Truusdemier schreef op 09-09-2022 om 19:20:
Alleen dat ik begraven wil worden, niet gecremeerd. De rest mogen mijn nabestaanden het bedenken, zoals zij het prettig vinden.
Dit, maar dan cremeren ipv begraven.
Ik heb nagedacht over wat ik met de katten doe mocht ik komen te overlijden. Ik heb telefoonlijsten en de pincodes van mijn telefoon en bankgegevens liggen en een wilsverklaring zodat vrienden weten dat zij recht hebben op alles en mijn familie op niks. Dat wil ik bij de notaris nog laten vastleggen. Overal staat ook dat mocht ik niet meer zelf kunnen beslissen, bepaalde vrienden dat mogen doen en niet familie. Maar ook dat wil ik nog officieel laten vastleggen.
Als ik dan dood ben, een ecologische begraafplek zou leuk zijn. Maar dan wel een plek waar niemand perse naartoe hoeft om het tuintje op mijn vergane buik te schoffelen of zich blauw hoeft te betalen aan rechten. Als ik vergaan ben kan er zo iemand bij.
Als dat te duur is dan moeten ze me maar in het vuur gooien. En wat ze verder willen met de uitvaart? Ik zou zeggen doe je ding en maak er een feestje van want zo leuk vind ik het leven niet door zeer fors trauma. Dan ben ik eindelijk daar waar ik ook op goede dagen best wil zijn, dood. En nee, ik ben niet depressief of suïcidaal. 
Ik vind er gewoon geen reet aan.
Ik heb alles al jaren op papier staan. Cremeren. Uitstrooien, keuze uit meerdere plekken voor de uitstrooier. De liedjes, een gedicht dat wordt voorgelezen. En welke bloemen ik absoluut niet wil. Verdere invulling mogen ze zelf bekijken maar de grote lijnen staan allemaal op papier. Zodat de nabestaanden niet zitten te puzzelen op de vraag: hoe zou lientje dit of dat gewild hebben? Welke muziek zou ze het mooist vinden? Enz.
Dat wil ik ze op zo'n moeilijk moment niet aandoen.