De huishoudbattle

Hier is het 54 (ik) en 46 (man). 
Mentale last 69 (ik) en 31 (man). 
Wij hebben een kind van 1 jaar. Man werkt 32 uur plus nog gemiddeld 6 uur. Ik werk 28 uur.

Ik regel alles rondom kind behalve het kdv. Dit duw ik steeds bij man op het bordje. Opvang door oma's regel ik.
Man kookt elke avond en ik doe de was (behalve zijn werkkleding). 
1x per week komt de schoonmaakster en zij doet de grote klussen (zoals bv badkamer, bed verschonen, oven enz). Beiden halen we nog wel een keer de stofzuiger door het huis. 
Zoals het nu gaat werkt het voor ons beiden. 

Hier is de verdeling 56 (ik) - 44 (man), mentale last 58 (ik) - 42 (man).
We werken beide fulltime (+ man nog wat extra uren) en hebben twee tieners.
Ik ben best tevreden, ook omdat man in zijn extra uren wat werklast van mij overneemt (we werken samen).

Ik woon met zoon maar doe 90% zelf en zoon helpt die 10% mee. Voor mijn scheiding was er ook vaak gedoe om de taken in huis (helemaal de reden van scheiden niet hoor) maar 90% zelf doen omdat er toch niemand anders is die het doet, scheelt zoveel frustratie dat ik het fluitend doe, terwijl ik er vroeger echt wel eens een punt van maakte.

Maar waarom zou je persé alles samen moeten doen, of precies delen? Belangrijker is of je beiden tevreden bent met de 'taak'verdeling in de ruime zin van het woord.
Ik denk dat je het sowieso niet op die manier kunt stellen. Stel de 1 (boeit wat mij betreft niet of dat man of vrouw is) meer werkt en de ander minder. Dan is het in dat opzicht al logisch dat degene die minder werkt, meer huishoudelijke taken (en wat daarbij komt) op zich neemt. Daar staat dan ook weer tegenover, dat degene die minder werkt meer tijd heeft (vrij kan maken, in kan delen), om iets, wat dan ook, voor zichzelf te doen. Het is dan alleen een ander soortige verdeling. Nogmaals: je moet er beiden vrede mee hebben. 

Monika_Geller schreef op 23-05-2022 om 17:07:

Tsjonge, een realitycheck. We zitten op 63-37, mentale last 85-15. 3 kinderen, man werkt fulltime, ik 90%.

Ik ga m'n man ook eens vragen om deze te maken. Mentale last bij mij kan wel kloppen. Ik ben een controlfreak. Doe ik toch nog recht aan m'n avatar

En dat is ook nog eens zo: mentale last heeft óók te maken met hoe jezelf met dingen om gaat, hoe je karakter is enz. De piekeraar of beren-op-de-weg-ziener, zal van alles mentaal zwaarder vinden dan de wat laconiekere, of iemand die makkelijker dingen even kan parkeren, kan ontspannen, loslaten enz enz enz. De 1 vind boodschappen doen een ontspannen bezigheid, de ander worden horendol. De 1 kan rustig in een rommelig en stoffig huis zitten, met de gedachte: nu even niet, overmorgen ga ik ffff aan de slag. De ander wordt daar zeer onrustig van en kan het niet loslaten.  

Maar waarom zou je persé alles samen moeten doen, of precies delen? Belangrijker is of je beiden tevreden bent met de 'taak'verdeling in de ruime zin van het woord.
Ik denk dat je het sowieso niet op die manier kunt stellen. Stel de 1 (boeit wat mij betreft niet of dat man of vrouw is) meer werkt en de ander minder. Dan is het in dat opzicht al logisch dat degene die minder werkt, meer huishoudelijke taken (en wat daarbij komt) op zich neemt. Daar staat dan ook weer tegenover, dat degene die minder werkt meer tijd heeft (vrij kan maken, in kan delen), om iets, wat dan ook, voor zichzelf te doen. Het is dan alleen een ander soortige verdeling. Nogmaals: je moet er beiden vrede mee hebben. 

bieb1963 schreef op 23-05-2022 om 18:09:

Maar waarom zou je persé alles samen moeten doen, of precies delen? Belangrijker is of je beiden tevreden bent met de 'taak'verdeling in de ruime zin van het woord.

Waarom? Nou, omdat de partner normaal gesproken toch ook zijn eigen huishouden zou moeten doen als hij alleen zou wonen. Waarom moet de partner die minder werkt dan ineens taken voor de ander oppakken? Iemand werkt minder omdat diegene meer vrije tijd wil hebben, niet omdat die meer huishouden wil doen. 

Ik zou dus zwaar ontevreden zijn als de ander denkt mijn tijd te kunnen gaan inpikken. Dat was bij mij één van de redenen voor scheiding: ik had geen zin meer om zijn sokken te wassen, zeg maar.

Ik 63% en hij 37%, mentale last heb ik niet naar gekeken voordat ik het tabblad sloot. Hij zei zelf deze week dat hij meer gaat doen (helpen noemt hij dat, jeuk!!!). Ik ben heel benieuwd. Hij werkt 40 uur, ik 34, twee pubers. 

ToetieToover schreef op 23-05-2022 om 18:59:

[..]

Waarom? Nou, omdat de partner normaal gesproken toch ook zijn eigen huishouden zou moeten doen als hij alleen zou wonen. Waarom moet de partner die minder werkt dan ineens taken voor de ander oppakken? Iemand werkt minder omdat diegene meer vrije tijd wil hebben, niet omdat die meer huishouden wil doen.

Ik zou dus zwaar ontevreden zijn als de ander denkt mijn tijd te kunnen gaan inpikken. Dat was bij mij één van de redenen voor scheiding: ik had geen zin meer om zijn sokken te wassen, zeg maar.

Ach,ik denk dat iedereen zijn talenten het meest efficiënt moet inzetten. Ik sta ook niet te springen om de technische dingen in huis te doen, zoals ongeveer alles wat in de schuur plaatsvindt, het zetten van een nieuwe schutting in de achtertuin, het zelf maken van horren voor alle ramen, om maar een dwarsstraat te noemen. Daarvoor was ik graag zijn sokken hoor.

Herfstappeltaart schreef op 23-05-2022 om 19:04:

[..]

Ach,ik denk dat iedereen zijn talenten het meest efficiënt moet inzetten. Ik sta ook niet te springen om de technische dingen in huis te doen, zoals ongeveer alles wat in de schuur plaatsvindt, het zetten van een nieuwe schutting in de achtertuin, het zelf maken van horren voor alle ramen, om maar een dwarsstraat te noemen. Daarvoor was ik graag zijn sokken hoor.

Dat reken ik ook als huishouden en ook dat kwam ook op mij neer. Als hij ook maar iets wél had gedaan, was ik niet zo ontevreden geweest natuurlijk. 

Ik ben er wel heel handig van geworden. Even een kitrandje vervangen, liggende kozijndelen schilderen, afvoer gootsteen vervangen, de meterslange heggen snoeien, vlotter wc repareren, lampje van de auto vervangen, louvre deuren maken in de kast... 

En sokken wassen kan ik ook nog steeds tot mijn talenten rekenen maar nu heb ik een vriend die dat heeft overgenomen. 

We hebben ‘m samen ingevuld De uitkomst is wel naar verwachting: 52% (ik) versus 48% (man). We doen ook echt evenveel. Wél grappig: de mentale last is schever verdeeld, 63% (ik) versus 37% (man). Dat klopt ook wel. 

We zijn beiden tevreden met deze verdeling. Ik heb altijd het gevoel dat we er samen voorstaan, zowel in het huishouden als richting de kinderen.

De verdeling is hier 72 voor mij en 28 voor man.
Hier ook een strijd om hem wat in het huishouden te laten doen, dat vind ik het niet waard.
Bovendien is hij meer buiten bezig op het moment, een hele grote tuin waar ook een hoop energie in gaat zitten en dingen die ik niet kan en hij dus doet