Overstuur door pms, wie ook?
Zucht, gaat niet goed zo... Is nu de tweede dag op rij dat ik (ook door omstandigheden) helemaal huilend overstuur rondloop. Als er teveel stressvolle moeilijke dingen gebeuren in mijn pms-week dan kan dat helemaal escaleren in suïcidale gedachten, huilbuien, depressiviteit en wanhoop.
Ik ben momenteel niet aan de pil, op zich bevalt dat goed, ik ben vrij regelmatig ongesteld (en heel kort en licht), en toen ik nog wel aan de pil was zat ik eigenlijk doorlopend slecht in mijn vel, en kreeg ik ook last van pijnlijke borsten, dus ik vond dat (los van de anticonceptie) niet per se beter.
Toch moet ik hier iets mee vind ik. Zijn er hier dames die ook zoveel last hadden van hun pms-week, die bijvoorbeeld wel aan de pil zijn gegaan en daarmee veel verbetering merkten?
Extra vitamines slik ik al, magnesium, heb ook tijdje teunisbloemolie geslikt, maar merk daar niet heel veel verandering door.
Weet niet, ik wil denk ik vooral even van me afschrijven, want baal er zo van dat ik een week (of langer) per maand zo geregeerd word door mijn hormonen. Ik kan dan niet wáchten tot ik eindelijk ongesteld word en de hel weer voorbij is.
Dat klinkt vreselijk Abigail. Ik heb geen tips voor je, anders dan dat ik langs de huisarts zou gaan als ik jou was. In wilde ik je wel een hart onder de riem steken.
Niet zozeer overstuur, maar ik heb wel vaak stemmingswisselingen in de week voor m’n menstruatie. En dan kan ik echt vreselijk boos worden of juist neerslachtig. Soms valt het me mee (heb wel eens wat stress gehad en dan was het erger), maar ik ben de week ervoor regelmatig niet te genieten. Ik ben ook niet aan de pil of hormonale anticonceptie. Herkenbaar dat het ongesteld worden een soort verlossing is. 
Misschien toch eens naar de huisarts?
Niet zo heftig, maar ik heb wel een korter lontje. Een blik in mijn agenda leert dan dat het bijna de tijd van de maand is. Het is wel opvallend omdat ik normaal best relaxt ben. Laatst heb ik lopen vloeken tegen de snelheidsmeter hier in de straat die al een huilend gezichtje geeft als je 31 rijdt. Serieus, 1 km te hard en gelijk gaan lopen janken.
Ja herkenbaar. Althans, het laatste half jaar, daarvoor had ik daar weinig last van. Het laatste half jaar was ik dus standaard een week voor mijn ongesteldheid ontzettend somber, droevig en kon ik bijna niets hebben. Als er iets gebeurde zoals dat er iets kapot ging in huis, de koffie die op was etc kon ik helemaal over de rooie gaan. Echt vreselijk om je zo labiel te voelen. Ik ben om die reden aan de pil gegaan en sindsdien heb ik er veel minder last van. Ik heb ook geen last van bijwerkingen van de pil, alleen minder zin in seks en dat vind ik wel vervelend. Ik kijk het nog even aan. Ik heb nu namelijk ook veel minder stressvol werk (heb een leuke nieuwe baan), mijn vorige baan was echt niet leuk en zorgde voor heel veel onvrede en stress. Het zou dus kunnen dat ik die stemmingswisselingen nu ook beter op zou kunnen vangen.
Abigail, het klinkt alsof je de extreme vorm van PMS hebt, PMDD genoemd. Kijk maar eens online of je je daarin herkent. Om die reden slik ik in de tweede helft van mijn cyclus Duphaston, een progesteron pil. Dat haalt meestal de scherpe randjes er van af.
Heel veel sterkte ermee, want het is erg zwaar, elke maand weer.
Sporten helpt echt bij heftige pms.
Martje80 schreef op 21-12-2021 om 16:18:
Abigail, het klinkt alsof je de extreme vorm van PMS hebt, PMDD genoemd. Kijk maar eens online of je je daarin herkent. Om die reden slik ik in de tweede helft van mijn cyclus Duphaston, een progesteron pil. Dat haalt meestal de scherpe randjes er van af.
Heel veel sterkte ermee, want het is erg zwaar, elke maand weer.
Inderdaad. Veelal onbekend. Zelfs de huisarts had geen idee waar ik het over had toen ik hiermee aankwam.
Door een andere aandoening was ik genoodzaakt mijn voeding aan te passen en sindsdien zijn de klachten enorm verminderd.
Ik weet niet of komt doordat ik geen suiker of lactose meer eet, of dat ik veel ben afgevallen of doordat ik vitaminesupplementen in ben gaan nemen, geen idee, maar de laatste tijd heb ik bijna nergens meer last van. Wel nog fysieke pms klachten, maar psychisch is het bijna helemaal weg.
Soms nog een beetje down of onzeker, maar dat is peanuts vergeleken bij de gevoelens en heftige angsten die ik voorheen had.
MoederBarberin, interessant. Ik weet dat ik in de laatste week van mijn cyclus ontzettend zin in suiker krijg. En dat ik me er dan alleen maar slechter door ga voelen.
Martje80 schreef op 27-12-2021 om 16:20:
MoederBarberin, interessant. Ik weet dat ik in de laatste week van mijn cyclus ontzettend zin in suiker krijg. En dat ik me er dan alleen maar slechter door ga voelen.
Herkenbaar. Ik weet altijd wanneer ik mijn eisprong heb gehad omdat dan de cravings komen. Die heb ik nog steeds, maar ik heb nu een goede stok achter de deur om niet toe te geven (als ik dat wel doe word ik echt heel ziek met veel pijn). Weet niet of ik er anders de wilskracht voor zou hebben 😔
Maar misschien de moeite waard om eens op je eten te letten in die week? Ik herken mezelf niet meer terug! Ik was er van overtuigd dat iedereen me stom vond en had verschrikkelijke angsten: 's avonds met bonkend hart naar huis fietsen omdat ik zeker wist dat iemand me volgde, of met de kinderen niet het bos in durven omdat ik bang was dat ze door zombies verscheurd zouden worden (Ja echt!?)
Ben nu een maand of 3 bezig met mijn nieuwe eetrestricties en laatste twee menstruaties was ik voor het eerst in jaren psychisch stabiel te noemen
Martje80 schreef op 21-12-2021 om 16:18:
Abigail, het klinkt alsof je de extreme vorm van PMS hebt, PMDD genoemd. Kijk maar eens online of je je daarin herkent. Om die reden slik ik in de tweede helft van mijn cyclus Duphaston, een progesteron pil. Dat haalt meestal de scherpe randjes er van af.
Heel veel sterkte ermee, want het is erg zwaar, elke maand weer.
Ik herken me eigenlijk wel in alle symptomen (maar tegelijkertijd vraag ik me dan of ik me niet aanstel en dat het eigenlijk wel meevalt?)
Het is ook niet standaard elke maand even erg, het moet wel getriggerd worden door een gebeurtenis. Vorige keer, toen ik dit topic opende, waren er ook wat dingen aan de hand en doordat ik in mijn pms-periode zat reageerde ik er extra overstuur en depressief op en heb ik twee dagen gehuild. Als ik die week toevallig in rustiger vaarwater zit gebeurt er niet zoveel bijzonders, alleen dat ik me wel duidelijk meer neerslachtig voel.
Abigail schreef op 31-12-2021 om 10:51:
[..]
Ik herken me eigenlijk wel in alle symptomen (maar tegelijkertijd vraag ik me dan of ik me niet aanstel en dat het eigenlijk wel meevalt?)
Het is ook niet standaard elke maand even erg, het moet wel getriggerd worden door een gebeurtenis. Vorige keer, toen ik dit topic opende, waren er ook wat dingen aan de hand en doordat ik in mijn pms-periode zat reageerde ik er extra overstuur en depressief op en heb ik twee dagen gehuild. Als ik die week toevallig in rustiger vaarwater zit gebeurt er niet zoveel bijzonders, alleen dat ik me wel duidelijk meer neerslachtig voel.
Dat vind ik helemaal niet raar! En ik vind niet dat je je aanstelt trouwens. Dat denken veel vrouwen overigens wel bij klachten van menstruatie en na zwangerschap. Verdrietig genoeg denken we dat het erbij hoort en er niets aan te doen is. En dat is ons ook jaren voorgehouden. Maar dat is echt niet zo! Aan veel dingen is echt iets te doen om het op z'n minst dragelijker te maken. Dus ik zou echt naar de huisarts gaan en eventueel naar iemand die gespecialiseerd is in hormonen. Ik heb veel gehad an een care for women consult.
En dat je meer last hebt als er ook andere dingen spelen is alleen maar logisch. Vergelijk bijv met hoofdpijn. Kun je best aan als alles normaal gaat, maar zit er iets tegen dan heb je er veel meer last van vaak.
Wat mij helpt is goed bijhouden wanneer ik ongesteld moet worden en dan de dagen ervoor rekening houden met dat ik niet lekker in mijn vel zit. Dus geen heftige afspraken als dat kan, lekker op de bank met dekentje en iets lekkers eten wat wel gezond is, maar niet teveel moeite kost etc. Dus geef jezelf ook toestemming om je dan rot te voelen.
Moeder Barberin, ik let er op dat ik die week geen chocola en snoep eet. Wat heb jij precies aangepast in je eetpatroon? Want het klinkt heel goed dat je klachten vrijwel verdwenen zijn!
En Abigail, ik heb de klachten ook niet elke maand even heftig. Het lijkt erop dat mijn draagkracht in die week heel laag is. Als er niks aan de hand is, ben ik alleen extra moe en somber. Als er nare dingen spelen, bijvoorbeeld ruzie met mijn moeder, kan ik dagen huilen en me suïcidaal voelen.
Je zou (met een app) je cyclus en stemming bij kunnen houden. Dat kan veel inzicht geven.