Omdenken . Kunnen/doen jullie dat ?
Omdenken is een denktechniek om problemen te veranderen in mogelijkheden.
‘Omdenken’ is dus een techniek geen beren op je pad te zien ( zoals ik dus vaak zie ) , maar juist uitdagingen.
Sterker nog, met omdenken bestaan er geen problemen, er valt dus ook niks op te lossen.
Een leven zonder problemen , dat vind ik best prettig klinken 
.
Denken jullie wel eens " om " ? En hoe doe je dat dan ?
Ginevra schreef op 14-08-2021 om 17:43:
[..]
Het kan bij mensen die niet zo empatisch zijn, een trucje worden. Die gaan dan meteen in de modus van "jaaahaaa, maar jij bént niet gekwetst, het zijn jouw gedachten die maken dat jij je gekwetst voelt en als je nou gewoon even anders denkt dan hoef je ook niet gekwetst te zijn!".
Dat kan prima werken als iemand in het algemeen een opmerking heeft gemaakt die jij je helemaal niet persoonlijk hoeft aan te trekken. Als je als kersverse moeder bijvoorbeeld in een dip schiet van alle meningen over borstvoeding op internet dan helpt het wel om dat even te relativeren, dat al die meningen jou niet per se hoeven te kwetsen.
Maar als je net een kind bent verloren en iemand zegt "nou, gelukkig heb je er nog twee", dan is zo'n relativering nogal misplaatst. Dan wil je dat iemand even met je meeleeft en zegt dat het een kutopmerking was, en dan kun je daarna wel gaan relativeren over de mate waarin je zoiets kwetsend vindt.
Maar bij mensen die "het kunstje" CGT hebben geleerd zonder in bredere kaders te denken, of empatisch vermogen missen, wordt het een lullig techniekje. En dat geldt i.m.o. idem voor omdenken, relativeren, etc.
Soms willen mensen ook gewoon even zwelgen. Mijn partner schiet altijd gelijk in de oplosmodus, dus dan moet ik echt zeggen dat ik nu alleen wil klagen. Dus zeg maar even niets of alleen ‘wat rot’.
Sophia_! schreef op 14-08-2021 om 15:11:
[..]
Mensen bedoelen het ook goed, ga ik maar vanuit. Ik zal zelf ongetwijfeld ook vaak genoeg iets doms zeggen. Maar hierbij had ik toch wel zoiets van: denk ff 2 tellen na voordat je zulk soort dingen zegt.
Nou inderdaad 
Ginevra schreef op 14-08-2021 om 17:43:
[..]
Het kan bij mensen die niet zo empatisch zijn, een trucje worden. Die gaan dan meteen in de modus van "jaaahaaa, maar jij bént niet gekwetst, het zijn jouw gedachten die maken dat jij je gekwetst voelt en als je nou gewoon even anders denkt dan hoef je ook niet gekwetst te zijn!".
Dat kan prima werken als iemand in het algemeen een opmerking heeft gemaakt die jij je helemaal niet persoonlijk hoeft aan te trekken. Als je als kersverse moeder bijvoorbeeld in een dip schiet van alle meningen over borstvoeding op internet dan helpt het wel om dat even te relativeren, dat al die meningen jou niet per se hoeven te kwetsen.
Maar als je net een kind bent verloren en iemand zegt "nou, gelukkig heb je er nog twee", dan is zo'n relativering nogal misplaatst. Dan wil je dat iemand even met je meeleeft en zegt dat het een kutopmerking was, en dan kun je daarna wel gaan relativeren over de mate waarin je zoiets kwetsend vindt.
Maar bij mensen die "het kunstje" CGT hebben geleerd zonder in bredere kaders te denken, of empatisch vermogen missen, wordt het een lullig techniekje. En dat geldt i.m.o. idem voor omdenken, relativeren, etc.
Dat bedoelde ik met ‘echt’ zijn. Niks werkt als je niet echt bent.
Ginevra schreef op 14-08-2021 om 17:43:
[..]
Het kan bij mensen die niet zo empatisch zijn, een trucje worden. Die gaan dan meteen in de modus van "jaaahaaa, maar jij bént niet gekwetst, het zijn jouw gedachten die maken dat jij je gekwetst voelt en als je nou gewoon even anders denkt dan hoef je ook niet gekwetst te zijn!".
Dat kan prima werken als iemand in het algemeen een opmerking heeft gemaakt die jij je helemaal niet persoonlijk hoeft aan te trekken. Als je als kersverse moeder bijvoorbeeld in een dip schiet van alle meningen over borstvoeding op internet dan helpt het wel om dat even te relativeren, dat al die meningen jou niet per se hoeven te kwetsen.
Maar als je net een kind bent verloren en iemand zegt "nou, gelukkig heb je er nog twee", dan is zo'n relativering nogal misplaatst. Dan wil je dat iemand even met je meeleeft en zegt dat het een kutopmerking was, en dan kun je daarna wel gaan relativeren over de mate waarin je zoiets kwetsend vindt.
Maar bij mensen die "het kunstje" CGT hebben geleerd zonder in bredere kaders te denken, of empatisch vermogen missen, wordt het een lullig techniekje. En dat geldt i.m.o. idem voor omdenken, relativeren, etc.
Ja, goed omschreven.
Nee, niet vaak. Ik ben gefixeerd op de volgende stap.
Ik vind omdenken helemaal prima als ik het zelf doe. Maar als anderen het invullen voor mij, vind ik het irritant omdat ik me dan niet serieus genomen voel. Ik klaag echt zelden. Maar als ik vertel dat ik voor derde nacht op rij niet geslapen heb vanwege helse zenuwpijn, hoef ik echt niet te horen dat ik het anders moet zien: dat het niet erg is om niet te slapen omdat ik toch niet hoef te werken. Héél is irritant want het gaat voorbij aan mijn gevoel, mijn pijn én aan mijn gemis van mijn werk. Maar als ik zelf omdenk, doe dat omdat ik toe ben aan stukje acceptatie of relativering.