Negatieve ervaringen vertellen.
Het valt me op dat sommige mensen zich haasten om een negatieve ervaring betreffende een ingreep of een behandeling door te vertellen als ze horen dat iemand zo'n ingreep moet ondergaan. En dan vaak nog niet een eigen ervaring, maar 'van horen zeggen'.
Ik vind dat hoogst irritant en dom ook.
Toen ik bijv. járen geleden vertelde dat ik een nieuwe knie zou krijgen, kreeg ik direct te horen : 'nou dat zou ik nooit doen, want ik kén iemand die...' Toen heb ik de spreekster onderbroken en gezegd dat ik dát niet wilde horen. (En mijn operatie en revalidatie zijn vlekkeloos verlopen).
Vanmorgen vertelde ik iemand dat mijn vriend een staaroperatie moet ondergaan, krijg ik direct te horen : 'oh, dan kan hij máánden geen autorijden!". En dat terwijl mijn schoonzus de volgende dag alweer auto mocht rijden! E.e.a verschilt per persoon. Wij wachten het rustig af.
Waarom toch altijd négatieve ervaringen vertellen, ik snap het niet hoor.
Ik ken heus wel 'horror-verhalen', maar die hou ik voor mezelf als iemand een bepaalde ingreep moet ondergaan.
En jij?
Peiling
Vertel jij negatieve ervaringen aan iemand die een ingreep moet ondergaan>
Maximaal 2 antwoorden.
Eens bloedirritant en je helpt er iemand echt niet mee.
Oh ik wel hoor. Niet om af te schrikken maar voor een betere bewustwording. Men had mij voor mijn bevalling verteld dat weeën pijnlijke krampen waren. Gelukkig had een verpleegkundige me op het laatste moment verteld dat het pijnlijke krampen zijn keer 1000 en dat je op dat moment serieus nog nooit zoiets pijnlijks hebt meegemaakt.
Over het algemeen niet, ik heb die ervaring ook niet zo dat mensen dat doen, gelukkig.
Over het algemeen ga ik ervan uit dat mensen met hun artsen de voor- en nadelen hebben besproken en dat de artsen weten waarom iets nuttig of belangrijk is. Alleen als iemand een rare riskante cosmetische ingreep wil doen, of een operatie terwijl je je kunt afvragen wat het nog toevoegt (in sommige gevallen bij heel oude of heel zieke mensen) zou ik wel vragen kunnen stellen. Maar ik denk en hoop dat ik dan niet zo stellig roep dat ik zoiets nooit zou doen.
Het is ergens een angst, die men wil doorvertellen (en angst is een slechte raadgever).
Negatieve dingen blijven ook langer in een menselijk brein hangen, dan alles wat gewoon goed is gegaan. Zo is het leuker te vertellen over de soep die over je witte overhemd is gekomen, dan over al die keren dat je de soep zonder knoeien hebt gegeten. Of over de vakantie waarin je iets paniekerigs hebt beleefd, dan over vakanties die vlekkeloos verliepen.
Zo werkt dat nu eenmaal. Waarom zou je dat afkappen?
Ergens zie ik zulke negatieve verhalen ook als een 'soort-van' betuigen van medeleven. Een soort: "Goh, wat heftig".
Uiteraard mogen mensen wel wat meer oprechte positieve steun betuigen dan al dat gejammer en geklaag... maar ja.
Ik kan daarom niet echt kiezen (maar 'ja' gestemd), omdat ik vind dat zowel de steun als de negatieve verhalen gewoon alle ruimte moet krijgen. En diegene die de operatie moet ondergaan moet vooral op z'n eigen gevoel en op het advies van de arts afgaan.
Deels eens met wat Daddy_gijs zegt, maar dan alleen als het gaat om alledaagse dingen. Dan vind ik het vaak ook wel leuk/grappig om (onschuldige) negatieve ervaringen te delen (of van anderen te horen). Maar als het gezondheidsdingetjes betreft waarmee je iemand echt bang kan maken, ja dan liever niet natuurlijk. Met geknoeide soep of een verregende vakantie maak je iemand niet bang. Iemand die een operatie moet ondergaan, dat sowieso al spannend vindt (wie vindt dat soort dingen niet spannend?) ga je mijns inziens niet extra bang maken door een verhaal te vertellen over de buurvrouw van de tante van je collega.
Omdat ik er dus ambivalent in sta, heb ik niet gestemd 
ik heb gestemd ‘nee’ en doe het ook niet, maar als een naaste een gastric bypass zou willen zou ik daar een uitzondering voor maken
MMcGonagall schreef op 08-05-2023 om 12:20:
Oh ik wel hoor. Niet om af te schrikken maar voor een betere bewustwording. Men had mij voor mijn bevalling verteld dat weeën pijnlijke krampen waren. Gelukkig had een verpleegkundige me op het laatste moment verteld dat het pijnlijke krampen zijn keer 1000 en dat je op dat moment serieus nog nooit zoiets pijnlijks hebt meegemaakt.
En dat wist je niet toen je zwanger werd? Kom zeg, iedereen weet toch wat een bevalling inhoudt? Daar komt bij dat het ook nog door iedereen anders ervaren wordt. Lekker opbeurend van die verpleegkundige. Dat geeft de burger moed 
Als hier iemand komt met een klacht die niet door een arts serieus wordt genomen, is mijn reactie wel, ga weer terug naar die arts! En ik denk dan aan dezelfde klachten die iemand in mijn directe omgeving had en wat fout had kunnen aflopen als onze huisarts deze persoon niet serieus had genomen.
Wat betreft "ellende" die je kan ondergaan in je leven, ik zou ook wel graag meer op de hoogte zijn geweest van wat je kan overkomen tijdens de overgang. Dat kan ook per vrouw verschillen, maar ik was veel beter op de hoogte toen ik als 11 jarige ging menstrueren wat ik kon verwachten, dan met de overgang.
Nee ik doe dat niet. Een ingreep doorstaan is meestal toch al niet leuk en angst maakt het erger. En mijn ervaring hoeft die van een ander niet te zijn.
Herfstappeltaart schreef op 08-05-2023 om 12:45:
[..]
En dat wist je niet toen je zwanger werd? Kom zeg, iedereen weet toch wat een bevalling inhoudt? Daar komt bij dat het ook nog door iedereen anders ervaren wordt. Lekker opbeurend van die verpleegkundige. Dat geeft de burger moed
Dacht ik ook bij de eerste bevalling, maar het werd toch een keizersnede. Gelukkig had mijn man beter opgelet tijdens de cursus "samen bevallen", dus die kon mij nog extra informatie geven toen ik te horen kreeg "als het niet vordert, wordt het een keizersnede". Om dat tijdens dat je weeën hebt nog even te verwerken vond ik geen makkie.
Bij nummer twee was de bevalling wel als volgens het boekje.
Nee doe ik niet. Maar ik vind het wel opvallend dat verhalen rond bevallingen bijna moedwillig verzwegen worden. Zo wist ik niet dat je nog tijden daarna bloed vloeide. En ik had echt mijn licht wel opgestoken.
Auwereel schreef op 08-05-2023 om 12:50:
[..]
Dacht ik ook bij de eerste bevalling, maar het werd toch een keizersnede. Gelukkig had mijn man beter opgelet tijdens de cursus "samen bevallen", dus die kon mij nog extra informatie geven toen ik te horen kreeg "als het niet vordert, wordt het een keizersnede". Om dat tijdens dat je weeën hebt nog even te verwerken vond ik geen makkie.
Bij nummer twee was de bevalling wel als volgens het boekje.
Uiteraard, maar ik bedoelde eigenlijk dat iedereen weet hoe pijnlijk het kan zijn. Het zijn geen darmkrampen (hoewel die ook heftig kunnen zijn, tot flauwvallen aan toe).
***
MRI schreef op 08-05-2023 om 12:50:
Nee doe ik niet. Maar ik vind het wel opvallend dat verhalen rond bevallingen bijna moedwillig verzwegen worden. Zo wist ik niet dat je nog tijden daarna bloed vloeide. En ik had echt mijn licht wel opgestoken.
Dit wist ik wel dus heb zelf niet het gevoel dat het moedwillig wordt verzwegen. Mijn ervaring is helemaal niet dat vrouwen hun bevallingsverhalen verzwijgen..eerder het tegenovergestelde. Wat prima is natuurlijk
absor schreef op 08-05-2023 om 12:59:
[..]
Dit wist ik wel dus heb zelf niet het gevoel dat het moedwillig wordt verzwegen. Mijn ervaring is helemaal niet dat vrouwen hun bevallingsverhalen verzwijgen..eerder het tegenovergestelde. Wat prima is natuurlijk
Ja inderdaad eerder het tegenovergestelde. Daar komt bij dat iedere zwangere zich toch uitgebreid op de hoogte kan stellen over zwangerschap en bevalling tegenwoordig? En de verloskundige vertelt je toch ook genoeg.