Millie, het monster en de strijd voor het leven!

lieve Millie, voor het geval je hier nog mocht komen lezen. Mocht er nog iets zijn wat je graag nog met je gezinnetje zou willen doen, en wat misschien buiten jullie middelen ligt of waar je hulp bij nodig hebt laat het me dan alsjblieft weten. Wil jullie daar met alle liefde mee helpen. Veel sterkte met alles 

Lieve Millie,

Een stille meelezer al vanaf je eerste bericht op het Vivaforum. Je weet ook mij enorm te raken door jouw manier van schrijven. Je schrijft zo eerlijk en oprecht over jouw vreselijk oneerlijke situatie. Ik heb het gevoel jou en je gezin echt een beetje te kennen. Ik word al emotioneel bij de gedachten aan jouw mentale en fysieke pijn. Jij blijft voor altijd een onderdeel van jouw zoontje. Jij wordt nooit vergeten.

Ik bewonder hoe jij met deze oneerlijke situatie omgaat. Ik denk aan je.

Liefs, Rooza

Loezzie schreef op 11-08-2022 om 09:33:

Millie, wat een vreselijk bericht. Het bericht wat je niet wilde krijgen. Geniet van van de kleine mooie momenten met je mannen! Heel heel veel sterkte!

Kan AmbulanceWens nog iets van voor je betekenen om een dag vol herinneringen te maken?

Ik sluit me aan bij iedereen die je aanbiedt om iets voor je te doen. Wensambulance, stichting tutu maar zeker de stichting No Guts No Glory, voor als je denkt dat het je helpt om nog een feest(je) te bouwen met monster en man. Op wat voor wijze dan ook. 

Als het over organiseren gaat; Lamaweten. Omdat ik zo machteloos al die maanden je verhaal aanhoor, zet ik dat graag om in iets van actie. Om jouw vogelvrije tijd zo’n diep mogelijke herinnering te geven. 

Och Millie, wat een klap. Ik denk aan je en wens je heel veel sterkte en kracht. En tegelijkertijd hoop ik dat de berusting, waar je eerder over vertelde en die je het voelde, alsnog komt. Hier kruipt een monstertje van 15 maanden rond en ik durf er niet eens aan te denken hoe het zou zijn als ik in jouw situatie zou zitten. En dus kan ik me het gewoon niet voorstellen. 
Ook heel veel sterkte en kracht voor iedereen die je lief heeft. 

Zo geen woorden voor je Millie...  
Heel veel liefs gewenst voor jou van allen die rondom je staan! Ook mij heb je vaak geraakt met hoe mooi je schrijft, over je ziekte, over je lieve Monstertje...
Wat zal jij enorm gemist gaan worden.
Maar nu ben je er nog! Wens dat je kunt genieten van en met je mannen.
Hopelijk kan je vreselijke pijn verlicht worden! Ben en blijf je nu thuis? 

Ook mijn schrik als stille meelezer was zojuist groot toen ik 99+ ongelezen berichten zag... en niet onterecht zo blijkt...

Ik heb ondanks de hitte kippenvel van wat je helaas hier hebt moeten schrijven..
Hoe kan dit nou ineens zo omslaan..

Ik wens jouw een hele waardevolle tijd toe met man en knap stoer lief monstertje, dat er met een manier om de pijn te bestrijden nog maar mogelijkheden zijn om nog mooie wensen te kunnen vervullen...
Mijn jongste is iets ouder dan jouw monstertje en het gaat mij werkelijk zo aan m'n hart dat jullie elkaar al sneller dan iedereen wilt elkaar moeten gaan missen...
Dat mag eigenlijk geen enkel kind, geen enkele moeder, geen enkele partner mee mogen maken...

Heel veel kracht gewenst stoere, dappere Millie

pff Millie geen woorden voor je situatie. Ondanks dat je het slechte nieuws al aanvoelde door de zaalarts, is t echt een bizarre slechte wending na de stabiele scans. 
ik hoop zo enorm dat er opties zijn om de pijn onder controle te brengen zodat je alle energie kunt steken in je twee mannen. 
Ik vind het knap hoe je zo de regie hebt gezocht in je ziekte, hoe je bleef zoeken naar therapieën en oplossingen. Ik snap dat jouw monster de grootste drijfveer was om dat ook te doen, maar toch vind ik t benoemenswaardig en zie ik die strijdlust en -kracht niet vaak (in m’n werk veel te maken met oncologie patiënten).
Lieve Millie, sterkte de komende tijd, ook voor jouw geliefden. 

Ach lieve dappere Millie ik kan de juiste woorden niet vinden. Je hebt ook op mij een hele diepe indruk gemaakt. Ik realiseer mij nu beter dan ooit dat een goede gezondheid niet vanzelfsprekend is. Ik vind het vreselijk verdrietig dat dit niet voor jou geldt. Wat ben jij een dappere lieve vrouw, de liefde voor monstertje (en man) spat van het scherm. Ik hoop dat de tijd die er nog is pijnvrij zal zijn en je nog mooie momenten met je man en zoontje mag hebben... wat zul je gemist worden.. ♥️

Lieve Millie,
Je bent steeds in mijn gedachten en het voelt niet goed om stilletjes te blijven meelezen. Maar ik weet niet wat te zeggen om je te troosten of om je lijden te verlichten. Ik hoop dat er een manier kan worden gevonden om de pijn naar de achtergrond te laten verdwijnen zodat je nog mooie momenten met je man, je zoon en wellicht andere dierbaren kunt hebben.  Bovenal wens ik je vrede in je hart. 

Lieve Millie,

Hier ook een stille meelezer van het viva forum. Wat een enorme reis hebben jullie afgelegd en wat hebben jullie (te) veel meegemaakt. Je hebt zo veel mensen geraakt en beïnvloed. Je bent voor mij persoonlijk een verrijking die me heeft geleerd om bij de les te blijven, wat ECHT belangrijk is in het leven. De leuke dingen niet uitstellen, maar er voor gaan. Leef rijk en sterf arm. Ik wil jullie ontzettend veel sterkte wensen. Monstertje en je man zullen je ontzettend missen, omdat dit grote gat nooit te vullen is, daarvoor ben je te mooi, te belangrijk en te lief! Veel knuffels xxx

Lieve Millie,
Hier ook een stille meelezer vanaf het eerste bericht. Mijn jongste is net iets ouder dan jouw zoon. Ik heb om je gelachen en gehuild en had zó gehoopt op een wonder. Jij hebt, net als AnnaC van het Vivaforum, een onuitwisbare indruk op mij en vele anderen gemaakt. 

In mijn familie hebben alle vrouwen op jonge leeftijd borstkanker gehad en er zijn er helaas ook veel aan overleden. Een paar maanden geleden heb ik naar aanleiding van een nieuwe tegenvaller uit één van jouw berichten een doorverwijzing geregeld bij de huisarts om mijn borsten preventief te laten verwijderen. Daar het gen niet in de familie zit, zal het een lange en moeizame strijd worden om dit voor elkaar te krijgen. Je hebt me geïnspireerd met je levenslust, vastberadenheid en doorzettingsvermogen en me in laten zien hoe het is om je kind(eren) veel te vroeg te moeten verlaten. Hoewel ik het veel liever niet zou zeggen: bedankt voor alle berichten en de inzichten die je me gegeven hebt. 

Ik hoop dat de pijn onder controle komt en dat je nog een poos van je lieve man en zoontje mag genieten. Veel sterkte de komende tijd.