Mijn moeder moet naar het ziekenhuis voor een check
Even kijken wat jullie reacties zijn.
Mijn moeder is 82 jaar en redelijk kwiek en gezond. Maar na 82 jaar is je lichaam wel aan het op-raken. Vorig jaar heeft ze daarom drie ingrepen gehad, waaronder verwijdering van de gal-blaas en het vastzetten van een verzakking van de baarmoeder (in drie losse operaties). Niets schokkends, zou je zeggen, maar mijn moeder is niet zo'n held met ziekenhuizen, naalden en ook niet met de bureaucratie in ziekenhuizen. Het waren ook haar allereerste drie operaties. (Wel bevallingen in het ziekenhuis, maar nooit eerder iets echt medisch).
Vorig jaar ben ik daarom steeds met haar meegegaan naar de pre-screening, de gesprekken met de arts en uiteindelijk ook de hele dag van de operatie(s) zelf.
Nu zijn we een jaar verder en komt er een nieuwe check. Onder andere een CT-scan en een ECG. Vooral omdat vorig jaar ook andere medische issues zijn ontdekt, die toen niet ernstig waren, maar nu wellicht wel behandeling (operatie dus) behoeven.
Het dillema is nu: het ziekenhuis is 45 minuten hier vandaan en ik moet die dag werken. Ik kan met wat moeite wel vrij krijgen, maar aan de andere kant: het is maar een check. Een vriend van mijn moeder heeft aangeboden haar te brengen en ze kan met de RegioTaxi weer terug naar huis... maar dan is ze alleen bij de CT-scan enzo en alleen bij het gesprek met de arts.
Wat zouden jullie doen? Hoe staan jullie hier in?
Ik zou dagje vrij nemen en met haar mee gaan, ook gezien haar leeftijd.
Omdat er ook een gesprek met een arts is, altijd fijn als er iemand extra zit om vragen te stellen en informatie op te slaan.
Ik zou ook vrij nemen en mee gaan. Denk dat je moeder dat ook prettiger vind. Vaak ook als je wat zenuwachtig bent ontgaat je vaak wat de artsen zeggen.
Ik zou ook meegaan, maar ik kan me heel goed voorstellen dat als je de zorg voor je moeder niet met broers of zussen kunt verdelen, dat het wel eens lastig uit kan komen. Heb je het al met haar besproken, en kan de vriend niet eventueel blijven?
Ik zou ook met haar meegaan.
ik zou meegaan.
Ik snap je dilemma. Ik ga vrijwel nooit mee met mijn moeder, maar ze woont dan ook een stuk verder weg en kan zichzelf goed redden. (ik doe overigens wel andere dingen voor haar).
Zijn er geen vriendinnen, vrijwilligers, andere contacten die met haar mee kunnen? Het maakt ook wel uit of ze niemand heeft, of dat ze zelf kieskeurig is in wie wel en wie niet.
Ik zou meegaan. Ook mijn moeder is 82, maar je merkt toch dat ze ondanks dat ze kwiek zijn dingen toch gaan missen. En als zij het missen, mis jij het dus ook en dan moet je in eens in actie gaan komen, terwijl je dat nu nog wat bij kan sturen als er vervolg afspraken nodig zijn waar je ook mee moet/wil.
Ben jij de enige die kan gaan? Dus is het óf met jou, óf alleen?
ik zou mee gaan. Mijn ouders accepteren dat gelukkig ook nu ze wat ouder zijn. Dan weten we als kinderen wat er is afgesproken en kunnen nog een beetje bijsturen indien nodig.
Mijn schoonouders niet en die zijn nog ouder. Je merkt dat ze dingen missen en niet goed weten hoe en wat met medicijnen of andere behandeling maar, omdat je er niet bij bent geweest kan je niet bijsturen. Als zij vertellen dat ze pas over 6 weken terug hoeven te komen, óók als het slechter gaat dan is dat zo. Zeker nu ze nog handelingsbekwaam zijn hebben wij geen mogelijkheid om even met de dokter te overleggen of het allemaal nog wel goed gaat.
Als er een gesprek met een arts bij is, dan zou ik in elk geval zorgen dat er iemand mee gaat. Anders is de kans groot dat ze dingen mist of verkeerd interpreteert. Gewoon omdat zo'n gesprek altijd spannend is en als zij dit soort dingen eng vind, dan nog erger.
Ik heb een broer die in het buitenland woont. En twee zussen. Eentje op 200+ km afstand en eenje die met zichzelf in de knoop zit. Die op 200+ km zou eventueel ook met mijn moeder mee kunnen gaan.
Mijn moeder zegt dat ze het inderdaad fijn vindt, maar niet iemand tot last wil zijn. "Ik red het ook alleen wel", zegt ze dan. Hetgeen ook zo is.
De vriend van mijn moeder kan wel de hele dag haar meelopen, maar meestal wimpelt mijn moeder dat af. Die chemie is anders. Als in: hij vraagt: "red je het verder zelf?" waarop mijn moeder "ja, prima hoor" zal zeggen en dan gaat hij naar huis. Of mijn moeder zegt in zo'n situatie zelf: "van hier red ik het wel, dank je wel", waarop de vriend naar huis gaat. Vooral het niet tot last willen zijn van mijn moeder speelt dan de overhand.
ik zou meegaan.
Ik zou zeker mee gaan als ik de optie zou hebben.
Ik zou wel meegaan.
Maar een andere optie is wellicht je moeder en de vriend instrueren dat die er de hele tijd bij blijft?
Ik zou niet meegaan want veel kans dat ze geen uitslag krijgt die dag en wie weet wat er allemaal nog meer gaat komen waar ze je wel bij nodig zal hebben, bewaar je dagen daarvoor.
Er zijn overigens veel hoogbejaarde mensen die helemaal geen kinderen hebben en die ook overal alleen heen moeten.