Liesbreuk en urgentie in ziekenhuis
Mijn vader heeft al 12 jaar een liesbreuk. Vorige week hebben we gemerkt dat zoiets binnen een dag kan uitgroeien van formaat walnoot tot formaat volleybal. Door de huisarts is hij met een ambulance naar het ziekenhuis gestuurd. Daar hebben ze de darm weer in zijn buik kunnen duwen waarna mijn vader met morfine weer naar huis werd gestuurd. Volgende week mag hij langskomen op de poli om een behandeltraject af te spreken.
Nu vind ik ze in het ziekenhuis altijd al wat afwimpelend, maar dit is toch wel een heel crue afschuifmethode. Of is het normaal dat je iemand die zoveel pijn heeft weer naar huis stuurt en een week laat wachten? Plus dat het me nogal een risico lijkt, even een verkeerde beweging of te hard niezen en die darm komt weer naar buiten zetten.
Gaat dat in alle ziekenhuizen zo?
Als je geen vertrouwen heb in het ziekenhuis of de arts kan je, via je huisarts bijvoorbeeld, altijd een second opinion vragen
In het ziekenhuis waar ik werk zou overigens wel dezelfde procedure zijn gevolge. Pijnstilling geven, reponeren, en dan zeer versneld op de poli komen (dus over een week) om te bespreken wat te doen. Hij heeft deze liesbreuk al 12 jaar dus ze zullen meteen kunnen kijken of het eenmalig was of deze week weer terugschiet. Dit is niet iets waar je nu acuut voor onder het mes mee gaat natuurlijk (tenzij er een acute beklemming is natuurlijk maar dat is blijkbaar niet het geval) sterker nog, onderzoek toont aan dat je beter een afwachtende houding kan hebben
Ik verwacht dat hij ook retourinstructies heeft gekregen. Dus wanneer hij wel direct contact moet opnemen.
Als hij daar volgende week langs gaat, laat hem dan vragen naar een liesbreukband. Of ze die kunnen voorschrijven en welke. Zeker als hij nog weken moet wachten.
Ja, dat gaat tegenwoordig zo. Ik vond zelf dat ik ook wat te snel uit het ziekenhuis moest zonder dat daar zorg tegenover stond, thuis (bijv verversen verband icm hoog besmettingsgevaar). Zo ben ik in het buitenland wegens een bloedvergiftiging opgenomen geweest en had nog een fikse ontsteking aan been maar terug in Nederland geen ziekenhuis die me wilde opnemen want die gaven niet thuis. Mijn huisarts heeft flink rondgebeld (ik hoefde niet zo nodig weer) want hij vond de wond te groot en onverantwoord. Het heeft allemaal een hoog “dit doen wij en zoek het voor de rest zelf uit”.
Een oudere alleenstaande vriendin had haar heup gebroken, werd gevraagd of ze naar huis wilde of revalidatiecentrum. Dat bleek achteraf geen keus. Artsen en verplegend personeel stond om haar bed om op haar in te praten. Ze heeft zich echt onder druk gezet gevoeld. Zij moest naar huis (zonder thuiszorg de eerste dagen en waarvan dus ook niet duidelijk was of er thuiszorg kon zijn, wegens alle tekorten in de thuiszorg). Het verhaal van jouw vader past daar helemaal in. Zo’n oude man.. ik vind het heel sneu.
Ik heb dat zelf idd ook meegemaakt. Bevalling, 2 liter bloed verloren, alleenstaand, ik kon nog geen 1,5 meter lopen maar bijkomen doe je thuis.
Mijn vader is een frequente bezoeker van het ziekenhuis. De ambulance vindt het altijd erg genoeg om hem mee te nemen, maar dan krijgt hij een pilletje of vochtafdrijver en na maximaal een nachtje weer naar huis. Dan moet hij maar weer bellen als het niet gaat. Juist deze keer had ik wel verwacht dat ze ook echt wat zouden verhelpen.
ik ben het hier niet mee eens. Een ziekenhuis is voor als je medische nodig heb en als je medisch klaar ben dan is het te prefereren naar huis te gaan. Niet alleen kosten technisch en maatschappelijk belangrijk maar al het onderzoek toont aan dat je het best zo kort mogelijk kan verblijven in het ziekenhuis. Hoe langer de opname hoe groter de kans op infecties of medicatiefouten. Bovendien zijn mensen geneigd in hun bed te liggen en kunnen dat thuis niet en hoe meer je mobiliseert hoe beter het is voor alles
daarbij, als ik een patient heb, een oudere, die niet naar huis kan omdat hij/zij zich niet kan redden thuis dan zal ik hoogstpersoonlijk voor zo’n ontslag gaan liggen voor de nazorg geregeld is. En dat geldt voor al mijn collega’s
jouw voorbeeld dat je na je bevalling direct naar huis moesf, ik kan me niet voorstellen dat je dat niet van te voren wist dat je alleenstaand was en dan is hrt zeker fijn om zorg te hebben de eerste dagen met je baby. Maar daar blijf je niet voor een ziekenhuisbed bezet houden als het medisch verantwoord is dat je naar huis mag. dat zou een rare situatie zijn m.i. Zeker niet de schaarse plekken voor verloskunde.
Het ziekenhuis is geen opvangplek alhoewel veel mensen dat wel lijken te denken
andere kant van de medaille is dat we echt bij tijd en wijlen enorm aan het puzzelen zijn bedden te regelen voor mensen die zorg nodig hebben. Mensen moeten overgeplaatst worden naar andere ziekenhuizen, of geplande operaties afgezegd (dat gebeurt regelmatig) of echt heel zieke mensen liggen enorm lang op de spoedeisende hulp op een brancard want in het ziekenhuis zelf heb je dan weer discussies met familie en/of patienten zelf die soms zelfs om logistieke! Redenen niet met ontslag willen. Ja ik kan niet naar huis want heb geen geld voor een taxi (zeg dat toverwoord en wij betalen wel) of ik kan mijn vader echt niet ophalen want ga eerst boodschappen doen of simpelweg ‘ik zie het gewoon niet zo zitten ik weiger weg te gaan’ enz enz enz
Individueel allemaal vast goede redenen maar ondertussen zit er op de seh hele kwade familie waarom oma al 12 uur ligt te wachten tot op een opname en er ‘gebeurt maar niets’ of een patient kan echt naar huis en zich volgende dag melden maar ze EISEN een opname voor die nacht. Of je wordt gebeld dat je operatie toch niet doorgaat want geen bed. Ik snap het, maar vooralsnog mogen we maar 1 patient per bed neerleggen en vol is echt vol
Nou, goed om te weten dat het onzin is, wat we vinden. Dank je.
Een kennis van mij had dit verhaal een paar weken geleden ook. Hij werd ook naar huis gestuurd met de opdracht om wel te bewegen in de tussentijd. Een week later werd er bij de controle afgesproken om wel te opereren. Ook daar zat weer wat tijd tussen waarin hij gewoon thuis is geweest. De man was wel wat angstig dat het weer zou gebeuren maar het is niet gebeurd.
Na de operatie mocht hij ook vrij vlug weer naar huis. Juist ook omdat beweging wel goed is en in het ziekenhuis is dat toch echt beperkter. Nu mocht hij wel een nacht langer blijven omdat hij alleenstaand is, beperkte mantelzorg (bij kon niet komen logeren) en 3 hoog woont zonder lift.
Er bestaan ook zorghotels https://www.independer.nl/zorgverzekering/vergoedingen/zorghotel.aspx#. Even nalezen voordat je je zorgverzekering kiest.
Ziekenhuizen zijn niet om in te herstellen inderdaad. Mijn moeder heeft hier na een orthopedische operatie gebruik van gemaakt omdat ik toen zelf net een zware operatie had ondergaan en niet voor haar kon zorgen. Voorafgaand aan de operatie werd benadrukt dat ze zorg moest regelen en het was een geplande operatie dus ze had er ruim de tijd voor. Zelf wilde ik ook snel uit dat ziekenhuis, vreselijk: onhygiënisch besmeurde toiletten, kruisbesmettingsgevaar (gluten) door de voedingsassistenten, herrie, gebrek aan privacy. Daar wil je niet blijven toch. Althans ik niet.
Een ander punt is de behandel/operatiecapaciteit, ik vraag me af waar de bottleneck nou zit: is er geen bed of is er geen ok met chirurg? Waar zit het tekort? Weet iemand dat?
ToetieToover schreef op 09-11-2023 om 07:17:
Er bestaan ook zorghotels https://www.independer.nl/zorgverzekering/vergoedingen/zorghotel.aspx#. Even nalezen voordat je je zorgverzekering kiest.
Ziekenhuizen zijn niet om in te herstellen inderdaad. Mijn moeder heeft hier na een orthopedische operatie gebruik van gemaakt omdat ik toen zelf net een zware operatie had ondergaan en niet voor haar kon zorgen. Voorafgaand aan de operatie werd benadrukt dat ze zorg moest regelen en het was een geplande operatie dus ze had er ruim de tijd voor. Zelf wilde ik ook snel uit dat ziekenhuis, vreselijk: onhygiënisch besmeurde toiletten, kruisbesmettingsgevaar (gluten) door de voedingsassistenten, herrie, gebrek aan privacy. Daar wil je niet blijven toch. Althans ik niet.
Een ander punt is de behandel/operatiecapaciteit, ik vraag me af waar de bottleneck nou zit: is er geen bed of is er geen ok met chirurg? Waar zit het tekort? Weet iemand dat?
Er is geen bed. En daarmee wordt bedoeld geen verpleging voor het bed. Chirurgen genoeg