En dan komt de man met de hamer
Afgelopen week kwam voor mij 'de man met de hamer', in november voor 1e keer griepprik gehaald en nu voor het eerst in mijn leven (voor zover ik me kan herinneren) de griep gekregen. Hoesten, een draaiende grintmolen in mijn hoofd en ongelooflijk lusteloos, geen zin in eten. De laatste 3 jaar elke week meestal 2 nachten kleinzoon hier gehad en daar kwam 1,5 jaar geleden (op andere dag) een 2e kindje elke week bij ons. Uiteraard best wennen, maar het is/was ook genieten om te zien hoe die kleintjes zich thuis voelen en ontwikkelen. En nu heb ik net tegen eigen kind gezegd dat ik het nog niet zie zitten om morgen weer kleinkind te hebben. POH heeft al eerder gezegd dat ik moet 'kiezen voor mezelf', maar wat is het ongelooflijk moeilijk, omdat ik (voor mijn gevoel) mijn eigen kind in de steek laat om er niet te kunnen zijn. Eigen kind en partner hebben te maken met diagnoses (3 jaar geleden pas vastgesteld) met adhd/borderline en depressie/burnout, dus het is zeker niet zómaar dat we al 3 jaar voor ze klaarstaan.
Moest ff van me afschrijven, voel me schuldig naar hun toe (emotie) maar verstandelijk weet ik dat ik er beter aan doe om nu voor mezelf te kiezen
yette schreef op 24-04-2022 om 14:08:
[..]
Nee, ze heeft afspraken gemaakt. En ze vindt het belangrijk om gemaakte afspraken, of ze er nou aan verdient of niet, na te komen. Heb jij toch zeker ook?
Uiteraard maar blijkbaar was het al teveel. Ik vind het altijd bijzonder van kinderen dat ze automatisch ouders als oppas inzetten en dan ook nog het gevoel kunnen geven van schuld. Ik denk dat oppassen op kleine kinderen onderschat wordt. En je bent oma geen professionele oppas.
Wilgenkatje- schreef op 24-04-2022 om 14:00:
[..]
Nee, maar je blijft moeder. Altijd. Je wilt er zijn voor je kind(eren). Het is een kunst daarin je grenzen te bepalen, ik snap helemaal dat TO daarmee moeite heeft. Het is geen baan of hobby, het gaat om je bloedeigen familie.
oppassen is trouwens bijna altijd naast leuk ook vermoeiend en intensief, sowieso omdat je een stuk ouder bent. En gewend aan een ander levensritme en een andere concentratieboog.
Ik vind wel eens dat er al te makkelijk wordt gevonden dat oma/opa wel oppast. Vaak komt dat bij het eerste kleinkind, oma en opa zijn nog relatief jong, zijn natuurlijk ook in de wolken met dat eerste kleinkind, en túúrlijk willen ze oppassen. En kort daarna komt kleinkind 2 van een andere zoon/dochter, en tja, daar kan je dan ook geen nee tegen zeggen. Enz. Ik ken grootouders die op die manier 10-15 jaar lang in de oppasmodus zitten, 2-3 dagen per week. En de kinderen vinden het heel vanzelfsprekend. Vinden het heel normaal dat oma/opa clubjes afzegt, reisjes niet maakt, geen midweekje weg gaat, want tja, op dinsdag hebben ze Fleur en Jasper, en op woensdagmiddag Lars, en op donderdag Jasper en Lars, dus hun eigen leven staat op een laag pitje. Jarenlang. Want sorry, de kaartclub op woensdag kan niet, dan moeten ze thuis zijn. En de borrelmiddag op donderdag kan ook niet, want de kleinkinderen komen. En nee, we kunnen niet een midweekje met vrienden mee naar de Veluwe, want we moeten op de kleinkinderen passen.
Twee elementen spelen hierin de hoofdrol: de vanzelfsprekendheid waarmee kinderen aannemen dat hun ouders wel een aantal dagen per week oppassen, en de schroom van die ouders om te zeggen dat ze daar geen zin in hebben, of, als ze hebben toegezegd, ter sprake te brengen dat het te veel is/wordt. Of gewoon te melden: over twee weken zijn we een weekje met vakantie, dus dan moet je wat anders regelen.
Dus TO: kort en goed: je bent ziek en niet in staat om kleinkinderen op te vangen. Goede reden. Het is niet jouw probleem dat je kinderen nu een andere oplossing moeten zoeken. Desnoods nemen ze maar verlof. Hún kinderen, hún sores. Het is al geweldig dat je zo vaak inspringt. Voel je totaal niet schuldig dat je nu even aan jezelf moet/wilt denken.
Ik kreeg de indruk dat het 2e kindje geen kleinkind is. Of anders een neefje of nichtje van het 1e kind, omdat dat op andere dagen komt.
Daarnaast denk ik dat de griep de druppel is voor TO, want ze schrijft dat ze al eerder gesproken heeft met de POH over kiezen voor zichzelf, dus dit zal al langer spelen.
Heb je even een slechte week en open je een topic, wordt meteen alles wat je voor je kinderen doet ongevraagd afgekraakt.
Wat kunnen mensen toch veel opmaken uit een enkele post.
Moxxie schreef op 24-04-2022 om 14:27:
Heb je even een slechte week en open je een topic, wordt meteen alles wat je voor je kinderen doet ongevraagd afgekraakt.
Wat kunnen mensen toch veel opmaken uit een enkele post.
Dat lees ik helemaal niet..!
Haar kind heeft ondanks zware diagnoses voor 2 kinderen gekozen. Daar is kind verantwoordelijk voor en NIET oma!
Treurniet schreef op 24-04-2022 om 14:43:
[..]
Dat lees ik helemaal niet..!
Haar kind heeft ondanks zware diagnoses voor 2 kinderen gekozen. Daar is kind verantwoordelijk voor en NIET oma!
Volgens mij is nog helemaal niet zeker of het 2e kind een broertje of zusje is van de eerste. Dat heeft ze niet specifiek benoemd.
Moxxie schreef op 24-04-2022 om 14:27:
Heb je even een slechte week en open je een topic, wordt meteen alles wat je voor je kinderen doet ongevraagd afgekraakt.
Wat kunnen mensen toch veel opmaken uit een enkele post.
Een poh en even een slechte week gaan niet samen.
Treurniet schreef op 24-04-2022 om 14:43:
[..]
Dat lees ik helemaal niet..!
Haar kind heeft ondanks zware diagnoses voor 2 kinderen gekozen. Daar is kind verantwoordelijk voor en NIET oma!
Uiteraard zijn de ouders verantwoordelijk. Daar woont het kind toch ook?
De verantwoordelijkheid die TO voelt gaat om oppas-afspraken die ze heeft gemaakt. Niet om de complete zorg en opvoeding.
yette schreef op 24-04-2022 om 16:45:
[..]
Uiteraard zijn de ouders verantwoordelijk. Daar woont het kind toch ook?
De verantwoordelijkheid die TO voelt gaat om oppas-afspraken die ze heeft gemaakt. Niet om de complete zorg en opvoeding.
Dat is de vraag. Misschien voelt TO zich te betrokken en te veel verantwoordelijk.
yette schreef op 24-04-2022 om 16:45:
[..]
Uiteraard zijn de ouders verantwoordelijk. Daar woont het kind toch ook?
De verantwoordelijkheid die TO voelt gaat om oppas-afspraken die ze heeft gemaakt. Niet om de complete zorg en opvoeding.
Oppas problemen zijn de verantwoordelijkheid voor ouders en niet voor grootouders.
wat wordt er toch een hoop ingevuld hier, ik wacht eerst maar eens de antwoorden van TO af.
wat vervelend dat je er zo rot door voelt. Hier passen mijn ouders en schoonouders ook ieder een dag op. Omdat ze dat zelf willen. Wij maken elk half jaar even bespreekbaar of ze nog willen, of het niet te zwaar wordt enz. Natuurlijk is dat elke dag bespreekbaar maar wij kaarten het in ieder geval elk jaar aan om de drempel wat lager te maken om aan te geven als het niet meer gaat of ze gewoon niet meer willen. Ik weet dat meer ouders dat zo doen. Het is niet zo dat ouders er allemaal zomaar vanuit gaan dat het vanzelfsprekend is.
natuurlijk is het fijn maar geen must.
Ik herken je schuldgevoelens. Die hebben mijn (schoon)ouders ook als ze een keer afzeggen ivm ziekte of vakantie oid.
wij benadrukken altijd dat onze kinderen ook onze verantwoording zijn en dat wij dus voor die dagen zelf oplossingen zullen zoeken. Dat kan betekenen dat we een dag vrij moeten nemen maar dat nemen we hen niet kwalijk.
Ik snap dat het bij jouw kind een partner nu extra lastig is en dat ze er misschien een beetje van balen. Dat wil niet zeggen dat ze het jou kwalijk nemen. Linksom of rechtsom komt er vast een oplossing. en dat geldt ook als oppassen je sowieso teveel wordt. Geef dat aan. Je kind wil vast niet dat het ten koste gaat van jouw gezondheid. Er zijn ook niet voor niets kinderdagverblijven.
voor nu beterschap, piekerstand uit en doen wat je nodig hebt. Ik denk dat dat rust is, dat is over het algemeen zo bij griep 😊