Angsten - dochter
Ik weet niet goed waar te beginnen, maar laat ik duidelijk zijn dat ik heel goed helder heb dat dit probleem bij mij ligt.
We hebben een dochter van 13. Pittige, maar hele lieve en sociale dame die haar mannetje prima staat. Doet het goed op school, pubert, maar is prima te hanteren tot nu toe.
Ikzelf worstel met een angststoornis, die zich voorheen altijd uitte in ziekte-angst, maar de laatste tijd heb ik het gevoel dat dit zich verlegt richting mijn dochter.
Ik hoop niet dat ik een berg harde woorden over me heen krijg hier, want ik worstel echt heel erg met mezelf en dit probleem en alles wat ik doe, doe ik uit liefde voor mijn meid, maar ik weet het zelf even niet.
Afijn, hoe uit zich dat dan. Ik zie mezelf op een bepaalde manier een beetje als curling-ouder. Ik wil proberen om mijn dochter te behoeden: Voor slechte resultaten op school, ruzies met vrienden en leeftijdsgenoten (die heftig kunnen zijn weet ik uit ervaring), voor pijn en verdriet, voorkomen dat ze ‘ontspoort’ als puber…nou bedenk het maar. Ik merk dat ik ’s nachts slecht slaap (heeft ook nog een andere oorzaak, sta op een wachtlijst om dat te behandelen) van de zorgen en dat de spanning in mijn hele lijf te voelen is. Ik voel continue een soort drang om dingen tegen mijn dochter te zeggen om haar zo te behoeden.
Ik lees over de puberteit, had zelf veel aan het boek van Kluun en probeer mezelf ook geregeld tot de orde te roepen met ‘wijsheden’ uit dat boek. Echter, de angst en controledwang neemt de overhand momenteel en ik moet stoppen want dit gaat mijn dochter niet helpen.
In het verleden medicatie geslikt tegen angst, maar door de negatieve effecten daarvan sinds een tijd gestopt. Begin januari aan de beurt voor ‘dat andere’ wat ik hierboven omschreef in de hoop dat dat me ook hierbij zal gaan helpen, maar tot die tijd weet ik het even niet. Papa is gewoon in beeld en helpt me met relativeren, maar mijn angsten nemen de overhand.
Wie kan me wat wijsheden geven zonder me aan te vallen want ik heb het momenteel al moeilijk genoeg.
alhambra schreef op 19-12-2023 om 20:11:
[..]
Dit is ook spannend dus dat je daar stress over hebt, snap ik wel. Je weet niet wat ze doet en je wilt niet dat ze iets doet waar ze later spijt van krijgt.
De mate van stress komt wellicht door je angststoornis maar meerdere ouders hebben hier zorgen over.
Controleren lukt misschien niet maar in gesprek blijven en haar voorlichten wel. Zet daar op in.
Ik denk dat veel ouders hier zorgen over hebben. Soms is 'zorgen hebben' ook heel normaal, vooral in de pubberfase. Dus maak jezelf ook niet gek wb je angststoornis...
heel vervelend voor ouders maar pubers doen nu eenmaal dingen die niet zo slim zijn. Ook na voorlichting en ook na (toch wel heel vaak eenzijdige) afspraken.
In jouw geval nog veel vervelender want jij schiet in de paniek.
Maar ga even goed na of het een echte afspraak was of toch eigenlijk een gebod of verbod door jullie gemaskeerd als afspraak. Want het overleg eindigen met 'is dat afgesproken?' en een 'ja, ja' mompelende of schreeuwende puber is geen afspraak.
Ik weet dat dat erbij hoort en dat is allemaal een deel van het proces om los te komen. Kan het rationeel allemaal heel goed benoemen en zien maar in mijn hoofd werkt het even anders nu en is die angst écht verlegd van ziekte-angst naar dit. Heel vervelend...
Ysenda schreef op 27-12-2023 om 07:15:
heel vervelend voor ouders maar pubers doen nu eenmaal dingen die niet zo slim zijn. Ook na voorlichting en ook na (toch wel heel vaak eenzijdige) afspraken.
In jouw geval nog veel vervelender want jij schiet in de paniek.
Maar ga even goed na of het een echte afspraak was of toch eigenlijk een gebod of verbod door jullie gemaskeerd als afspraak. Want het overleg eindigen met 'is dat afgesproken?' en een 'ja, ja' mompelende of schreeuwende puber is geen afspraak.
Heb nog na zitten denken over jouw laatste opmerking maar het was wel degelijk een afspraak die we over dit onderwerp hadden en dat weet ze ook. De keus die ze gemaakt heeft om t toch te doen was niet slim.
Ik vind t allemaal maar moeilijk.
Ik herken het een beetje. De neiging om (liefdevol) (te) vaak te waarschuwen. Adviezen te herhalen om ze zo als het ware te proberen in te prenten.
Als ik dat doe, maak ik er zelf een grapje over en zeg direct sorry: dat het uit moederliefde is, maar weet dat het overbezorgd is en dat het mijn dochter (19) soms irriteert. En dat zij prima in staat is haar eigen keuzes te maken en haar leven te leven.
Wat mij helpt, is wat ik eens las:
Ieder mens heeft het recht zijn eigen fouten te maken.
Dat lijkt me heel waar: mij dochter, jouw dochter, ze hebben het recht zelf te experimenteren, soms foute dingen te doen en daar van te leren.
En: een kind kan niet groeien als jij er bovenop zit. Een kind heeft ruimte nodig.
En... een eventueel onwenselijk gebeurtenis kan ik, kun jij, niet voorkomen door allerlei belezweringen en waarschuwingen. Maar dat wist jij ook vast al wel....
Goed dat je zo goed naar jezelf kunt kijken, dat scheelt al de helft 
Edjekroketje schreef op 29-12-2023 om 09:39:
[..]
Heb nog na zitten denken over jouw laatste opmerking maar het was wel degelijk een afspraak die we over dit onderwerp hadden en dat weet ze ook. De keus die ze gemaakt heeft om t toch te doen was niet slim.
Ik vind t allemaal maar moeilijk.
Zelfs zonder angststoornis is het al moeilijk.
Maar met zelf inzicht zoals je hier laat zien, komen jullie er als gezin wel. Je dochter zal daar toch mee om moeten leren gaan want je bent nu eenmaal haar moeder. En jij zal wellicht langzamer dan andere ouders maar toch haar die ruimte gaan bieden. En dan hooguit intern nog in de paniek schieten. En ik gun het je dat je later er om kunt lachen want met humor kun je heel veel bereiken bij pubers en jong volwassenen.
Jullie reacties zijn zo lief en doen me echt goed en wat jij zegt Meander is ook helemaal waar: ze moet fouten kunnen maken.
Ik weet ook niet zo goed wáárom ik zp bang ben dat ze fouten maakt.
Gisteravond besloot ik eens voor mezelf op 'papier' te zetten wat mijn angsten zijn. Ik ga ze hier eens blootgeven, mss kan jullie visie daarop mij ook helpen:
- Complete ontsporing - drank, vapen, drugs?? Problemen op school - al acht ik de kans op voornoemde klein maar is vapen meermaals uitproberen wel gebeurd incl het liegen erom.
-Dat wij als ouders geen gezag meer hebben
-Dat ik nu al geen controle meer heb (slechts angst)
-Verwikkeld in zaken zoals ruzies etc, bedreigingen (ook flinke online ruzies passeren de revue)
-De bekende gevaren van Social Media en dan bv later over internet gaan omdat ze tóch bv naaktfotos van zichzelf opstuurt
-(Psychische) problemen de ons niet verteld worden
Alsjeblieft wees lief voor me want hoe gek dit mss lijkt voor een ander, dit is in mijn hoofd heel groot.
Mijn eerste reactie:
Denk jij echt dat jij je dochter hiervoor zou kunnen behoeden? Voor al dit onheil? Hoe dan? Door haar 1000 keer indringend te waarschuwen? Door haar thuis op te sluiten? Door altijd met haar mee te lopen? Áls je dat al zou kunnen doen en willen, dan brengt dat weer andere risico's met zich mee... zoals depressiviteit door thuis opgesloten zitten😅.
Het enige wat je, denk ik, kunt doen ( ervanuitgaande dat je een dochter hebt zonder ernstige stoornissen)
- je dochter een fijne dag/uitstapje/toets wensen
- haar laten weten dat je vertrouwd op haar (inschattings)vermogen
- haar laten weten dat je er voor haar bent als er iets mis gaat, ook als zie iets fouts of 'stouts' deed. Dat ze zonder risico op straf bij je terecht kan. En dat je haar dan helpt de boel weer op orde te krijgen.
Ondertussen deal je zelf met je stress en ongerustheid. Die totaal nutteloos is is, maar dat wist je zelf ook al. Alsl ben je dlhele dag ongerust, dan nóg kan er iets onwenselijks gebeuren. En al ben je nooit ongerust, ook dat is geen reden dat er als dan niet iets gebeurt.
Het is niet belangrijk of er een keer iets fout gaat: het maakt niet uit hoe vaak je valt: het gaat erom dat je weer opstaat! En dáár kun jij je dochter (mogelijk) bij helpen.
Onze dochter heeft adhd maar dat is over het algemeen heel goed onder controle met medicatie die ze netjes neemt.
Ja, wellicht is het een illusie ja om te denken dat wr haar voor alles kunnen behoeden. Ik zou meer moeten vertrouwen op onze basis, die echt heel goed is. Ze weet wel hoe t hoort en niet hoort, is superlief en sociaal maar er is ook een bepaalde nieuwsgierigheid die ze al van kleins af aan heeft en ze is voor niks of niemand bang. En dat maakt mij dus weleens bang.
Edjekroketje schreef op 29-12-2023 om 19:03:
Onze dochter heeft adhd maar dat is over het algemeen heel goed onder controle met medicatie die ze netjes neemt.
Ja, wellicht is het een illusie ja om te denken dat wr haar voor alles kunnen behoeden. Ik zou meer moeten vertrouwen op onze basis, die echt heel goed is. Ze weet wel hoe t hoort en niet hoort, is superlief en sociaal maar er is ook een bepaalde nieuwsgierigheid die ze al van kleins af aan heeft en ze is voor niks of niemand bang. En dat maakt mij dus weleens bang.
Logisch maar je kunt haar nu eenmaal niet in een doosje stoppen.
Edjekroketje schreef op 29-12-2023 om 19:03:
Onze dochter heeft adhd maar dat is over het algemeen heel goed onder controle met medicatie die ze netjes neemt.
Ja, wellicht is het een illusie ja om te denken dat wr haar voor alles kunnen behoeden. Ik zou meer moeten vertrouwen op onze basis, die echt heel goed is. Ze weet wel hoe t hoort en niet hoort, is superlief en sociaal maar er is ook een bepaalde nieuwsgierigheid die ze al van kleins af aan heeft en ze is voor niks of niemand bang. En dat maakt mij dus weleens bang.
Klinkt als een heel leuk kind, en die adhd kan haar ook ver brengen.
Die nieuwsgierigheid herken ik wel, en ik gebruik het volop in mijn werk. Handige eigenschap.
En je lijstje angsten is heel normaal voor ouders, alleen stappen andere ouders er wat makkelijker overheen met vertrouwen in de basis die ze zelf gelegd hebben met de opvoeding.
Edjekroketje schreef op 29-12-2023 om 16:12:
- Complete ontsporing - drank, vapen, drugs?? Problemen op school - al acht ik de kans op voornoemde klein maar is vapen meermaals uitproberen wel gebeurd incl het liegen erom.
-Dat wij als ouders geen gezag meer hebben
-Dat ik nu al geen controle meer heb (slechts angst)
-Verwikkeld in zaken zoals ruzies etc, bedreigingen (ook flinke online ruzies passeren de revue)
-De bekende gevaren van Social Media en dan bv later over internet gaan omdat ze tóch bv naaktfotos van zichzelf opstuurt
-(Psychische) problemen de ons niet verteld worden
Iedere ouder heeft deze angsten denk ik wel (al is het in wat mindere mate als jij) en het vervelende is dat je helaas niet kan voorkomen dat iets van bovenstaande zal gaan gebeuren. Je kan je dochter voorlichten, waarschuwen en goede afspraken maken maar hiermee voorkom je waarschijnlijk niet alles waarvoor je je dochter graag zou behoeden. Op een gegeven moment heb je gewoon niet meer zoveel invloed op je kinderen en moet je ze ruimte geven en gaan loslaten. Dit is moeilijk maar je hebt geen keuze. Mijn ervaring is dat hoe harder je probeert je kinderen te beschermen door strenge regels te stellen, ze te controleren en te beperken, hoe harder ze daar tegen in gaan.
Ysenda schreef op 29-12-2023 om 19:16:
[..]
Klinkt als een heel leuk kind, en die adhd kan haar ook ver brengen.
Die nieuwsgierigheid herken ik wel, en ik gebruik het volop in mijn werk. Handige eigenschap.
En je lijstje angsten is heel normaal voor ouders, alleen stappen andere ouders er wat makkelijker overheen met vertrouwen in de basis die ze zelf gelegd hebben met de opvoeding.
Dat is ze ook echt. Zo'n fijne meid, die echt wel fatsoen heeft en is ze verstandiger dan wij zelf soms denken en doorhebben, aan de andere kant lonken de valkuilen waar elke puber in kan vallen. En daar moet ik mee om leren gaan, leren om niet steeds toe te geven aan de drang die ik voel om haar iets te vertellen/uit te leggen/ waarschuwen. Gek word ik ervan.
Edjekroketje schreef op 30-12-2023 om 11:30:
[..]. Gek word ik ervan.
en je dochter waarschijnlijk ook
Een angstige moeder hebben is nml niet prettig. Dus nogmaals het advies om aan de medicatie te gaan . Het gaat nml niet om jou alleen.
Roos55 schreef op 30-12-2023 om 11:33:
[..]
en je dochter waarschijnlijk ook
Een angstige moeder hebben is nml niet prettig. Dus nogmaals het advies om aan de medicatie te gaan . Het gaat nml niet om jou alleen.
Nee dat weet ik maar of ik wel of niet weer aan de medicatie moet dat bepaal ik samen met een professional. Dat heb ik nl al gehad en dat was ook niet om blij van te worden. En buiten wat er nu speelt ging dat echt heel heel goed.
Denk dat het ook komt omdat dochter zo'n transformatie meemaakt momenteel in de brugklas dat het mij allemaal wat te snel gaat. Het stof moet ook even neerdalen en wat andere zaken moeten in rustiger vaarwater komen.