Algemene vraag over dementie
Wat ik me afvraag is dit: worden mensen die dement zijn weer als het kind dat ze vroeger waren? Dus met ook het karakter dat ze toen hadden? Omdat de herinneringen die ze nog ‘over’ hebben toch over de jongste jaren gaan (als ik het goed begrepen heb) en ze vaak ook in die belevingswereld zijn.
Ik heb geen directe ervaring met dementerende ouderen, maar ik trof laatst een oud familielid met dementie en die was heel vrolijk en makkelijk in de omgang geworden sinds de ziekte. Vandaar dat ik me dit begon af te vragen. Ik hoor ook wel dat mensen onherkenbaar nukkig of bang worden, zou dat in hun kindertijd dan ook het geval zijn geweest?
Nee, bij sommige ouderen zie je een compleet anders mens tevoorschijn komen.
Van een zachtaardig persoon, naar een persoon, die de verzorgende ,medebewoners, slaat,schopt, vloekt vecht.
Terwijl een moeilijke persoon verandert in een zachtaardige mens.
Het is een beetje versimpeld om na te denken over dementie als 'kinds worden'. Mensen worden niet zoals kinderen - mijn moeder met dementie kon veel minder onthouden dan de kinderen om haar heen bijvoorbeeld.
Hoe je wordt met dementie is lastig te voorspellen. Blij maar een beetje in de war is natuurlijk wat we allemaal willen. Maar bang en boos is ook heel goed mogelijk. Het is op geen enkele manier gerelateerd aan hoe iemand was als kind of als volwassene. Het komt gewoon zoals het komt. Mijn moeder was wel vaak minder bang als we dingen deden die ze kende of mijn vader zag of hoorde.
Het is en blijft een rotziekte. Er zijn veel goede boeken over geschreven als je houdt van lezen. "Still Alice" is een goede film bijvoorbeeld.
Met dementie vallen er " gaten" in je hersenen, dus dat heeft niets te maken met hoe ze vroeger waren.
Dank voor jullie reacties. Het is mijn onervarenheid met de ziekte die het me deed afvragen. Het is dus maar net hoe het balletje rolt. In het geval van mijn familielid is het dus een soort van gelukkige kant op gerold, qua omgang. Verder heeft ze van de wereld geen weet.
Wat een onvoorspelbare, onvoorstelbare en rotziekte is het toch. Veel sterkte voor degenen die er dagelijks door een dierbare met die ziekte mee geconfronteerd worden 🌸
Nee, mensen kunnen wel enorm veranderen. Maar niet perse terug naar hoe ze vroeger als kind waren.
Mijn schoonvader (overleden inmiddels) was altijd een hele lieve, rustige man en bleef eigenlijk ook zo toen hij dementie kreeg. Hij werd wel heel angstig, wat triest was om te zien. En hij ging ongepast gedrag vertonen, wat totaal niet bij hem pastte. Wilde zichzelf en anderen bijvoorbeeld overal gaan uitkleden.
Mijn oma was een hele Christelijke keurige vrouw, die het woord 'jeetje' al niet over haar lippen kreeg en nooit een slecht woord over iemand zei. Toen ze dementie kreeg, noemde ze jan en alleman 'klootzak' en vloekte ze er af en toe op los. Heel vreemd. Ook best grappig bij tijden. Zij bleef overigens wel een hele meegaande en lieve vrouw.
In veel gevallen laten je zintuigen je in de steek, dus je krijgt niet meer de correcte informatie over de buitenwereld die je voorheen had. En er bestaan zeker niet altijd noodhulpstukken voor. Zeker als er diverse zintuigen tegelijk teloorgaan verlies je moed, hoop, communicatiemogelijkheden, belangstelling, liefde, zorg, respect. Geen enkele commerciële of overheidsdienst kan dit voor je oplossen/vergoeden/verzachten.
Dit is maar één dingetje.
Er zijn diverser ondersoorten van dementie. Alzheimer is er maar één van.
Er zijn veel verschillende soorten dementie en die verschillen erg in voorspelbaarheid. In de media krijgt vooral Alzheimer de aandacht. ('kinds worden') Al is dat ook bij Alzheimer te kort door de bocht. Toen ik in een verpleeghuis werkte vond ik vooral de Lewy body dementie extra naar, omdat veel mensen daarbij hallucineren en angstig zijn. Mijn schoonvader, opa en buurman hebben (en hadden)vasculaire dementie, wat voor veel onbegrip uit iets verdere omgeving zorgt. Daarin is de helderheid heel wisselend, pas als naaste familie zie je hoe ernstig het is.
Citroengraag schreef op 13-06-2025 om 21:13:
Er zijn veel verschillende soorten dementie en die verschillen erg in voorspelbaarheid. In de media krijgt vooral Alzheimer de aandacht. ('kinds worden') Al is dat ook bij Alzheimer te kort door de bocht. Toen ik in een verpleeghuis werkte vond ik vooral de Lewy body dementie extra naar, omdat veel mensen daarbij hallucineren en angstig zijn. Mijn schoonvader, opa en buurman hebben (en hadden)vasculaire dementie, wat voor veel onbegrip uit iets verdere omgeving zorgt. Daarin is de helderheid heel wisselend, pas als naaste familie zie je hoe ernstig het is.
Iets meer on topic: bij alzheimer zie je veel karakterveranderingen die niet bij de persoon passen. Bij LBD staan de angst en veranderingen in gedrag zelfs voorop. Bij de mensen met vasculaire dementie, in alle drie gevallen multi-infarct dementie zag ik wel de uitvergroting van karakter en gedrag die je noemt. Maar dan dus heel wisselend per dag.