Langdurige klachten na Covid - deel 2
In dit topic delen we het lief en leed van ons herstel proces. De moeilijke dingen, maar ook onze overwinningen hoe groot of klein die ook zijn. Want elk stapje vooruit is er één dat gevierd mag worden.
Iedereen met langdurige klachten, en of vragen, is welkom.
Jij ook lollypopje
En uitaard de rest ook fijne rustige dagen
ik mag eindelijk gezien worden door een revalidatie team. Dat geeft alleen al zo veel meer rust. Tegelijk kan ik starten met medicatie, maar dat moet ik eerst bespreken met de werkgever, er kleven nogal wat bijwerkingen aan.
Voor nu, fijne feestdagen!
Goed zo Saray! Ik sta nu ook op de radar bij een revalidatiecentrum, zo fijn dat zij meedenken/suggesties doen ipv dat ik grotendeels zelf het wiel moest uitvinden! Heel fijn voor je!
Ik vertel er later nog wel meer over, voor nu wilde ik jullie ook een fijne Kerst wensen, met daarbij vooral dat jullie energie hebben om hem (wellicht in iets aangepaste vorm) door te brengen hoe jullie dat graag willen!
kerst was fijn, maar heel vermoeiend 😊
Op dinsdag leken de naweeën wel mee te vallen, maar op woensdag kwam de klap alsnog. Donderdag ging het weer wat beter en waar het normaliter dan vanaf daar langzaam vooruit gaat, gaat het vandaag weer veel slechter en daar baal ik van 
Het is gewoon vooral irritant, omdat mijn lichaam weer eens niet haar gewone logica volgt, maar spontaan besluit het weer eens over en andere boeg te gooien 🤦
Ik zou zondag visite krijgen, maar op deze manier gaat dat niet lukken.
Wat onwijs rot Lolly!! 
He wat naar Lolly… ik had ook een verlate klap, maar geloof dat ik er nu weer uit aan het krabbelen ben. Hoop dat dat voor jou ook snel gebeurt!!
Het wordt vast vanzelf weer beter, maar het is gewoon zwaar irritant als je lichaam weer eens besluit dingen net anders te doen
Ik was op zoek naar manieren om mijn sympatische zenuwstelsel te kalmeren en mijn parasympatische te activeren. Zeker omdat ik nu dus weer eens thuis zit en merk dat ik hier zo onrustig van word. Ik zit mezelf vreselijk in de weg. En snap ook wel waar het vandaan komt.
Het is een diepe angst om niet meer beter te worden, op mijn moeder te gaan lijken en weer afgekeurd te worden. Om me heen lijkt niemand dat echt te snappen, want als het je lijf helpt dan stop je toch tijdelijk met sporten, dan luister je toch naar de bedrijfsarts en werk je 3x 3uur, dan doe je het toch rustiger aan.
Maar het lukt me niet, het schrikbeeld van "lijken op mijn moeder" is vreselijk. Mijn moeder, het eeuwige slachtoffer met hoog zieligheidsgehalte waar iedereen altijd voor moet vliegen. Ook het schrikbeeld van weer de WAO in moeten en weer arm worden is een hele grote. Ik ben officieel nog steeds niet goed gekeurd dus als ik nu na 2jr niet beter ben dan moet ik dus terug die WAO in gebaseerd op een hongerloontje uit 2001. En ik kan dat niet. Ik word daar zo ongelukkig van en het vliegt me bij tijd en wijlen (nu dus) zo verschrikkelijk aan. Normaal zou ik een eind gaan rennen, nu het me zo aanvliegt maar dat kan dus niet. Dus zit ik hier te janken als een klein kind en janken mag ook al niet. Ik heb altijd geleerd dat huilen manipulatie is (geen idee wie er op dit moment te manipuleren is want alleen, maar toch).
De manuele fysio die ik vorige week de conclusie van de sportarts vertelde voelde het goed aan: Als je stopt met sporten dan heb je volgens mij over een poos een ander probleem.
Nu, bijna een maand nadat ik stil gezet ben zit ik er inderdaad vreselijk door. Misschien trek ik zo toch mijn hardloopschoenen aan voor een rondje rennen.
@Stokstaart Ik heb geen advies, maar wel een dikke Dit lijkt me heel zwaar voor je.
Hier gisteren een onrustige nacht en vannacht ook elk uur wakker, dus wederom super moe. En nu denk ik weer aan vorig jaar toen dit, ook in december, het begin was van drie maanden aan slechte nachten. Ik weet dat ik daar niet aan moet denken, want dan ontlok je het juist
Ohw en ook geen oliebollen, want buuf zou voor mij ook een paar meenemen op de fiets maar het is te slecht weer om te fietsen. En ik geef haar grootgelijk, maar had best zin in een oliebol Maar ik ben een snob dus een paar door Bakker Bart laten bezorgen is niet goed genoeg
Thnx, ik vind het ook heel zwaar en ga zo 5-6km rennen. Die sportarts zoekt het maar even uit.
Ik kwam eigenlijk hier om te vragen of iemand ervaring heeft met lymfedrainage massage. Ik las namelijk dat het een heel gunstig effect heeft op de parasympaticus en dus herstel en ontspanning. Ik heb bij een fysiotherapeut die dit aan huis doet informatie gevraagd.
Wat rot van je oliebollen Lolly!!! Hopelijk kan je bezoek van morgen doorgaan en kan die persoon een lekkere oliebol meenemen.
En ken je Ashwaganda? Ik slik dat nu dagelijks (800mg) en heb wel het idee dat het een gunstig effect heeft op mijn slapen.
Voor jou ook een
@Stokstaart soms moet je even onverstandig zijn, om daarna weer verstandig te kunnen zijn, want ook je psychische gezondheid is belangrijk 💋
Ik denk dat bezoek morgen niks gaat worden, want was nog niet voldoende hersteld van de kerst.
Slapen ging bij mij de laatste maanden best okee, dus zal wel onbewust door het einde van het jaar komen ofzo. Dus moet vooral proberen er niet te veel gewicht aan te hangen.
Ach Stokstaart en Lolly, die psychische effecten zijn niet mals he…
Stokstaart, wat rot wat het allemaal triggert. Heel begrijpelijk en zo te zien heb je zelf verstandelijk heel goed door hoe het zit, maar dat neemt het gevoel niet weg. Zou je nog iets hebben aan den psycholoog (zit bij herstelzorg in) of haptotherapeut oid? Wil je zeker ook niks aanpraten, want je weet natuurlijk zelf heel goed welke opties er allemaal zijn en hebt misschien ook de ervaring dat dat niet is wat je nodig hebt… Ik noem het alleen omdat ik het zo rot voor je vindt en hoop dat iemand je kan helpen met bv iets van die associaties/overtuigingen wegnemen. Superlastig ook als sport eigenlijk je therapie is en dat nu juist niet (op de oude manier) kan… groot gelijk dat je toch even gaat.
Lolly, wat naar die angst voor het weer slecht slapen. En vast ook niet helpend idd, maar ja, hoe tover je dat weg… Hoop van harte dat je slaap toch weer oké zal zijn de komende tijd. Wat betreft die oliebollen- toch laten bezorgen (ook al zijn ze niet zo subliem als van elders), of een appje in de buurtapp ofzo of iemand een paar extra wil bakken? Je hebt al geen fijne week dus dan zou ik zeggen, gun jezelf juist wel die oliebollen- anders wordt het niet-hebben ervan ook zo’n groot symbool van geen goede periode hebben…
En voor jullie allebei een dikke knuffel!!
lollypop als je in de buurt woont zou ik zou oliebollen brengen. Nat worden vind ik niet erg.
Stokstaartje wat een onmacht en frustratie misschien gewoon wandelen kost minder energie.
ach ik overleef nog wel een jaartje zonder oliebollen. Smaken ze volgend jaar extra lekker
Ik ben vanochtend lekker gaan rennen, dat gaf een hoop lucht. Wandelen is ook fijn hoor en doe ik dagelijks, maar geeft op een andere manier lucht en ik had vooral een lekker hardlooprondje nodig.
Ondertussen ben ik doodop en ga ik niets meer doen vandaag. Ik wilde gordijnen ophangen maar mijn energie is op. De kroeg ga ik ook niet meer doen vanavond, ik voel me moe en ondanks een lekker rondje rennen, toch nog klote.