U zeggen tegen moeder
Eerder deze week bij een bezoek aan een dierentuin met mijn kinderen ving ik op dat een ander kind haar moeder met u aansprak "mama, zag u hoe die olifant met zijn slurf heen en weer ging?" en gisteren op bezoek bij de nieuwe buurvrouw met 2 jonge kinderen hoorde ik de buurkinderen ook "u" tegen hun moeder zeggen. Is dat terug van weggeweest? Zijn er weer meer jonge moeders die zich met "u" laten aanspreken door hun kinderen? Ben nieuwsgierig.
Peiling
Mijn kind spreekt me aan met:
Mijn kinderen zeggen je/jij en mama, maar zou er geen problemen mee hebben om met mijn voornaam te worden aangesproken. Ik heb ze wel geleerd dat als ze mij kwijt zijn op een drukke lokatie dat ze dan mijn voornaam roepen met als reden dat er dan waarschijnlijk heel veel mama's zijn, maar veel minder Myrdals.
Ik spreek mijn eigen ouders aan met hun voornaam, ook altijd al als kind zijnde, dat vonden zij fijn. Ik weet nog wel dat veel vriendinnetjes dat raar vonden, maar voor mij was het normaal.
Mijn oma's en opa sprak ik aan met u, mijn moeder sprak haar eigen ouders ook aan met u. Mijn opa heb ik nooit gekend, maar mijn oma was de geweldigste oma die ik maar kon wensen, zo lief en warm. Ik heb dat u zeggen zelf nooit als afstandelijk ervaren.
Voor mij maakt aanspreekvorm dus helemaal niets uit, het is alleen maar wat je gewend bent. Het gaat mij om de band en de persoonlijkheid, u of jij maakt verder voor mij niets uit.
Maanlicht schreef op 28-10-2022 om 14:29:
[..]
Nee, AlisonH dat klopt niet!
In Vlaanderen zegt men ( even sterk veralgemenend, want er zijn regionale verschillen) : GE en niet u.
Je zegt ge tegen iedereen ( vergelijkbaar met you dus)
Wel is het zo dat het bezittelijk voornaamwoord van ge uw is. En het meewerkend en lijdend voorwerp u.
Dus: Pietje ge moet uw slabbetje nog uitdoen.
(eigenlijk : uw bavetje 🤪)
Dan loop ik jaren achter. Wij gingen vroeger (in het stenen tijdperk) vaak naar Vlaanderen en wij verbaasden ons erover dat kinderen hun ouders, maar ook ons met “u” aanspraken.
De kinderen van een gereformeerde collega zeggen u tegen hem, dat is volgens hem respect voor je ouders. Ik vind het ook afstandelijk, net als zo veel hier. Eigenlijk wel raar dat ik je/jij tegen hem zeg en zijn kinderen u.
AlisonH schreef op 28-10-2022 om 16:25:
[..]
Dan loop ik jaren achter. Wij gingen vroeger (in het stenen tijdperk) vaak naar Vlaanderen en wij verbaasden ons erover dat kinderen hun ouders, maar ook ons met “u” aanspraken.
Nee echt, dat moet je verkeerd gehoord/ begrepen hebben. Ik ben 50 plus. In alle Vlaamse dialecten zegt men ge ( en dus u voor de andere naamvallen).
Ouders en kinderen kunnen elkaar dus niet op een andere manier aanspreken, er IS maar 1 manier.
Dus: Mama, ge moet uw deur nog dichtdoen. Kom Jantje bemoeit gij u maar met uw eigen zaken. Ik luister niet naar u.
Sinds het Algemeen Nederlands opgang maakt in Vlaanderen wordt het onderscheid je/ u gebruikt. Maar dan zullen mensen eerder “je” gebruiken dan u. Uitleggen waarom zou me te ver leiden, maar geloof me, ik heb ervoor doorgeleerd 
Maanlicht schreef op 28-10-2022 om 17:04:
[..]
Nee echt, dat moet je verkeerd gehoord/ begrepen hebben. Ik ben 50 plus. In alle Vlaamse dialecten zegt men ge ( en dus u voor de andere naamvallen).
Ouders en kinderen kunnen elkaar dus niet op een andere manier aanspreken, er IS maar 1 manier.
Dus: Mama, ge moet uw deur nog dichtdoen. Kom Jantje bemoeit gij u maar met uw eigen zaken. Ik luister niet naar u.
Sinds het Algemeen Nederlands opgang maakt in Vlaanderen wordt het onderscheid je/ u gebruikt. Maar dan zullen mensen eerder “je” gebruiken dan u. Uitleggen waarom zou me te ver leiden, maar geloof me, ik heb ervoor doorgeleerd
Als ik dit zou horen zou ik dat 'ge' waarschijnlijk ook missen en denken dat deze ouders alleen maar met u worden aangesproken.
Fiorah schreef op 28-10-2022 om 17:11:
[..]
Als ik dit zou horen zou ik dat 'ge' waarschijnlijk ook missen en denken dat deze ouders alleen maar met u worden aangesproken.
Snap ik maar bij deze hoop ik dan een misverstand de wereld uit te hebben geholpen 😄
Max88 schreef op 28-10-2022 om 15:29:
Ik zeg u mijn kinderen ook en soms een mix, mijn kleinkind zegt jij maar is nog geen 3.
Jij geeft geen garantie voor een warme band, alsook u zeggen geen afstand creert. Dat ligt niet vast in een woordje.
U moeten zeggen en bij een "fout" van een kleinkind van nog net geen 3 een donderpreek afsteken is wel een enkeltje oma-angst en dat creëert zeker geen warme band maar afstand. Been there done that.
ik ken rondom veertigers die hun ouders met u aanspreken. En inderdaad, de reformatorische gezindte zegt ook u. Soms vriendelijk, soms brutaal, maar altijd u. Heb ook een niet-refovriendin van wie de kinderen (jonge dertigers) u zeggen.
In Vlaanderen is u zeggen heel gewoon. InDuitsland Sie ook. Het is maar net wat je gewend bent, en het betekent niet per definitie al dan niet afstandelijkheid.
Maanlicht schreef op 28-10-2022 om 17:17:
[..]
Snap ik maar bij deze hoop ik dan een misverstand de wereld uit te hebben geholpen 😄
Ik hoor bij mijn familie uit de regio Antwerpen geen ge maar gij.
Maanlicht schreef op 28-10-2022 om 17:04:
[..]
Nee echt, dat moet je verkeerd gehoord/ begrepen hebben. Ik ben 50 plus. In alle Vlaamse dialecten zegt men ge ( en dus u voor de andere naamvallen).
Ouders en kinderen kunnen elkaar dus niet op een andere manier aanspreken, er IS maar 1 manier.
Dus: Mama, ge moet uw deur nog dichtdoen. Kom Jantje bemoeit gij u maar met uw eigen zaken. Ik luister niet naar u.
Sinds het Algemeen Nederlands opgang maakt in Vlaanderen wordt het onderscheid je/ u gebruikt. Maar dan zullen mensen eerder “je” gebruiken dan u. Uitleggen waarom zou me te ver leiden, maar geloof me, ik heb ervoor doorgeleerd
Goh! Kan natuurlijk best dat ik alleen dat “u en uw” alleen in heb gehoord in de functie van bezittelijk voornaamwoord of lijdend/meewerkend voorwerp en daar bij alles “u” van heb gemaakt. Het is al bijna vijftig jaar geleden. Weer wat geleerd.
mam, mom, moeder, moe en in uiterste nood zou ok zelfs luisteren naar ma of moeke, maar zodra mijn nageslacht me met U of mijn voornaam aanspreekt heb ik gefaald als ouder zijnde.
Ik ken meerdere mensen die u of de voornaam bezigen, en al die mensen hebben géén warme band met hun ouders.
Bakblik schreef op 28-10-2022 om 17:23:
[..]
U moeten zeggen en bij een "fout" van een kleinkind van nog net geen 3 een donderpreek afsteken is wel een enkeltje oma-angst en dat creëert zeker geen warme band maar afstand. Been there done that.
Ja maar het is bekend dat de relatie bij jullie oud zeer bevat en niet goed was ( en dat is knap vervelend), dus dat is geen algemene reden tot afstand; dat koppel jij er aan, hoe begrijpelijk ook trouwens.
Ik heb een prima relatie met (schoon-)kinderen en kleinkind en dat zit niet in een vormwoordje maar in gedrag en omgang; ik zou nooit mijn kleinzoon een donderpreek geven bijvoorbeeld, ik ben zijn opvoeder niet maar alleen een liefhebbende stabiele factor. Ik heb warme en liefdevolle herinneringen aan mijn eigen grootouders en ouders, die ik aansprak met u.
Desideria schreef op 28-10-2022 om 19:20:
mam, mom, moeder, moe en in uiterste nood zou ok zelfs luisteren naar ma of moeke, maar zodra mijn nageslacht me met U of mijn voornaam aanspreekt heb ik gefaald als ouder zijnde.
Ik ken meerdere mensen die u of de voornaam bezigen, en al die mensen hebben géén warme band met hun ouders.
Ik ken meerdere mensen die hun ouders aanspreken met je of jij en die hebben géén warme band met hun ouders.
Ik heb mijn ouders altijd aangesproken met de voornaam en daar heb ik een zeer goede band mee. Mijn oma werd aangesproken met u en dat was een zeer lieve en warme oma. Mijn moeder sprak haar moeder aan met u en die band was ook zeer goed.
Volgens mij doet het er niet zoveel toe hoe de aanspreekvorm is.
Ik snap niet waarom een hedendaagse (groot)ouder met u aangesproken zou willen worden.
het zit hem niet in zo'n woordje, maar stiekem toch wel?
Mensen die zelf aangesproken willen worden met U zijn in mijn beleving de minst leuke mensen . Bah, mijn schoonvader was ook zo. Arrogante man. Ik heb ook nooit u tegen hem gezegd.