Speelgoed invasie woonkamer.
Ik had een poosje terug een juf over de vloer. Dat doen ze hier op de basisschool in de eerste klas, dan komen ze op huisbezoek. Mag je ook afslaan als je je er niet prettig bij voelt natuurlijk. Maar zo kunnen ze een beetje zien hoe de leefomgeving van een kind is.
Kind mag dan eventueel zijn slaapkamer laten zien of waar het graag mee speelt etc.
Allemaal heel ongedwongen, dus niks raars aan.
Nu zaten we op een gegeven moment op de bank aan de thee wat te kletsen en ze keek zo eens om zich heen. Als je bij mij op de benedenverdieping bent, zou je op een paar kinderschoenen na, niet kunnen zien dat hier ook kinderen wonen.
Ze vroeg dus ook nogal verbaasd : Heb jij helemaal geen speelgoed beneden?
Nee, dat heb ik niet. Daar hebben ze hun eigen kamer voor. Oh, maar mogen ze dan ook niet beneden spelen? Jazeker wel, maar na hef spelen moeten ze allee weer boven brengen en opruimen.
De woonkamer is mijn relax domein. Hier wil ik rustig kunnen zitten, zonder allemaal plastic rommel om me heen.
Als ik savonds de kinderen op bed leg, dan wil ik graag even de chaos van de dag verwerken en dat kan ik niet als ik overal troep zie liggen. Zodra ze op bed liggen is mijn woonkamer een zen oase. Dan wil ik nergens rommeltje zien.
Toen zei ze enigszins verbaasd dat zij twee speelhoekjes heeft voor haar dochters. Prima natuurlijk, maar ze hebben bij mij hun eigen kamertje en daar kunnen ze lekker spelen samen. Ik hou er persoonlijk niet van als mijn huis één grote plastic speelgoed invasie is.
Zijn jullie team zen of team speeltuin?
100% speeltuin! En ik speelde er zelf ook altijd mee
Nu zijn de kinderen 13 en 17 en helaas is de speelgoedperiode echt voorbij, alleen nog wat oude knutsels hier en daar.
Oooh, ik ben zó team zen! Heerlijk de dag afsluiten op de bank met een goed gesprek en een kop thee tussen mijn mooie spulletjes, instawaardig 🥰. Helaas is de realiteit anders, zijn mijn jongvolwassenen onopgevoed en niet doordrongen van het feit dat jassen aan de kapstok horen, schoenen in de garage en vaat ín de vaatwasser, want als ik heel erg veel geluk heb staat het erop. Of dan toch tenminste ergens in de buurt. Maar meestal niet. De tijd van schreeuwerig plastic is voorbij maar de strijd tegen schoolboeken overal is hier eeuwigdurend (of toch tot oudste de deur uit is) want kind is docent (in opleiding) en lesvoorbereidingen dienen blijkbaar aan de keukentafel gedaan te worden. Da's gezelliger.
En dat was vroeger met spelen ook, beneden was leuker. En dan 's avonds als Job op de mesthoop tv kijken met een kopje thee, want ik ben nou eenmaal niet zo'n goeie opvoeder en nee, hier zat 's avonds helaas niet alles netjes in een kast, de kaplabouwsels waren veel te mooi om gelijk op te ruimen (lees: niemand had daar nog zin in aan het einde van de dag...)!
Er mocht wel beneden gespeeld worden en er stond ook wel speelgoed maar niet overal door de kamer heen na het spelen. Maar er is geen goed of fout in deze situatie, de een heeft er geen moeite met speelhoekjes in de woonkamer en de ander wel. De ruimte kan hierin een grote rol spelen, in een hele grote woonkamer is het anders dan in een hele kleine kamer.
Speeltuin!!
Kinderen zijn al wat ouder, nu ligt er een Airtrack in de woonkamer. Ook een poppenhuis met niet alleen erin, maar ook eromheen poppetjes en spulletjes. Op tafel ligt een kleurplaat met potloden en stiften en een legpuzzel van man. We eten in de keuken, gelukkig daar nog een eettafel. Iedereen zit veel liever beneden dan op de eigen kamer, huiswerk gebeurt ook aan tafel terwijl de ander zit te knutselen of lezen. Oh ja, stapeltje schoolboeken ligt dus ook altijd wel ergens. Stapeltje leesboeken ook.
We hebben een prikbord voor de mooiste knutsels en een groot kaartenrek in de kamer. Daar hangen de mooiste verjaardagskaarten en geboortekaartjes van de afgelopen jaren op.
Zij wonen hier net zo goed als wij. 1 keer per week moet de vloer en tafel leeg, zodat er goed gepoetst kan worden. Als ik rust wil, heb ik de slaapkamer. Maar ik voel me er prima bij, er staat ook lego van mij in de boekenkast.
de tijd van kinderen & speelgoed over de vloer is lang geleden, maar ik herinner me dat ik een deel van de woonkamer altijd speelgoedvrij hield. Niet alles geheel speelgoedloos, het is ook hun woonkamer en zeker in de wintermaanden was boven spelen te koud.
Meerdere malen heb ik een poging ondernomen om de kinderen op hun kamer te laten spelen, maar dat vinden ze saai. Aan het eind van de dag moet wel alles worden opgeruimd, maar er is zo'n Ikea-keukentje en die ga ik niet heen en weer slepen.
Wij hebben trouwens een kleine woonkamer.
Toen mijn oudste klein waren woonden we in een flat. Toen speelden ze wel makkelijker op hun eigen kamer omdat alles overdag vaak openstond dus liepen ze makkelijk heen en weer. Sommige dingen zoals poppenhuis stond altijd op hun kamer. Er was niet zo'n scheiding tussen eigen kamer en rest van het huis. Aan het eind van de dag ruimden we dan op.
Nu we in een huis wonen merk ik dat mijn jongste kinderen inderdaad veel liever beneden spelen en weinig op hun eigen kamer. De speelzolder begint nu pas wat interessant te worden maar vaak kiezen ze toch voor beneden spelen. Het is toch heel anders dan bij een appartement want de ruimtes zijn echt van elkaar gescheiden.
Monika_Geller schreef op 02-11-2022 om 20:06:
Meerdere malen heb ik een poging ondernomen om de kinderen op hun kamer te laten spelen, maar dat vinden ze saai. Aan het eind van de dag moet wel alles worden opgeruimd, maar er is zo'n Ikea-keukentje en die ga ik niet heen en weer slepen.
Wij hebben trouwens een kleine woonkamer.
Precies veel gezelliger daar waar andere mensen zijn. Hier kun je echt wel zien dat er een kind woont maar erg ligt echt niet overal speelgoed. Wel mijn Lego trouwens.
Team speeltuin. Een flinke hoek van de woonkamer was speelhoek, maar zoon vond het prachtig om met z'n autootjes in de vensterbank te spelen, dus jarenlang planten eruit, speelgoed erin. Zoon is inmiddels volwassen, dus nu staan er weer planten en de speelhoek is een speelhoek voor de cavia's geworden.
En er werd ook wel eens een enorme tent in de woonkamer gebouwd en soms mocht die tent een nacht blijven staan.
Auwereel schreef op 02-11-2022 om 20:43:
Team speeltuin. Een flinke hoek van de woonkamer was speelhoek, maar zoon vond het prachtig om met z'n autootjes in de vensterbank te spelen, dus jarenlang planten eruit, speelgoed erin. Zoon is inmiddels volwassen, dus nu staan er weer planten en de speelhoek is een speelhoek voor de cavia's geworden.
En er werd ook wel eens een enorme tent in de woonkamer gebouwd en soms mocht die tent een nacht blijven staan.
Heerlijk wat zal je zoon zich thuis gevoeld hebben in zijn huis!
In m’n hart ben ik team zen, in de praktijk is het hier een speeltuin.
Speeltuin hier. Met drie kleine kinderen was ik blij als ze in bed lagen 's avonds en ff rust had en de 'rommel' zou me dan worst wezen 
. Boven spelen deden ze eigenlijk nooit, pas wat later in de basisschool en/of als er vriendjes mee waren. Het was beneden ook gewoon warmer, de slaapkamers waren altijd wat fris.
We hadden wel een aparte woongedeelte en de kinderhoek/speelgoedkast zat een beetje om het hoekje naast de halfopen keuken. Maar ik denk dat wij toch voornamelijk in een soort speelgoedontploffing woonden.
Hier ook team speelgoed. We hebben wel eens commentaar gehad van iemand: “je kan wel zien dat jullie kinderen hebben”. Tja, zij wonen hier ook. Ik snap zo’n leeg huis dan weer niet.
Het speelgoed wordt wel opgeruimd, netjes in de kast.
Decembermamma schreef op 02-11-2022 om 21:11:
[..]
Heerlijk wat zal je zoon zich thuis gevoeld hebben in zijn huis!
Nou, eigenlijk had hij graag dat de Playmobil trein ook niet opgeruimd hoefde te worden, maar dat was zo'n groot struikel-gebeuren, die moest worden opgeruimd. Ondanks we best wel een ruim huis hebben, die trein was te groot voor ons huis. Het was veel werk om uit te leggen en weer af te breken, maar onvoldoende ruimte om te laten staan.
Speeltuin! Heerlijk toch, lekker bouwen in de woonkamer of spelen met playmobiel. Bij ons speelden ze altijd beneden en al het speelgoed was daar ook. Ze vonden het ook altijd leuk om een tent, huis, boot of stuntbaan te bouwen met de kussens van de bank. Die braken we wel aan het einde van de dag weer af want ik wilde toch wel graag zelf op de bank kunnen zitten. Losse spulletjes ruimden ze ook op. Maar bouwwerken, treinbanen en racebanen mochten gerust blijven staan. Tekeningen en kunstwerken hing ik op de deuren. Ik vond dat gezellig staan en voor de kinderen was dat leuk. Bijna elke dag waren er vriendjes, ik vermoed omdat bij ons zoveel mocht. Maar ze zijn zo kort klein. Ik vond het de gezelligste tijd.