Pleegouder worden met eigen kind
Hoi allemaal,
Al jaren denk ik erover om pleegouder te worden. Toen ik nog alleen woonde heb ik hier ook een informatiepakket voor aangevraagd en stond ik op het punt om de cursus tot pleegouder te gaan volgen.
ik kreeg echter een relatie, ging ook al vrij snel samenwonen en inmiddels hebben we een zoontje van bijna 8 maanden, met een sterke wens voor op den duur nog een tweede kind. Toch laat het gevoel dat pleegouderschap iets voor mij is me maar niet los. Ik heb het ook met mijn man besproken, hij gaf geen harde nee, maar enthousiast is hij er ook (nog) niet over.
Heeft iemand hier ervaringen of wat zijn jullie meningen over pleegouder worden als je al een eigen kind hebt überhaupt? Ik zou dan het liefste de tijdelijke opvang doen voor kinderen. Dat ze dus een korte tijd blijven tot ze of terug naar huis mogen of naar een vast pleeggezin kunnen. Ik besef me dat het heel zwaar is, ik ben sociaal werker en heb al het nodige gezien en meegemaakt.
ik hoor graag jullie reacties 
Ik zou er zelf niet aan beginnen met een baby en nog een eventuele kinderwens.
Eerst je gezin volledig, liefst ook nog de tropenjaren voorbij en je man voor 300 % mee hebben.
Net telkens korte opvang en elke keer andere kinderen lijkt me trouwens moeilijk met jonge eigen kinderen. Pleegkind heeft over 't algemeen een rugzak en tegen de tijd dat jouw kinderen en pleegkind een beetje aan elkaar gewend zijn en pleegkind misschien een klein beetje meedraait in 't gezin is pleegkind alweer weg.
Dan lijkt mij weekend-opvang met telkens éénzelfde kind handiger.
dichtbij ken ik een gezin die weekendpleegzorg heel erg nodig heeft omdat het ontzettend zwaar is het opvoeden voor 3 kinderen. Na lang zoeken is er een adres gevonden voor 1 kind en die was dan na paar keer eindelijk gewend en toen zagen de weekendoleegouders het toch niet zitten. Toch te zwaar. En dat is bij alle kinderen gebeurd wat telkens weer veel impact had op de kids. Nu hebben 2 van de 3 inmiddels een plek voor 1 keer per 3 weken maar het is veel te weinig. Tot nu toe heeft weekendpleegzorg meer kwaad dan goed gedaan.
wij hebben weekendpleegzorg serieus overwogen, we waren al helemaal goedgekeurd, cursus en gesprekken.
Echter hadden we zelf een kinderwens, en besloten ons eerst daar op te richten. Het leek ons voor een weekendpleegkind niet prettig en mogelijk schadelijk als de situatie ineens zou veranderen dmv een zwangerschap.
Nu zouden we ook graag weekendpleegouder willen worden, helaas wonen we daar te klein voor.
Het voordeel aan weekendpleegouder is dat het beter te overzien is qua tijd. En het niet volledig drukt op je gezin.
Mijn ouders hebben vroeger regelmatig kinderen tijdelijk opgevangen die even iets teveel hadden thuis. Ik was toen tussen de 10 en 14 jaar. Dat was meestal maar een paar weken en we kenden ze allemaal via ons eigen netwerk. Het waren geen pleegkinderen dus, maar gewoon een langdurig soort van opvang.
Dat was prima, ook voor ons leuk zelfs. Die kinderen zijn nu ook in de zestig en ze hebben er goeie herinneringen aan.
Een vriendin van mijn doet weekendpleegzorg en zij heeft haar eigen kinderen in die tijd gekregen.
De pleegkinderen vonden dat fantastisch maar ook lastig. Voor haarzelf en haar man geldt wel dat ze die kinderen al twee jaar opving voor ze zelf (eindelijk!) zwanger werd. Ze zijn beide ook maatschappelijk werker.
Ik ken 1 ex collega die pleegkinderen had en 1 vriendin die vroeger een pleegzusje had.
Collega had zelf toen 3 tieners en een fijne stabiele thuissituatie. Was dachr ik zelf ook iets van hulpverlener. Ze hebben veel problemen ervaren in die perioden. Kregen 1 jongen toegewezen die ernstige hechtingsproblemen en andere gedragsproblemen had. Kind was al zo'n 8 jaar toen die bij hun kwam. Veel problemen rondom communicatie met biologische ouders en pleegzorginstantie. Collega en gezin hebben er alles aan gedaan om die jongen het beste te geven. Uiteindelijk belandde die jongen in een instelling 100km verderop. Tot grote verdriet van collega.
Pleegkind bij vriendin is ook pas bij ze terecht gekomen rond leeftijd van 12 jaar. Kind ook ernstige problematiek. Gezin heeft veel geleden. Pleegouders waren achteraf ook niet stabiel en veel later uit elkaar gegaan. Pleegdochter is met 16 haar eigen weg gegaan en op en af contact met pleeggezin. Vriendin spreekt over geen fijne tijd toen ze bij haar woonde.
Mocht pleegzorg niet passen op dit moment, dan kan je ook nog denken aan iets als Steunouder of buurtgezin worden. Hierbij vang je als vrijwilliger een dag(deel) per week een kind of meerdere kinderen op. Ik kan de websites hier niet plaatsen (nog niet genoeg berichten geplaatst), maar als je zelf zoekt, vind je de websites vanzelf.
Bedankt voor jullie reacties. Ik ben blij om te lezen dat vooral pleegkinderen met een positief gevoel terugkijken op hun tijd bij een (weekend)pleeggezin. Toch lees ik ook veel negatievere ervaringen. Als het alleen om mij en mijn man zou gaan was dit niet zo’n probleem, het enige wat ik echt belangrijk vind is dat mijn zoontje geen last ondervindt van zo’n grote keuze die wij dan maken. uit jullie verhalen lijkt dat zeer waarschijnlijk wel te gaan gebeuren.
Misschien is weekend pleegouder worden dan inderdaad nog een optie, maar voor nu denk ik dat ik eerst ons kind(eren) laat opgroeien en dan als ze ouder zijn of misschien zelfs het huis uit zijn, een nieuwe overweging ga maken.