Ex woont bij ouders met kind, normaal?
Hallo allemaal,
Mijn ex partner en ik zijn inmiddels enkele jaren uit elkaar. Zij is destijds terug bij haar ouders ingetrokken. Er is een kind in het spel, en hebben gekozen voor co ouderschap.
Zoals gezegd zijn we inmiddels weer enkele jaren uit elkaar, maar m'n ex woont nog steeds bij haar ouders. Ik merk nu dat ons kind steeds meer behoefte heeft om "alleen met mama te zijn", en spreekt dit ook uit (naar mij in ieder geval). Bij m'n ex thuis zijn altijd opa en/of oma aanwezig, of andere familieleden (zus, tante, oom etc). Dit heeft al geresulteerd dat ons kind mama passeert en direct opa/oma gaat vragen om bv te mogen gamen. Opa/oma zeggen 9/10 keer dat hij dat mag, zonder overleg met mama.
Ook met andere zaken wordt mama overruled door m.n. oma. Als mama nee zegt, en ons kind blijft door zeuren, geeft oma toch vaak toe. Wederom zonder overleg met mama. Nu is het inmiddels zo erg, dat ons kind mij afgelopen week doodleuk aan het vertellen was dat "oma de baas is en hij toch niet naar mama luistert". Ik heb al meerdere keren met m'n ex over de situatie gesproken en aangegeven dat ze compleet overlopen wordt. Toen ons kind mij bovenstaande aan het vertellen was, heb ik 's avonds m'n ex gebeld en verteld wat onze zoon tegen mij vertelde. Nogmaals aangegeven dat ze met haar ouders om tafel moet gaan zitten, en duidelijk maken dat mama bepaald als het om het kind gaat. Opa/oma mogen altijd advies geven aan mama, maar wel altijd in overleg met mama, zonder dat het kind erbij is.
Helaas zie ik hier totaal geen verandering in. Heb tevens meermaals aangegeven dat onze zoon bij mij te kennen geeft "alleen met mama" te willen zijn. Nu heeft ze een vakantie geboekt voor een week op een camping hier in de buurt voor haar, haar nieuwe vriend en onze zoon. Op zich prima, maar spreek uit ervaring als ik weet dat broer/zus/tante etc die week ook "gezellig op bezoek komen". Op deze manier is het nog steeds geen quality time met mama.
Heb ook paar keer gevraagd of er vorderingen zijn mbt nieuwe woonruimte, maar daar krijg ik een vaag antwoord op. Heb het idee dat m'n ex het wel prima vind bij haar ouders. Wordt voor haar gezorgd, is altijd oppas in de buurt, is gezellig in huis etc. Ik kan haar natuurlijk niet dwingen om hier actiever mee aan de slag te gaan, maar ik zie wel dat ons kind steeds meer behoefte heeft om "met mama alleen te zijn".
Hebben jullie tips wat ik verder nog kan doen en hoe dit aan te pakken?
Ken je de huidige woningmarkt een beetje?
Verder bepaal jij niet wat er gebeurd in het huis van je ex.
Jullie zijn uit elkaar, waar bemoei je je nog mee?
Ik snap wel dat het je raakt vanwege je kind, maar dit is helaas niet iets waar jij invloed op hebt.
Dus wees er voor hem zo goed als jij kunt. Geef hem wat hij nodig heeft, maar laat dit los.
(Overigens is de woningmarkt ook echt rampzalig als je geen grote zak geld hebt)
Jullie zijn uit elkaar, waar bemoei je je nog mee?
Met je ex kun je niks behalve naast haar gaan staan en je kind uitleggen dat dit helaas is wat het is en zijn onvrede niet verder voeden.
Ysenda schreef op 31-07-2023 om 07:04:
Met je ex kun je niks behalve naast haar gaan staan en je kind uitleggen dat dit helaas is wat het is en zijn onvrede niet verder voeden.
Zijn onvrede verder voeden doe ik sowieso niet, wil juist het tegenovergestelde bereiken. Enige wat ik nu kan doen voor hem, is hem aanhoren en het hier samen met m'n ex over hebben. Probeer haar haar ogen te laten openen zodat ze ziet wat er gebeurt, vraag me namelijk af of ze dat wel in de gaten heeft. Ben bang dat als ze nu niet consequent is tegen ons kind, en het accepteert dat opa/oma haar overrulle, ze hier veel problemen mee gaat krijgen zodra ze een keer een plekje voor haarzelf heeft. Misschien overbodig, maar ik merk dat ons kind daar steeds meer last van heeft en dan vind ik wel dat ik dit kenbaar moet maken bij haar.
Snap dat de eerste gedachte is waar bemoei jij je mee, maar als ik zie dat ons kind hier last van heeft, vind ik het ook mijn taak om me hiermee te bemoeien....
Pieterspls schreef op 31-07-2023 om 07:49:
[..]
Snap dat de eerste gedachte is waar bemoei jij je mee, maar als ik zie dat ons kind hier last van heeft, vind ik het ook mijn taak om me hiermee te bemoeien....
Ik vind best dat je ee een keer het gesprek over aan kunt gaan, maar komt je boodschap niet aan dan kun je er verrekte weinig aan doen. Dan kun je je blijven bemoeien en er op door blijven gaan, maar dat zal de situatie voor je zoon niet veranderen. Het zal zeer waarschijnlijk wel de relatie met je ex verslechteren en dat zal je zoon ook niet ten goede komen.
Als zij het niet ziet, niet wil zien of het simpelweg wel prima vind, dan is er gewoon niks wat jij daar aan kunt veranderen behalve er voor je kind zijn.
Je mag er best een keer het gesprek over aan gaan, maar volgens mij heb je je punt wel gemaakt. Eerlijk gezegd vind ik je nogal dwingend overkomen. Jij was eerst de baas in huis en nu is oma dat. En mogelijk straks de nieuwe partner van je ex. Kennelijk zoekt je ex zo’n type in de buurt.
Maak haar leven en dat van je kind makkelijker, door je hier niet zo mee te bemoeien. Je hebt zo’n duidelijke mening over hoe alles zou moeten, dat je kind hier echt wel wat van meekrijgt, onbewust. En dat is niet zo fijn.
Sterkte.
Vergeet ook niet dat je ex inwoont..
Het kan best zijn dat ze bang is om haar onderdak te verliezen als ze te tegendraads wordt.
goed, je vroeg om tips. Mijn belangrijkste tip: verplaats je eens in de moeder van je kind. Na jullie relatiebreuk moest ze terug naar haar ouders. Ze zullen er vast zijn, maar ik ken echt niemand die dat een ideale situatie vindt. Wel fijn dat het kan.
Daardoor wordt zij weer dochter en moeder. Oma en opa hebben die rol waarin ze mogen verwennen en toegeeflijk zijn, maar ook die van opvoeder. Is allemaal best ingewikkeld. Voor hen. En dan kom jij nog eens vertellen dat het allemaal anders moet. Nog een krachtenveld. Denk je dat het realistisch is dat jij, als stem van buiten, doorslaggevend kan (of zelfs mag) zijn in deze ingewikkelde dynamiek?
ik denk dat je vooral blij mag zijn dat je kind zoveel mensen heeft die om hem geven en hun best doen om het een beetje leuk te hebben.
En anders koop je een huis voor haar dan is ze uit de situatie.
Pieterspls schreef op 31-07-2023 om 07:49:
[..]
Zijn onvrede verder voeden doe ik sowieso niet, wil juist het tegenovergestelde bereiken. Enige wat ik nu kan doen voor hem, is hem aanhoren en het hier samen met m'n ex over hebben. Probeer haar haar ogen te laten openen zodat ze ziet wat er gebeurt, vraag me namelijk af of ze dat wel in de gaten heeft. Ben bang dat als ze nu niet consequent is tegen ons kind, en het accepteert dat opa/oma haar overrulle, ze hier veel problemen mee gaat krijgen zodra ze een keer een plekje voor haarzelf heeft. Misschien overbodig, maar ik merk dat ons kind daar steeds meer last van heeft en dan vind ik wel dat ik dit kenbaar moet maken bij haar.
Snap dat de eerste gedachte is waar bemoei jij je mee, maar als ik zie dat ons kind hier last van heeft, vind ik het ook mijn taak om me hiermee te bemoeien....
Je kan natuurlijk hem aanhoren en dan zeggen: vervelend dat jij het jammer vindt, maar dit is nou eenmaal de situatie.
Stiekem vind ik dat je ex ook overrulet door weer met haar in gesprek te willen daarover (want jíj ziet wél wat kind nodig heeft en zíj niet), je hebt hierin echt de blik van een ex.
Misschien ten overvloede maar...niet mee bemoeien!
Eén ding is niet duidelijk voor mij:
kind wil meer met mama alleen zijn maar anderzijds zegt hij wel dat oma 'baas' is. En van oma mag hij meer dan van mama. In de optiek van 'waar zit voor mij het meeste voordeel', is het niet logisch dat kind toch meer alleen met mama wil zijn.
Het is al jaren je ex geef je aan, zij leeft haar leven zoals zij dat wil en hoeft geen advies van jou, zij vindt misschien hoe jij woont, leeft of whatever ook niet zoals zij het zou doen.
Maar wees juist blij dat er zoveel mensen er zijn voor je zoon en deze liefhebben.
In heel veel culturen bemoeit de hele familie zich met de opvoeding van de kinderen.
En tegen je zoon zou ik gewoon zeggen, bespreek dit bij mama, want daar mag en kan ik mij niet mee bemoeien.
Net zoals zij zich niet met jou leven etc mag bemoeien.
Wat ga jij er in mee wat kind allemaal zegt . Lijkt mij heel onveilig voor kind
Ik zou zeggen bij mama gaat het zo bij mij gaat het zo
Klaar.
Jij hebt alleen invloed op jou opvoeding en jou band met kind.