Doorgaan of stoppen met training geven?
Hoi allemaal!
Ik geef in ons dorp sporttraining. Hier ben ik een zaterdagochtend aan kwijt. Ik twijfel soms of ik hiermee door moet gaan. Wellicht hebben sommigen hier ervaring mee, dus vraag ik hier eens om raad.
Voordelen doorgaan training geven:
- Mijn kinderen zitten zelf op de sport en vinden het op zich zelf leuk.
- Er is verder niet veel te doen in het dorp, dit is een van de weinige dingen.
- Mensen in het dorp vinden het heel leuk dat ik dit doe en hun kinderen steken veel op van de training. Het geeft mij dus ook een soort functie in het dorp.
Nadelen doorgaan training geven:
- Mijn kinderen hangen soms aan me tijdens de training. Daarnaast is 1 van mijn kinderen soms nogal brutaal tijdens de training, en moet ik hem dus corrigeren. Dit voelt nooit fijn.
- Ik ben niet zo goed in orde houden. Ik vind het geven van de training daarom niet altijd leuk. Op inhoud ben ik wel erg goed.
- Het kost een zaterdagochtend, en daardoor is het ook soms onrustig thuis.
- Ik vind het contact met de ouders soms lastig, omdat ik ze ook ken van school vind ik het bijvoorbeeld moeilijk om te zeggen dat ze bijvoorbeeld de zaal uit moeten.
Ben benieuwd of iemand ervaring of raad heeft.
Ik zou denken dat training geven best een vak is, en dat je bij de vereniging aan zou kunnen kaarten of er cursussen zijn (misschien vanuit de sportbond) of dat je wat begeleiding kan krijgen van een ervaren trainer om met de issues om te gaan die jij noemt.
Als jij kan tackelen bij jezelf waar je weerstand tegen 'corrigeren' zit dan zou ik doorgaan. Levert je ook veel op dit vrijwilligerswerk. Zou wel een assistent-trainer strikken om mee te doen. Die kan dan ook weleens een training overnemen, geeft jou meer lucht.
https://www.vriendelijkordehouden.nl/ helpt misschien wel, geeft een andere lading aan corrigeren. Corrigeren heeft niets met 'boos zijn op iemand' te maken. Vriendelijk, en wel duidelijk mogen zijn. Ik ben weleens een tijdje grensrechter geweest, vond het leuk om te leren duidelijk de grenzen aan te geven 
Ik denk dat het goed is al je jezelf oefent in het aangeven van grenzen. Ouders tijdens de training niet in de zaal. Dat is gewoon een uitgangspunt/regel en die geldt voor iedereen. Dat is niet iets waar ze jou op aan moeten kijken en eigenlijk ook iets wat de club als beleid zou moeten stellen. Zodat dat niet van een individuele trainer afhangt.
Met je eigen kinderen kun je afspraken maken over verwachtingen qua gedrag. Het is niet zo dat ze thuis of tegen een andere trainer wel brutaal mogen zijn, lijkt me.
En voor andere kinderen geldt dat net zo goed hoop ik.
Ja, klopt, dat aangeven van grenzen is inderdaad waar ik tegenaan loop.
Ik twijfel of ik hier nu aan moet gaan werken, of dat ik er gewoon mee stop. Ik denk dat het mogelijk is om hier beter in te worden, als ik daar aandacht aan schenk. Alleen ik heb een baan en een druk jong gezin met 3 kinderen, zou ik niet beter daar die aandacht aan kunnen geven. Want daar is ook werk aan de winkel.
Lievebeestje schreef op 15-10-2022 om 13:56:
Ja, klopt, dat aangeven van grenzen is inderdaad waar ik tegenaan loop.
Ik twijfel of ik hier nu aan moet gaan werken, of dat ik er gewoon mee stop. Ik denk dat het mogelijk is om hier beter in te worden, als ik daar aandacht aan schenk. Alleen ik heb een baan en een druk jong gezin met 3 kinderen, zou ik niet beter daar die aandacht aan kunnen geven. Want daar is ook werk aan de winkel.
Het is natuurlijk aan jou om te beslissen of je hiermee door wilt gaan of niet. Wat betreft de bezwaren die je noemt bij het orde houden en ouders in de zaal; mogelijk kun je hier een mooie combi mee maken door ouders bij toebeurten jou te laten ondersteunen. Zo sta je er niet meer alleen voor en kunnen ouders af en toe kijken in de les.
Lievebeestje schreef op 15-10-2022 om 13:56:
Ja, klopt, dat aangeven van grenzen is inderdaad waar ik tegenaan loop.
Ik twijfel of ik hier nu aan moet gaan werken, of dat ik er gewoon mee stop. Ik denk dat het mogelijk is om hier beter in te worden, als ik daar aandacht aan schenk. Alleen ik heb een baan en een druk jong gezin met 3 kinderen, zou ik niet beter daar die aandacht aan kunnen geven. Want daar is ook werk aan de winkel.
Het beter aangeven van grenzen is - hoe ik het lees - meer een algemeen ding in je leven. Dat geldt dus thuis, in de opvoeding, bij de sport.
Als je het echt niet meer leuk vindt, kun je zeker stoppen. Je moet dit niet tegen heug en meug blijven doen. Dat staat los van dat het een goed idee is om te gaan werken aan grenzen aangeven.
Ik kan me best voorstellen dat dit je te druk is. Je mag voor jezelf kiezen, hoor. Je bent niets verplicht. Ik proef uit je woorden dat je het eigenlijk niet zo ziet zitten maar dat je het lastig vind om dit te zeggen. Klopt dat?
Je geeft mij het idee dat je trainingen geeft om anderen te plezieren terwijl bij jou het plezier verdwenen is.
Het corrigeren van je kinderen, de drukke zaterdagochtend, het contact met ouders die je ook van school ken, komt niet positief over. Grenzen leren aangeven is altijd waardevol en het kan de training verbeteren maar de zaterdagochtend wordt niet minder druk en je blijft de ouders tegen komen.
oeps, bericht vrijevlinder gemist; geheel met haar eens.
Aangeven dat de training geven voor nu te veel is, is ook je grens aangeven 
Ik zie wel een hoop kansen om aan jezelf te werken. De combinatie van eigen kinderen, andersmans kinderen en ouders die je ook nog kent lijkt mij niet zo handig. 1 of 2 dingen die je kan verbeteren aan jezelf is misschien leuk, maar een onmogelijke combi net. Kunnen de kinderen niet naar opa en oma op zaterdagochtend?
Dat is toch de omgekeerde wereld? TO heeft er duidelijk geen zin in, en dat mag. Zij heeft het een tijd gedaan en nu is het de beurt aan een ander. Ik bleef geen trainingen geven omdat ik zelf nog een en ander te leren heb. Dan kan je nooit meer stoppen met iets want er blijft het hele leven iets te leren.
Het voelt of je toestemming vraagt te stoppen. Dat heb je niet nodig. Geeft het je energie dan doe je het, neemt het energie dan doe je het niet. En heb je wat te leren over jezelf, dan ga je ( bij wijze van) in therapie. Er is een tijd en plaats voor alles en soms is klaar gewoon klaar.
Bedankt voor jullie reacties!!
Op de een of andere manier toch fijn dat posters aangeven dat het OK is om te stoppen Natuurlijk zijn die grenzen aangeven iets waar ik mee moet, maar ik vraag me af of de lat niet gewoon te hoog ligt nu met én die ouders, én leerlingen, én mijn eigen kinderen allemaal samen.
Viva-amber schreef op 15-10-2022 om 14:56:
Ik zie wel een hoop kansen om aan jezelf te werken. De combinatie van eigen kinderen, andersmans kinderen en ouders die je ook nog kent lijkt mij niet zo handig. 1 of 2 dingen die je kan verbeteren aan jezelf is misschien leuk, maar een onmogelijke combi net. Kunnen de kinderen niet naar opa en oma op zaterdagochtend?
Deze reactie triggert wel wat bij mij. Ik merk bij mezelf dat als ik me dit voorstel, dat het probleem dan nog niet is opgelost.
Ik vind het vooral moeilijk om mijn grenzen aan te geven/positie te bepalen t.o.v. kinderen die vriendjes zijn van mijn kinderen en hun ouders. Omdat ik natuurlijk niet alleen trainer ben maar die kinderen en ouders zie ik ook op school/als ze bij ons thuis spelen.
Wat is er zo erg aan dat die ouders meekijken?
Natuurlijk wel aan de zijkant en niet in 't midden van de zaal. En in stilte.
Maar als je het echt zat bent ben je het zat.
Al zou ik wel in schoonheid, aangekondigd en voor een vakantie eindigen.
En niet lukraak "dit is de laatste les, ik stop".