Zorgen om dochter in brugklas

Waarom lukte het de eerste drie maanden wel? Waarom wordt ze nu buitengesloten? Wat doen of zeggen de andere meiden dat zij zich zo voelt? Heeft ze zelf al een gesprek met de mentor gehad hierover? Wat zegt hij/zij? Dat zijn de eerste vragen die bij me opkomen.
Het lijkt me heel erg om je kind zo weg te zien kwijnen, dus laten aanmodderen is moeilijk. Maar soms kan ook dat wel helpend zijn, mits je het goed in de gaten houdt.

Bij mijn dochter in de klas zat een meisje dat zei dat ze geen vrienden had in de klas, die voelde zich niet fijn. Die is naar een andere klas gegaan en is nu blij en heeft vrienden. 

Lizzyliz schreef op 21-01-2022 om 12:42:

Waarom lukte het de eerste drie maanden wel? Waarom wordt ze nu buitengesloten? Wat doen of zeggen de andere meiden dat zij zich zo voelt? Heeft ze zelf al een gesprek met de mentor gehad hierover? Wat zegt hij/zij? Dat zijn de eerste vragen die bij me opkomen.
Het lijkt me heel erg om je kind zo weg te zien kwijnen, dus laten aanmodderen is moeilijk. Maar soms kan ook dat wel helpend zijn, mits je het goed in de gaten houdt.

Dat kan natuurlijk prima  dat het de eerste maanden wel liep. Misschien had ze toen veelal contact met  de leerlingen die ze al van de basisschool kende?  Maar er ontstaan nieuwe dynamieken en nieuwe vriendschappen en dan kan het zo maar gebeuren dat de anderen meer richting nieuwe mensen trekken en dochter dat misschien lastig vindt. In dat geval zal het in een andere klas ook weer zoeken worden.

Neemt niet weg dat je kind in een andere groep veel gelukkiger kán worden of meer zichzelf kan zijn. Dat heb ik bij kind gezien. Maar dat was wel op de basisschool. En 12 is toch een andere leeftijd waarbij het onderscheid tussen ( op het oog) zekere kinderen en onzekere kinderen groot lijkt. Een leeftijd waarop kinderen zoekende zijn naar zichzelf. 

Ik denk zelf dat het belangrijk is om erachter te komen waar het gevoel vandaan komt. Is het hoofdzakelijk de omgeving en de dynamiek daarbinnen of is ze zelf misschien onzeker en zou ze dat in een andrte groep ook zijn? Een mogelijke oplossing is afhankelijk van de oorzaak.

Ik matchte ook niet met mijn klasgenoten. Uiteindelijk eindigde ik mijn schoolcarrière met leuke vrienden, waarvan er niet één in mijn klas zat.
Doet ze iets buiten school waar ze zich prettig en op haar gemak voelt? Het is belangrijk dat ze ergens haar lol uit kan halen en ergens naar uit kan kijken.

En als ze zich echt zo onprettig en ongelukkig voelt zou ik zeker om een andere klas vragen, maar ook haar eens met iemand laten praten voor het geval ze tegen hetzelfde aan blijft lopen, zodat ze handvatten heeft

wat wil dochter zelf

Maar wat doet de mentor dan? Conclusies zijn zo getrokken natuurlijk. Het is misschien wel een beetje een geruststelling dat het niet aan haar ligt of niet alleen aan haar. 
Ik weet van kennissen dat dochter in een enorme snertklas zat, zij had dan zelf vriendinnen maar leed wel onder de sfeer. Ze hebben toen een aantal klassen gehusseld maar het bleef wat lastig. 
Ik zou van de mentor willen weten wat zijn plan dan is. Kan je dochter niet iets met diegene die zich er ook buiten voelen staan? 
Verder vinger aan de pols houden. Onze zoon is er jarenlang buitengevallen en gepest. Dat was wel op de lagere school, dat heeft veel te lang geduurd en heeft echt schade opgeleverd. 

Cousin_It schreef op 21-01-2022 om 14:04:

Is dit een samengestelde of dakpanbrugklas? Want dan kan de uiteindelijke " stamgroep" ook nog veranderen.
En zoals MoederBarbarin aangeeft: gelijkgestemden tref je niet per sé in jouw klas. Hebben ze geen activiteiten buiten het curriculum zoals een kunst-, film- of dramaclub bijvoorbeeld?
Hoe zou ze het zelf vinden om van groep te veranderen?

Of dat er een parallelklas is waarmee gehusseld kan worden? 

Ik ben ook in zo'n brugklas beland waarvan de leraren aangaven zelden zo'n slechte dynamiek te hebben gezien. In het volgende jaar is een deel afgestroomd en is het restant gemengd met de parallelklas, waarbij ze volgens mij echt naar de verdeling hebben gekeken. Dat heeft een heel positief effect gehad.

Als er al ouders van vijf kinderen in een maand aan de bel trekken, dan moet daar wat mee gebeuren. Er is geen fijne dynamiek in de klas. Dat kan. Je klasgenoten kun je niet kiezen. Maar het is wel aan de mentor om dat in de klas te bespreken. Dat er een aantal leerlingen zich niet fijn en niet veilig voelen in de klas door de houding van anderen. Dan kunnen de leerlingen zelf ook meedenken met een oplossing.
Vrienden hoeven inderdaad niet per se in je klas te zitten, maar je klas is wel de groep waar je de meeste tijd mee doorbrengt op school en dus het makkelijkst om mensen te leren kennen. Als je in ieder geval met één iemand aansluiting hebt en die heeft dan bijvoorbeeld weer vrienden in andere klassen van de basisschool of sport of zo dan kun je daarbij aansluiten. Maar dan moet je eerst wel die ene persoon vinden.

Hier ook gehad. Dochter kwam in een brugklas waar het gevecht om de top van de apenrots enorm was. Eén meisje werd enorm gepest en toen dochter voor haar opkwam, lag zij er zelf ook uit. Gelukkig kwam ze bij een workshop in de school een paar meisjes uit een andere klassen tegen, waarmee het goed klikte. In de pauzes zochten zij elkaar op en toen ze naar de tweede gingen werden ze op verzoek van ons als ouders als groepje ingedeeld in een klas waar dat apenrotsgedoe niet zo speelde. Dochter is inmiddels aan het eind van haar studie, en is nog steeds bevriend met die meiden. Ze heeft het de rest van haar middelbare schooltijd heerlijk gehad. Ik zou dus wel aan de bel trekken en je dochter ook aanraden eens buiten haar eigen klas te kijken naar 'soortgenoten'.  Mijn dochter is een beetje een nerdje en die vriendinnen uit de andere klassen ook, terwijl de meiden uit haar oorspronkelijke brugklas meer het type 'populair' waren. Ze paste er gewoon niet bij.
Mijn dochter was buiten school veel te vinden op de balletschool, waar ze op een aardig niveau aan klassiek ballet deed. Daar werd ze ook mee gepest in de klas, want klassiek ballet was stom, als je ging dansen moest het break dance of hiphop of zoiets zijn. Gelukkig heeft ze zich daar nooit iets van aangetrokken. En toen ze door een stel vijfdeklassers werd gevraagd een solo op spitzen te dansen in hun toneelstuk, hielden die queen bees uiteindelijk hun kop wel. 
Ik weet precies hoe je je voelt als moeder. Ik kon die afschuwelijke meiden wel wat aandoen met hun achterbakse gepest. Inmiddels begrijp ik best dat die meiden ook bezig waren een plekje in de groep te bemachtigen, maar op dat moment zag ik alleen wat ze mijn kind aandeden. 

Lastig, mijn eerste gedachte zou ook zijn, doe maar een andere klas. 'Gelukkig' is je dochter niet de enige die zich niet fijn voelt in deze klas, dat suggereert dat ze niet persé het zwarte schaap is. Je zou bij de mentor kunnen informeren of deze klas gehusseld gaat worden (en andere klassen daarmee dus ook) komend schooljaar aangezien er zoveel klachten zijn, of hoe de andere klassen zijn? Vindt je dochter de school zelf verder wel leuk? Anders zou ik niet al te lang wachten met een wissel. Mijn zoon zat op de basisschool in een vervelende stamgroep (een halve klas, vanwege combinatiegroepen). Welke groep er ook bijkwam, het hielp niet echt. Achteraf gezien jammer dat hij in die klas is gebleven.