Steun gezocht | Eigenwijze tieners, niet in actie te krijgen, rotzooi all-over

Ik denk dat je teveel regels hebt en daardoor te vaak in een onnodige strijd beland. Pubers raken gefrustreerd en gaan dan onaardige dingen roepen. Dat is niet de bedoeling natuurlijk maar het helpt als je probeert uit die strijd te blijven.
Het idee van eigen kamers die netjes moeten zijn zou ik loslaten. Ik ben juist heel blij dat ik alle rotzooi van de kinderen op hun kamer kan gooien. Daarnaast hebben ze in de woonkamer alledrie een grote la. Daar gaat alles in wat in de woonkamer blijft slingeren. Ik hou ook niet van rotzooi in huis maar heb ook geen zin om over alle losliggende spullen strijd te voeren. 1 of 2 keer per dag gaat dus alles wat ik in de woonkamer vind in hun la en wat ik in de rest van het huis vind gooi ik op hun kamer. 
Wassen doe ik alleen als de was in de wasmand ligt. Vooral de middelste wacht vaak tot ze niks meer heeft om aan te doen en doet uiteindelijk vaak voor zichzelf een was omdat ze dan opeens direct bepaalde dingen wil hebben en ik dat niet met spoed en op comando voor haar ga doen. Schone was leg ik onopgevouwen op hun bed zodat ze het zelf in hun kast kunnen doen (of niet). Bed verschonen doen ze zelf. Soms help ik ze even herinneren en als ze het vragen wil ik best helpen. Dat geldt ook voor hun kamer opruimen, zuigen en schoonmaken. Dat wil ik best even samen doen maar ga ik niet voor hen doen. 
Over eten hebben we hier eigenlijk nooit gedoe. Er is genoeg in huis, de winkel is dichtbij en ook de kinderen halen regelmatig iets als we dat nodig hebben.
Over de afwas in de afwasmachine zetten en kleine klusjes in huis hebben we helaas wel regelmatig strijd. Ergenis is vooral dat ze het nooit uit zichzelf zullen doen. Als ik na het eten zeg dat iedereen even moet helpen afruimen doen ze het wel, zeg ik het niet dan zullen ze het ook niet doen. En dat geldt helaas voor heel veel dingen. Na een werkdag van mij en een vrije dag van de kinderen staat altijd overal afwas en andere gebruikte dingen. In de vakantie heb ik wel ontdekt dat communicatie via WhatsApp behoorlijk goed werkt. Ik stuurde dan halverwege de dag een Appje met daarin iets van: Hoi schatjes, als ik straks thuis kom, rond 5 uur, dan wil ik graag dat alle afwas in de afwasmachine staat en Anna jij mag vandaag even de woonkamer zuigen, Bram wil jij even naar de winkel en Suus wil jij even de planten water geven. Succes en  tot straks! Zolang het kleine overzichtelijke klusjes waren deden ze het meestal wel. En deden ze het niet dan volgende een gesprek waarin ik heel duidelijk was over het feit dat we gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor het huishouden en dat als zij
 niks voor mij wilde doen ik dan ook zou stoppen met iets voor hen doen. En dan noemde ik een paar voorbeelden van dingen die ik dan niet meer zou doen. Dat werkte altijd best goed. Ik heb uiteindelijk niet zo heel vaak echt voet bij stuk hoeven houden door niks meer voor hem te doen. Vaak kozen ze uiteindelijk wel eieren voor hun geld. 
Maar al met al blijft het inderdaad wel een uitdaging, een huishouden runnen met een stel pubers in huis. En zeker als je niet fit bent is het soms behoorlijk vermoeiend. 

Gewoon eens helemaal niks doen zelf. 
Geef die meiden maar een week lang de regie over het huis.

Dames, familiebeleg.
Deze week is mama vrij van alle taken. Jullie moeten deze week gezamenlijk het huishouden runnen. Koken, opruimen,wassen vouwen. Alles wat erbij hoort. 
En dan met de belofte om med z'n allen uit eten te gaan of naar de film ofzo als alles goed is uitgevoerd.

'Soms kunnen ze erg gemene dingen in mijn gezicht slingeren. Dat laat ik meestal van me afglijden, kan ik doorgaans wel relativeren.'

Ik zou gemene dingen zeggen totaal niet kunnen relativeren. Boos zijn, rommel maken, kasten leeg eten, serviesgoed mee naar boven, ik kan het allemaal hebben. Maar: we praten respectvol, ik tolereer absoluut geen lelijke of gemene dingen. Van jongsaf aan ben ik daar heel helder in geweest: direct! Zó wil ik niet aangesproken worden. Ik zei dan ook: ik kan niet bepalen wat jij zegt, maar weet dat ik dit heel vervelend vind, onacceptabel. 

Mogelijk meer geluk dan wijsheid, maar  na hooguit 1 of 2 keer is het nooit meer voor gekomen.

Dat brutale gedrag zou ik ook niet toleren. Verder: pick your battles. Mijn puber haar kamer is haar probleem. Wasmand niet op tijd ingeleverd? Dan geen schone kleding. Verder was ik hier het gedoe over afwas en snacks ook zat. Ik heb dochter toen een keukenkastje gegeven. Hierin staat eigen serviesgoed om door het huis te slepen. Ook leg ik daar al het eten wat ik speciaal voor haar koop in. De gezinskast leegroven of al het servies gebruiken gebeurt nu niet meer. Sinds ze zelf merkt dat haar borden en bekers om rond te slepen op zijn. Komen ze ineens wel terug naar beneden. Hier helpt dat dus goed.

Hier ook drie pubers, allemaal jongens. Weet niet of dat uitmaakt want ik herken al het bovenstaande; afwas, snacks, was, taken, noem maar op! Ergens vind ik het ook wel helpend dat andere ouders dit ook zo ervaren. 
Wat voor mij het beste werkt is toch wel 'pick your battles'. Respectloos gedrag vind ik erger dan de afwas niet doen. Daarnaast is het ook goed om te doen wat werkt, vooral bij mijn ergenis over het niet uit zichzelf dingen doen. Ik weet dat ik het moet benoemen als ik iets gedaan wil hebben ( bij mij werkt het verdelen van taken on whatsappgroep incl eindtijd ook goed inderdaad!). Ik verwacht niet dat ze het uit zichzelf doen, het is ook geen verkeerde intentie. Pubers zijn zo druk met zichzelf, die denken gewoon niet aan het doen van die stomme klusjes! Een gezamenlijk moment na het avondeten om wat taken op te pakken werkt hier ook goed. 

Eppos schreef op 01-10-2022 om 20:43:

O zo herkenbaar
Ik gooi er ook ff eentje in. Wat ik echt goor vind en van baal. Vanaf dag 1 duidelijk geweest over maandverband opruimen. Hoe ik wil dat ze het doet en hoe in de prullenbak. Gewoon vanwege respect voor de volgende die op de wc of badkamer komt en die het niet snapt. 

Maandverband zou ik open op hun buro leggen als ik dat zo zou tegen komen. Dat heb ik zoon en vriendin ook meegedeeld.

Ik ben wat ranzigheid gewend mijn zus was tot haar overlijden niet zindelijk dus maandverband zou ik kunnen handelen maar niet alle toilet gebruikers natuurlijk.  

Ik heb mijn kinderen er ook wel eens op moeten aanspreken dat ze schone was in de wasmand voor vieze stopten. Ok, kamer opruimen? Dan lekker snel alle kleding die ik tegenkom hop! de wasmand in, dus ook de schoon opgevouwen was op het bureau die nog door ze in de kast gelegd moest worden. Heel verongelijkt, ik moest mijn kamer toch opruimen? Ja, maar eerder deze week moest je was opruimen.....

Op hun slaapkamers kom ik al lang niet meer, wel zo rustig. 
Laatst heb ik slaapkamer van dochter wel gepoetst omdat ze erg ziek was. Het viel me toen erg mee met de rommel. (Juist heel gezellig en leuk allemaal) Dit in tegenstelling tot de chaos die ze in de rest van het huis creëert. 
Maar ook daarbij geldt: ( voor mijn dochter dan) hoe meer ik erachter aan zit hoe minder ze doet. Dat probeert ze me ook vaak te vertellen maar ik vergeet het steeds weer
Haar slaapkamer bewijst dan toch wel weer dat ze het prima doet als ze er zelf regie over heeft. 
En zo langzaamaan trekt ze af en toe wat meer taken naar zich toe, ruimt eens een rommelige plek in woonkamer op of een lade oid, kookt eens een maaltijd of doet spontaan boodschappen. Nog lang niet genoeg naar mijn zin maar het zíen, erkennen en benoemen van positief gedrag werkt hier heel veel beter dan blijven zeuren. 
Spullen die blijven slingeren gooi ik ook in haar eigen kastje in wk. Bij zoon is dat nooit nodig. 
En ik denk dat ik haar ‘troepjes’ (spoor door hele huis) echt wel ga missen als ze uit huis gaat. Hoe zeer het me ook irriteert. (Ja, die overgang) 

Af en toe is het me wel teveel hoor, dat áltijd thuis komen in een ontploft huis. (Valt wel mee maar zo voelt het toch) Af en toe gooi ik dan weer wat regels in de groepsapp en gaat het weer even wat beter. Dochter is nu zover dat ze soms appt ‘sorry, geen tijd meer gehad om op te ruimen’. Is natuurlijk flauwekul maar ik ben daar dan toch al blij om, dat de vanzelfsprekendheid van alles laten liggen begint te verdwijnen. 
Was loopt hier al jaren rustig. Alle was die in wasruimte terecht komt was ik. Eenmaal schoon leg ik de was weer op een andere plek in dezelfde ruimte. Wat ze ermee doen moeten ze zelf weten. Vragen ze om iets snel te wassen ben ik daar altijd toe bereid, maar zelf wassen ze ook wel inmiddels. 
Verzoeken mbt boodschappen mogen ook altijd gedaan worden. Ook mogen ze alles eten dat in huis is. Heb ik echt iets lekkers dat ik echt zelf wil dan verstop ik het gewoon heel goed. 
En ja, kattig gedrag, hier ook genoeg. Ik reageer niet altijd hoor, ik kijk wel uit. Daar heb ik simpelweg niet altijd de energie zin en tijd voor. Want voor ik het weet zit ik in een enorme woordenwisseling. 
En soms reageer ik wel, als ik me fit genoeg voel houd ik het kort en krachtig. 
En soms zijn er periodes dan loopt het totaal niet en dan opeens hebben we opeens vrij volwassen en mooie gesprekjes of krijg ik spontaan een ontbijt op bed. 
Turbulente tijd! 
Eppos, hoe bedoel je dat met dat maandverband? Ze gooit het wel in prullebak maar vouwt het niet netjes op of sluit prullebak niet? 
Als het een terugkerend probleem is zou ik zelf andere oplossingen zoeken, niet de  strijd waard. Een prullebak die vanzelf sluit bijv. 

Herkenbaar. Ik heb jongens en ik vind het niet te bevatten hoe een puinhoop het kan worden binnen een week. Ik speel hoog spel. Op een gegeven moment gaat de WiFi eraf tot hun kamers spic en span zijn. En dan check ik ook onder hun bed, in en op kasten, hun bedden moeten strak opgemaakt zijn, gestofzuigd, overal een doekje over. Vaak moet ik vier keer terugkomen om te controleren want ze zijn zelf nogal snel tevreden. Zeker de middelste kan dan best boos worden. 
Irritant aan die opruimdagen vind ik dat ik dan ineens een overvolle wasmand heb. 
Ook de klusjes in huis zoals afwasmachine uitruimen en stofzuigen of een keer de was ophangen moet ik altijd meerdere keren vragen en is veel discussie over.
Ze zien en snappen het gewoon niet. Toen ze nog op de basisschool zaten dachten ze al dat ze het hele huishouden bestierden, dat ik niks deed en zij alles. 

Bijtje82 schreef op 01-10-2022 om 19:58:

Gewoon eens helemaal niks doen zelf.
Geef die meiden maar een week lang de regie over het huis.

Dames, familiebeleg.
Deze week is mama vrij van alle taken. Jullie moeten deze week gezamenlijk het huishouden runnen. Koken, opruimen,wassen vouwen. Alles wat erbij hoort.
En dan met de belofte om med z'n allen uit eten te gaan of naar de film ofzo als alles goed is uitgevoerd.

Klinkt heel leuk, maar met pubers die bij een paar taakjes al over jouw grenzen gaan met hun uitstelgedrag, is dit vragen om stress. Dan moet je dus òf de hele week zwijgend om de zooi heen kunnen leven, òf je loopt de hele week te managen - want dan gaat het náást hun normale taken om de vaatwasser te draaien en geen jassen en rugzakken op de bank te leggen, óók nog over het wc-papier dat bijna op is, de keukenvloer die plakt en de fruitschaal die begint te leven ... 

Als je deze aanpak wil proberen, kan je voor je eigen rust beter een weekje weg gaan en aangeven dat je het huis in dezelfde staat wil terugvinden als waarin je het achter hebt gelaten Ze zullen dan echt wel hun best doen, maar waarschijnlijk pas de laatste uurtjes voor je terug komt. 

Had iemand al pick your battles gezegd? Daar voeg ik dan de les die ik ooit in revalidatie geleerd heb; doe de slimme dingen en doe de dingen slim. Je druk maken om de kamers is niet slim. Kamers zijn privé domein. Als de vloer leeg is wil ik (en vroeger de hulp) er wel een stofzuiger overheen jagen. Maar voor de rest; er zit een deur in die kamer die is er voor hun privacy en voor mijn afkeer van was op de grond. Laat ze het zelf uitzoeken. Wondermiddel; als er iemand blijft slapen wordt de kamer ineens wel schoon. 
Boodschappen; die komen eens per week. Als het op is, is het op. Wil je meer, zelf halen. Soms markeerde ik iets (bewaren voor als visite xyz Komt), maar ik zorg wel dat groente, fruit en de droge crackers altijd aanwezig zijn. 
Grote, kwetsende, mond? Dat hoef je niet aan te horen. Stap eruit, letterlijk met de melding dat je het gesprek wel aangaat als ze afgekoeld zijn. En dat ook doen. Al is soms een ‘ja maar de hele wereld was tegen mij en toen zei jij ook nog iets’ voor jou niet een geldig excuus- 
 afkoelen en erop terugkomen is een mooiere eigenschap om aan te leren dan tegen elkaar gaan schreeuwen. 

Was; alleen wat in de wasmand zit. Beddengoed kunnen ze tegenwoordig zelf wassen en als ze een goede dag hebben, vullen ze de wastrommel dan zelfs aan met vuile handdoeken. Schone was gaat in een kratje dat op de wasmachine staat, dat mogen ze zelf mee naar boven slepen. Nadeel voor hen; als het er lang staat kan het zijn dat de poes erop gaat liggen, dan mag je zelf de haar eraf halen. 
Voor hun sporen heb ik ook een kratje. Alles wat ik tegenkom (schoenen, opladers, tassen, post) gaat daarin. Dat kost me weinig energie (want ik raap het op als ik het zie en leg het meteen weg) en ik merk dat met het vorderen van de jaren het kratje steeds leger wordt. 
Voor dat maandverband; ook pubers doen liever dingen slim, dus maak het ze makkelijk. Leg zoiets als dit op de prullenbak of hang het naast het toiletpapier https://www.jumbo.com/producten/jumbo-maandverband-zakjes-40-stuks-61686PAK. Wellicht helpt dat?

Als laatste; ja, het is best stil op de bank als je pubers hebt. Roep je ze wel eens beneden voor iets echt lekkers? Of suggereer je wel eens een spelletje, maar dan iets wat ze niet van je verwachten zoals exploding kittens of cards against humanity? Maw, pubers kunnen echt de hel zijn, maar probeer je ook wel eens uit de cirkel van mopperen te stappen door iets met ze te doen of naar ze te luisteren?

Herkenbaar. Maar vooral een opsteker die hopelijk komen gaat :

Nadat mijn oudste een paar weken op kamers zat, zei ze: 'Mam, nu weet ik pas hoeveel jij altijd deed. Het is echt zwaar, het huishouden.' Ik vond het een bevredigend moment.