Regels
Hoe zorgen jullie ervoor dat de regels na worden geleefd?
Tot nu toe ging het best oké met me opvoeding. Maar nu begint mevrouw te puberen en weet ik het niet meer.
Ik heb een aantal regels. Volgens mij niet zoveel. Hieronder een paar voorbeelden. Ik leef tegenwoordig met het motto “ choose your battle”… maar kan toch niet zo zijn dat me puberende kind een ongeleid projectiel moet worden. Of moet ik toch alles loslaten?
Maak de hele dag troep. Voor het eten ruimen we gezamenlijk op. Iedereen krijgt een ruimte (woonkamer/eetkamer/keuken) waar die verantwoordelijk voor is. Ging altijd prima. Uiteraard had ze daar niet altijd zin in. Ik ook niet! En kon ik het altijd daarmee ook oplossen (ik ook niet, maar een redelijk opgeruimd huis vind ik belangrijk en samen zijn we snel klaar. Daarnaast vind ik het belangrijk dat je meehelpt in het huishouden en voeren we leuke gesprekken tijdens deze momenten vind ik). Nu hoor ik veel gezeur en tegenspurteling en weigert ze het soms ook te doen.
Tanden poetsen is in de ochtend altijd lastig geweest voor haar. Maar we hadden een oplossing. Omdat het altijd lastig is geweest vraag ik regelmatig of ze het heeft gedaan. Soms vergat ze het en deed ze het dan alsnog. Nu zegt ze dat ze het heeft gedaan, maar heeft ze het niet. Of vraag ik erna en zegt ze dat ze het gaat doen en doet ze het niet.
ze heeft een beugel die ze in en uit kan doen. Het is meer uit dan in.
Ik ben opgevoed met je luistert naar je moeder, heb geen weerwoord en anders staat je een pak slaag te wachten. Als volwassene vind ik daar wat van. Maar…. Inmiddels lijkt dat een opvoedstijl die ik moet hanteren om iets voor elkaar te krijgen. Iets wat ik niet wil, dus daarom mijn vraag voor advies.
Straffen die ik uitvoer zijn: geen telefoon/tv, meer stomme klusjes doen, in haar kamer blijven (vind ze geen straf, maar is ze tenminste wel uit me buurt als mijn gevoel gaat richting mijn moeders opvoeding). Oftewel deze straffen/consequenties hebben geen effect. En voorheen eigenlijk ook niet echt nodig geweest.
Tijd om de regels om te vormen naar afspraken!
Ga met haar zitten en praat over wat hij wilt en wat zij wil.
Sommige regels zal ze moeten gehoorzamen zoals geen schoenen op de bank bijvoorbeeld. Over klusjes maak je afspraken. Je kan wel willen dat zij vroeg op straat, omdat ze van jou in de ochtend de vaatwasser moet uitruimen bijvoorbeeld maar dat is kapot lastig met een puber. Die zijn voor een klusje beter te porren in de avond of de late middag.
Als ze zelf mee mag praten over hoe wat en wanneer zal ze zich beter aan de afspraken houden.
En sommige dingen hebben vanzelf consequenties er wordt alleen gewassen wat in de wasmand zit bijvoorbeeld. Dan komt er een moment dat ze alleen vuile sokken heeft onder haar bed in plaats van schone in de kast. Haar probleem en laat dat ook wat het hoort: bij haar.
hoe oud is je dochter? Maakt nogal verschil of ze 12 of 17 is.
Hier een dochter van 10 met soms puberbuien en een sterke eigen mening. Sommige dingen moeten gewoon en daar beslissen wij als ouders over (in ons geval behandeling voor huidproblemen ook al is dat niet fijn, maar belangrijk voor gezondheid, in jouw geval zou dat tandenpoetsen en beugel zijn).
Soms heeft dochter in een puberbui even tijd en ruimte voor zichzelf nodig. Dus laat ik haar op die momenten met rust (soms stormt ze naar haar kamer). Daarna hebben we daarna er een gesprekje over. Waarom werd je boos? Hoe kunnen we dat voortaan anders doen? Daar maken we dan samen afspraken over.
Het helpt soms om dit soort gesprekjes te doen als je samen iets anders doet: tijdens de afwas, in de auto bijvoorbeeld.
Welkom in de puberteit! Ik heb er drie rondlopen (15, 13, 12). Hun kamers zijn een zooi (muv van die van 15) en als ik thuiskom moet ik eerst heel erg diep adem halen want dan ligt er van alle drie een enorme bende in de woonkamer en keuken. Je kan zo een spoor volgen.
De afwas staat met name op hun kamers… Ontbijten? Wat is dat?
Grote mond geven en tien minuten later ben ik de liefste moeder van de wereld.
Straffen doe ik alleen ‘passend’. Dus toch stiekem je telefoon boven ‘s nachts? Dan ben je die twee dagen kwijt. Ze snappen het wel en dan is het ook okay.
Een uitzondering: Dochter van 15 heeft van de week gespijbeld op school (zijn in de kantine van school gaan zitten 😵💫). Zowel vader als ik vinden dat echt een no go. Dubbel inhalen op school en een week huisarrest. Verder straf ik eigenlijk niet. We proberen op rustige momenten het met elkaar te bespreken. Ik leg dan uit waarom we bepaalde dingen wel of niet willen.
En investeer in leuke dingen, ook al voelt dat soms een beetje gek.
Hier zijn we ook over op meer regelmaat. Dus we ontbijten samen, ook al kan iemand van ons later beginnen. Door de week om half 10 alle apparaten inleveren, op vr/za mag dit later.
Elke dag na het eten moeten ze hun klusjes doen.
Ik kreeg laatst als leestip "Help ik heb een puber" van Kluun.
Iemand die al gelezen?
Ik eerlijk gezegd nog niet, want hier geen pubers meer in huis.
Maar wat ik er al van gezien / gelezen heb, denk ik dat je er wel wat aan kan hebben.
Weet jij wat de taakomschrijving van pubers is? Je afzetten tegen je ouders! En als ik je andere topics lees, heeft ze geen vader om zich tegen af te zetten. Dus is ze nu jou aan het uittesten, kijken hoever ze kan gaan, of je wel écht van haar houdt. Perfect normaal gedrag!
Mijn beste advies aan jou is een teflonlaag kweken zodat alle narigheid van je af glijdt. De strijd aangaan over allerlei dingen kost jou veel energie en bederft de sfeer grondig, dus niet doen. Het uitgangspunt pick your battles is heel goed! Maar maak die lijst vooral niet te lang. En: bespreek die lijst ook met een vertrouweling in je omgeving. Want sparren hierover is ontzettend fijn.
Verder zien pubers echt NIETS uit zichzelf. Dat als verwachting hebben levert alleen maar teleurstelling en frustratie op. Dus als je wil dat je dochter wat klussen in huis doet, moet je daar heldere afspraken over maken. Bijvoorbeeld een keer in de week stofzuigen, of elke dag de vaatwasser uitruimen. Een puber wil ook graag meer verantwoordelijkheid, dus wat vaak werkt is ze een keer in de week laten zorgen voor het eten. Bedenken wat er gegeten wordt, de boodschappen doen en koken. Ook goed voor de zelfredzaamheid later.
En maak afspraken. Een afspraak is wat anders dan een regel! Regels zijn opgelegd en dat werkt niet meer bij pubers, zie mijn stukje over eigen verantwoordelijkheid. Dus ga samen om de tafel om te bespreken wat ieders wensen zijn. En doe dat op een gezellig moment, niet na een donderpreek van jou!
Het slechte nieuws is dat dit van jou flexibiliteit vergt, het kweken van een langer lontje en dat je moet loslaten dat jij 'de baas in huis' bent.
Het goede nieuws is dat je dochter zich op een hele gezonde manier ontwikkelt en bezig is om zelfstandig te worden. En ze voelt zich bij jou veilig genoeg om zich flink af te zetten, dat moet je maar proberen te zien als een compliment!
Overigens zijn pubers natuurlijk nog lang geen zelfstandige volwassenen, dus vergeet ook niet haar veel te knuffelen en geef haar dagelijks een complimentje. Dwingt jou ook om positief naar haar te blijven kijken en is heel erg goed voor haar zelfvertrouwen en jullie band.
Regels veranderen in afspraken helpt best goed. Zelfs die van 8 vind alles opeens leuk! Bedankt voor de tips
we hebben een schema opgesteld en als ik aan de beurt ben zeur ik lekker veel (zoals hun ook doen) en ze zeiden laatst ja mama niet zeuren over 15 min is iedereen weer blij, moet je alleen wel even doorwerken en minder zeuren hahahaha
En bij sommige regels toch gewoon stug volhouden. Ook al volgen ze op dit moment niet al je regels op, ze hebben het wel gehoord.
Hier ook een kind die vroeger zijn beugel meer uit dan in had, heb ik ook aangegeven bij de orthodontist en ze stapten toen toch sneller over naar een vaste beugel, want het had anders geen zin. En ik ben blijven zeggen dat je goed voor je tanden moet zorgen, want daar heb je je hele leven plezier van.
Ook altijd blijven hameren op het opruimen van je jas en schoenen bij het binnenkomen en dat is dus echt een verschil als ik nu bij vrienden ben, daar struikel je over schoenen als je binnenkomt. (bij mij zullen ze het heus ook wel eens niet gedaan hebben maar soms riep ik ze naar beneden om het alsnog netjes te zetten) kwamen ze niet, deed ik het op een gegeven moment zelf wel, maar toch, ze hadden het wel opnieuw gehoord.
Koken is bij mij nooit gelukt, deden ze niet, wilden ze NIET.... (ik heb het over vroeger want ze zijn nu 20+ en de oudste kookt graag en de jongste 1x per week, met een repertoire van 4 gerechten, maar...hij kàn het inmiddels wel, en ruimt alles netjes op.
Dus ja, ik denk, als ik je laatste stukje lees dat je op de goede weg bent. Beetje grapjes en humor helpt ook altijd wel, tussen het benoemen van de regels door.
En soms ruimde ik dan toch maar voor ze op (omdat ze het weer eens niet deden) maar dan zei ik het wel onder het mom van "kijk eens wat ik voor je gedaan heb, hoef jij het niet te doen' en dan waren ze toch wel bij (en door het voor ze te doen en dat te benoemen begrepen ze toch op een gegeven moment wel dat dit een uitzondering was)
En zelf was ik ook ooit zo'n puber. Ik deed zo min mogelijk, en probeerde overal mee weg te komen. Nu vraag ik me ook wel eens af, waarom dan? Maar ik had zoveel andere leuke dingen te doen, en ik had een moeder waar alles NU METEEN moest, ik heb wel aangeleerd ze even een kwartiertje de tijd hadden, even iets af konden maken (niet dat dat altijd werkte, maar dat was waar ik altijd van baalde)