Puberzoon wil niet mee met klassenuitje
Hi,
Onze 15 jarige zoon wil niet mee met het klassenuitje. Ze gaan poldersporten en mijn a-sportieve zoon vindt dit echt niet leuk (heeft dit al vaker gedaan met partijtjes). Hij zit pas een paar maanden op deze school en hij wil er graag ‘bij’ horen en niet afgaan voor de klas. Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Thuishouden (en dus ziekmelden) of toch min of meer dwingen om te gaan?
En natuurlijk: als zoon vaker ziekgemeld wil worden, tja, dan is het tijd voor een goed gesprek en mogelijk hulp van buiten.
Maar één keertje? Lekker thuishouden en geen klusjes maar samen er een leuke thuisdag van maken!
TrefleQ schreef op 05-09-2022 om 16:51:
Hier ook geen twijfel: ziekmelden op de dag zelf.
Er moet al genoeg van en op school.
Leren dat je je grenzen aan mag geven, niet alles hoeft te doen wat een ander (school) van je vraagt, regie nemen over je eigen leven door niet te gaan: ook heel leerzaam!
Zeggen waarom je niet mee gaat lijkt sterker, maar geeft veel meer gedoe voor je zoon en voor school. Ziekmelden is voor iedereen het eenvoudigst.
sorry hoor maar ziekmelden is niet je eigen grenzen aangeven, dat is je moeder of vader problemen laten oplossen en voor je liegen en zelf wegduiken.
Wij hadden wel een soort spijbel kaart in de laatste klas van de HAVO en mochten zelf lessen kiezen waarin we konden 'spijbelen" wel eerst een handtekening vragen.. zo iets als Lotte78 maar dan via de school. En natuurlijk niet heel veel maar 4x in het hele laatste jaar met uitzondering van een paar lessen.
Misschien is dat nog wel een idee..voor ouderejaars.
Maar goed ik weet niet hoe ik er in zou staan. Ik weet wel dat als kind er compleet buiten ligt dit soort uitjes een drama zijn en zou ik om die reden een kind nooit dwingen. Daarom vraag ik me ook af "hoe staat deze jongen in de klas" Als er teams gevormd worden is hij dan bang erbuiten te vallen, dat niemand hem wil etc? Als dat het geval is, is er een groter probleem dan a-sportief zijn. En zou ik de mentor inschakelen. Als hij alleen maar denkt dat hij sportief moet zijn om er bij te horen, maar verder maakt hij een gelukkige indruk op school dan zou ik daar weer anders over denken en proberen om hem de andere kant te laten zien. Er zijn vast meer kinderen die a-sportief zijn. Je hoeft en kan niet alle moeilijkheden voor je kind op te lossen.
Ik zou mijn kind ook rustig thuishouden. Hier ook een spijbelkaart per jaar per kind. Ze mogen inderdaad zelf weten wanneer ze die inzetten. Ik zie niets in kinderen dwingen tot dit soort activiteiten. Ik had zelf vroeger vreselijke heimwee, maar moest van mijn ouders toch altijd mee op kamp. Elk jaar was het weer een drama en wilde ik alleen maar naar huis. Ik heb daar echt helemaal niets van geleerd, behalve dat mijn grenzen blijkbaar niet belangrijk waren. Ik heb nog altijd een hekel aan groepsreizen. Dat is door elk jaar gedwongen daar heen gaan echt niet veranderd. Ik zou kind dus zeker thuishouden.
Leene schreef op 05-09-2022 om 17:01:
[..]
sorry hoor maar ziekmelden is niet je eigen grenzen aangeven, dat is je moeder of vader problemen laten oplossen en voor je liegen en zelf wegduiken.
Wij hadden wel een soort spijbel kaart in de laatste klas van de HAVO en mochten zelf lessen kiezen waarin we konden 'spijbelen" wel eerst een handtekening vragen.. zo iets als Lotte78 maar dan via de school. En natuurlijk niet heel veel maar 4x in het hele laatste jaar met uitzondering van een paar lessen.
Misschien is dat nog wel een idee..voor ouderejaars.
Maar goed ik weet niet hoe ik er in zou staan. Ik weet wel dat als kind er compleet buiten ligt dit soort uitjes een drama zijn en zou ik om die reden een kind nooit dwingen. Daarom vraag ik me ook af "hoe staat deze jongen in de klas" Als er teams gevormd worden is hij dan bang erbuiten te vallen, dat niemand hem wil etc? Als dat het geval is, is er een groter probleem dan a-sportief zijn. En zou ik de mentor inschakelen. Als hij alleen maar denkt dat hij sportief moet zijn om er bij te horen, maar verder maakt hij een gelukkige indruk op school dan zou ik daar weer anders over denken en proberen om hem de andere kant te laten zien. Er zijn vast meer kinderen die a-sportief zijn. Je hoeft en kan niet alle moeilijkheden voor je kind op te lossen.
Hij geeft zijn eigen grens aan bij zijn ouders en, omdat hij minderjarig is en het nog niet zelf kan oplossen doen zijn ouders dat voor hem. Tenminste op de school van mijn oudste moesten heel veel dingen voor leerlingen onder de 18 nog geregeld worden met of door ouders. Ik moest mijn 15 jarige aanmelden voor inhaalproefwerken na gemiste proefwerken door ziekte, als kind tijdens de lesdag ziek werd moest ik toestemming geven of ze naar huis mocht en zo nog meer dingen die een 15 jarige niet zelf mag regelen. School van onze jongste stuurt zelfs mail naar ouders waar wij niks mee kunnen, dat de leerlingen van klas Havo 4 Nt op dinsdag naar de schoolfotograaf moeten, tijdens het vierde uur moeten ze zich melden in de gymzaal.
Leuk aankleden moet zoon zelf doen en op tijd melden ook.
Dwingen om te gaan. Het is gewoon school.
Pippeltje schreef op 05-09-2022 om 17:15:
Dwingen om te gaan. Het is gewoon school.
Vertel eens, welk gesprek zou je verder met hem aangaan als hij in tranen zit bij jou?
Gr Angela
Tranen? Ik zou voor tranen niet zo gevoelig zijn. Je kunt niet zo maar ziekmelden omdat je ergens geen zin in hebt. Later op je werk heb je ook klussen te doen die je niet leuk vindt, maar ze horen er wel bij. Als je iets wat je niet leuk vindt ook nooit doet, kom je er nooit achter dat sommige dingen eigenlijk best wel leuk zijn. Of dat je die misschien wel beter kan.
Er zijn meer kinderen die er niet van houden en die er niet goed in zijn. Wees gewoon solidair en ga! Je moet er gewoon maar wat van maken.
Ik vind het maar vreemd dat je als ouders op die manier de boodschap geeft dat het oke is om te liegen. Al is het maar 1 keer per jaar.
Ik zou je zoon ziekmelden. Wij hebben dit voor de zomervakantie voorhanden gehad toen mijn zoon van 14 met zijn klas naar een pretpark met voornamelijk achtbanen moest terwijl hij nergens in durft. Al zijn vrienden hadden al fastlane tickets gekocht zodat ze met voorrang de hele dag die achtbanen langs konden gaan. Mijn zoon zag het niet zitten om in z'n eentje op een bankje te moeten wachten totdat zij er weer uit kwam. Dit kon ik me goed voorstellen dus ik heb hem ziekgemeld.
Pippeltje schreef op 05-09-2022 om 17:23:
Tranen? Ik zou voor tranen niet zo gevoelig zijn. Je kunt niet zo maar ziekmelden omdat je ergens geen zin in hebt. Later op je werk heb je ook klussen te doen die je niet leuk vindt, maar ze horen er wel bij. Als je iets wat je niet leuk vindt ook nooit doet, kom je er nooit achter dat sommige dingen eigenlijk best wel leuk zijn. Of dat je die misschien wel beter kan.
Er zijn meer kinderen die er niet van houden en die er niet goed in zijn. Wees gewoon solidair en ga! Je moet er gewoon maar wat van maken.
Ik vind het maar vreemd dat je als ouders op die manier de boodschap geeft dat het oke is om te liegen. Al is het maar 1 keer per jaar.
Hij weet al dat hij het niet leuk vindt, want hij heeft het al vaker gedaan. En op je werk hoef je echt niet verplicht mee met het dagje-uit-met-de-stichting hoor. Tenminste, bij zo'n werkgever zou ik heel snel weg zijn, als hij zou denken dat hij kan bepalen wat ik leuk vindt.
Ik zei al, als het iets nieuws is zou ik getwijfeld hebben, maar hier weet de jongen in kwestie precies wat hij kan verwachten. En hij vindt het niks. Ik ga mijn kind niet willens en wetens een dag ongelukkig laten zijn.
(Ik heb geen pubers).
Ik lees : hij wil er graag 'bij' horen, nou dan is ziekmelden niet DE oplossing!
Jonagold schreef op 05-09-2022 om 16:10:
[..]
Ik denk juist dat ik die week naar Parijs dan wel zou doen, want dat is een hele week, daarin worden nieuwe vriendschappen gesmeed. Zo'n dagje zal wel loslopen wat dat betreft...
Maar stel je voor, hij heeft het er niet naar zijn zin, dan zit die daar wel een hele week, nu heeft die het misschien niet naar zijn zin maar dat is 1 dagje (Denk ik)? En dan is het al 'over" tenminste zo denk ik.
Ja, het leukste zou zijn als er niet over ‘gelogen’ hoeft te worden en grenzen luid en duidelijk verkondigd mogen worden. Maar als iedereen daar weer zo ontzettend veel van vindt 😁 dan kost dat weer zoveel onzinnige energie.
Daar is schoolziek nu eenmaal voor en het is gewoon een diplomatieke manier om je grenzen aan te geven. Echt liegen is dit niet want ‘iedereen’ weet verder wel hoe het zit.
Verder zijn mijn kinderen eerder veel te verantwoordelijk dan te weinig, ondanks hun spijbelkaart.
Ik las toevallig pas een stukje, volgens mij op nu.nl Dat ging vooral over brugklassers die het (natuurlijk) ook nog wel eens spannend vinden, nieuwe klas, nieuwe school. En dan meteen op kamp of zo'n dagje uit.
Maar in dat artikel werd aangeraden om kind zoveel mogelijk te stimuleren om wél mee te gaan omdat veel sociale relaties en groepsdynamiek juist tijdens dit soort uitjes ontstaan. En als je er dan niet bent mis je toch best veel op sociaal vlak en daar kun je nog heel lang de nadelen van ondervinden (aldus dat artikel).
Ik weet niet wat ik zou doen, maar dit zou ik wel in het achterhoofd houden en misschien ook bespreken met je zoon. Bij ons werd er vaak nog maandenlang nagepraat over dit soort dingen (weet je nog dat mijnheer de vries toen...). vindt hij dat niet jammer? Of vindt hij het echt zo vreselijk dat hij dat er voor over heeft?
ik dwing een kind nooit meer. Natuurlijk probeer ik ze even te overtuigen maar met een goede reden is nee nee.
Ik heb geweigerd om een van mijn kinderen ziek te melden terwijl hij er wel om smeekte. Maar ja, het hoort erbij, je moet ook dingen doen die niet zo leuk zijn etc. Mijn zoon zat in de brugklas en hij had het er totaal niet naar zijn zin. Hij was niet opgewassen tegen aan aantal jongens. Had geen vrienden in de klas terwijl hij op de basisschool best goed lag. Zijn spullen werden uit zijn etui gejat. Zijn gymspullen verdwenen. Niemand wou met hem samenwerken. Dat soort dingen.
Toch mee naar Amsterdam. Echt, ik had het nooit moeten laten gebeuren. Hij was helemaal gesloopt daarna en zo verdrietig. Een hoopje ellende kwam er thuis. Er was een busindeling maar degene die naast hem moest zitten ging ergens anders zitten en niemand anders wou bij hem zitten. Zijn groepje heeft hem in Amsterdam in de steek gelaten dus liep hij daar moederziel alleen tijdens een lange lunchpauze terwijl de rest naar de McDonald's was gegaan. Niemand sprak tegen hem. Hij heeft alle opdrachten alleen gemaakt. De dag duurde een eeuwigheid voor hem. Ik kan er nu nog verdrietig van worden. Wat een ellendelingen in die klas (kwam goed hoor, hij kwam in een andere klas terecht het tweede jaar en daarna zijn er nooit meer pestacties geweest).
Dus ja, als nu 1 van mijn kinderen zegt ik wil echt niet want . .. dan meld ik ze ziek. Nooit meer dat zoiets gebeurt als mij mijn oudste zoon.
Ik ben echt enorm verbaasd over de hoeveelheid ouders die hun kind ziekmelden bij zoiets…
TO, je zoon wil er graag bijhoren, dit soort activiteiten zijn juist die momenten waarop je op een andere manier met elkaar in contact bent dan op school en juist op dit soort momenten leer je elkaar kennen en ontstaan vriendschappen. Door juist niet te gaan mist hij een van de vormende momenten. Hij wil niet voor gek staan, en dat is logisch, maar niet gaan is jezelf buiten de groep plaatsen. Misschien kan ie lekker meegaan maar niet de hindernissen doen (vaak kan je er namelijk ook gewoon langs lopen). Dan is ie er wel bij. Er zijn er vast meer die het niet kunnen of leuk vinden.