Kind helpen op sociaal gebied, hoe?

ik zou de mentor van deze klas inlichten en deze situatie van begin (oorzaak) tot eind (gevolg) laten bespreken, zodat beide betrokkenen hun eigen aandeel hierin zien en kunnen leren reflecteren en hun excuses maken naar elkaar. Dan de rest van vrienden erbij om deze kort te informeren hierover en over gemaakte afspraken. Over een week weer even nabespreken hoe die week is verlopen.
Her daarbij laten en dat als er weer wat voorvalt dat ze zich bij mentor moeten melden zodat deze op de hoogte blijft.

Je moet deze situatie niet te lang laten doorsudderen gezien jou zoons geschiedenis.

Succes

echt  mail de mentor. Die is voor dit soort zaken.

En laat je zoon vervolgens zelf (met medeweten van mentor achter de schermen) naar mentor toegaan om toch zelfstandigheid te bevorderen.
Dat is voor jou zoon ook een positieve ervaring qua zelfstandigheid ( zelf bespreekbaar maken van een probleem) en ook qua vertrouwen in mensen (mentor die hem serieus neemt en naar hem luistert)

Als mentor zou ik willen dat de ouders hierover contact opnemen. 

Ga met school praten want school moet zorgen voor een veilige omgeving. *Maar* scholen weten vaak niet hoe ze dit moeten aanpakken, bedenken iets, wat ze niet kunnen volhouden en dan ben jij steeds de persoon die iedereen weer erbij moet trekken. Zo word jij tot zeur gemaakt. Voor je met school gaat praten, bel eens met https://oudersenonderwijs.nl/ voor ervaring en oplossingen die werken of niet werken, wat mag je verwachten en hoe gaan dit soort dingen in praktijk. Maak je afspraken met school, vraag wat je mag verwachten, wanneer is de evaluatie om eventueel bij te stellen. En weet dat na maart de meeste directeuren het jaar willen uitzitten en dus liever niet nog een nieuwe kar willen trekken.
Hebben scholen nog een “verplicht” pestprotocol? Of is dat ook al weer in een stoffige kast verdwenen? Het is (was) dus verplicht om te hebben maar niet verplicht om te gebruiken en scholen doen dat liever niet. Wees dus alert of je hetzelfde verstaat onder het pesten. Als het pestprotocol uit de kast wordt gehaald, moet dat gemeld worden en komt school in een statistiek. Dat willen ze liever niet dus dan wordt het pesten anders geïnterpreteerd. 

Hier ook zoiets aan de hand gehad. Verdiep je in verschillende manier van pesten én bespreek hoe je er op kan reageren. Bij ons thuis waren we helemaal niet gewend om lik-op-stuk te geven maar dat is wel handig om pesters meteen op hun plek te zetten. Sommige mensen zitten zo niet in elkaar maar je kan het deels aanleren. Wat ook hielp was dat wij hier grootste grappen maakten met denkbeeldige repercussies die soms tot iets tastbaars resulteerde. Dat helpt zeker.
Iemand zei ooit een dat pesten een opvoedprobleem is. Daarmee is het niet opgelost. Maar dat is misschien wel goed om in je achterhoofd te houden mocht je een gesprek hebben met school of ouders: jullie (zoon) moeten omgaan met wat de ouders van de pesters laten liggen: hoe gedraag je je tov een ander.

Mijn zoon was een stukje jonger en ik heb er toen voor gekozen om niet naar een psycholoog te gaan maar naar haptotherapie. Dat is veel practischer en daarom minder verhaal nodig en uitleg. Je komt sneller tot de kern omdat je het tijdens haptotherapie kan hebben over je non-verbale communicatie icm gemoedstoestand. Zeker met pesten vind ik haptotherapie veel sneller tot de kern komen met handvatten die voor jou werken. En dat gebeurt in een hele veilige setting. Zeker een kind dat gevoelig is icm zoiets harteloos (en met veel non-verbale communicatie), heb ik daar een hele fijne ervaring mee. Als je non verbale communicatie weerspiegelt hoe je verbaal reageert, wordt de grond om te pesten heel dun.

En tegelijkertijd is zoon op toneel gegaan, om in samenwerking te kunnen schitteren op een podium. Ik heb op school dramales gehad, en dat kon ik helaas niet vinden. 

Verwacht niet dat je dit op the moral high ground kan beslechten. Je zoon zal moeten afdalen tot het niveau van de pester want dat is het niveau dat de pester aanspreekt en heel goed begrijpt. Spreek zijn taal die past bij jou. Bijv, tijdens sportdag, duwde mijn zoon achter de rug van de begeleider een van de pesters in de bosjes met een trap na. Pester was de hele dag stil en is zoon uit de weggegaan. Prima. Mag ook wel eens, dat hij en niet zoon de ander uit de weg gaat. Toen wist ik wel dat mijn zoon een stuk zelfverzekerder was geworden en eventueel straf op de koop toe had genomen.

Ik had daar best moeite mee maar mijn man zei dat dat nu een gezonde houding was tegenover een pester. Dat is denk ik ook zo.

Daarnaast is kind ook op krav maga gegaan. Een hele praktische manier van zelfverdediging. Bijvoorbeeld: kwam de klasgenoot op neus van zoon staan om hem toe te schreeuwen, gaf mijn zoon een klapje tegen zijn onderkaak waarbij de pester vervolgens op zijn eigen tong beet. Die pester had meteen meer respect voor de persoonlijke ruimte van mijn zoon. En dat was precies wat nodig was. Krav maga is heel praktisch, hier en nu, hoe je op een gecontroleerde manier voor jezelf op komt.

Naar mijn idee werkt verbale communicatie met een pester niet maar non verbale des te meer. Krav Maga en hapto werken daar beide op positieve wijze mee.

Ik heb mijn dochter op judo gedaan toen ze werd gepest. Dat heeft meer geholpen dan alle andere dingen die we geprobeerd hebben.

Succes

AnnaPollewop schreef op 18-09-2023 om 09:37:

[..]

Dat helpt niet bij iedereen helaas, als de sfeer in de klas verziekt is en je wordt buitengesloten helpt judo niet. En ook niet tegen opgewacht worden door een groepje.

Daar heb je gelijk in, toch kan het helpen om bijv meer in je lichaam te komen en daarmee je emoties en non verbale communicatie met elkaar in overeenstemming te brengen. Misschien ken je het wel als je in een drukke lift of tram staat dat je uit je lichaam gaat. Je ondergaat de situatie maar je bent er niet meer bij. Je lijf was even niet je veilige haven. Stap je uit, herstelt zich dat weer. Je bent weer in het hier en nu, je staat in contact met je omgeving, en met je emoties. Het is een soort overlevingsstrategie die ansich helemaal niet slecht is. Maar bij pesten, agressie, misbruik ed kan het zijn dat je je dat langere tijd nodig hebt en dat er wat mis gaat en je niet meer weet hoe je terug komt. Judo of een andere sport die lichaam en geest weer verbindt (maar ook haptonomie) kunnen daar bij helpen als de omgeving veilig is. Bij judo is het een bijproduct en bij haptotherapie is het de hoofdzaak. 

TO: heb je wat aan de reacties gehad en heb je actie ondernomen door mentor in te lichten, doen hoor

Kopjekoffi schreef op 18-09-2023 om 14:33:

Allemaal heel erg bedankt voor de reacties. Ik sta qua praten met de mentor in tweestrijd merk ik. Ik vind dit zelf een logische stap. Kind is echter bang voor deze stap -> in het verleden heeft dit contraproductief gewerkt. Helemaal als de jongeren verplicht samen met elkaar in gesprek ‘moeten’. Kind geeft aan dat kind dit niet wil, omdat dit eerder is gedaan en dit vervolgens opnieuw aanleiding was om te pesten. Kind heeft helaas een beperkt vertrouwen in volwassenen. Ik denk wel dat het belangrijk is als school op de hoogte is, maar ben zoekende hoe dit op een voor kind veilige manier te doen.

Wat je tegen dat samen in gesprek moeten, in kan brengen is dat het op dit moment de dader versterkt. Als er een groot verschil in macht (en ook leeftijd, kracht, iq?) of overwicht zit tussen de dader en het slachtoffer, haalt een gesprek, contact, tussen die twee jouw zoon onderuit. En die disbalans kan dus ook ontstaan als de situatie niet goed ingeschat is.

Een vriendin van mij heeft zich verdiept in mediation en zei dat dit een gulden regel was. Ik weet het niet maar al is het geen gulden regel, hij klinkt mij heel logisch in de oren.
Maar dat betekent dus ook dat school weinig kaas van dit soort problematiek heeft gegeten. Dat betekent dus dat jezelf voldoende op de hoogte moet raken om gaten te kunnen boren in zo’n houding zonder dat je hardop zegt dat zij onkundig zijn. Dus, wanneer is bemiddeling of een gesprek wel zinvol? Aan welke voorwaarden moet worden voldaan. Die kan je als voorwaarden brengen waarbij je school laat weten dat zij zich er meer in moeten verdiepen. En hopelijk doen ze dat ook. Een kundige school, dat praat makkelijker, namelijk. Je kan je kind beschermen tegen zoveel onkunde. Pesten is niet een heel simpel mechanisme. Het bestaat niet uit het zeggen van bepaalde woorden alleen of uit een houding alleen, Verdiep je daarin, dan tackel je dit soort dingen makkelijk(er). Want scholen zijn goed om een ander de schuld te geven van de onkunde die zijzelf tonen.

Mijn zoon moest op de gang met de dader spreken, zonder iemand erbij. Mijn zoon zei dat hij niet geslagen wilde worden en de dader zei gewoon dat hij dat niet gedaan had en ging bij de deur staan om terug de klas in te komen. Toen ze weer de klas in mochten werd nog gevraagd of het uitgepraat was.. ga dan eens zeggen dat het niet zo is? Het werd een toneelstuk waarbij mijn zoon niet goed kon zeggen wat er nu gebeurde. Had hij dat wel gedaan dan was er waarschijnlijk gezegd dat hij niet goed meedeed. Als je de problematiek en het mechanisme niet begrijpt, kan je het slachtoffer en de dader niet voor vol aanzien. Dat is in het voordeel van de pester.

Bloemenaandewaterkant schreef op 18-09-2023 om 15:33:

[..]

Wat je tegen dat samen in gesprek moeten, in kan brengen is dat het op dit moment de dader versterkt. Als er een groot verschil in macht (en ook leeftijd, kracht, iq?) of overwicht zit tussen de dader en het slachtoffer, haalt een gesprek, contact, tussen die twee jouw zoon onderuit. En die disbalans kan dus ook ontstaan als de situatie niet goed ingeschat is.

Een vriendin van mij heeft zich verdiept in mediation en zei dat dit een gulden regel was. Ik weet het niet maar al is het geen gulden regel, hij klinkt mij heel logisch in de oren.
Maar dat betekent dus ook dat school weinig kaas van dit soort problematiek heeft gegeten. Dat betekent dus dat jezelf voldoende op de hoogte moet raken om gaten te kunnen boren in zo’n houding zonder dat je hardop zegt dat zij onkundig zijn. Dus, wanneer is bemiddeling of een gesprek wel zinvol? Aan welke voorwaarden moet worden voldaan. Die kan je als voorwaarden brengen waarbij je school laat weten dat zij zich er meer in moeten verdiepen. En hopelijk doen ze dat ook. Een kundige school, dat praat makkelijker, namelijk. Je kan je kind beschermen tegen zoveel onkunde. Pesten is niet een heel simpel mechanisme. Het bestaat niet uit het zeggen van bepaalde woorden alleen of uit een houding alleen, Verdiep je daarin, dan tackel je dit soort dingen makkelijk(er). Want scholen zijn goed om een ander de schuld te geven van de onkunde die zijzelf tonen.

Mijn zoon moest op de gang met de dader spreken, zonder iemand erbij. Mijn zoon zei dat hij niet geslagen wilde worden en de dader zei gewoon dat hij dat niet gedaan had en ging bij de deur staan om terug de klas in te komen. Toen ze weer de klas in mochten werd nog gevraagd of het uitgepraat was.. ga dan eens zeggen dat het niet zo is? Het werd een toneelstuk waarbij mijn zoon niet goed kon zeggen wat er nu gebeurde. Had hij dat wel gedaan dan was er waarschijnlijk gezegd dat hij niet goed meedeed. Als je de problematiek en het mechanisme niet begrijpt, kan je het slachtoffer en de dader niet voor vol aanzien. Dat is in het voordeel van de pester.

Je kunt natuurlijk ook met de mentor praten zónder dat het meteen een gesprek tussen dader/slachtoffer wordt. 

To, ik denk dat je toch op de een of andere manier naar de mentor moet gaan en alle info aankaart. Ook de reden waarom je kind zo’n stap naar de mentor spannend vindt, ook erkennen dat je kinds gedrag soms ook niet handig vindt etc. 

Kopjekoffi schreef op 18-09-2023 om 15:53:

@Bloemenaandewaterkant dat is dus precies waar ik mee zit. Kind heeft dit nu meerdere malen meegemaakt (vooral op de basisschool). Er is een flink verschil in positie in de klas gok ik en in fysieke kracht en leeftijd. In tegenstelling tot klasgenoten is kind nog niet echt aan het puberen en ook qua lichamelijke ontwikkeling zit hij nog niet in de pubertijd. Kind slaat dicht als de ander liegt (heb ik niet gedaan), want dat is onrechtvaardig. Dat betekent dus inderdaad dat ik moet gaan zoeken naar de juiste manier om dit aan te vliegen.

Dus is een gesprek dader en zoon niet zinvol. Nog een voorwaarde voor een gesprek: beide partijen moeten belang hebben bij een oplossing. En  een goede vraag om te stellen aan diegene zonder nadenken een gesprek voorstellen: wat is het doel van het gesprek en hoe denk je dat te bereiken. Een “weet ik niet” is geen antwoord. Zoon is geen testcase om te kijken of je opgelaten ballon succes zal behalen. Als er wordt gezegd dat de pester het effect van zijn pestgedrag onder ogen moet zien, dan zou ik zeggen dat dàt het grote probleem is. Pester neemt jouw zoon niet serieus, anders zou hij niet pesten, en dus kan hij dat wat jouw zoon zegt al niet serieus nemen. Dat is een denkfout. Het enige dat helpt is om de gepeste heen staan en de pester zeggen dat dit niet getolereerd wordt. En daar heb je de gepeste niet bij nodig.