Hoe vaak als gezin op bezoek bij opa en oma
Hoe vaak gaan jullie met jullie (net) pubers als complete gezin op bezoek bij opa en oma?
Het was een maand geleden dat wij als volledig gezin op bezoek waren geweest bij mijn schoonouders. Daarna was mij man nog een keer met onze jongste van 12 op bezoek geweest, maar toch vond hij dat we een week na dat bezoek en twee dagen voordat hij alleen langs zou gaan we weer een keer als volledig gezin langs zouden moeten gaan. Op een gegeven moment houd het toch op om los van bijzondere dagen als volledig gezin langs te gaan?
Wij gaan bijna nooit als compleet gezin naar opa en oma. Alleen bij een verjaardag of met kerst vind ik dat de kinderen echt mee moeten. Mijn man en gaan regelmatig. Heel soms gaat 1 van de kinderen met 1 van ons mee maar dat is echt niet vaak.
Mijn ouders wonen hier een paar km vandaan. We gaan daar misschien eens per maand als gezin op bezoek. De kinderen zelf komen er wel vaker, gaan vaak even vanuit school langs of na het sporten, als ze toch in de buurt zijn. Gewoon uit zichzelf. Andersom gaan ze niet altijd mee als wij erheen gaan, omdat ze dan bv net met vrienden afgesproken hebben of zo. Mijn ouders vinden dat helemaal prima, en genieten ervan dat ze geheel vrijwillig en ongepland soms komen aanwaaien.
Mijn schoonouders wonen hier 150 km vandaan. Zij komen meestal hierheen, omdat zij erg klein wonen en het daardoor ook erg druk vinden als wij met z'n allen over de vloer zijn. Ze komen in elk geval met verjaardagen en ongeveer eens per maand of per 6 weken nog een keer op de vrije dag van mijn doordeweeks. Wij komen misschien maar 3 of 4x per jaar bij hun thuis, maar dat is dus echt om praktische redenen.
Wij gaan op bezoek met feestdagen, verjaardagen en dergelijke. Daarnaast passen de opa's om de week op bij ons thuis. Maar verder niet. Wonen ook niet heel erg om de hoek. Schoonouders op een half uur en mijn vader op een uur rijden.
Vroeger gingen we elke week naar mijn oma. Ze had z'n delftsblauw tegeltje hangen. Daarop stond iets met als ze klein zijn komen ze graag naar oma, maar met de tijd niet meer. Weet de tekst helaas niet meer. Maar ik weet wel dat ik als kind tegen mijn oma zei: "Nou, ik niet hoor. Ik blijf altijd komen." Toen ik eenmaal puber was bleek de tegeltjes wijsheid toch te kloppen.
Bij ons ging het alleen om mijn ouders, de ouders van mijn man heb ik nooit gekend, die waren al overleden voor mijn man en ik een relatie kregen.
Mijn ouders woonden op 2 uur rijden afstand, enkele reis zonder files. We gingen ongeveer eens per 6 weken een weekend naar hen toe: vrijdagavond na de files die kant op, zondagmiddag na de (warme) lunch of de thee weer terug naar huis (soms 's zomers pas na het avondeten). Toen jongste aan wedstrijdteamsport ging doen en elke zaterdag een wedstrijd had, gingen we vaak pas weg na de wedstrijd. Ook toen een frequentie van ca. eens per 5 tot 6 weken. Mijn ouders kwamen 1 of 2 keer per jaar naar ons. Het rijden in de randstad vond mijn vader op een gegeven moment toch wel zwaar: na 1,5 uur rijden vaak nog een stuk file op een plek die je niet goed kent..., mijn moeder rijdt niet.
Toen mijn vader niet meer leefde ging ik minimaal eens per 4 weken naar mijn moeder. Soms met man en kind(eren), soms alleen.
Tussendoor nog een keer heen en weer, dat kwam eigenlijk niet voor door de reisafstand. Het was altijd met overnachting. Alleen toen mijn moeder ziek werd, kwam het wel eens voor dat ik op één dag heen en weer ging.
Ik vond het altijd heerlijk om een weekend naar mijn ouders, later naar mijn moeder, te gaan, kinderen vonden het ook geweldig. Zelfs toen mijn oudste al studeerde ging ze regelmatig alleen een dagje naar oma: bijkletsen en spelletjes doen. Mooie tijden...
ik ga 2 weekenden per maand naar mijn moeder met kind. Dat is enkeltje 3 uur reizen met het ov naar de andere kant van het land.
Iedere week één keer minimaal naar schoonmoeder met kind en man. Die woont hier in de stad.
Als schoonmoeder dood is hoop ik man te overtuigen naar mijn moeder en andere familie te verhuizen. Ideaal zou zijn om dichtbij te wonen zodat ze kleinkinderen vaker ziet en mij kan helpen in de toekomst, ze opvangen na school bevoorbeeld als ze met pensioen is over 5 jaar. Vind ze leuk. Zou fijn zijn zoals Tjod22 schreef als de kinderen zelf ook langswaaien omdat de band goed is en het gewoon kan. Heerlijk lijkt me dat.
Wij gaan niet meer naar mijn ouders toe. Ik nodig hen 1x per maand bij ons uit. Mijn man is dan soms thuis, soms niet. Kind wel altijd.
schoonouders zien we zo’n 3x per week, in verschillende samenstellingen.
Onze kinderen zien hun opa en oma 1 keer per jaar als ze bij ons op bezoek komen.... Afstand 860km. Naar NL ga ik alleen... 1 keer per jaar.... En nee,de kinderen gaan sinds ze 16 zijn niet meer mee....Wat iik ook begrijp: het is nietleuk om een week lang bij jan en alleman op bezoek te moeten. Plus de interesses liggen toch echt wel. Heel. Erganders....
Ik mocht mee, maar hoefde niet. Maar omdat het een aardig ritje was, zij op een leuke boerderij woonden en ik niet de hele dag alleen wou blijven ging ik mee en nam mijn schoolboeken mee. Ik zie me nog blokken in de auto. Enkele malen per jaar was dat. Ze woonden vlak over de grens.
Als gezin gezamenlijk nooit. Mijn moeder woont op 700 meter afstand en ik loop geregeld langs. Dochter van 14 gaat soms even alleen langs om thee te drinken of om de hond te knuffelen. Zoon van 20 gaat af en toe even koffie drinken of iets opnieuw instellen (tv, router e.d.)
Man ziet haar alleen als hij iets moet repareren bij haar thuis of als mijn moeder hier langs komt.
Ik denk persoonlijk niet dat onze kinderen vaak mee zouden gaan als we ervoor echt zouden moeten reizen. Dan zouden ze waarschijnlijk videobellen met oma.
Het fijne dat ze zo dicht bij woont, is dat ze makkelijk even voor een theemomentje langs kunnen wippen. Soms nemen ze een vriend/vriendin mee.
Andere oma's en opa's zijn al vroeg overleden.
Wij zien elkaar 1x per 1 à 2 maanden, afwisselend daar of bij ons, dat ligt ook aan de gelegenheid (een verjaardag of gewoon neutrale dag) Het komt maar zelden voor dat we gesplitst gaan, maar dat ligt ook aan de afstand. We plannen het daarom meestal zo in dat iedereen mee kan en wil of iedereen thuis is als ze komen
Tot mijn vijftiende ongeveer was het om de twee weken een bezoek bij mijn grootouders langs vaders kant, andere zijde was twee of drie keer per jaar. Toen begon ik te werken (weekend nachten), kwam ik meestal wanneer er klusjes gedaan moesten worden.
Grootouders zijn zelf nooit naar ons gekomen.
Huidige grootouders van stiefzoon zien we zowat elke maand, samen met gans de schoonfamilie, en zij springen ook regelmatig bij ons binnen.
Het maakt uit hoe ver de reis is. Toen onze kinderen opgroeiden, woonde de ene oma op 240 km afstand en de andere op een kilometer of 20, en later in een seniorenwoning in onze woonplaats.
Die verre oma zag ons complete gezin niet vaker dan twee-driemaal per jaar, de andere oma wekelijks omdat ze dan samen met haar zoon ( mijn broer die toen nog geen gezin had) kwam koffiedrinken. Naar haar toe gingen we weinig met z'n allen: te druk, te kleinbehuisd.
Kortom: leef met wat redelijk is.
Hier nog jonge kinderen dus gaan al snel met het hele gezin.
schoonmoeder woont naast ons en wij mantelzorgen dus die zien we dagelijks. Zowel bij ons als bij haar.
Mijn ouders wonen hier 15 minuten vandaan en die zie ik 4 tot 6 x per jaar. Geen goede relatie mee dus liever 4 dan 6x per jaar.
Toen ik zelf op de middelbare school zat fietste ik elke week een half uur om naar mijn opa en oma te gaan. Waren ontzettende lieve, geïnteresseerde en betrokken mensen. De oma die in het dorp woonde bezocht ik omdat ik mij soms verplicht voelde maar dat was maximaal 1x per maand.
Toen ik klein was gingen we niet heel vaak naar de opa's en oma's. Ik denk naar beide kanten zo'n twee a drie keer per jaar. Ze woonden ver weg en de band was niet heel warm. Zelf heb ik alleen nog een schoonmoeder, en die woont helaas diametraal aan de andere van het land. We proberen ongeveer een keer per maand een weekend te gaan, maar dat voelt vaak als een behoorlijke belasting, schoonmoeder is erg lief maar een dwangmatige prater. Een heel weekend is erg intensief. Stiekem zou ik willen dat man wat vaker die kant op ging, schoonmoeder is al behoorlijk op leeftijd en ik vind eigenlijk dat ze wat meer aandacht verdient.
toen ik klein was gingen wij ongeveer elke 4-6 weken naar mijn opa en oma's. Die woonden allemaal verder weg en dat werd dan gecombineerd een weekend,ene keer slapen bij de een, de andere keer bij de ander. Vreselijk vond ik dat.
Vanaf dat ik ongeveer 12 was wou ik liever niet meer mee mijn ouders gingen dan een dagje op en neer.(ene oma was inmiddels overleden) en dan bleef ik alleen thuis. Ik ging toen alleen met verjaardag en feestdagen heen.
Ik heb geen contact meer met mijn ouders,toen dat nog wel was ging ik eerst elke 2 maanden maar dat koste zoveel energie omdat het gelijk een weekend was. Ze kwamen zelden bij ons. Ik bouwde het uiteindelijk af naar 3 a 4 keer per jaar en dat werd me niet in dank afgenomen
We gaan af en toe even koffie drinken bij schoonouders, ongeveer 1x pm. Die familie is niet zo hecht. De pubers gaan eingenlijk nooit mee omdat we vaak gaan als zij bij de andere puders zijn. Dus die zien ze alleen met verjaardagen.
Ik vind her prima zo, al dat verplichte gedoe hou ik niet van. Ik zal mijn kinderen dat ook nooit verplichtten..