Hoe leer ik loslaten?
Ik schaam me heel erg om dit te delen maar ik weet niet wat ik met mijzelf aan moet en hoop goede adviezen te krijgen.
2,5 jaar geleden kreeg ik een burn out met paniekaanvallen. Mede door corona is mijn angst zo ernstig geworden dat ik straatvrees heb en nergens meer kom. Ik heb nu goede therapie en stap voor stap gaat het wat beter met mij. Maar ik voel en ben voor mijn gevoel nu echt een slechte moeder. We gaan niet op vakantie, we gaan nergens heen omdat ik nergens heen durf. Ik leer nu in kleine stapjes weer naar buiten te gaan, naar de winkel maar verder is er geen lol aan.
Daarnaast heb ik een vreselijke, ongezonde angst als mijn kinderen naar school zijn en de deur uit gaan naar vrienden. Ik ben bang op het moment dat ze de deur uit gaan tot het moment dat ze terug komen.
Ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan want mijn pubers hebben het door en voelen zich vaak beperkt. En ik wil dat niet, doe dat ook niet, maar ze zien een moeder die worstelt. Mijn zoon heeft laatst gezegd dat hij het moeilijk vind om mij zo te zien worstelen met de paniekaanvallen.
Ik voel me daar schuldig over. Ik ben als baby mijn moeder verloren en mijn therapeut zegt dat hier het trauma vandaan komt. Zal allemaal wel, maar ik wil dat het stopt. Ik wil graag een gezonde moeder zijn en niet zo'n geestelijk wrak als ik nu ben.
Ik besef dat mijn verhaal wel extreem is maar ik hoop toch dat er hier wat ouders zijn die mij adviezen kunnen geven hoe ik mijn kinderen los kan laten en de angst los kan laten.
Mijn angst is dat als ze weg zijn mij iets gebeurt en ik geen afscheid van ze kan nemen. Het slaat nergens op, ik weet het, maar het gevoel is heel erg echt en intens.
Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 13:16:
[..]
Heb ik idd nog niet geprobeerd. Maar helpt dat ook voor hele oude trauma's?
Dat weet ik niet. Ik heb er zelf geen ervaring mee maar ik heb wel gehoord dat het effectief kan zijn bij traumaverwerking.
Jillz schreef op 09-08-2022 om 13:23:
[..]
Ja ik durf wel te zeggen dat ik nergens last meer van heb. Heel soms denk ik nog wel eens wat als, maar dan ben ik in staat om daar positieve gedachten tegenover te zetten. Het beperkt mij ook in niets meer.
Zo'n enorme bevrijding en dat gun ik jou ook.
Dank je wel Jillz, het geeft mij heel veel hoop om te horen dat jij je leven terug hebt gekregen. Wat fijn! Ik hoop dat het bij mij ook gaat gebeuren. Heb jij het ook stap voor stap aangepakt? Hoelang ben jij er zoet mee geweest?
Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 13:16:
[..]
Heb ik idd nog niet geprobeerd. Maar helpt dat ook voor hele oude trauma's?
Hoe oud is oud? Bij EMDR focus je op de gebeurtenis en vervolgens word je begeleid bij het (blijven) kijken naar een steeds sneller heen en weer zoevend groen lampje in een balkje. Dat doen ze een aantal keer. Ik denk dat het handig is als je de gebeurtenis nog voor de geest kunt halen. Bij mij begonnen we met een recente gebeurtenis maar elke week kwam er (vrijwel meteen daarna) een volgende boven, die als het ware ‘verstopt’ zat achter de andere. De laatste gebeurtenis was zeker zo’n 35 jaar oud.
ToetieToover schreef op 09-08-2022 om 14:38:
[..]
Hoe oud is oud? Bij EMDR focus je op de gebeurtenis en vervolgens word je begeleid bij het (blijven) kijken naar een steeds sneller heen en weer zoevend groen lampje in een balkje. Dat doen ze een aantal keer. Ik denk dat het handig is als je de gebeurtenis nog voor de geest kunt halen. Bij mij begonnen we met een recente gebeurtenis maar elke week kwam er (vrijwel meteen daarna) een volgende boven, die als het ware ‘verstopt’ zat achter de andere. De laatste gebeurtenis was zeker zo’n 35 jaar oud.
Dan denk ik niet dat EMDR voor mij gaat werken. Ik was 9 maanden toen mijn moeder verongelukte. Ik kan mij daar niets van herinneren, ondanks dat het wel impact op mijn leven heeft.
Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 14:57:
[..]
Dan denk ik niet dat EMDR voor mij gaat werken. Ik was 9 maanden toen mijn moeder verongelukte. Ik kan mij daar niets van herinneren, ondanks dat het wel impact op mijn leven heeft.
Google dan eens op brainspotting.
Misschien ook even kijken naar Emotionally Focused Therapy?
ToetieToover schreef op 09-08-2022 om 15:52:
Misschien ook even kijken naar Emotionally Focused Therapy?
Dat is toch geen traumatherapie?
wat moeilijk MS, maar goed dat je bespreekbaar maakt! Zo te lezen zijn je kinderen pubers en begrijpen zij heel goed hoe moeilijk het voor jou is en dat is fijn. Hoe dealen jij en jouw partner hiermee, ik bedoel, kunnen jullie kinderen ook terecht bij hun vader om jou te ontlasten? (Niet de juiste omschrijving, maar weet even geen ander woord)
IMI-x2 schreef op 09-08-2022 om 15:34:
[..]
Google dan eens op brainspotting.
Ga ik doen, dank je voor de tip!
Kersje schreef op 09-08-2022 om 16:02:
wat moeilijk MS, maar goed dat je bespreekbaar maakt! Zo te lezen zijn je kinderen pubers en begrijpen zij heel goed hoe moeilijk het voor jou is en dat is fijn. Hoe dealen jij en jouw partner hiermee, ik bedoel, kunnen jullie kinderen ook terecht bij hun vader om jou te ontlasten? (Niet de juiste omschrijving, maar weet even geen ander woord)
Ja ik wil uit de schaamtehoek want ik ben het een beetje zat om zo door het leven te moeten gaan. Mijn partner steunt me waar ze maar kan. (wij zijn een vrouwenstel). En daar ben ik blij mee. Maar ook voor haar is het zwaar allemaal.
Mijn ex ben ik goed bevriend mee en die is hier wel een paar keer per week alleen de kinderen kunnen niet bij hem, hij woont in een instelling voor mensen met hersenletsel. Hij heeft een naar ongeval gehad jaren geleden.
IMI-x2 schreef op 09-08-2022 om 15:57:
[..]
Dat is toch geen traumatherapie?
Het wordt (ook) ingezet bij trauma en het richt zich dan met name op de gevolgen daarvan. Zoals TO beschrijft waar ze in het dagelijks leven last van heeft. EFT is daar heel effectief bij.
Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 16:13:
[..]
Ja ik wil uit de schaamtehoek want ik ben het een beetje zat om zo door het leven te moeten gaan. Mijn partner steunt me waar ze maar kan. (wij zijn een vrouwenstel). En daar ben ik blij mee. Maar ook voor haar is het zwaar allemaal.
Mijn ex ben ik goed bevriend mee en die is hier wel een paar keer per week alleen de kinderen kunnen niet bij hem, hij woont in een instelling voor mensen met hersenletsel. Hij heeft een naar ongeval gehad jaren geleden.
Oh excuses, ik had even gemist dat jullie een vrouwenstel zijn, sorry ☺️
Kan me heel goed voorstellen dat het ook voor haar niet makkelijk is, een angststoornis is afschuwelijk, mijn moeder heeft dit ooit ook ontwikkeld na het plotselinge overlijden van haar vader. Ik hoop dat je therapie zn vruchten gaat afwerpen en jij je snel weer beter gaat voelen.
Heel veel succes en sterkte gewenst, want vlgs mij hoef je niet te twijfelen aan je kwaliteiten als moeder, maar dat is makkelijk gezegd vanaf de zijlijn. Voor nu dikke 
Misstam36 schreef op 09-08-2022 om 14:29:
[..]
Dank je wel Jillz, het geeft mij heel veel hoop om te horen dat jij je leven terug hebt gekregen. Wat fijn! Ik hoop dat het bij mij ook gaat gebeuren. Heb jij het ook stap voor stap aangepakt? Hoelang ben jij er zoet mee geweest?
Nee niet stap voor stap. Ik heb eerst geprobeerd therapie te krijgen. Eerst bijna half jaar wachtlijst en toen bij een psycholoog met specialisatie in depressies terecht gekomen. Dat klikte niet en bovendien schoof hij mij in het hokje depressief en kwam aan met een recept voor antidepressiva. Ik durfde dat niet te nemen ivm de angst stoornis die ik had (ik durfde geen enkele medicatie in te nemen).
Na deze slechte ervaring ging het met mijn angst stoornis hard achteruit. Ik bereikte echt een dieptepunt, mijn relatie liep stuk, opleiding kon ik niet meer aan en sociaal durfde ik ook niks meer. En toen kwam het besef dat als ik bleef toegeven aan de angst ik de rest van mijn leven aan de zijlijn zou staan. Dat vond ik zo'n heftig besef dat ik dacht dan is dood gaan aan één van mijn angsten misschien zo erg nog niet.
Ik heb een ticket geboekt naar de andere kant van de wereld. En ik heb alles gedaan waar ik zo bang voor was. Ik was al bang om met de bus te gaan, dus dit was echt extreme exposure. Maar het gekke was ik was zo overtuigd dat ik er doorheen moest dat ik weinig paniek heb gehad. Ik had echt geaccepteerd dat ik liever had dat alles waar ik bang voor was mij zou overkomen, maar dat was beter dan de rest van mijn leven aan de zijlijn gaan staan. Ik had voor mijn gevoel helemaal niks meer te verliezen want die klote angst had mij alles al ontnomen.
Ik zou het niemand durven aanraden, want onbegeleide exposure kan de boel ook verergeren.
Je hebt dan wel geen herinneringen meer aan de dood van je moeder, maar wel aan de gevolgen daarvan uit je jeugd. Er zijn talloze momenten waarop je werd geconfronteerd met het niet hebben van een moeder, waarop je een moeder in je leven hebt gemist.
Ook het ongeluk van je ex zou zomaar een grotere invloed kunnen hebben dan je misschien denkt. Hij is sindsdien erg veranderd en kan niet meer zelfstandig wonen, niet meer vader zijn voor de kinderen zoals jullie dat graag zouden willen en zoals het voorheen was. Dat is levend verlies. Opnieuw een groot verlies van iemand die dichtbij staat en met grote gevolgen op jouw dagelijks leven. Ik zou zeker informeren of EMDR hierbij zou kunnen helpen.
Kersje schreef op 09-08-2022 om 16:45:
[..]
Oh excuses, ik had even gemist dat jullie een vrouwenstel zijn, sorry ☺️
Kan me heel goed voorstellen dat het ook voor haar niet makkelijk is, een angststoornis is afschuwelijk, mijn moeder heeft dit ooit ook ontwikkeld na het plotselinge overlijden van haar vader. Ik hoop dat je therapie zn vruchten gaat afwerpen en jij je snel weer beter gaat voelen.
Heel veel succes en sterkte gewenst, want vlgs mij hoef je niet te twijfelen aan je kwaliteiten als moeder, maar dat is makkelijk gezegd vanaf de zijlijn. Voor nu dikke
Had ik ook niet benoemd hoor maar ik dacht, ik licht het even toe, dan is het gezinsplaatje wat duidelijker 
Dank je wel! Vanmiddag gaan mijn jongens weer even lekker de hort op en ik heb mij voorgenomen om volledig door de angst heen te gaan en proberen te ontspannen. Het zwembad staat op mij te wachten in de tuin en ik heb al eeuwen een boek hier liggen wat ik wil lezen, wat maar niet lukt. Dus ik ga het proberen.... dank je wel voor je lieve woorden!