dochter zoekt haar plek in brugklas
Mijn dochter van 12 gaat sinds dit schooljaar naar de brugklas.
Hoewel ze er naar uitkeek, blijkt het niet mee te vallen met het vinden van haar plek op school.
Ze zit in een groep van 9 meiden, waar alle meiden hun eigen vriendin hebben en daarnaast elkaar. Mijn dochter heeft die eigen vriendin niet, en voelt zich daarmee vaak 3e, 5e, 7e of 9e wiel aan de wagen.
Onderdeel van het probleem is dat zij meer dan 10 km naar school moet fietsen en dat doet ze met twee andere meiden, die vriendinnen zijn geworden. Het ene meisje (W) kwam uit haar klas, maar daarmee gaat het nu erg moeizaam. Ik denk dat dit komt doordat mijn dochter in het begin uit onzekerheid zich wat afhankelijk heeft opgesteld van dit meisje. Bij het naar school fietsen fietst mijn dochter altijd voor of achter de twee meiden aan, hoe vaak ze ook heeft aangegeven te willen wisselen.
Het gevolg is dat zij zich alleen voelt op school en bij het fietsen. Er zitten nog andere meiden in haar klas (2 meiden die niks zeggen en elkaar hebben, 4 'populaire' meiden met wie mijn dochter niks heeft). Hoewel jongens haar nog niet zoveel zeggen, is er wel een aardige jongen maar ook die heeft een vaste goede vriend.
Er is 1 meisje in de groep van 9 met wie mijn dochter het wel goed kan vinden. Ze spreken wel eens in het weekend af en dat is leuk. Meestal is dat een activiteit die ze beiden leuk vinden. Maar dat leidt op school nog niet tot een veiliger gevoel in de groep.
We hebben contact met de mentor en die wil mijn dochter naast dit aardige meisje zetten in de klas. Dat is erg fijn en hopelijk leidt het tot een beter gevoel in de klas.
Meiden die ze kent uit een andere klas hebben hun eigen groep en daarbij aansluiten heeft ze ook geprobeerd, maar dat is niet gelukt. De stress van het huiswerk etc. maakt dat het aansluiten bij 'een schaakclub' of 'toneelgroep' nog niet aan de orde is. Oude vriendinnen uit het dorp zijn gelukkig nog wel in beeld. We kennen mijn dochter als een sociaal meisje dat altijd makkelijk contact legt en genoeg vriendinnen had op de basisschool.
Over de situatie van mijn dochter heb ik twee vragen:
Ik vraag me af of er ouders zijn die hiermee ervaring hebben en wat er vervolgens gebeurde: kwam het goed, zo ja hoe en wanneer ongeveer (ik hoop hier toch op een verbetering de komende weken), of bleef het een probleem en zijn er andere maatregelen genomen (bijvoorbeeld het wisselen van school)?
Verder vraag ik me af hoe ouders zelf met deze situatie zijn omgegaan. Ik merk dat het me erg raakt en dat ik daardoor misschien wat teveel bovenop de situatie zit. Het laatste wat ik wil is dat mijn dochter extra druk ervaart door mijn gevraag etc. Wat werkte voor jou om hier goed mee om te gaan?
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen.
Groeten, Cato
tsjor schreef op 03-12-2023 om 12:20:
Ik ben ooit naar de leerkracht gestapt en heb aangegeven dat de leerkrachten zelf groepjes moeten maken en niet moeten laten kiezen, omdat dat bij mijn zoon een zeer nare, traumatiserende ervaring had achtergelaten, waar hij een jaar later (toen het weer an de orde kwam) op reageerde met nachtmerries. Dat is 1 bezoek van mij geweest, met 1 uitleg over wat er aan de hand was en wat een mogelijke oplossing zou zijn. Verder heb je me daar niet mee bemoeit. Jij gaat verder: afspraken, die moeten worden nagekomen, leraar moet aan kind uitleggen waarom hij iets wel of niet doet.... dit gaat veel te ver. En anders moet je je kind leren om zelf hiervoor op te komen.
Ik denk echt dat je even op de verkeerde weg zit door het conflict met school te zoeken.
Tsjor
Wat mij vooral opvalt in deze reactie is, dat je zelf ook een keer naar de mentor bent gestapt en een situatie had aangegeven die moeilijk, lastig en gevoelig lag bij jou kind. Dat vind je zelf oke. En schijnbaar is de situatie naar tevredenheid opgelost.
Wat mij vervolgens opvalt ik dat je daarna kritiek uit naar TO, over het feit dat zij, over de situatie rondom haar dochter naar de mentor is gestapt rondom een situatie die voor haar dochter moeilijk, lastig en gevoelig ligt...??
Dat vind ik heel bijzonder.
Jou situatie rondom jou zoon is schijnbaar opgelost, maar TO zit er nog middenin. Zij kent echt haar dochter wel, dus als er problemen zijn, dan staat het haar vrij om dat aan te kaarten.
Cato45 schreef op 03-12-2023 om 22:07:
[..]
Dank voor het meedenken Kerstbeer. Die meisjes wonen helaas net als wij op grote afstand van school, en dan precies de andere kant op. Ze komen met de bus. We hebben ons daar sowieso wel wat op verkeken, die afstand tot school, want het is voor kinderen uit de stad niet zo aantrekkelijk om naar ons toe te komen voor huiswerk oid. Maar dan nog zijn er mogelijkheden om in de stad af te spreken etc., iets wat nog niet echt aan de orde is geweest.
Jammer.
Maar wat dacht je van het hoofdpunt van wat ik schreef? Ga eens kijken wat voor muziek er populair is onder jonge mensen en ga dat eens met je dochter bekijken.
De kans is echt heel groot dat er meisjes zijn die bijvoorbeeld BTS of een andere Kpop groep leuk vinden, of 1 of andere Youtuber of Tiktokker of juist een Britse artiest. Als ze daar een beetje in zit en ook haar voorkeur gaat krijgen, dan is de kans groot dat ze aansluiting gaat krijgen bij meisjes die dat ook vinden of dat in de nabije toekomst gaan doen.
Vooral wat betreft dat Kpop: als ze een bepaalde groep ook leuk gaat vinden en er ook wat over weet te vertellen, dan is de kans heel groot dat ze opeens een vriendin erbij heeft. Want de reactie erop zal zoiets als zo gaan: "Waaaat ben jij ook (naam fangroep)!??!?!?! Wie vind je het leukst? Heb je dat grappige filmpje gezien waarin hij...???!!"
etc
Hoeft overigens niet precies muziek of zelfs een social media figuur te zijn. Misschien zijn er wel grote Stranger Things fans of fans van een bepaalde voetbalclub op die school.
Ding is dat 'geaccepteerde' interesses nogal veranderen van basisschool naar middelbare school. Buitenspelen is opeens niet meer cool. Muziek, influencers, bepaalde series en atleten etc zijn dat wel. Dus misschien stimuleren dat ze wat meer mee kan praten door dat samen te gaan bekijken. Daarmee bedoel ik niet dat ze tegen heug en meug dingen moet doen die ze niet leuk vindt, maar wel dat ze er wat meer in gaat zitten en zo makkelijker kan meepraten. Kans is groot dat er wel iets bijzit wat ze leuk vindt.
kerstbeer schreef op 04-12-2023 om 11:28:
[..]
Jammer.
Maar wat dacht je van het hoofdpunt van wat ik schreef? Ga eens kijken wat voor muziek er populair is onder jonge mensen en ga dat eens met je dochter bekijken.
De kans is echt heel groot dat er meisjes zijn die bijvoorbeeld BTS of een andere Kpop groep leuk vinden, of 1 of andere Youtuber of Tiktokker of juist een Britse artiest. Als ze daar een beetje in zit en ook haar voorkeur gaat krijgen, dan is de kans groot dat ze aansluiting gaat krijgen bij meisjes die dat ook vinden of dat in de nabije toekomst gaan doen.
Vooral wat betreft dat Kpop: als ze een bepaalde groep ook leuk gaat vinden en er ook wat over weet te vertellen, dan is de kans heel groot dat ze opeens een vriendin erbij heeft. Want de reactie erop zal zoiets als zo gaan: "Waaaat ben jij ook (naam fangroep)!??!?!?! Wie vind je het leukst? Heb je dat grappige filmpje gezien waarin hij...???!!"
etc
Hoeft overigens niet precies muziek of zelfs een social media figuur te zijn. Misschien zijn er wel grote Stranger Things fans of fans van een bepaalde voetbalclub op die school.
Ding is dat 'geaccepteerde' interesses nogal veranderen van basisschool naar middelbare school. Buitenspelen is opeens niet meer cool. Muziek, influencers, bepaalde series en atleten etc zijn dat wel. Dus misschien stimuleren dat ze wat meer mee kan praten door dat samen te gaan bekijken. Daarmee bedoel ik niet dat ze tegen heug en meug dingen moet doen die ze niet leuk vindt, maar wel dat ze er wat meer in gaat zitten en zo makkelijker kan meepraten. Kans is groot dat er wel iets bijzit wat ze leuk vindt.
hai Kerstbeer, dank je wel voor de tip en het meedenken.
Qua muziek en Youtube, en ook games, heeft mijn dochter vrij gangbare voorkeuren. Ze zitten tijdens de pauze veel op hun schermpjes dus daar vindt wel wat uitwisseling plaats. Ik zal er eens naar vragen of ze hierover contact heeft, want het zijn inderdaad makkelijke gedeelde interesses.
Cato45 schreef op 04-12-2023 om 13:58:
[..]
hai Kerstbeer, dank je wel voor de tip en het meedenken.
Qua muziek en Youtube, en ook games, heeft mijn dochter vrij gangbare voorkeuren. Ze zitten tijdens de pauze veel op hun schermpjes dus daar vindt wel wat uitwisseling plaats. Ik zal er eens naar vragen of ze hierover contact heeft, want het zijn inderdaad makkelijke gedeelde interesses.
veel succes! hoop dat het allemaal beter gaat. Maak je niet te druk. Soms heeft dat echt tijd nodig om te groeien
Kijk ook vooral naar wat goed gaat. Ze vindt de klas leuk, ze heeft wel wat contact, ze heeft zelfs al eens afgesproken met een meisje, ze gaat niet met grote tegenzin naar school. Dat is echt heel positief voor de brugklas. Leg de lat niet te hoog (lees:laag) en vergelijk vooral niet meer met de basisschool. Ze zit in nu in een andere levensfase en leert met vallen en opstaan de levenslessen die daarbij horen. En jij ook 
Ik herken het allemaal van vorig jaar (dochter zit nu in de tweede). Afwachten (ze groeit in de tijd), opvangen (als het niet leuk was op school) en een heel klein beetje bijsturen (over dat samenwerken) is het enig wat je kunt doen.
Hier op school mogen ze trouwens geen telefoons mee. Volgens mij gaan heel veel scholen na de kerstvakantie die regel invoeren. Dus dan zullen de leerlingen wel moeten socializen. Wie weet verandert er dan iets voor je dochter.
Cato45 schreef op 03-12-2023 om 22:07:
[..]
Dank voor het meedenken Kerstbeer. Die meisjes wonen helaas net als wij op grote afstand van school, en dan precies de andere kant op. Ze komen met de bus. We hebben ons daar sowieso wel wat op verkeken, die afstand tot school, want het is voor kinderen uit de stad niet zo aantrekkelijk om naar ons toe te komen voor huiswerk oid. Maar dan nog zijn er mogelijkheden om in de stad af te spreken etc., iets wat nog niet echt aan de orde is geweest.
Nou, het zijn brugpiepertjes, toch? Die mogen (bij ons dan toch) nog niet eens het schoolplein af onder schooltijd, dus die spreken echt nog niet af in de stad. Ik zou dat van mijn kind ook niet goed hebben gevonden eerlijk gezegd. Dat komt later pas, vanaf 15 jaar zo'n beetje. Nu was de situatie hier wel anders, school op 10 minuten fietsen in een middelgrote stad. 'Naar de stad' is echt wel iets dat je dan nog moet leren. Waar parkeer je veilig (!) je fiets, waar moet je wel en niet komen, pas op je spullen etc. Maar dat dat niet gebeurt hoeft dus niet per se te betekenen dat je dochter wordt buitengesloten.
Engeltje schreef op 05-12-2023 om 14:07:
[..]
Nou, het zijn brugpiepertjes, toch? Die mogen (bij ons dan toch) nog niet eens het schoolplein af onder schooltijd, dus die spreken echt nog niet af in de stad. Ik zou dat van mijn kind ook niet goed hebben gevonden eerlijk gezegd. Dat komt later pas, vanaf 15 jaar zo'n beetje. Nu was de situatie hier wel anders, school op 10 minuten fietsen in een middelgrote stad. 'Naar de stad' is echt wel iets dat je dan nog moet leren. Waar parkeer je veilig (!) je fiets, waar moet je wel en niet komen, pas op je spullen etc. Maar dat dat niet gebeurt hoeft dus niet per se te betekenen dat je dochter wordt buitengesloten.
Maar na school kun je toch in de stad afspreken, dat gebeurde bij ons in groep 8 al dat ze alleen naar het centrum gingen. Ze moesten tenslotte ook vanuit de bso naar koor, dansles of sport en dat ging op de fiets.
Op de middelbare mochten ze dan niet het schoolplein af in de pauzes maar daar buiten gingen ze gewoon naar de stad en zeker na de mei vakantie werd daar al veel losser mee omgegaan.
Engeltje schreef op 05-12-2023 om 14:07:
[..]
Nou, het zijn brugpiepertjes, toch? Die mogen (bij ons dan toch) nog niet eens het schoolplein af onder schooltijd, dus die spreken echt nog niet af in de stad. Ik zou dat van mijn kind ook niet goed hebben gevonden eerlijk gezegd. Dat komt later pas, vanaf 15 jaar zo'n beetje. Nu was de situatie hier wel anders, school op 10 minuten fietsen in een middelgrote stad. 'Naar de stad' is echt wel iets dat je dan nog moet leren. Waar parkeer je veilig (!) je fiets, waar moet je wel en niet komen, pas op je spullen etc. Maar dat dat niet gebeurt hoeft dus niet per se te betekenen dat je dochter wordt buitengesloten.
Welnee, met vriendinnen in de stad afspreken doen ze al vanaf groep 8. In de pauze mag de onderbouw niet van het plein af omdat ze dan vaak te laat terugkomen in de les, niet meer dan dat. Na schooltijd bij elkaar afspreken of bv in het weekend bij elkaar chillen is ook wel gebruikelijk in de brugklas, ik kan me wel voorstellen dat een flinke afstand dan een belemmering kan zijn. Dochter TO kan daar ook initiatief in nemen.
'Wat mij vooral opvalt in deze reactie is, dat je zelf ook een keer naar
de mentor bent gestapt en een situatie had aangegeven die moeilijk,
lastig en gevoelig lag bij jou kind. Dat vind je zelf oke. En schijnbaar
is de situatie naar tevredenheid opgelost..
In mijn situatie was het op de basisschool met een jong kind. Ik heb altijd geprobeerd me zo min mogelijk met school te bemoeien, maar vanaf de middelbare school heb ik het helemaal losgelaten.
Tsjor
We zijn een aantal weken verder en er zijn wel een paar dingen gebeurd.
Allereerst hebben we het gesprek met de mentoren gehad. Zij geven aan dat mijn dochter leuk meedoet in de klas en dat ze het allemaal niet zo herkennen dat er sprake is van buitensluiten. Wel hadden ze enkele docenten gepolst en sommigen hebben aangegeven dat ze het bij groepsvorming wel hebben gezien.
Mijn dochter had juist in de week voor het gesprek met de mentoren een vrij goede week gehad en hield zich in het gesprek enigzins op de vlakte, hoewel ze wel duidelijk aangaf met voorbeelden waar ze zich niet fijn bij voelde. Wij hebben aangegeven dat vooral het zelf vormen van groepjes een ding is wat vaak niet prettig gaat.
De mentoren hebben aangegeven daarop te zullen letten. Deze week was het direct weer raak met een groepje van 3 dat mijn dochter er niet bij wilde hebben ("we willen het met zijn drietjes doen") terwijl vervolgens een ander meisje wel mee mocht doen.
De mentoren hebben nu een training aangeboden voor mijn dochter. Dat vinden wij als ouders een goed plan, we waren zelf al bezig met een doorverwijzing via de huisarts. Aan de andere kant vind ik het ook maar mager wat de mentoren doen aan de situatie in de klas. Maar het probleem is dus dat zij het niet zo ervaren.
Mijn dochter had van de week een enorme huilbui, waarbij ze aangaf zich zo verheugd te hebben op de nieuwe school en dat ze het zo moeilijk en eenzaam vindt nu. Mijn hart breekt als ik dat hoor.
Zelf zou ik haar het liefst van deze school afhalen en naar een school hier in de buurt laten gaan (uiteraard na gesprekken en meelopen etc.). Maar dochter wil dit (nu nog) niet en dat is natuurlijk het belangrijkste. Maar ik zie de terugkerende teleurstelling na een afwijzing (want ze blijft aanhaken bij de groep maar zonder veel resultaat) en ik zie daarmee haar zelfvertrouwen afbrokkelen.
Ik vraag me af; tot waar gaan we? Hoe lang houdt zij dit nog vol?
De mentoren hebben bevestigd dat er geen of zeer minimale wijzigingen in de klas zullen zijn volgend jaar (zittenblijvers en verhuizingen). Ze wordt dus ook niet geholpen door een gewijzigde groepssamenstelling. Behalve het volgen van een training zijn er dus niet echt veranderingen of mijlpalen waar ze zich aan vast kan houden.
Wat kun je dat meevoelen hè, als je dochter zo’n verdriet heeft. Heel herkenbaar. Ik heb vorig schooljaar ‘s avonds in bed ook wel meer dan eens liggen huilen, omdat mijn hart brak voor haar. En toch en toch.. het hoort ook bij de leeftijd. Kinderen zijn hard voor elkaar en zoeken hun plek in een groep. Je dochter geeft aan (nog) niet van school te willen wisselen, wat ook aangeeft dat ze een doorzetter is. Ze wil het blijven proberen. Blijf haar daar in steunen.
Ik zou wel gelijk aan de bel trekken als het weer mis gaat met de groepsvorming, zoals nu gebeurd is met dat groepje van drie. Hier kan school echt veel meer in doen dan nu gebeurt.
Cato45 schreef op 15-12-2023 om 10:00:
Aan de andere kant vind ik het ook maar mager wat de mentoren doen aan de situatie in de klas. Maar het probleem is dus dat zij het niet zo ervaren.
Mijn dochter had van de week een enorme huilbui, waarbij ze aangaf zich zo verheugd te hebben op de nieuwe school en dat ze het zo moeilijk en eenzaam vindt nu. Mijn hart breekt als ik dat hoor.
Jullie voelen je zo te lezen niet gehoord door de mentoren. Her gaat er namelijk niet om hoe zij het ervaren, maar hoe jou dochter het ervaart en hoe zij in haar vel zit. Bij terugkoppeling geven andere docenten ook aan dat ze wordt buitengesloten bij groepsvorming. En waarschijnlijk zien die docenten niet eens alles.
Waarom halen ze juist de Queen bee's niet uit elkaar en in een uithoek en jou dochter op een centrale plek tussen andere meiden? Waarom laten ze jou dochter niet aangeven bij wie ze in groepje wil en dit sturen, zodat de groepjes vast zijn de komende tijd.
Kunnen jullie buiten de mentoren om een gesprek regelen met orthopedagoog van school? Ook aangeven, dat ze nu steeds onzekerder wordt en dat je daar zorgen over hebt en dat jullie de "oplossingen" niet voldoende vinden
BritgetJones007 schreef op 15-12-2023 om 14:22:
[..]
Jullie voelen je zo te lezen niet gehoord door de mentoren. Her gaat er namelijk niet om hoe zij het ervaren, maar hoe jou dochter het ervaart en hoe zij in haar vel zit. Bij terugkoppeling geven andere docenten ook aan dat ze wordt buitengesloten bij groepsvorming. En waarschijnlijk zien die docenten niet eens alles.
Waarom halen ze juist de Queen bee's niet uit elkaar en in een uithoek en jou dochter op een centrale plek tussen andere meiden? Waarom laten ze jou dochter niet aangeven bij wie ze in groepje wil en dit sturen, zodat de groepjes vast zijn de komende tijd.
Kunnen jullie buiten de mentoren om een gesprek regelen met orthopedagoog van school? Ook aangeven, dat ze nu steeds onzekerder wordt en dat je daar zorgen over hebt en dat jullie de "oplossingen" niet voldoende vinden
Daarmee schuif je dus (zelfs letterlijk) iedereen opzij voor wat de dochter van TO wil.
Het lijkt mij beter dat leraren gewoon zelf groepjes indelen en dat steeds veranderen. Daarmee kunnen ze TO's dochter wat helpen, maar om de hele klas precies zo in te delen om het enkel TO's dochter naar de zin te maken, gaat wel erg ver. Verder lees ik niet zozeer Queen Bees, maar aparte groepjes, waar TO's dochter een beetje aan de zijkant en soms buiten bungelt.
Het is inderdaad niet zo leuk voor dochter dat de drie meisjes met een andere samen wilden werken, maar dat gebeurt helaas bij het zelf kunnen maken van groepjes, zeker op deze leeftijd.
nee hoor, niet letterlijk iedereen, maar gewoon tijdelijk een ander groepje om dochter ook die kans te geven en zelfvertrouwen weer op te kunnen bouwen.
Als de mentoren dit ook belangrijk vinden, dan kan dit voor komende kwartaal een weloverwogen keus zijn. Empatische mentoren kunnen deze keus maken ivm zorgen welzijn dochter.
hoe gaat het met je dochter