Dochter van 16 lijkt uit onze handen te glippen
Onze dochter van 16,5 jaar is ineens zo'n ander kind geworden. Een paar jaar geleden dacht ik nog dat we fluitend de puberteit door zouden komen, maar het laatste half jaar is alles zo anders geworden.
Ze is altijd al een meisje geweest dat erg op zichzelf was. Zo zit ze uren op haar kamer en zien we haar alleen voor het eten en een kopje thee 's avonds (op mijn verzoek). Maar begin dit jaar gaf ze aan dat ze best vaak in de put zit. We hebben psychologische hulp ingeschakeld en sinds een paar weken heeft ze daar 1 x per week een gesprek.
Een paar maanden geleden heb ik sigaretten in haar tas gevonden, terwijl ze altijd heel erg tegen roken was. Ze vond het vies en stinken. Ze beweerde toen nog dat de sigaretten van haar vriendin waren, maar echt geloven deden we dat niet. Ook heb ik laatst e-sigaretten en een fles drank in haar kast gevonden.
Deze week zijn we erachter gekomen dat ze seks heeft gehad met een jongen en dat ze heeft geblowd. Verder schijnt ze een feestje te willen geven, als wij deze week een nachtje weg zijn. En wat ons misschien nog wel het meeste zorgen baart, is dat ze zichzelf snijdt.
En het ergste van alles vind ik nog het gelieg en bedrieg. We hebben haar meerdere keren de kans gegeven om dingen te vertellen, maar telkens blijft ze alles ontkennen.
Gisteren hebben we haar geconfronteerd met wat we wisten, maar ze blijft toch weer dingen verdraaien en ontkennen. We hebben ook echt het gevoel dat we haar niet meer kunnen vertrouwen. Omdat ze zo'n breekbaar meisje is, hebben we geprobeerd niet boos en teleurgesteld over te komen, want dat werk alleen maar averechts. Maar mán, wat is dat moeilijk, zeg! Ik ben boos op haar en heel erg teleurgesteld dat ze zich zo aan het afzetten is.
Heeft iemand hier nog tips? We proberen dus al heel erg de connectie met haar te maken, door begripvol te zijn en te luisteren. Maar ze sluit zich wel behoorlijk af voor ons.
Sigaretten kopen voor haar geeft de boodschap af dat je het oké vindt dat ze rookt. Dat zou ik absoluut niet doen en faciliteren. Dat ze het uitprobeert hoort misschien bij de leeftijd, maar het als ouders gaan financieren gaat echt veel te ver. Roken is ook heel verslavend en ontzettend slecht voor de gezondheid. Dat weet iedereen.
Ik zou vooral proberen om de achterliggende oorzaak te vinden van haar gedrag. Kan het dat ze bepaald gedrag vertoont om andere gevoelens te onderdrukken of om bepaalde leegtes op te vullen? Bijvoorbeeld casual seks hebben met random jongens om nog een beetje het gevoel te hebben dat mensen om haar geven nu haar vriendinnen haar hebben laten vallen. Of snijden om verdriet te overstemmen met lichamelijke pijn.
Emily2020 schreef op 16-10-2021 om 22:28:
Ze rookt, drinkt en heeft sex.
Ik vind dat niet heel zorgelijk maar juist prima bij haar leeftijd horen.( uitgezonderd haar automutilatie)Ik vind dit wel heel zorgelijk. Voor mijn gevoel kun je deze activiteiten niet loskoppelen. Ze is er rond dezelfde tijd mee begonnen, juist toen ze ook bij haar moeder aangaf psychologische hulp te willen. Dat ze rookt (en blowt) en drinkt wijst er voor mijn gevoel op dat ze haar gevoelens wil verdoven, zeker in combinatie met het snijden.
De seks kan ik niet helemaal in dit rijtje plaatsen, maar ik vind het toch zorgelijk. Het gaat om de eerste keer dat ze seks had. Daarmee ging ze een enorme psychologische grens over. Voor zover ik het meisje 'heb leren kennen' in dit topic, lijkt het niet bij haar te passen om die grens over te gaan met iemand waar ze niet verliefd op is. Haar moeder noemt haar 'breekbaar' en 'op zichzelf'. Ze klinkt niet als een levensgenier die lang-leve-de-lol pretseks heeft. Eerder een meisje dat een zorgzame, begripvolle vriend op deze manier dacht te moeten bedanken. Dus, wat mij betreft ook een onderdeel van het zorgelijke totaalplaatje.
TO ik denk dat het belangrijk is om je te beseffen dat het onvoorwaardelijk accepteren van je kind niet gaat over geen grenzen stellen/meebewegen als het gaat om alcohol, drugs, roken etc. Je kan daar erg duidelijk over zijn ('het is slecht voor je dus wij verbieden het/faciliteren het niet/hebben er zorgen over') en ondertussen je kind laten voelen dat zij er mag zijn.
Onder andere door interesse te tonen in haar belevingswereld, haar gevoelens te accepteren en serieus te nemen, samen iets leuks te doen. Maar ook door haar de ruimte te geven om zich binnen bepaalde kaders tegen jullie af te zetten. Zo kan je uitdragen dat er gedrag is dat je (om goede redenen) niet accepteert, maar dat je wel hoe dan ook met haar meeleeft, vertrouwen in haar hebt en onvoorwaardelijk van haar houdt.
Dat staat denk ik aan de basis van wat ze nu nodig heeft.
Je had al een leestip van iemand gehad. Ik voeg er graag nog één aan toe, waar ik veel aan had : Praten met je tiener, van Peter Adriaenssens. (Volgens mij werd die me ooit ook aangeraden door iemand op het forum hier).
Ik had ook veel aan een boek over mindfulness voor tieners, maar daarvan ben ik de titel even kwijt.
Gevonden. Het gaat om het boek 'Ruimte geven en dichtbij zijn' van Eline Snel. https://www.bol.com/nl/nl/p/ruimte-geven-dichtbij-zijn/9300000030692140/?s2a=#productTitle. Het gekke van dit boek is, dat ik er in het begin helemaal níets mee kon. Pas na een of twee keer herlezen viel bij mij het kwartje.
Ik zou zeker geen sigaretten gaan kopen voor je dochter. Dat stimuleert het roken voor haar. Ik was zelf 15 toen mijn ouders er achter kwamen dat ik rookte. Mijn ouders rookten zelf ook en vanaf toen kocht mijn moeder meer sigaretten en er was altijd voorraad en ik mocht pakken wanneer ik wilde. Het kostte mij niks en ik denk dat ik mede daardoor een echt zware roker ben geworden. Ik vind dat nog steeds een grote fout in mijn opvoeding. Pas toen ik het huis uit ging moest ik mijn rookverslaving zelf bekostigen.