Beugel weigeren

Volgens mij is hier een tijdje geleden ook een topic over geweest. Jammer, met de huidige zoekfunctie kan ik die niet vinden.

Prachtwacht schreef op 29-03-2024 om 10:21:

ik ben echt ontzettend blij met alle reacties! Bedankt daarvoor. Zijn tanden zijn echt schots en scheef. Ik zie het ook op foto’s terug hij trekt zijn mond dicht. Het grootste probleem is boven in zijn mond, die tanden zijn er echt verdrukt niet goed ingegroeid groeien zelfs schuin naar voor.
wat het probleem is is bij hem:
- hij houdt niet van veranderingen
- last van allerlei prikkels
- laag zelfbeeld, wil niet anders zijn dan anderen
- draagt ook een bril met enorme tegenzin maar heeft ook min 8 dus wel noodzaak. Lenzen ook geen optie wat motorisch lukt hem dan niet (heeft DCD)
- is sowieso heel gevoelig met oa kleding, bepaalde stoffen, bijvoorbeeld geen capuchon, ritsen, harde opdruk op shirts etc. Krijg hem al niet in een andere winterjas dus daar loopt ie al te lang mee.

mja als het niet gaat dan gaat het niet. Ik hoop gewoon eigenlijk het punt te bereiken dat hij er zelf ook achter staat. Eigenlijk op korte termijn mijn dit is gewoon niet af te dwingen denk ik. Hij is wel zo ontzettend er op tegen.

Alle veranderingen zorgen voor nieuwe/andere prikkels. Dat is vaak even wennen en dat wennen kost veel meer energie en frustratie dan bij kinderen zonder ASS. Ik herken dat van mijn dochter (die verder zo te lezen minder gevoelig is dan jouw zoon).
Dochter kon echt een paar dagen alleen maar boos doen en ontzettend gefrustreerd zijn en met momenten zelfs compleet uit verbinding gaan bij dingen waar ze zelf geen invloed op heeft. Daaronder zit dan vooral heel veel verdriet en onmacht en onzekerheid.

Niet anders willen zijn, maar dat toch op meerdere vlakken tegen wil en dank wel zijn is wat mijn dochter ook ontzettend moeilijk vindt.
Maar...op de leeftijd van jouw zoon zullen toch wel meer kinderen beugel hebben? 
Wordt er nooit iets gezegd over zijn scheve tanden? Juist omdat er tegenwoordig vanalles kan wordt het ook minder 'geaccepteerd' om er niks aan te doen (los van de discussie over of dat een goede ontwikkeling is).

Tenzij het om overgevoeligheid van zijn mond gaat, zou ik toch proberen hem aan de beugel te krijgen. Je beschrijving over zijn gebit, de bril die hij met tegenzin draagt en dat hij zich schaamt hebben vast een negatieve invloed op zijn zelfbeeld. Zou het helpen als het medisch noodzakelijk is of als de orthodontist zegt dat het echt noodzakelijk is? Hoe zijn jullie bij de orthodontist terecht gekomen? Wilde hij dat zelf? Iemand met ASS overhalen met argumenten is niet altijd even makkelijk, maar hier helpt het wel als het 'gewoon' moet en sommige dingen als een voldongen feit worden gebracht. En als dan eenmaal de drempel is genomen is het geen probleem meer. Hopelijk kan zoiets bij jullie ook helpen.

Google zelf ook nog even op invisalign. Ze hebben ook iets ingewikkeldere bitjes voor ernstigere problemen. Ook met elastiekjes voor de kaakstand bv. Het is echt niet alleen voor een enkele scheefstaande tand.

Prachtwacht schreef op 29-03-2024 om 11:38:

[..]

Ja er zijn meer kinderen met een beugel, en ook zijn broertje kreeg die dag een beugel, heeft ook ASS maar die onderging het helemaal rustig en hielp ook mee zijn broer te laten zien dat het allemaal wel meeviel. Maar broertje is een heel stuk minder gevoelig. Hij schaamt zich voor zijn tanden naar iets er aan doen is dan toch vervelender of niet te overzien?

Vaak zit er onder die weerstand iets anders; angst (bijvoorbeeld voor pijn), niet overzien hoe je er op reageert. 

Die schaamte kan hopelijk op termijn toch de reden zijn om overstag te gaan.

Bij mijn dochter helpt tijd vaak wel. Dat ze even tijd nodig heeft om aan een bepaald idee te wennen dat iets toch moet. Dan kan er nog weerstand zijn en boosheid en verdriet, maar ze heeft zich er dan wel bij neergelegd dat het toch moet.
Ze is wel een stuk jonger dan jouw zoon, maar heeft wel al heel veel moeten doorstaan.

Het is eigenlijk net als met zijn bril; dat mag hij stom vinden, maar hij moet hem wel dragen, want anders ziet hij niks. En dat weet hij zelf ook wel, maar dat maakt het niet minder vervelend. En dat lenzen door zijn DCD niet lukken, daar mag hij ook best flink van balen. Die ruimte voor zijn gevoelens doet niks af aan de noodzaak van een bril en de uitkomst dat hij die gewoon te dragen heeft.

De sleutel zit bij ons in ruimte en begrip voor gevoelens van dochter. Als we dat niet of te weinig doen, dan escaleren situaties al heel snel en wordt het heel lelijk.
Ze mag boos zijn, verdrietig zijn, huilen, we houden haar vast, knuffelen haar, troosten haar en zijn er voor haar, maar uiteindelijk moeten vervelende dingen soms wel.
En in autonomie; dochter krijgt inspraak in hoe dingen aangepakt worden en laat ons regelmatig versteld staan van hoe ze daarin haar verantwoordelijkheid neemt.

Prachtwacht schreef op 29-03-2024 om 11:43:

wij kwamen op verwijzing van de tandarts bij de orthodontist terecht. Voor de beugel geplaatst zou kunnen worden moesten er twee kiezen worden getrokken, zoon zit altijd heel bang in de tandartsstoel maar ondergaat het allemaal toch wel. Hem ook uitgelegd dat de orthodontist hem niet gaat prikken of gaat iets gaat trekken en zo.
Ik ga nog even verder googlen naar de invisalign.

Wellicht kan de Invisalign dienen als een soort opstapje? Zodat hij kan wennen aan het gevoel van iets in zijn mond. En het zal misschien ook al iets aan de stand van zijn tanden kunnen doen zodat de echte beugel wat minder lang hoeft te blijven zitten…

Onze tandarts zei dat goed poetsen bij een blokjesbeugel nog belangrijker is dan bij de invisalign (waarbij je ook heel goed moet poetsen nadat je gegeten hebt). Dochter heeft nu eerst poetsles gekregen. De onzichtbare beugel komt in april.