Zoon van 8 heeft geen aansluiting

Dag allemaal, 
Mijn zoon van net 8 jaar startte tijdens Corona op de basisschool en hier had hij al snel een vast vriendje.
In het einde van groep 2 zijn we van de stad naar een dorp verhuisd en begon hij op een andere school. Daar viel hij eigenlijk vanaf het begin buiten de boot. Andere kinderen zeiden wel 'hoi' tegen hem als ze hem tegenkwamen bijvoorbeeld of ze wilden met hem samen iets doen maar hij reageerde hier eigenlijk niet op, sloot zich af leek wel, verstopte zich.
Inmiddels zit hij in groep 4 op die school en het is niet anders geworden. Hij had ongeveer een half jaar een beste vriend die ook vaak kwam spelen, maar helaas negeert deze beste vriend hem sinds een paar maanden. Hij heeft nu niemand om mee samen te werken of die graag samen wil zitten en dat breekt m'n hart een beetje.
In de tijd dat hij deze beste vriend had merkte ik op dat hij gelukkiger was, volwassener leek in zijn spel en communicatie en dat hij het op school wel fijner had omdat hij zich zekerder en veiliger voelde. 
Aan de andere kant is hij thuis gewoon blij, gelukkig en hij speelt heel graag met ons of zijn jongere broertje. Soms komt dat beste vriendje van de vorige school spelen en dan merk ik dat hij daar ook minder toenadering naar zoekt en het voor hem niet echt hoeft.
Als ik met hem praat over school en over wie hij leuk vind of juist niet, dan krijg ik vaak een niet-serieus antwoord. Maar ik vraag me af of dat is omdat hij mijn gevraag vervelend vind of dat hij het moeilijk vind om erover te praten. 

Mijn vraag is eigenlijk niet zozeer een vraag, meer een roep naar herkenning? Ik maak me veel zorgen of hij gepest wordt of gaat worden, en of ik er wat mee moet doen dat hij geen aansluiting heeft. Als hij niet aangeeft dat hij er problemen mee heeft, is het dan überhaupt erg? En kan het zijn dat de verhuizing voor deze 'afsluiting' naar andere heeft gezorgd of is het ook een leeftijd ding?