Partner kennis laten maken met kinderen
Ik ben een aantal maanden aan het daten en het klikt zo goed dat ik mijn kinderen wil laten kennismaken met hem.
Nou had ik een dagje dierentuin in gedachten, om ontspannen iets met elkaar te doen. Alleen nu wordt het ruim 30 graden! Is dat nog leuk voor een dierentuin?
Ik weet het even niet meer, wat anders? Iets wat voor iedereen leuk is in het midden van het land?
Had het zo mooi bedacht....
Wie helpt me?
Geen mega probleem, maar toch stress.
Thomass schreef op 09-08-2022 om 17:19:
Ik zou mijn ex wel laten weten dat je iemand gaat voorstellen aan de kinderen, gewoon omdat ik niet wil dat mijn kinderen haar dat gaan vertellen. Dat doe ik. Maar dat is geen toestemming vragen!
En dat is ook prima toch, zo heeft een ieder zijn/haar eigen manier.
Viva-amber schreef op 09-08-2022 om 17:18:
Wat is de reden dat je ze nu wil voorstellen?
Huh? Waarom zou ze dat hier moeten verantwoorden?
Ik zeg nergens in mijn post dat ze om toestemming moet vragen. Ik vind echter wel dat je met enig respect naar de andere ouder omgaat met dit soort zaken. Uitgaande van wederzijds respect: dat dan weer wel.
Jee… mijn huidige vriend kenden mijn kinderen al van verschillende vriendenbezoeken, die duurden een middag of middag/avond, en dat was met een groepje en daar zat hij vaker wel dan niet tussen. Dus ze kenden hem al. Niet als ‘mijn’ vriend maar als ‘een’ vriend. En als mijn sportmaatje. Het zou wat zijn als ik elke vriend die ik uitnodig, moet melden aan mijn ex. Of is dat pas als wij er het label ‘relatie’ aan hebben gegeven? Want er hangen hier in huis (nou ja, voor corona vaker) regelmatig diverse mensen rond. Of wij daar. Wat heeft mijn ex daarmee te maken? Uiteraard vinden pubers het niet fijn als je voor hun neus gaat zitten kleffen dus dat blijft uit beeld en daarmee zie ik niet meteen het verschil met een willekeurige vriend(in) die op bezoek komt. Het is ook niet hun nieuwe vader of stiefvader, hij is ‘iets’ van mij, niet meteen ‘iets’ van mijn kinderen. Ik ben dus ook nooit op pad geweest naar ‘kinderuitjes’ met vriend erbij, dat bleef ik met mijn kinderen samen doen.
Marty1984 schreef op 09-08-2022 om 16:28:
Ik zou er geen dag-uitstap van maken.
Als ze hem na 2 uur niets vinden kunnen ze verdraaid moeilijk weg en zitten ze nog een hele dag met hem opgescheept. En hij met hen.
Begin dus desnoods in de speeltuin of 't park.
Ik ken overigens hordes gescheiden ouders die iemand na 3 weken voorstellen aan hun kinderen en na 6 maanden samenwonen dus "na een paar maanden" voorstellen vind ik niet heel gek.Overleggen met ex zou ik niet doen. Als hij effectief voorgesteld is aan de kinderen én het gaat goed heb je nog tijd zat om hem gewoon te melden dat er een nieuwe partner is.
Thanks voor je relativering. Had het in gedachten prima geregeld, maar kreeg toch de stress ervan. Zaterdag komt hij en we zien het wel, koffie, misschien even een ijsje, zwembad. Misschien gaan de kinderen liever met vriendinnetjes de hort op, ik zie het wel...
En het zou heerlijk zijn als alles natuurlijk loopt en hij snel deel gaat uitmaken van ons huishouden. En zo niet, jammer voor mij, maar het is niet dat hij nummer zoveel is voor de kids.
Pippeltje schreef op 09-08-2022 om 18:49:
Ik zeg nergens in mijn post dat ze om toestemming moet vragen. Ik vind echter wel dat je met enig respect naar de andere ouder omgaat met dit soort zaken. Uitgaande van wederzijds respect: dat dan weer wel.
Toestemming vragen gaat het echt niet worden hoor, wederzijds respect reken ik niet meer op, maar vind het wel netjes dat hij het van mij hoort en niet van de kids.
Ik geloof dat ik het als kind juist prettiger had gevonden om 'ergens' naar toe te gaan dan als de nieuwe partner van mijn moeder thuis zou komen (en daar dus voorgesteld zou worden als zodanig). Ik was al ver in de puberteit toen mijn ouders gingen scheiden en mijn vader een nieuwe vriendin kreeg. Maar ik kon haar echt moeilijk hebben op míjn bank, aan mijn tafel. Totaal buitenproportioneel natuurlijk, maar zo voelde ik het wel. En dan juist zo'n moment als het avondeten zoals hier wordt geopperd, waarbij kinderen over het algemeen geacht worden te blijven zitten en socializen. Mwah...
Als de kinderen van dieren houden is een natuurmuseum of aquarium misschien leuk TO? Of een terras met een grote (water)speeltuin? In ieder geval iets waar ze een beetje hun eigen plan kunnen trekken en hij niet meteen in hún ruimte zit.
Daarnaast zou ik ook meteen (vantevoren, nu al) aangeven wat de status van jullie relatie is. Niks zo naar als dat je als kind aanvoelt dat er iets speelt tussen volwassenen maar deze angstvallig doen alsof het 'gewoon een vriend' is en je dus gaat twijfelen aan je eigen gevoel. Maar klef gedoe uiteraard achterwege laten 😉
Iemand die je pas een paar maanden date snel onderdeel uit laten maken van je huishouden, klinkt niet echt als verstandig. Heeft hij problemen met zijn eigen huisvesting?
ik zou juist ook gaan voor dierentuin of speeltuin. Niet thuis en ook geen zwembad.
ik ben inmiddels 42 en was 13 toen wij voorgesteld werken aan een man die heel bijzonder was voor mijn moeder. zo legde ze het uit.
ik weet nog bijna elke minuut van dat bezoek. ondanks dat het niks bijzonders was eigenlijk.
hij kwam, had friet bij zich en (daar hebben we het nu nog over én vertellen het aan de kleinkinderen) gooide de papieren zakken op een prop dwars door de kamer! en mam zei er niks van! BAM. ijs gebroken. zelfs nu ik erover typ word ik een beetje emotioneel.
en natuurlijk hadden ook wij later de kleine en grote problemen van een samengesteld gezin, maar inmiddels dus ongeveer 30 jaar verder en hij is nog steeds een van de belangrijkste mensen in mijn leven. en mijn broer heeft toen hij vader werd heel duidelijk gemaakt: ik heb al een vader, dat word jij natuurlijk nooit, maar voor mijn kinderen bij jij een volwaardige opa en geen stief, man van oma of weetikveel.
en als ik dan ontopic mag adviseren: ongedwongen, niet geforceerd, laat het gebeuren met mogelijkheid tot toenadering, maar ook mogelijkheid tot een beetje afstand. hij is gewoon een meneer die jij bijzonder vindt. wordt het meer dan groeien de kinderen daarin mee en schoppen daar vast nogeens tegenaan en dat mag.
Viva-amber schreef op 10-08-2022 om 08:21:
Iemand die je pas een paar maanden date snel onderdeel uit laten maken van je huishouden, klinkt niet echt als verstandig. Heeft hij problemen met zijn eigen huisvesting?
Het is alleen kennismaken he? Onderdeel uitmaken van het huishouden is iets heel anders. En hoe kom je bij een huisvestingsprobleem? Je kan er wel van alles bij verzinnen.
Wat ik hier nog niet hoorde: ik had mijn dochter 24/7 bij mij, er was geen vader in beeld. Ik had nooit dagen waarop ik kon gaan daten als kind bij vader was. Dus ja, toen het een keer raak was heb ik na een paar weken vriend al geïntroduceerd bij dochter. Vriend had ex medegedeeld dat er een ander in beeld was op de dag dat de dochters elkaar en ons zouden ontmoeten. Ik was aardig zeker van mijn zaak en dat ben ik nu, 6 jaar later nog steeds. En zelfs met de dochters is het goedgekomen. Ik had natuurlijk ook heel lang een soort dubbelleven kunnen volhouden (wat erg ingewikkeld is met 24/7 een kind bij je) maar dat wilde ik niet.
Meteen gaan samenwonen is een heel ander verhaal, daar gaat dit topic ook helemaal niet over.
Broadway schreef op 10-08-2022 om 09:21:
ik ben inmiddels 42 en was 13 toen wij voorgesteld werken aan een man die heel bijzonder was voor mijn moeder. zo legde ze het uit.
ik weet nog bijna elke minuut van dat bezoek. ondanks dat het niks bijzonders was eigenlijk.
hij kwam, had friet bij zich en (daar hebben we het nu nog over én vertellen het aan de kleinkinderen) gooide de papieren zakken op een prop dwars door de kamer! en mam zei er niks van! BAM. ijs gebroken. zelfs nu ik erover typ word ik een beetje emotioneel.
en natuurlijk hadden ook wij later de kleine en grote problemen van een samengesteld gezin, maar inmiddels dus ongeveer 30 jaar verder en hij is nog steeds een van de belangrijkste mensen in mijn leven. en mijn broer heeft toen hij vader werd heel duidelijk gemaakt: ik heb al een vader, dat word jij natuurlijk nooit, maar voor mijn kinderen bij jij een volwaardige opa en geen stief, man van oma of weetikveel.
en als ik dan ontopic mag adviseren: ongedwongen, niet geforceerd, laat het gebeuren met mogelijkheid tot toenadering, maar ook mogelijkheid tot een beetje afstand. hij is gewoon een meneer die jij bijzonder vindt. wordt het meer dan groeien de kinderen daarin mee en schoppen daar vast nogeens tegenaan en dat mag.
Helemaal mee eens 
. En die kleine en grote problemen als 'samengesteld gezin' (als het al zo wil noemen) kun je ook krijgen als je 6 jaar wacht met je kinderen aan je vriend voorstellen.
EmmaT schreef op 10-08-2022 om 09:30:
[..]
Het is alleen kennismaken he? Onderdeel uitmaken van het huishouden is iets heel anders. En hoe kom je bij een huisvestingsprobleem? Je kan er wel van alles bij verzinnen.
Wat ik hier nog niet hoorde: ik had mijn dochter 24/7 bij mij, er was geen vader in beeld. Ik had nooit dagen waarop ik kon gaan daten als kind bij vader was. Dus ja, toen het een keer raak was heb ik na een paar weken vriend al geïntroduceerd bij dochter. Vriend had ex medegedeeld dat er een ander in beeld was op de dag dat de dochters elkaar en ons zouden ontmoeten. Ik was aardig zeker van mijn zaak en dat ben ik nu, 6 jaar later nog steeds. En zelfs met de dochters is het goedgekomen. Ik had natuurlijk ook heel lang een soort dubbelleven kunnen volhouden (wat erg ingewikkeld is met 24/7 een kind bij je) maar dat wilde ik niet.
Meteen gaan samenwonen is een heel ander verhaal, daar gaat dit topic ook helemaal niet over.
Dit klinkt meer als mijn verhaal. Er is geen normale omgangsregeling, de kinderen zijn tot eind september non stop bij mij en waren dat afgelopen maanden ook.
Het voelt inderdaad als een soort ingewikkeld dubbelleven, waar ik geen half jaar of jaar mee door wil gaan. De timing is wel prima vind ik.
Vanavond zal ik het ze vertellen, dat er ik iemand heb leren kennen en graag nog beter wil leren kennen. En het leuk vind als hun ook kennismaken. Natuurlijk ook dat ze op de eerste plek blijven, altijd. Ben benieuwd hoe ze reageren.
Praktische problemen en een afwezige vader zijn geen argumenten om iemand snel onderdeel te laten zijn van het huishouden. Houd het bij een kort bezoekjes de eerste keer. Bouw het juist rustig op. Twee keer iemand verliezen is traumatischer dan 1x, neem de tijd om iemand goed te leren kennen en geef je kinderen ook die kans zonder dat het wordt opgedrongen.
Evaluna schreef op 09-08-2022 om 22:33:
[..]
En het zou heerlijk zijn als alles natuurlijk loopt en hij snel deel gaat uitmaken van ons huishouden.\
Het zijn niet mijn woorden maar die van to zelf.