Onterecht boos geworden op kind
Zijn jullie wel eens onterecht enorm uitgevallen tegen je kind? En hoe hebben jullie dit weer hersteld toen?
Ik heb me zojuist namelijk behoorlijk misdragen tegen mijn dochter. Ik had enigszins haast vanwege afspraken en zei dat ze op moest schieten en sneller moest eten (wat ze niet kan want ze heeft amper kiezen). Vervolgens stootte dochter ook nog per ongeluk een glas melk om en toen ze dat ze dat netjes wilde opruimen viel ook nog het pak hagelslag om dat open stond. Dochter bood gelijk haar excuses aan en zei dat het echt per ongeluk ging. Op de een of andere manier knapte er iets in mij en ben ik gigantisch tegen dochter uitgevallen waarbij ik dingen heb gezegd die ik niet meen. Dat ze altijd vreselijk traag is, dat ze niks kan, dat ze er altijd een puinhoop van maakt en, het allerergste, dat ze misbruik maakt van haar oogafwijking als excuus om te kunnen knoeien. Ik schreeuwen, dochter in tranen. Mijn man was nog boven op de badkamer maar is onmiddellijk naar benden gekomen, heeft dochter meegenomen naar die afspraken en mij opgedragen de zooi op te ruimen en mijn zonden te overdenken.
Op dit moment kan ik alleen maar huilen. Ik begrijp echt niet wat me bezielde en waar dit vandaan kwam opeens. Ik weet wel dat ik mijn dochter ontzettend slecht heb behandeld en dat ze dit niet verdiende. Maar ik heb geen idee hoe ik dit goed moet maken. Ja, mijn excuses aanbieden natuurlijk, maar voor mijn gevoel is dat niet genoeg. Alsof je iedereen zo kan behandelen als je daarna maar sorry zegt. Ik schaam me enorm voor mijn eigen gedrag en ben bang dat ik bij dochter in haar vertrouwen in mij iets heel erg beschadigd heb.
Ik vind het juist mooi om te lezen hoe jullie als ouders hebben samengewerkt. Ik lees veel liefde, openheid, communicatie en respect. Fijne updates TO!
Tsjor, wat een stomme opmerking dat ik 'dit wel nodig zal hebben'. Alleen omdat ik zeg dat ik persoonlijk weinig zou kunnen met een vertrouwenspersoon als mij bekend is hoe sterk dat oordeel is?
Nogmaals, ben blij voor to. Absoluut. Maar maakt niet dat ik echt kan begrijpen waarom hij de rol van vertrouwenspersoon op zich heeft genomen als hij blijkbaar zo sterk in zijn oordelen staat en een ontstane situatie alleen maar kan bekijken vanuit 1 (zijn) gezichtspunt en niet kan zien dat er meerdere gezichtspunten zijn. Iemand met zo'n rol zou meer open mogen staan is mijn persoonlijke mening.
Diyer schreef op 20-08-2021 om 01:18:
Tsjor, wat een stomme opmerking dat ik 'dit wel nodig zal hebben'. Alleen omdat ik zeg dat ik persoonlijk weinig zou kunnen met een vertrouwenspersoon als mij bekend is hoe sterk dat oordeel is?
Nogmaals, ben blij voor to. Absoluut. Maar maakt niet dat ik echt kan begrijpen waarom hij de rol van vertrouwenspersoon op zich heeft genomen als hij blijkbaar zo sterk in zijn oordelen staat en een ontstane situatie alleen maar kan bekijken vanuit 1 (zijn) gezichtspunt en niet kan zien dat er meerdere gezichtspunten zijn. Iemand met zo'n rol zou meer open mogen staan is mijn persoonlijke mening.
Welke gezichtspunten? Je kind op zo'n manier toespreken is niet ok, daar zijn we het allemaal over eens. Of vind jij dat wel normaal?
Diyer, ik heb je gevraagd waar je dat sterke oordeel ziet. Daar geef je geen antwoord op. Ook leg je niet uit waarom je dat gaat verbinden met de functie van iemand op zijn werk. Vervolgens vraag je naar de werkverdeling thuis. Je bent ergens naar op zoek en om een of andere reden zul je dat wel nodig hebben, maar het is volstrekt ongegrond.
Tsjor
Wat een onzin om nu ineens met zijn werk als vertrouwenspersoon aan te komen. Over oordelen gesproken. Los van wat je vindt over de situatie thuis, een professional is niet automatisch een ideale ouder en omgekeerd. Er wordt wel meer over je gekletst door allerlei "bezorgde medeburgers", ieuw 
Ik weet niet precies wat en hoe mijn man op zijn werk is en doet. Dat te beoordelen is ook niet aan mij of dit forum. Kunnen zijn leerlingen en collega's veel beter.
Ik zie overigens niet echt een oordeel. Ja, een heel duidelijk 'dit kan echt niet' maar ook een proces van door gesprek dingen inzichtelijk proberen te maken.
tsjor, dat oordeel lees ik in de reactie van haar man. Ik heb niet zoveel zin om te gaan zoeken naar dat specifieke stukje waarin to die reactie beschrijft. Maar het staat je vrij zelf terug te bladeren.
Haar man ( theoloog) geeft TO opdracht de zooi op te ruimen en haar zonden te overdenken. Ook al was het verkeerd, dergelijke woorden komen wel veroordelend over. Alsof je bij de pastor in het biechthokje zit ipv een voorval thuis. Zijn opleiding maakt dat het ongelijkwaardig. Zou TO ook dergelijke woorden gebruiken als haar man iets verkeerd zou doen?
Diyer vroeg om de taakverdeling in het gezin. Natuurlijk heeft de taakverdeling niet te maken met zijn woordgebruik. Zijn woordgebruik staat op zichzelf. Maar door de woordkeuze komt hij wel ‘’superieur’ over.
Ten tweede vind ik het apart dat hij daarna een foto van zijn dochter maakt, waarbij de onvolmaaktheden belicht worden. Waar is dat voor nodig? TO gaf aan dat de foto mooi was. Maar het is ook als een spiegel: ‘ zo zie maar goed, hoe fout je zat door zo haar te kwetsen’. De foto zal TO steeds herinneren aan haar gedrag op die dag dat ze zo lelijk tegen haar dochter deed. Ik zou zodoende niet echt blij kunnen zijn met dergelijke lessen want het geeft ergens ook een onevenredige verstandhouding aan.
dank je flanagan. Ik zag ook oprecht niet zo wat Diyer bedoelde maar nu is het me duidelijker geworden.
'Ook al was het verkeerd, dergelijke woorden komen wel veroordelend over.' Beginnen over kindermishandeling lijkt me erger. Ja, hij vond het niet goed wat zij had gedaan, zij vond het zelf niet goed en hier vonden de mensen het niet goed.
Ik kan me voorstellen dat mensen allergisch reageren op theoloog+zonden. Maar dat is toch je eigen allergie. Het is geen normaal taalgebruik, maar misschien wel de kortste manier om te zeggen: kijk eens naar jezelf. Ongetwijfeld zal TO zelf andere woorden gebruiken.
Hoezo maakt een opleiding het ongelijkwaardig? En hoezo komt daar 'superioriteit' bij, gekoppeld aan werkverdeling in huis? En wat is dan de conclusie op basis van het antwoord van MamaE?
In het begin heb ik al aangegeven, dat MamaE wellicht ergens nog erg verdrietig was over de fysieke problemen van haar dochter. Door een foto te maken, waarop de problemen te zien zijn, maar ook hoe mooi haar dochter is kan dit juist helend zijn. en dat blijkt ook zo te zijn. Je zou willen dat mensen vaker dergelijke oplossingen voor heel moeilijke problemen hadden. Maar misschien moet je daarvoor wel goed geschoold zijn in omgaan met boosheid, verdriet, vergeving en herstel.
Tsjor
Mijn man is dus theoloog ja. Dat wist ik al toen ik hem leerde kennen dus om daar nu opeens een probleem van te maken is wel gek. Het woord zonden gebruikt hij normaal nooit. Maar ik schiet normaal ook niet zó uit mijn slof. Het was heel fel en duidelijk dat mijn gedrag niet kon. Toch heeft hij in onze gesprekken het niet meer zo gehad over wat fout was maar vooral over het hoe en waarom ervan.
Die foto was meer bedoeld als 'kijk eens wat voor prachtig kind we samen hebben, ondanks de 'mankementjes'. En superieur voelt hij zich zeker niet. Dat heb ik ook totaal niet zo ervaren.
Flanagan schreef op 20-08-2021 om 11:51:
Haar man ( theoloog) geeft TO opdracht de zooi op te ruimen en haar zonden te overdenken. Ook al was het verkeerd, dergelijke woorden komen wel veroordelend over. Alsof je bij de pastor in het biechthokje zit ipv een voorval thuis. Zijn opleiding maakt dat het ongelijkwaardig. Zou TO ook dergelijke woorden gebruiken als haar man iets verkeerd zou doen?
Diyer vroeg om de taakverdeling in het gezin. Natuurlijk heeft de taakverdeling niet te maken met zijn woordgebruik. Zijn woordgebruik staat op zichzelf. Maar door de woordkeuze komt hij wel ‘’superieur’ over.
Ten tweede vind ik het apart dat hij daarna een foto van zijn dochter maakt, waarbij de onvolmaaktheden belicht worden. Waar is dat voor nodig? TO gaf aan dat de foto mooi was. Maar het is ook als een spiegel: ‘ zo zie maar goed, hoe fout je zat door zo haar te kwetsen’. De foto zal TO steeds herinneren aan haar gedrag op die dag dat ze zo lelijk tegen haar dochter deed. Ik zou zodoende niet echt blij kunnen zijn met dergelijke lessen want het geeft ergens ook een onevenredige verstandhouding aan.
Dankjewel. Ik had niet veel zin om weer pagina's terug te zoeken wat er precies was wat me stoorde. Maar je hebt het goed uitgelegd. En dat gevoel had ik vóór ik wist dat hij theologie studeerde. Je kunt nl. je kind steunen en beschermen én tegelijkertijd je vrouw steunen die het op dat moment ook goed kan gebruiken zonder afgevallen te worden en in een schandhoek gezet te worden. Zeker als dit nog nooit eerder is voorgekomen.
De manier waarop ik opmaakte hoe haar man met deze kwestie omging voelde voor mij ook superieur. En vanuit dat gevoel wat ik daarbij kreeg, zou ik hem nooit benaderen als vertrouwenspersoon.
Op basis van dit topic las ik: Inleving ontbreekt, een moreel vingertje kun je krijgen.
Ik ben blij dat to geen superioriteit ervaart. Gelukkig maar.
ohja, en die taakverdeling vraag had ik, omdat het wel vaker voorkomt dat als er een wat traditionele rolverdeling is, of überhaupt 1 iemand die meer de kinderen doet en de ander die zich vooral met werk bezig houdt, dat het invloed heeft op kunnen inleven in de stress die kan komen kijken bij bijv. ouderschap. Vanuit een bepaalde taakverdeling waarbij 1 ouder altijd de hete kolen uit het vuur kan halen met kind, terwijl de ander daar weinig notie van heeft, kan er extra druk op de ketel staan en de ander die het 'niet ziet of voelt' kan dan sterk oordelen.
Precies Diyer, je bent op zoek gegaan naar wat er fout was aan die man. Er moest iets fout zijn. Daarvoor haal je er van alles bij: zijn opleiding, zijn beroep, zijn aandeel in de zorg thuis. Maakt niet uit, als er maar iets fout is. Nogmaals, je zult dat wel nodig hebben om een of andere reden, maar het is geen frisse bril.
Tsjor
Tsjor 20-8 13:03 ‘Je zou willen dat mensen vaker dergelijke oplossingen voor heel moeilijke problemen hadden. Maar misschien moet je daarvoor wel goed geschoold zijn in omgaan met boosheid, verdriet, vergeving en herstel.’
Dat ben ik niet met je eens want je hoeft alleen maar creatief, open en warmhartig te zijn.