Kind haat zichzelf

 Ik denk dat ze het erg dramatiseert om aan te tonen hoe erg het allemaal wel niet is. Een hele dag kan vreselijk zijn door één moment dat niet leuk was. Soms blijft ze daar wat in hangen en dan komen haar gedachtes uit. 

Fijn dat je iets aan onze reacties hebt!

Pas wel op dat je het niet als opzettelijk gedrag gaat zien. Sommige kinderen voelen nu eenmaal echt veel heftiger en meer: soms ook blijdschap en andere fijne emoties, maar dus ook verdriet en boosheid. Mijn kind kon echt zijn emoties minder goed reguleren en voelde alles heel intens.

Sommige kinderen zijn nogal intens in hun emoties. Dat is op zich niet erg, maar ze moeten wel leren hoe dat te uiten en dat sommige gedachten niet helpend zijn en ook nuance te leren. Het kan dan helpen om dingen te benoemen wat er leuk of fijn was en wat niet. En zo zijn er elke dag wel een aantal van die dingen. Door het te benoemen of nog beter, je kind het te laten benoemen, maak je het zichtbaar. Dat gaat langzaam en met stapjes. En ga vooral niet te veel mee in de drama.

Herkenbaar, ik had het vroeger ook. Alleen zei ik dan dat ik weg zou lopen en nooooooit meer terug zou komen. Het was voor mij een manier van communiceren, geen echt dreigement. Mijn moeder zei dan altijd: Vergeet je je tandenborstel niet?

Zo kwam er wat lucht in mijn emoties en daarna was het makkelijker om er over te praten en uiteindelijk te relativeren.

het kan voor sommige kinderen lastig zijn om het gevoel te hebben dat iets niet helemaal zo gaat als dat ze hadden gedacht. Dit heeft vaak te maken met een gevoel voor veiligheid. Voorspelbaarheid en structuur zorgen voor veiligheid zodra er iets niet meer voorspelbaar is zoals de keuze van vriendinnetjes kan niet als onveilig aanvoelen voor haar. Aangezien uw dochter vrij jong is, denk ik dat ze nog geen tools heeft om dit te kunnen reguleren. Ze kiest hiervoor voor een vrij heftige oplossing. Misschien is het goed om met haar eens langs speltherapie te gaan?

Lolalyn schreef op 25-06-2025 om 20:33:

hoi! Daar ben ik nog een keer. Ik wil even een ‘reflectie’ vraag aan jullie stellen. De vorige keer heeft me dit geholpen.
Ik merk dat ik ‘last’ heb van mezelf.
Met mijn dochter gaat het eigenlijk prima. Wel komt ze zo nu en dan uit school met de boodschap dat het middelmatig was op school of niet zo leuk. Vandaag had ze weinig gegeten want ze had buikpijn gehad tijdens de lunch. Daarvoor was het niet leuk geweest, ze had niet mee mogen doen met een spelletje (of iets in die geest). Wel had ze daarna afgesproken en de hele middag gespeeld. Ook de weken/maanden hiervoor spreekt ze vrijwel dagelijks af en lijkt goed in haar vel te zitten. Ook tijdens het 10 minutengesprek op school alleen maar positief (ze mag wat meer zelfvertrouwen krijgen). Toch sla ik helemaal op tilt (qua gevoel) zodra er een kink in de kabel zit. En kink, als ik realistisch kijk zijn dit hele normale kinderverdrietjes (toch?). Maar ergens lijk ik steeds op zoek naar een reden om te piekeren en te zorgen over haar (valt ze er buiten, heeft ze vriendinnen…) mijn vraag aan jullie, is dit herkenbaar? Ook dat gedoe soms onderling qua vriendschappen en zo? Herkenbaar dat je daar ongerust over bent?
Ik weet ergens ook wel dat ik echt aan het zoeken ben naar problemen, maar toch blijf ik malen…

Bij kinderen slaat het minste beetje spanning al snel op de buik. Niet mee mogen doen is nooit leuk natuurlijk. Maar kan allerlei oorzaken hebben die niet perse iets met je dochter van doen hebben. Het lijkt me heel normaal dat je je daar als moeder wel wat zorgen om maakt. 

Zeker wanneer je bijvoorbeeld zelf gepest bent vroeger, kunnen bij de minste indicatie van pest gedrag alle alarmbellen afgaan. Ik had dat vorig jaar zelfs toen ik zag dat het kind van een ander werd uitgesloten, zelfs door mijn eigen kind. En heb toen ingegrepen, waar de moeder van dat andere kind erg kwaad om werd (op mij). Maar het is best heel moeilijk, wanneer je zelf gepest bent, om niet doodsbang te zijn dat het jouw kind ook gaat overkomen. Je staat nogal machteloos als ouder. En dat is een rot gevoel.