Buitengesloten?

MamaE schreef op 27-01-2023 om 11:41:

[..]

Je kunt rustig per dag aan je kind laten weten of het af kan spreken die dag of dat het bso heeft of een andere afspraak. En als ze wat ouder worden ook per week.
Alle kinderen regelen dat hier zelf onderling, ook als ze vier zijn. Dat heeft niks met dorp of stad te maken.

Bij dingen als naar het zwembad, bios, speeltuin of zo, moeten ze het vooral vragen omdat het geld kost. Ik neem aan dat kinderen niet elke week zomaar kunnen zeggen 'ik ga zwemmen, geef geld'.

En daarbij; er zijn er blijkbaar één of twee die bepalen wie er mee mag. De een niet en de ander wel. En dat keer op keer. Dat is wel een groepsproces waar je iets mee moet.
Zoveel macht behoort meisjes van tien niet toe.

Nou toen mijn kinderen in groep 1 zaten gingen ze dat echt niet onthouden. En nu ze groter zijn overleggen we ook niet aan het begin van de week al de hele week. Paar zaken als bso liggen vast maar verder niet hoor, ben niet helderziend dat ik al het verloop van de hele week kan voorspellen. Dus hier spreken ze daardoor ook buitenschoolse activiteiten, buitenschool af, meestal via whatsapp. Verschil dorp- stad bedoelde ik in de context dat de klassen vaak groter zijn, kinderen minder dicht bij elkaar in de buurt wonen en de digitale communicatie wellicht al meer ingeburgerd is. 

Mijn dochter zit in een klas van 31 leerlingen waarvan 21 meisjes, als je altijd iedereen mee moet laten gaan, die heeft opgevangen dat je ergens heen gaat, worden het zo wat complete schoolreisjes. Nou dan spreekt al snel niemand meer wat af verwacht ik.

Gingergirl schreef op 27-01-2023 om 13:43:

[..]

Nou toen mijn kinderen in groep 1 zaten gingen ze dat echt niet onthouden. En nu ze groter zijn overleggen we ook niet aan het begin van de week al de hele week. Paar zaken als bso liggen vast maar verder niet hoor, ben niet helderziend dat ik al het verloop van de hele week kan voorspellen. Dus hier spreken ze daardoor ook buitenschoolse activiteiten, buitenschool af, meestal via whatsapp. Verschil dorp- stad bedoelde ik in de context dat de klassen vaak groter zijn, kinderen minder dicht bij elkaar in de buurt wonen en de digitale communicatie wellicht al meer ingeburgerd is.

Mijn dochter zit in een klas van 31 leerlingen waarvan 21 meisjes, als je altijd iedereen mee moet laten gaan, die heeft opgevangen dat je ergens heen gaat, worden het zo wat complete schoolreisjes. Nou dan spreekt al snel niemand meer wat af verwacht ik.

BSO ligt vast. Dus bijvoorbeeld maandag en donderdag kun je niet afspreken.
Andere dagen in principe wel. Als er iets anders was, bijvoorbeeld een afspraak bij een arts of oma is jarig, dan zei ik 'vandaag kun je niet afspreken, want je moet vanmiddag naar de tandarts' of zo. Dat werkt echt prima. 
Hoe spreken kleuters bij jullie dan af?

Nee, natuurlijk hoef je niet altijd iedereen mee te vragen. Alleen ga je dat dan ook niet aan iedereen communiceren. Dingen kunnen best een keer ter sprake komen, maar een stelselmatig 'leuk dat jij ook mee wil' van twee vriendinnen en dat de andere twee dat dan veto'en, lijkt er op dat die laatste twee het voor het zeggen hebben in het groepje.
Dat is geen gezonde groepsdynamiek. 

Gingergirl schreef op 27-01-2023 om 13:27:

[..]

Jouw eerste stukje; daar kunnen tal van redenen voor zijn. TO zou dat na kunnen vragen hoe e.e.a. gegaan is; kinderen kunnen zaken ook heel gekleurd vertellen thuis vanuit emotie of teleurstelling en dan blijkt het toch anders in elkaar te steken.

Dat meisje wat wel mee mocht is wellicht veel meer een vriendin van dat groepje of een meisje wat zelf ook geregeld iets plant. TO vertelde ook dat haar dochter nooit iets wil regelen/ organiseren om te doen. Dat kan misschien meespelen hierin. Het gaat 2 kanten op, als je weinig initiatief toont val je eerder buiten de groep. TO gaf ook aan zelf te twijfelen; dochter ziet een aantal meisjes als vriendin maar zo zien ze haar wellicht niet.

Het gaat hier niet om een spelletje doen op het schoolplein maar om een uitje buiten schooltijd, degene die dat bedenkt bepaalt vaak als initiatiefnemer ook wie hij uitnodigt / meevraagt. Jij zegt dat in de klas van je dochter iedereen altijd mee mocht, dat is op zich prima al is er ook niks mis mee om niet altijd met een grote groep te willen gaan omdat anderen het ter oren gekomen is dat een paar iets gaan doen. Of het via een groepsapp is gegaan vraag ik me af, dat weet TO ook niet want zij zitten niet op whatsapp of de groepsapp. Als het zo is en er ontstaat in de groepsapp een situatie van wij gaan lekker naar X en jullie mogen lekker niet mee, ja dan is dat heel fout, absoluut. Maar ik zou dat toch even uitzoeken alvorens te oordelen.

Ik denk dat ik er anders in sta dan jij door de negatieve ervaringen die wij als gezin hebben. Ik zeg ook helemaal niet dat je altijd met de hele bups op stap moet. Dochter sprak ook lang niet altijd af met alle meiden. Maar als iemand ter ore kwam "he jullie gaan naar het zwembad, ik heb nog niets mag ik ook mee" dan werd daar niet negatief op gereageerd. En als ze echt iets met een vriendin alleen wilde doen dan gingen ze dat niet over het schoolplein toeteren en dan later zeggen "nee jij mag niet mee hoor" 

Maar goed het was zo'n positieve klas dat ze het er nu nog over hebben op die school dus dat zegt wel wat.

Maar bij mij gaan er allerlei alarmbellen rinkelen. Elke keer afgewezen worden, meiden die zij als BFF's beschouwt( wat wellicht niet zo is) maar die het oké vinden dat zij meegaat maar vervolgens zeggen; "je mag wel mee maar we hebben het gevraagd aan truusje en die wil niet dat je meegaat" dat is echt foute boel. Ik kan mij dan ook niet voorstellen dat de sfeer in de klas zo geweldig is met meiden ( en misschien ook jongens) die dit soort gedrag vertonen.
Het is zaak om dit na te vragen bij de meester en hem vragen er op de letten.

Verder wordt er mijn inziens te snel gezegd : "To haar dochter organiseert ook niets zelf, dat zegt ook wat misschien mag ze daarom wel niet mee of ze is vast te emotioneel geweest daardoor lijkt het erger dan het is."

Tuurlijk moet TO dat goed uitzoeken. Maar vaak is het het kind dat zich afgewezen voelt of die in de marge maar mee mag doen te horen krijgt "je moet ook zelf meer initiatief tonen, je moet niet zo snel huilen, je moet eens meer van je afbijten, je moet je ook niet opdringen, je hebt ook niet goed door wie je BFF's zijn" etc etc. Ik kan het uitbreiden met talloze voorbeelden. Maar er wordt veel minder vaak gezegd tegen de kinderen met een grote mond, de popie's , de Queen Bee's : "he even dimmen nu, hoe houd je het voor iedereen leuk, hoe zou jij het vinden als je werd buitengesloten of uitgelachen"  Kinderen die niet het slachtoffer worden van pesten en buitensluiten maar het ook niet leuk vinden worden vaak te weinig gesteund om tegen de populaire kinderen op te staan en zijn vaak zelf ook bang om slachtoffer te worden van bepaalde types en zeggen maar niets. Er zijn niet veel meesters en juffen die het voor elkaar krijgen om een negatieve sfeer omgebogen te krijgen. Helaas door ervaring wijzer geworden. Mijn inziens hebben 10 jarigen te veel macht als ze er in slagen elke keer iemand af te wijzen en ook nog tegen anderen te zeggen. "jij wil ze mee maar wij willen dat niet "Die macht moeten ze helemaal niet hebben. 

Gingergirl schreef op 27-01-2023 om 14:21:

[..]

Bij de kleuters; veel kinderen gaan 3 a 4 dagen naar de bso en dan vaak ook niet net op de dagen dat jouw kind ook naar de bso gaat ( er zitten er hier 8 rondom de school). Dus ze bedenken vaak wel op school "wij willen met elkaar spelen " maar de datum plannen doen de ouders vaak via whatsapp omdat je elkaar ook niet treft na schooltijd bij het plein om te overleggen. En als ze 4 zijn weten ze niet de hele familieagenda uit hun hoofd. Zo wilde mijn dochter ( groep 3) onlangs graag met klasgenootje L spelen maar ja door haar bso dagen die niet aansloten bij de dagen van L, bleek het alleen op een zondag te kunnen en dan is het handiger als wij dat plannen qua tijd enzo. Ik weet ook niet op maandag al wat de plannen voor het weekend zijn. Met meer gezinsleden is de planning natuurlijk ook anders.

Oh zo. Ja, hier gaat iedereen max. 3 dagen naar de BSO en op woensdag is er niet eens BSO. Sommige kinderen gaan ook naar opa en oma. Daar kunnen ze niet altijd afspreken, maar wel bij de ander thuis bijvoorbeeld.

Ik vind het eerlijk gezegd wel leerzaam dat dochter al leerde om zelf afspraken te maken met andere kindjes. Geen hele week vooruit, maar wel de dag zelf. Als een kindje naar de BSO moest en dochter niet of andersom, dan ging het gewoon niet.
Afspreken op zondag gebeurt hier eigenlijk nooit. Wel als ze toevallig elkaar treffen in de speeltuin en dan even wat komen drinken of zo, maar niet gepland. 

Leene, ik ben het met je eens. Als je één op één of met een klein groepje gaat afspreken, dan hoeft niet eerst de hele klas daarvan op de hoogte gesteld worden.

Ik vind het eerlijk gezegd ook best wel een sociaal gebrek als kinderen niet zonder technologie kunnen communiceren of afspreken en dat je iemand die geen telefoon heeft dan maar helemaal niet vraagt. 

Dit soort gedrag staat of valt met of het getolereerd wordt door andere kinderen én door volwassenen. 

Ysenda schreef op 27-01-2023 om 13:35:

[..]

Dus als je in een groep gooit dat jij gaat zwemmen en vraagt wie er ook gaan, maar niet iedereen KAN mee, (om wat voor reden dan ook) is het al pesten?

Nee, dat zou het zijn als er zou staan, wie gaat er mee? Maar Klaasje, Pietje en Marie mogen niet mee.

Dat kan pesten zijn, ja. Dat ligt aan de context, wat zich daarvoor en erna afspeelt. 

Ik heb het idee dat whatsapp (in dit geval) een loep legt op gedrag en zeker als er geen ouderlijk toezicht is, is er geen zelfcorrigerend vermogen bij een deel van de groep. Het gedrag was er al maar wordt door de app vergroot, het is duidelijker en het effect is groter (de hele app groep itt een paar kinderen in de speeltuin).  

Gingergirl schreef op 27-01-2023 om 16:35:

[..]

Ik denk dat ze best zonder kunnen communiceren maar het is op deze manier veel makkelijker en meer van deze tijd. Als je er voor kiest om geen telefoon te hebben / je kind op whatsapp te laten is dat je goed recht natuurlijk maar heeft wel gevolgen. Jouw keuze is niet de verantwoording van de ander, moet je je ook bewust van zijn. Om dan te verwachten dat anderen zich daar weer op aanpassen dat werkt denk ik niet en is ook niet sociaal. Jij had daar in een post een mooie uitdrukking voor: tirannie van de meerderheid. Maar dit neigt naar tirannie van de minderheid.

Ik snap best dat het makkelijker is en dat ze het zo doen. Keuzes hebben consequenties en dat is niet de verantwoordelijkheid van de ander. Echter, als je vrienden bent, kun je ook de moeite doen om op een andere manier met elkaar af te spreken. Ik vind het gek als iemand zodra die zelf een telefoon heeft weigert af te spreken met iemand die nog geen telefoon heeft. Kinderen van tien bepalen niet zelf wanneer ze een telefoon krijgen. Ik vind het erg hard om ze dan buiten te sluiten vanwege keuzes van hun ouders. Zou jij het echt oké vinden als jouw kind altijd graag met vriendje X speelde en op een gegeven moment dat 'te veel moeite vindt' omdat X geen eigen mobiel heeft? 

Dat betekent overigens niet dat je dan maar alles moet accepteren of je aan elke gekke gril moet aanpassen. Als een kind van zijn ouders nog niet zonder volwassenen naar het zwembad mag, of geen zwemdiploma heeft om een of andere reden, dan is dat voor de rest geen reden om niet te gaan.

Ik vermoed net als Philou dat een telefoon aan je kind geven geen oplossing gaat zijn als het daadwerkelijk twee meiden zijn die voor de rest beslissen. Appcontact kan dergelijk gedrag wel blootleggen.

MamaE schreef op 27-01-2023 om 17:42:

[..]

Ik snap best dat het makkelijker is en dat ze het zo doen. Keuzes hebben consequenties en dat is niet de verantwoordelijkheid van de ander. Echter, als je vrienden bent, kun je ook de moeite doen om op een andere manier met elkaar af te spreken. Ik vind het gek als iemand zodra die zelf een telefoon heeft weigert af te spreken met iemand die nog geen telefoon heeft. Kinderen van tien bepalen niet zelf wanneer ze een telefoon krijgen. Ik vind het erg hard om ze dan buiten te sluiten vanwege keuzes van hun ouders. Zou jij het echt oké vinden als jouw kind altijd graag met vriendje X speelde en op een gegeven moment dat 'te veel moeite vindt' omdat X geen eigen mobiel heeft?

Dat betekent overigens niet dat je dan maar alles moet accepteren of je aan elke gekke gril moet aanpassen. Als een kind van zijn ouders nog niet zonder volwassenen naar het zwembad mag, of geen zwemdiploma heeft om een of andere reden, dan is dat voor de rest geen reden om niet te gaan.

Ik vermoed net als Philou dat een telefoon aan je kind geven geen oplossing gaat zijn als het daadwerkelijk twee meiden zijn die voor de rest beslissen. Appcontact kan dergelijk gedrag wel blootleggen.

" Echter als je vrienden bent",  Daar zit denk ik de kneep....als ik de openingspost van TO lees lijkt het er op dat haar dochter zelf van mening is dat die groep meiden haar vrienden zijn, sommigen ziet ze zelfs als bffs,  maar zijn ze dat ook ? TO schrijft zelf al dat die meiden haar waarschijnlijk niet zo zien. En als dat zo is, zullen ze ook minder moeite doen haar erbij te betrekken op andere manieren. Of het allemaal zo vreselijk gemeen bedoeld is zou ik verifieren bij de ouders en/ of in die whatsappgroep gaan zodat je zelf kunt zien hoe de communicatie verloopt en of er sprake is van vanalles. En dan zo nodig actie ondernemen als dat nodig blijkt.

Kijk als mijn kind een telefoon zou hebben en zijn allerbeste vriendje niet dan zullen ze wel contact houden waarschijnlijk. Maar als het een klasgenootje is waar slechts af en toe mee gespeeld is, en de gewoonte in meer dan de helft van de klas ( zoals TO schrijft) de communicatie via app verloopt is de kans groot dat het contact niet loopt. Op schoo afspreken is niet handig en niet iedereen woont vlakbij elkaar.

Mijn dochter voelde zich ook een tijdje buitengesloten eind lagere school toen haar twee beste vriendinnen een hecht duo werden en ze nog amper mee uitgenodigd werd. Ze voelde zich hier slecht over en bleef krampachtig achter die twee aanlopen en keer op keer gekwetst worden. Ik heb haar toen de raad gegeven om zich minder op deze twee meisjes te focussen maar rond te kijken of er geen andere meisjes waren om op de speelplaats een praatje mee te slaan of bij aan te sluiten voor een spelletje. En dat is gelukt, ze kreeg een leuk contact met een meisje dat bij een ander vriendengroepje hoorde maar dat zich ook niet altijd correct behandeld voelde bij dat groepje. 
Misschien dat jij ook aan je dochter moet leren om beter rond te kijken en nieuwe vrienden te maken in de plaats van achter meisjes aan te hollen die haar er eigenlijk niet bij willen. 
Als de meester empatisch is, kan je hem hierbij om raad vragen. Misschien kan hij de volgende keer dat er van plaats wordt gewisseld in de klas, je dochter naast een meisje zetten waar ze nu nog niet zoveel contact mee heeft maar die qua karakter bij haar aansluit.

Hmmm, het klinkt niet als een leuke klas of hele goeie 'bff's'. Ik kan niet zo goed inschatten hoe belangrijk whatsapp is voor de communicatie van 10-jarigen, maar ik ben ook bang dat als je dochter nu al niet lekker in de groep ligt, whatsapp geen oplossing gaat zijn of het probleem erger maakt. Dan maken ze wel een groep zonder je dochter (en andere kinderen die er niet bijhoren) eventueel... is je dochter de enige die niet mag meedoen denk je? Of zijn er meer, waarmee ze evt. zelf een groep kan vormen?

Mijn jongste zoon heeft op de basisschool in een klas gezeten die sociaal gezien nooit lekker liep. Bij de jongens was er een 'exclusief groepje' (ongeveer de helft van de jongens) die ook na schooltijd met elkaar afspraken in het trampolinepark, bios etc. Met andere jongens (waaronder mijn zoon) werd wel afgesproken na schooltijd, zoon mocht ook altijd naar alle kinderfeestjes, maar mocht niet mee naar de bios, het zwembad enzo. Of hij hoorde naderhand dat 'de jongens' geweest waren. Op een gegeven moment had mijn zoon er ook geen zin meer in, want zo aardig waren die jongens helemaal niet eigenlijk. Een andere jongen hing er namelijk ook zo een beetje bij en werd zelfs gepest, door zijn 'beste vriend' die bovenaan de pikorde stond in dat groepje nota bene. Uieindelijk heeft zoon met de jongens die er niet bij hoorden een eigen groepje gevormd (duurde wel lang voor het zover kwam) en hebben die in groep 8 nog wel eens wat ondernomen.  Bij de meisjes speelde ook vanalles in de klas weet ik nog. 

Gingergirl schreef op 27-01-2023 om 18:44:

[..]

" Echter als je vrienden bent", Daar zit denk ik de kneep....als ik de openingspost van TO lees lijkt het er op dat haar dochter zelf van mening is dat die groep meiden haar vrienden zijn, sommigen ziet ze zelfs als bffs, maar zijn ze dat ook ? TO schrijft zelf al dat die meiden haar waarschijnlijk niet zo zien. En als dat zo is, zullen ze ook minder moeite doen haar erbij te betrekken op andere manieren. Of het allemaal zo vreselijk gemeen bedoeld is zou ik verifieren bij de ouders en/ of in die whatsappgroep gaan zodat je zelf kunt zien hoe de communicatie verloopt en of er sprake is van vanalles. En dan zo nodig actie ondernemen als dat nodig blijkt.

Kijk als mijn kind een telefoon zou hebben en zijn allerbeste vriendje niet dan zullen ze wel contact houden waarschijnlijk. Maar als het een klasgenootje is waar slechts af en toe mee gespeeld is, en de gewoonte in meer dan de helft van de klas ( zoals TO schrijft) de communicatie via app verloopt is de kans groot dat het contact niet loopt. Op schoo afspreken is niet handig en niet iedereen woont vlakbij elkaar.

Hier was dat wel degelijk het geval. Ik had goed contact met ouders van een jongen die wel in de 'exclusieve groep' zat, en hun zoon vond de mijne wel erg aardig, maar mijn zoon mocht er niet bij van de leiders van de groep. De aardige jongen uit de groep zat in een enorme spagaat, die was heel bang niet genoeg bij de groep te horen en vond tegelijk niet alles even leuk wat er gebeurde. Er was een heel duidelijke pikorde die door de leiders werd, er moest snoep gekocht worden voor de leiders en er waren kledingvoorschriften (in groep 6 al). En er werden dus mensen gepest; kinderen die geheel niet aan de 'voorschriften' voldeden en iets minder slim/adrem waren. 

Dus wie weet is het in de klas van de dochter van TS ook helemaal niet zo koek en ei als het lijkt met die uitjes waar dochter niet mee mag omdat ze geen whatsapp heeft.