Rare reactie van mensen
Wie reist ook weleens met de trein samen met een peuter of dreumes?
ik reis regelmatig met de trein. En peuter vind het echt heel erg leuk.
Heb wel nu 2x iets heel stoms meegemaakt.
peuter was aan het gillen omdat die even in de wagen moest (aangezien we er bijna uit moesten)
Hij bleef gillen en daarna krijg je een boze mevrouw die dan zegt shhttttttt kop houden!
Ik vind dit echt bizar! Heb gezegd dat ze lekker zelf haar kop moest houden.
want mijn kind was bang van haar geworden van die boze opmerking.
Herfstappeltaart schreef op 29-07-2021 om 08:05:
[..]
Ik vind dat voornamelijk heel vervelend voor de betreffende ouders. Of denk je dat die daarvoor kiezen?
Nou ja die kiezen ervoor om hun kind mee te nemen.
Mija schreef op 29-07-2021 om 13:38:
[..]
Ha, die handleiding! Die had ik er graag bij gekregen
En inderdaad, ik ben het helemaal met je eens dat ouders zich ervoor moeten inspannen om overlast door hun kinderen te voorkomen en verminderen. Al is het maar om mij mild te stemmen 😂
Haha precies!
BlueHeart schreef op 29-07-2021 om 13:38:
[..]
Nou ja die kiezen ervoor om hun kind mee te nemen.
Ja dat had ik al toegezegd aan Lollypopje (wat betreft een restaurant) maar de supermarkt heb je niet altijd voor het kiezen. En de trein ook niet.
Mija schreef op 29-07-2021 om 13:10:
[..]
Fijn dat dit zo werkt bij jouw zoontje. Dat geloof ik ook meteen. Ik denk ook dat de meeste ouders zich voornemen slecht gedrag niet te belonen en er ook hun best voor doen. En dat zal vaak lukken. Maar niet altijd en niet bij alle kinderen even gemakkelijk of even snel.
Nou dit inderdaad. Bij mij is de jongste de krijserd. Bij mijn oudste twee had ik ook allerlei superieure neigingen; vond mensen die met krijsende kinderen over straat gingen, die traphekjes/beveiligde keukenkastjes/omhooggedraaide klinken nodig hadden slordige opvoeders. Dat was voor die van mij allemaal niet nodig hoor! Kwestie van opvoeden. Nu heb ik er dus één die zich van niks en niemand wat aantrekt, wat de consequenties ook zijn. Die God weet hoe lang krijst als hij zijn zin niet krijgt. Die overal aanzit en opklimt en alles openbreekt. Dit is opvoeden 2.0, en het is niet leuk. Je schaamt je de helft van de tijd kapot, maar af en toe moet je toch ergens heen. Niet naar een restaurant ofzo natuurlijk, daar durven we niet eens aan te beginnen.
Ik had altijd al moeder willen worden,ik vond en vind kinderen echt geweldig. Maar wat mensen altijd zeiden, en wat me moeder altijd zei: wacht maar tot je zelf een hebt, dat is echt waar! Ik dacht het altijd zo goed te weten, nu ik er zelf een heb denk ik net als iedereen die dat toen tegen me gezegd had. En dan heb ik het over het opvoeden he, niet over kinderen zelf hebben want ik vind het geweldig om moeder te zijn.
Rachel. schreef op 29-07-2021 om 17:54:
Ik had altijd al moeder willen worden, ik vond en vind kinderen echt geweldig. Maar wat mensen altijd zeiden, en wat me moeder altijd zei: wacht maar tot je zelf een hebt, dat is echt waar! Ik dacht het altijd zo goed te weten, nu ik er zelf een heb denk ik net als iedereen die dat toen tegen me gezegd had. En dan heb ik het over het opvoeden he, niet over kinderen zelf hebben want ik vind het geweldig om moeder te zijn.
Ha, ja zo gaat dat bij iedereen hè! Dit is gewoon een natuurwet volgens mij. Als je nog geen kinderen hebt, weet je toch veel! En als er dan één komt, hoop je dat je er niet teveel over gepraat hebt, over wat je allemaal zeker wist 
En toch blijft nog een beetje bestaan, dat je het op basis van je eigen ervaringen soms denkt te weten hoe het moet met het kind van een ander. 'Maar die hoef ik niet mee naar huis te nemen,' probeer ik mezelf dan altijd weer in het gareel te krijgen. Want uiteindelijk weet je het natuurlijk helemaal niet: hoe het is om dát kind op te voeden.
Bounty92 schreef op 29-07-2021 om 12:32:
Nog niet zo lang geleden meegemaakt in de supermarkt. Ouders met een kind van rond de 4 jaar schat ik in. Bij binnenkomst supermarkt viel het me al op dat de ouders luid tegen elkaar en het kind aan het praten waren. Nou ja, prima iedereen is anders en ik houd me vervolgens met mijn eigen boodschappen bezig.
Maar op een gegeven moment waren de ouders op 2 verschillende plekken in de supermarkt en de vader liep (met kind in de winkelwagen) door de gangpaden op zoek naar de moeder. Hij moedigde zijn kind op diezelfde luide toon aan om zijn moeder te vinden. Dat kind weet dan waarschijnlijk niet beter en begon dus keihard "maaaaammmmmaaaaaa" te roepen door de supermarkt. En die moeder reageerde net zo luid; "jaaaaaa, hier!!"
En die vader bleef maar aanmoedigen te roepen tot ze elkaar weer gevonden hadden.
Ik was gewoon verbaasd van dit tafereel, vond het echt onbeschoft (van de ouders hè, dat kind weet waarschijnlijk niet beter) maar ik heb mijn mond gehouden. Ik dacht wel; als ik een supermarkt medewerker was geweest had ik ze wel aangesproken.
Vreselijk dit soort gedrag. Als een kind in zo'n gezin opgroeit, dan is het niet gek dat het zelf ook de volumeknop opengooit op standje 10.
Ik ontwijk de supermarkt bij drukte, want ik raak daar zo overprikkeld. Met 1 kind samen kan het best gezellig zijn als het rustig is en kind in goede doen is s ochtends heel vroeg.
Maar dat hele gezinnen urenlang de weekboodschappen gaan lopen doen op zaterdag eind van de middag met de kinderen er krijsend en tierend achteraan zal ik nooit begrijpen
Ik ga nog weleens met de kleintjes van de Sensei naar de supermarkt achter de gym en dan hebben we grote lol. En maken we ook herrie. Kom op zeg, het is een supermarkt, geen kerk.
Je zal wel vaker dit soort reacties gaan krijgen. Ik zelf snap het doel er niet van. Denken ze dat ze hiermee je kind opvoeden of jou subtiel laten weten iets verkeerd te hebben gedaan?
Ik had zelf (helaas) nogal luidruchtige peuters. Echt genant wat voor stemgeluid daar uit kwam. Ik moet zeggen dat ik altijd wel medelijden had met mijn medepassagiers hoor (ik had geen auto dus reisde veel met de trein).
Maar het valt me doorgaans wel op dat kinderen in andere landen wat stiller zijn en ook beter luisteren. Restaurant- en zelfs museumbezoek is daar prettig, ook met kleine kinderen in de buurt. Wij richten ons in onze opvoeding toch meer op het welzijn van onze kinderen dan op het feit dat zij zich goed weten te gedragen volgens mij.
Ik stoor me ook aan gillende en krijsende kinderen in het openbaar, maar nog meer aan ouders die daar niks van zeggen en het allemaal oké vinden. Nu is mijn dochter heel lief en rustig, maar ze heeft ook wel eens haar vervelende momenten natuurlijk. Op het moment dat we ergens waren en haar aanwezigheid werd hinderlijk voor andere mensen, dan ging één van ons met haar uit de situatie. Nu is dat natuurlijk niet altijd even goed mogelijk, maar dan waren we wel bezig om haar stil te krijgen en terecht te wijzen. We kunnen haar inmiddels overal mee naar toe nemen en krijgen geregeld het compliment dat ze zo braaf is.
Als andere mensen last hebben van het gedrag van jouw kind vind ik dat ze daar best wat van mogen zeggen. Nu was dit niet heel pedagogisch, maar ik snap het wel.
Mijn zus zat als student ooit twaalf uur in een vliegtuig met krijsende kinderen en ze heeft daarna nog vijf jaar geroepen dat ze nooit kinderen wilde (ze heeft er inmiddels wel twee).