Peuterdrama

Tatemae schreef op 30-04-2022 om 07:49:

peuterdrama van gisteren:
Hysterisch boos worden omdat je met je loopfietsje niet door een muur heen kan.
Stapte zelfs van het fietsje af om tegen de muur aan te duwen. 😂

Ha, ha, meegekeken met oudere broer of zus wellicht want Harry potter kan dat wel. 

Mijn dochter was nogal fel. Op een dag wou ze niet mee naar huis want de supermarkt was veel te leuk. Ze is toen in de supermarkt helemaal onderin in het laatste boodschappetje in de rij gekropen en ging heel hard help roepen. Nou dan krijg je pas aandacht 😦. En ik maar uitleggen dat er niks aan de hand is maar ze gewoon een driftbui heeft en niet mee naar huis wil en zij maar help blèren. 

Ik heb die supermarkt daarna maar even vermeden. 

de mijne brulde alles bij elkaar omdat hij niet met een rasp mag spelen

Ik merk aan dit topic hoezeer mijn leven en referentiekader is veranderd sinds ik kinderen heb. Bij alles wat ik lees denk ik 'ja en? Dat is toch normaal?'. 

Bijvoorbeeld het verhaal van Tara82 hierboven, dat zou ik een prima geslaagde missie noemen hoor. 

Zo'n verhaal van TARA82  zou ook over een jonge hond kunnen gaan :   

"  In het magazijn alle dingen gezocht die we nodig hadden. Ze wilde alleen
niet meer tussen de schappen vandaan komen. Ze was niet de enigste
peuter die daar last van had. Daarna komt ze aanlopen met een knuffel
rat die ze had gevonden. Toen ben ik toch overstag gegaan, want die
konden we natuurlijk niet zielig in het magazijn achterlaten.

Terwijl ik sta te zelf scannen gaat ze er vandoor. Gelukkig maakte de
medewerker het poortje open en kon ik haar achterna. Weg geplukt bij
twee oudere dames die een hotdog aan het eten waren. Nou ja verder
afgerekend en het kassa drama achter ons gelaten."  

Regendrup. schreef op 30-04-2022 om 16:34:

[..]

Haha echt?

Wij gingen vandaag namelijk meubels kopen (en nee, ze hoefde niet lang mee want we hadden ze al uitgebreid uitgezocht en moesten ze alleen nog definitief beslissen).

Maar dat was al een half uur from hell. Ze kon helaas niet even naar opa en oma dus moest even mee. Maar dan heeft ze dus oren die op "uit" staan. Verschrikkelijk opgelaten voel ik me dan al.

Ja ik ben dus niet anders gewend. Zie het ook heel vaak van andere kinderen in de winkel. Mijn derde kind is superbraaf (in mijn ogen), die doet dat soort dingen een stuk minder en dan denk ik echt 'huh, zo makkelijk kan het dus ook'. 

Regendrup. schreef op 01-05-2022 om 17:43:

[..]

Lijkt me heerlijk, als je je niet zo opgelaten voelt. Ik denk al heel snel dat ik een super on opgevoed kind heb 😂

Dit topic vind ik heerlijk relativerend dus!

Wat doet jouw kind dan?

Had je dat van die powergames gevonden trouwens of zal ik het nog uitleggen?

Fiorah schreef op 01-05-2022 om 17:33:

[..]

Nu heb ik een relatief braaf kind denk ik maar ik voel me echt niet zo snel opgelaten. Ik had m'n kind ook gerust in alleen een luier meegenomen zonder schaamtegevoel. Helaas, overmacht, kasten gehaald, topdag gehad.

Mijn ondergrens ligt voor buiten op een broek en shirt. Dochter heeft al wel eens met blote voeten en zonder jas door de sneeuw gelopen omdat ze naar buiten wilde zonder. Vijf stappen later draaide ze zich om en wilde alsnog graag schoenen en jas aan. Je hebt wel gelijk dat het een hoop strijd scheelt als je dat soort dingen gewoon laat gaan.

Jillz schreef op 01-05-2022 om 18:56:

[..]

Mijn ondergrens ligt voor buiten op een broek en shirt. Dochter heeft al wel eens met blote voeten en zonder jas door de sneeuw gelopen omdat ze naar buiten wilde zonder. Vijf stappen later draaide ze zich om en wilde alsnog graag schoenen en jas aan. Je hebt wel gelijk dat het een hoop strijd scheelt als je dat soort dingen gewoon laat gaan.

Ja vooral om wat jij zegt: binnen no time hebben ze door dat het ellende is. Ik ga echt geen kwartier strijd leveren over iets dat na 3 minuten zelf ervaren ook opgelost is.

Vwb. Power Games. Hierbij mijn leken-uitleg. Ik kwam het tegen, heb het geprobeerd en vind het echt goed werken.

Het gaat uit van het idee dat dit de leeftijd is waarop ze meer autonomie leren en dus ook leren wie ze zelf zijn in relatie tot beslissingen. Volg ik jou? Wat gebeurt er als ik jou niet volg? Daarom zoeken ze naar macht en die eisen sommige kinderen op als ze hem niet krijgen.

Bij Power Games geef je je kind geregeld écht eigen macht, binnen de veiligheidskaders. Zo kunnen ze oefenen op een moment waarop dat jou uitkomt en gaan ze dus minder de macht opeisen op een moment dat het jou niet uitkomt. Je doet een spelletje waarbij het kind de leider is en jij de volger. Het kan van alles zijn, als je kind maar de baas is.

Bijvoorbeeld: je gaat uit wandelen en je kind bepaalt waarheen. Dus links, rechts, stoppen, omkeren, alles mag. Kind bepaalt, jij volgt. Of: je kind doet iets, jij doet het na, kind doet weer iets, jij doet het weer na, etc. Of: het kind gooit de wasmand om en jij legt alles weer in, het kind gooit de mand weer om een jij ruimt weer op, kind gooit de wasmand weer om, etc.

De belangrijkste voorwaarden zijn:
- het kind mag helemaal zelf bepalen.
- het kind bepaalt dus ook wanneer het spelletje afgelopen is, niet jij!! Anders is het schijn-macht.

Een kind geeft de hele dag door aanleiding voor dit soort spelletjes op allerlei verschillende thema's en als je ervoor openstaat, kun je die gelegenheden pakken die jou uitkomt. In het begin kan het misschien voor je gevoel eindeloos duren voordat het spelletje over is, maar als je dit soort dingen maar geregeld doet, merken ze dat de ruimte er is en zullen ze op andere momenten juist jou meer volgen.

Oh ja en het voorbeeld van de stad: ik snap heel goed de keuze hand of dragen, want je kind moet gewoon veilig zijn. Dat is wat het is. Maar veel mensen geven kinderen gereguleerde keuzes: "Wil je je blauwe of je rode broek?" En dat kan voor de keuzes heel handig zijn, maar kinderen die op zoek zijn naar meer autonomie, voelen natuurlijk haarfijn aan dat het eigenlijk niet echt zeggenschap is. Mijn kind gilde dan ALLEBEI NIET!!! Dus die kiest bv. al sinds 1,5 dagelijks haar eigen outfit. 

Regendrup. schreef op 01-05-2022 om 18:54:

[..]

Nog geen tijd voor gehad om me daar echt goed in te verdiepen! Ben wel heel benieuwd!

Maar bijvoorbeeld vandaag: rondje stad. Mevrouw luistert totaal niet, de keus was aan de hand of ik draag je. Want het is druk en anders raken we je kwijt. Of ze loopt heel eigenwijs door zo'n winkel en komt absoluut niet mee wanneer we weer naar een nieuwe winkel gaan.

Wil ergens niet naar binnen, of juist niet meer weg. Bij een winkel werd ze hysterisch. Later bleek dat ze geplast had, maar dan is ze niet meer in staat om dat te communiceren. Even later in de auto is ze dan weer heel boos, geen idee hoezo. Ontprikkelen misschien?

Maar van dit soort dingen heeft niemand serieus last hè. Zou ik dus ook echt niet mee zitten. Tenminste, voor mezelf wel want het is gewoon ongezellig als je kind loopt te bokken, maar een ander loopt er vrolijk langs en kijkt er niet eens naar joh. Dat kan je echt loslaten. Zo lang je kind niet de boel bij elkaar schreeuwt in bv een restaurant, of op een andere manier anderen echt tot last is: relax.