Herhaaldelijk kritiek op kind

Ysenda schreef op 20-02-2023 om 07:59:

[..]

Elphisto: dat was bij ons op die leeftijd ook zo. Ze zijn fijn opgedroogd.

Dus zeker niet simpel bedacht.

Enne je hoeft niet alles 1 op 1 mee te maken toch voor je mag reageren? Haal er uit waar je wat aan hebt. Tjonge zeg, altijd zo'n kort lontje en agressief?

Ik zeg ook niet dat dat later wel weer bij kan trekken. Maar voor nu is die vriendschap wel een stuk meer bekoeld. Omdat we er beide als stel niet zon zin in hebben om de hele dag politie agent te spelen.

Agressief? Waar maak je dat op uit? 

Elpisto schreef op 20-02-2023 om 07:21:

[..]

Ja en jij denkt dat wij dat niet snappen? God wat simpel gedacht weer zeg. Gaat er nou nooit eens een lampje branden dat een situatie die jij mee maakt misschien niet 1 op 1 vergelijkbaar is?

Het gaat hier over kinderen van een jaar of 6, die elkaar compleet naar het leven staan. We gingen zelfs samen op vakantie. Die 2 bij elkaar = binnen 3 minuten eentje het gezicht open liggen van het krabben, of zoals de laatste keer: binnen 2 min lag mijn zoon onder aan de trap. Dan kun je wel lekker " die vriendschap loskoppelen" maar je ziet elkaar een stuk minder als je elke keer oppas zoeken moet voor je kinderen. Het gaat hier dus niet over jongvolwassenen die elkaar prima kunnen negeren.

Ik zou me wel zorgen maken om 2 zes jarigen die elkaar binnen enkele minuten fysiek aanvallen als ze in dezelfde ruimte zijn. Je kan prima geen vriendjes zijn of niet samen spelen maar dit is wel heel extreem gedrag. Het minste wat je kan verwachten is dat ze elkaar gewoon kunnen negeren. Op school zitten er toch ook wel kinderen die ze niet zo leuk vinden en daar moeten ze ook de hele dag bij in de buurt zitten. 

Temet schreef op 20-02-2023 om 08:36:

Fem78, je kan natuurlijk bij een volgende negatieve opmerking een keer met gespeelde verbazing liefjes vragen "Goh, waarom heb je eigenlijk zo'n hekel aan mijn kind?"
De verhoudingen zijn daarna vermoedelijk wel definitief verpest.

Als je de boel liever niet opblaast, lijkt negeren en uit de weg gaan mij ook de enige mogelijkheid. En zoals iemand al opmerkte: straks zit je zoon op school en houdt dit vanzelf op. Nog even die negeerstand volhouden dus.

Nou, bij ons begon het toen pas. Het is verstandig hier een modus voor te vinden. Genoeg tips hier denk ik.  

Maar het is een vriendin van een vriend van je man? Dus een verre kennis, of hoe moet ik dat lezen? Waarom zou je mensen die je alleen via via kent zo vaak moeten spreken? 

Ik zou niet terug gaan vitten op haar kind. Hou de eer aan jezelf. Daarmee voel je jezelf beter en raak je haar wrs het meest. Bijv als ze nog eens klaagt over jouw kind op de opvang: "goh ja, dat zei je laatst idd ook. Ik maakte me daar wel zorgen over, dus ik heb het er met de leidsters over gehad. Maar die zien geen probleem bij mijn Piet." 

Als je dan toch een steek wil geven "ik vind het belangrijk als ik aanwijzingen heb dat het niet goed gaat met Piet dat direct aan te pakken ipv er alleen over te praten. Maar gelukkig gaat het Prima met hem. Misschien wel goed als jij over jouw Kees hulp vraagt aan de leiding? Want ja, als er met Piet niks speelt en Kees heeft het kennelijk wel moeilijk dan is er mss met Kees iets niet goed? Ik zou me daar wel zorgen om maken als ik jou was. Heb je er al eens  navraag naar gedaan? Zou heel jammer zijn als jouw Kees niet de hulp krijgt die hij nodig heeft omdat jij dacht dat Piet het probleem was. Dus gelukkig weet je nu dat je het iig niet bij Piet moet zoeken. Sterkte hè"

Kyana schreef op 20-02-2023 om 10:46:

[..]

Ik zou me wel zorgen maken om 2 zes jarigen die elkaar binnen enkele minuten fysiek aanvallen als ze in dezelfde ruimte zijn. Je kan prima geen vriendjes zijn of niet samen spelen maar dit is wel heel extreem gedrag. Het minste wat je kan verwachten is dat ze elkaar gewoon kunnen negeren. Op school zitten er toch ook wel kinderen die ze niet zo leuk vinden en daar moeten ze ook de hele dag bij in de buurt zitten.

Ja wij weten ook niet zo goed wat dat is. Vanuit onze kant herkennen we dat in elk geval niet, zoon heeft op school of thuis niet dit soort incidenten. Maar met hem is het echt altijd raak. Inmiddels wel weer 2 jaar geleden, dus het zou best dat ze nu een leeftijd hebben dat ze die modus zouden kunnen vinden. 

Maar op vakantie was het echt hel. Die andere krabte onze zoon echt helemaal open. Was echt niet leuk meer. 

Hij is bijna 4 zeg je, dus volgend jaar gaat hij waarschijnlijk naar school? Nieuwe klas, nieuwe vriendjes... de wereld gaat steeds meer open.
Wat ik ermee wil zeggen: op dit moment drukken de vriendin-van-de-vriend-van-je-man en haar zoon nog een grote stempel op de sociale omgeving van je kind, en daarmee op jou. Dat wordt echt steeds minder als er (zo te zien) geen match is.
Spreken jullie als gezinnen onderling ook vaak af? Dat zou ik dan zelf wel zoveel mogelijk afbouwen als het je echt stress oplevert. Laat je man lekker met zijn vriend iets gaan ondernemen. Daar hoeven geen vrouwen/vriendinnen en kinderen bij.

rutiel schreef op 20-02-2023 om 13:04:

Hij is bijna 4 zeg je, dus volgend jaar gaat hij waarschijnlijk naar school? Nieuwe klas, nieuwe vriendjes... de wereld gaat steeds meer open.
Wat ik ermee wil zeggen: op dit moment drukken de vriendin-van-de-vriend-van-je-man en haar zoon nog een grote stempel op de sociale omgeving van je kind, en daarmee op jou. Dat wordt echt steeds minder als er (zo te zien) geen match is.
Spreken jullie als gezinnen onderling ook vaak af? Dat zou ik dan zelf wel zoveel mogelijk afbouwen als het je echt stress oplevert. Laat je man lekker met zijn vriend iets gaan ondernemen. Daar hoeven geen vrouwen/vriendinnen en kinderen bij.

Er staat zelfs een vriendin van een vriend van man. Ik lees dat niet als de partner van een vriend en hun kind, maar als een vage via via via kennis die ze wel eens tegenkomt op feestjes en de opvang. En die vage kennis geeft als reden dat haar zoontje niet met kind van to wil spelen aan dat dat aan kind van to ligt. 

Vraag me dan trouwend wel af waarom ze daar een verklaring voor moet geven? Heeft to gevraagd om af te spreken? Wil zij graag dat de kinderen samen spelen? Kind van to is bijna 2 jaar ouder, dus dat lijkt me sowieso niet werken. Op die leeftijd maakt dat heeel veel verschil.

TO, je zegt: Ik kan het moeilijk van me afzetten en ben bang dat het de relatie met mijn kind beinvloed. 
Is dat omdat je daardoor meer gespannen op het gedrag van je zoontje let? 

Dan nog, als je geen zin hebt in haar kritiek, zeg je dat toch tegen je partner. Ik heb geen zin in het gezever van X over ons kind, dus ik blijf met hem thuis en ga iets leuks doen.

rutiel schreef op 21-02-2023 om 13:39:

[..]

Dank voor de correctie, dat had ik helemaal niet gezien! Maakt de band inderdaad nog veel losser (en haar mening daardoor minder belangrijk).

Jullie trekken wel hele grote conclusies uit één woordje  

Fem reageert op de vraag of ze ook als stelletjes met elkaar afspreken, met: 'Zomers, als er veel te doen is meer dan in de winter. In de zomer zijn er ook vaak veel andere stellen bij en is het ook makkelijker elkaar uit de weg te gaan'. 

Ik vind het dus nogal makkelijk gesteld als je zegt dat je de mening van iemand waar je niks mee hebt, makkelijk naast je neer zou moeten kunnen leggen. Wanneer je een paar uur door moet brengen met iemand die zo onaardig doet, is dat echt niet makkelijk. 

Tijd dus om aan te geven dat je geen trek meer hebt in afspraken waarbij je deze dame moeilijk kan ontlopen of zelfs 1:1 met haar opgescheept zit. Je man kan ook prima zonder jou naar zijn vriend(en). En laat hem dan gezellig jullie kind meenemen. Met een ballon 

Hoe kleiner de kinderen hoe groter twee jaar leeftijdsverschil is. En dan is jouw kind in haar ogen een grote jongen die die de hare zomaar omver kan lopen. Een kind van 4 loopt natuurlijk veel beter dan een kind van 2. Misschien is ze heel beschermend, om welke reden dan ook, naar haar kind. En soms zijn vrouwen ook wel eens jaloers (ook wel eens meegemaakt). 

Je kan haar zeggen dat zij deze dingen op het kinderdagverblijf kan bespreken maar dat jij hebt gehoord dat het er lief en fijn aan toegaat met die twee, alles wat je mag verwachten van kinderen van deze leeftijden. Je herkent de situatie niet. Je kan haar ook vragen wat nu het probleem is want je snapt het niet en zo leuk om het te horen is het ook niet. En een beetje afstand nemen. Misschien komt ze tot een beter inzicht over een paar jaar. Afscheidnemen van hen als kennissen/vrienden kan altijd nog. Als ze bijdraait, en je hebt contact kunnen houden, is zo'n vriendschap heel waardevol.