Baby keihard van bed gevallen
Goedemiddag mama’s
Mijn dochtertje van 13 maanden. Is dinsdagochtend van onze bed gevallen. Ik ben namelijk die week daarvoor lelijk gevallen op mijn stuitje dus ik dacht toen ze wakker werdt & een poep luier had, verschoon ik haar wel een keer op mijn bed hoef ik niet te bukken. (Wij hebben geen commode meer omdat ik hier dus bang voor ben)
De billendoeken lagen letterlijk achter mij & ik draai me letterlijk 1seconde om & ze duikt gewoon vollop naar beneden. Ik zit al dagen te huilen omdat ik mijn zo’n slechte mama vindt. Ik had direct om 8 uur de huisarts gebeld voor advies. K moest opletten op spugen/sufheid/eetlust. Maar dat niet het geval. Toch hele erge onzekerheid die dag over een hersenbloeding of schade want ze heeft een flinke hematoom op haar voorhoofd. Later die avond toch hele dikke ogen. Toen direct naar de HAP gegaan. En die zeiden direct is niks aan de hand ook omdat ze gewoon goed liep & druk was.
Volgende dag sliep ze eigenlijk de heledag. Dus toch maakte ik me weer zorgen. En belde de volgende dag mijn eigen huisarts voor geruststelling over dat ze ineens zo moe is. Nou naar hele discussie met de assistente aan de telefoon mocht ik toch langskomen. (Ze zei dat alles gewoon goed was) eenmaal bij de huisarts is ze nog een x nagekeken & hij dacht toch aan een lichte hersenschudding vanwege moeheid. & vertelde dus dat ze een hematoon heeft met vocht en bloed op haar voorhoofd. Die gewoon met 2 weken weg moet slinken. Nu zijn we bijna al een week verder & mij ik mij nog steeds erome zorgen. Ook omdat ze sinds die klap geen mama meer zegt & ook niet meer klaar. Ineens zegt ze heledag die die die die die of baby. Ene kant is gedrag toch anders qua praten ofzo. Maar ze speelt wel heel veel en doet nog steeds haar zelfde routines. Dus Toch ergens knaagt het heel erg aan mij of ze schande heeft. Iemand ervaring? Ook met een hematoon? Mijn schuldgevoel is echt zo erg dat ik alleen maar wil huilen. Ik wil namelijk niet alweer de huisarts zo snel bellen, vooral omdat die rare vragen vroeg met wie ik woon etc.
Liefst een bezorgde mama
Dit gebeurt iedere ouder 1x. Je schrikt je dan rot en je voelt je megaschuldig. Dat is begrijpelijk.
Je bent geen slechte moeder maar een mens van vlees en bloed.
Houd het goed in de gaten en bel de huisarts als je je zorgen maakt.
Begrijpelijk dat je je zorgen maakt, maar het kan iedere ouder gebeuren. Het is pure pech en dat maakt jou echt geen slechte moeder. Wees mild en lief voor jezelf en jouw kind. Sterkte!
Ja echt logisch dat je je zo voelt. En echt iedere ouder maakt wel een keer zoiets mee. Zo ben ik met het hoofd van mijn zoontje een keer tegen de deurpost aangelopen. Voelde me ook verschrikkelijk maar ongelukjes gebeuren. Mijn neefje is ook toen ik ging oppassen van de commode gedoken. Echt erg schrikken. Dikke knuffel, tranen weg oké.
Het lijkt me niet helemaal gezond om zo over- emotioneel te reageren om dit toch vrij alledaagse incident. Alledaags, omdat het vrijwel iedereen die kinderen heeft een keer overkomt. Je schrikt, voelt je even schuldig, kind wordt indien nodig gecheckt door een arts, niets aan de hand, je besluit om voortaan beter op te letten en dat was dat.
Ik vind het zorgelijk dat je je kind zo onder een vergrootglas legt, en vooral dat het schuldgevoel bij jou zo groot is dat je alleen maar wilt huilen. Je kind wat meer in de gaten houden de eerste dagen is logisch, maar nu koppel je er allerlei dingen aan die er waarschijnlijk niets mee te maken hebben en benaderd daarmee in ‘paniek’ weer een arts terwijl je kind meerdere keren is nagekeken en gezond is verklaard. Het probleem lijkt eerder bij jouzelf en je gemoedstoestand te liggen dan bij je kind.
Geloof de professionals en probeer er wat kalmer in te staan. Je kind gaat nog heel vaak vallen. Het hoort erbij.
Het is nu meer dan 24 uur later en er zijn complicaties opgetreden, dan mag je er vanuit gaan dat ze er niets van overhoudt. Dat ze nu even geen mama meer zegt, daar kan je niets uit aflezen.
Snap heel goed je zorgen en ook je schuldgevoel. De val van bed was een relatieve hoogte, van een commode is een stuk hoger. Mijn oudste is als baby van de commode gevallen, terwijl ik altijd heel goed opletten en nooit wegliep. Maar inderdaad een beweging en ze lag op de grond. Ontzettend schrikken, maar gelukkig zonder gevolgen. Voelde me ook ontzettend rot.
Je bent geen slechte moeder! Ik hoop dat het met het slinke van de hematoom, ook je zorgen wegslinken en je weer lekker gaat genieten van je lekkere bewegelijke drukke dochtertje.
Met 13 maanden is het geen baby meer, maar een dreumes 
Ik snap je zorgen en het is goed dat je het medisch hebt laten checken. Maar qua big emotions ben ik het wel eens met Zonne2017. Op basis hiervan al dagen huilen en jezelf een slechte moeder vinden is wel zorgelijk. Speelt er meer?
alhambra schreef op 04-12-2023 om 13:06:
Dit gebeurt iedere ouder 1x. Je schrikt je dan rot en je voelt je megaschuldig. Dat is begrijpelijk.
Je bent geen slechte moeder maar een mens van vlees en bloed.Houd het goed in de gaten en bel de huisarts als je je zorgen maakt.
Of 2x 
Mijn dochter viel met ruim 2 maanden van het bed in de camper toen ik mijn drager vast maakte. Direct naar het ziekenhuis en gecheckt maar niks aan de hand gelukkig.
Ik dacht dat gebeurt me nooit meer. Ongeveer een jaar later viel ze uit haar autostoeltje in dezelfde camper, die ik zelf niet vast had gemaakt 
Nu heeft ze af en toe een gekke bui en wijt ik dat maar aan dat ze twee keer op de hoofd is gevallen 
TS ik snap heel goed je schuldgevoel, maar het gaat over en eigenlijk zie je zelf ook niks geks meer aan haar gedrag. Ze is levendig, doet haar ding. En als ik het goed begrijp heeft ze een bult/blauwe plek op haar hoofd? Die zal ze nog wel vaker krijgen, want dit is niet de laatste keer dat ze (hard) valt.
Heb vertrouwen in de professionals en relax, ik zou me wel zorgen maken als ze juist erg stil is, nog steeds heel veel slaapt en/of bijv overgeeft.
En jezelf niet blijven straffen, dit overkomt bijna iedereen wel een keer
13 maand en van een bank of dit geval bed vallen is normaal 😇 zou ik zeggen.
hier 3 kinderen en ze zijn inmiddels volwassen. Dus het komt goed .😜
Lieveheersbeest schreef op 04-12-2023 om 14:37:
Met 13 maanden is het geen baby meer, maar een dreumes
Ik snap je zorgen en het is goed dat je het medisch hebt laten checken. Maar qua big emotions ben ik het wel eens met Zonne2017. Op basis hiervan al dagen huilen en jezelf een slechte moeder vinden is wel zorgelijk. Speelt er meer?
Jullie hebben gelijk! Het doet me goed om dit te lezen. Nee er speelt niks. Denk ook omdat mijn vader (opa) dagelijks eraan herinnert dat het hem nooit zou overkomen. Hij piept al als ze verkouden is. Maargoed jullie hebben gelijk ze doet eigenlijk voor de rest alles voorheen.
sorry dreumes bedoel ik geen baby😂
Anoniemrfl283 schreef op 04-12-2023 om 15:37:
[..]
Jullie hebben gelijk! Het doet me goed om dit te lezen. Nee er speelt niks. Denk ook omdat mijn vader (opa) dagelijks eraan herinnert dat het hem nooit zou overkomen. Hij piept al als ze verkouden is. Maargoed jullie hebben gelijk ze doet eigenlijk voor de rest alles voorheen.
sorry dreumes bedoel ik geen baby😂
Ja, maar dat is de taak van Opa's, mijn zoon heeft er ook zo een. Zelfs in het klimpark op het kleuterparcours mocht zoon niet klimmen. Let wel, zoon was toen 10 en al jaren motorisch zeer sterk.
Anoniemrfl283 schreef op 04-12-2023 om 15:37:
[..]
Denk ook omdat mijn vader (opa) dagelijks eraan herinnert dat het hem nooit zou overkomen.
Hem zijn ongetwijfeld andere dingen overkomen. Ik zou hem ff helpen herinneren dat hij ongevraagde meningen en advies voor zich mag houden. Kan jij tenminste ook door 
Heb je op je kop gekregen van je vader? Laat je niet gek maken, TO!
De beste stuurlui staan toch altijd aan wal? Geen enkel kind groeit op zonder vallen en weer opstaan. Ongelukjes gebeuren, dat hoort bij het leven.
Wat kan je je dan rot voelen hè.
Hier vijf kinderen en allemaal hebben ze wel eens iets gehad.
Weet je, het is pas erg als je je er niets van aan had getrokken. We zijn allemaal mensen en we maken allemaal fouten.
Een hematoom op de schedel is juist wel okay, dan ontstaat de zwelling bovenop het hoofd en niet erin.
Mijn zoon viel eens van de commode toen ik iets opgeraapte dat op de grond viel. Gelukkig wel op mijn rug. Toen ie 14mnd was viel ie van de bank met zijn hoofd op een tafel (hij ging op de bank staan).
Mijn oudste dochter had een velletje tussen haar rits
Mijn middelste gaf ik per ongeluk een kopstoot, ze heeft ook eens een lamp op haar hoofd gehad
Mijn vierde een vinger tussen de deur, deed hem ook nog eens nog een keer dicht omdat ie niet goed dicht ging.
De vijfde glibberde eens uit mijn handen toen ik haar in bad deed. Die ging kopje onder.
Geloof die opa maar niet. Die oudjes zijn allemaal alles van de kindertijd van hun kinderen vergeten. Hier een oma die beweerde dat haar kinderen nooit drift- of buien hadden. Right.
Dit overkomt iedereen. Ik heb eens in de vinger van mijn baby (drie maanden) geknipt. Bloeden dat het deed. En ik vond dat knippen altijd al zo eng.
Beide kinderen zijn meerdere keren gevallen. Bed en commode. Ik grap altijd dat ze een ingebouwd helmpje (= hersenpan) hebben.
En als ze groter worden, dan wordt het nog erger. Dan is het niet eens jouw schuld, maar die van een ander. Of vallen ze uit het klimrek. Het is eng en ook verdrietig, maar het hoort erbij.
Op het viva-forum heb ik eens een heel grappig topic gelezen over de vraag wat mensen hun kind hadden aangedaan (per ongeluk natuurlijk). Heb ik erg om moeten lachen. De leukste/ergste: iemand die in Frankrijk kinderlimonade had gekocht en zulke brave kinderen had opeens. Daar zat dus drank in.
Even denken: ik heb mijn fiets met jongste van drie achterop om laten vallen. En van schrik werd ik kwaad op het kind. (Die gelukkig niets had.) Een collega van mij zei altijd 'ontaarde moeder zijn went'. Vind ik een mooie slogan.