Zomervakantie met baby
Hoi allen,
wij zijn bezig met het plannen en boeken van onze zomervakantie. We willen graag twee weken op vakantie en zitten er nu aan te denken om naar Kroatië te gaan. Onze zoon is dan net 1 jaar oud en de bestemming waar we heen willen is ongeveer 14 uur rijden. dit willen we in twee dagen doen.
het is onze eerste vakantie met kind en we zijn gewend om echt die hard alle bezienswaardigheden af te gaan. We snappen dat dit met een jong kind niet zo intensief kan en daarom willen we twee weken in het zelfde huisje blijven en vanuit daar een aantal keer een stad of bezienswaardigheid bezoeken. Met tussendoor ook rustdagen. We twijfelen alleen heel erg of we het ons zoontje nu al aan kunnen doen om zolang en ver met hem te gaan rijden. Misschien beter een bestemming dichtbij huis?
wat zijn jullie tips en/of ervaringen?
Gingergirl schreef op 29-01-2023 om 08:59:
[..]
Is natuurlijk per kind verschillend, maar als ze nog zo jong zijn kijk je wel naar de behoefte van het kind. Een dreumes van 1 of 2 jaar heeft er nog niks aan om telkens in de buggy of draagzak te moeten zitten omdat ouders zo graag willen wandelen of dingen willen bezichtigen. Zwemmen of lekker in een zandbak klooien past dan beter en daar hoef je niet uren voor te rijden. Hoe mooi zo'n land ook is, vaak hebben ze daar meer aan als ze wat ouder zijn. En kan je kind tegen de warmte, mijn ouders namen mij mee toen ik 1 jaar was naar portugal met de auto waar het 42 graden was; ik schijn 3 weken gekrijst te hebben dus het jaar erna werd het centerparcs Limburg en dat ging uitstekend. Die van mij vinden in de auto zitten zo wie zo niks als het langer dan een uur duurt dus zulke lange ritten deed ik ze niet aan toen ze zo klein waren. Maar ik ken er genoeg die het wel doen, ieder zn ding.
Je moet idd wel wat meer plannen. Maar bij een wandeling zaten ze enthousiast rond te kijken/wijzen om vervolgens in de rugzak in slaap te vallen. Tegen de tijd dat ze weer wakker waren was het lunchtijd. En dan zorgde we voor een lunch plek waar ze lekker konden rondscharrelen. We plande de activiteiten dus bewust tijdens de slaap momenten. Vanaf einde middag bleven we op de camping en was het dreumes tijd. Dat betekende dus wel continue achter een ondernemende dreumes aan rennen.
Wat dat betreft zie ik het verschil niet helemaal (op een lange rit de eerste dag na). Want als je dichtbij huis blijft ga je ook niet de hele dag op de camping hangen. Ook dan heb je het na een uurtje zwembad of zandbak wel gehad en ga je wat anders doen. Dan ga je ook wandelen, fietsen oid. En dan ga ik persoonlijk liever naar de plek die we zelf leuk vinden. Juist omdat het je dreumes geen sier interesseert waar ie is. Als m'n kinderen die lange rit niet hadden getrokken waren we vanaf dag 1 in het roadtrip ritme gaan reizen. Behalve de eerste rit rijden we tijdens de vakantie ergens tussen de 2 a 3 uur naar de volgende bestemming. Wij merken dus juist pas nu ze wat ouder zijn dat er wat andere behoeftes onstaan. Waarop we onze reizen wat aanpassen.
Ons kind kan slecht tegen warmte. Ze liep ook nog niet toen ze net één was. Hele makkelijke leeftijd, maar musea en restaurants vonden we toch tricky. Als we echt en stedentripje wilden, lieten we dochter logeren voor een weekend. Wandelen deden we wel veel in die tijd met haar. En speeltuintjes, iets met water, dat kon ook minder ver van huis.
Ik denk dat ik Kroatië met de auto nu nog niet zou zien zitten.
RaSa schreef op 29-01-2023 om 00:32:
Oprechte vraag aan iedereen die zegt: het kind heeft er nog niets aan. Waarom ga je op vakantie als je dat denkt. Ik denk dat er geen enkel kind van 1 denkt: Ik wil op vakantie. Ook niet in Nederland. Je gaat toch op vakantie omdat je dat zelf wil? Waarom zou je het opeens anders doen als je een kind krijgt? In mijn ogen kun je dan maar beter kiezen voor iets wat je zelf leuk vindt. En dan heb wellicht mazzel zoals ons en gaat het goed. Of niet en weet je dat alvast voor de volgende keer. En dan natuurlijk wel elk jaar goed kijken naar de behoeftes die je kind inmiddels heeft ontwikkeld.
Ik ben het met je eens, ik ging ook echt niet voor mijn kind op vakantie, maar ik ging voor mijn eigen rust dus ook echt niet 20 uur met een huilend kind in de auto of een paar uur op een vliegveld en dan in een vliegtuig. Dus dan liever even wat dichterbij, maar iedereen relaxt, dan 2 reisdagen heen en terug afzien voor het buitenland.
Maar goed er zijn ook kinderen die super relaxt zijn in de auto en dan had ik inderdaad lekker gedaan waar ik zelf zin in had.
Kind 1 kon prima met 9 maanden 2 dagen reizen in de auto. Kind 2 vindt dat nu nog steeds verschrikkelijk.
Bij allebei zat ik overigens achterin naast de maxicosi.
Bijtje82 schreef op 29-01-2023 om 11:19:
Ik vind persoonlijk dat veel ouders zich soms veel te druk maken. Als ik om me heen zie wat mensen allemaal onnodig meeslepen. Dat heb ik nooit gedaan. Qua eten voor onderweg misschien wat knijpfruit, deinken en een koekje. En voor ons een thermos koffie.
Wij hadden hooguit twee koffers met z'n vijven.
Als ik straks met de kinderen op vakantie ga, dan krijgen ze allemaal hun eigen rugzakje mee met kleding. We gaan 10 dagen weg en heb alleen handbagage geboekt.
Dit doen sommige ouders ook als ze alleen ergens op bezoek gaan :') hele volksverhuizingen
De eerste keer dat wij met een baby op vakantie gingen, was de baby ongeveer 11 weken. Ik was de bv nog aan het afbouwen. We (toenmalige echtgenoot en ik) hadden ook mijn schoonzusje mee, in een grote auto en voor de vakantie hadden we een dakkoffer gehuurd omdat we anders alle spullen niet mee konden krijgen. Babybadje, Aankleedkussenhoezen, luiers, Nutrilon, dekentjes, speelgoed etc.
De eerste keer op vakantie met baby 2 had ik wel de flesvoeding mee, 10 luiers voor de eerste dagen, een paar kleine speeltjes en verder niets.
RaSa schreef op 29-01-2023 om 11:30:
[..]
Je moet idd wel wat meer plannen. Maar bij een wandeling zaten ze enthousiast rond te kijken/wijzen om vervolgens in de rugzak in slaap te vallen. Tegen de tijd dat ze weer wakker waren was het lunchtijd. En dan zorgde we voor een lunch plek waar ze lekker konden rondscharrelen. We plande de activiteiten dus bewust tijdens de slaap momenten. Vanaf einde middag bleven we op de camping en was het dreumes tijd. Dat betekende dus wel continue achter een ondernemende dreumes aan rennen.
Wat dat betreft zie ik het verschil niet helemaal (op een lange rit de eerste dag na). Want als je dichtbij huis blijft ga je ook niet de hele dag op de camping hangen. Ook dan heb je het na een uurtje zwembad of zandbak wel gehad en ga je wat anders doen. Dan ga je ook wandelen, fietsen oid. En dan ga ik persoonlijk liever naar de plek die we zelf leuk vinden. Juist omdat het je dreumes geen sier interesseert waar ie is. Als m'n kinderen die lange rit niet hadden getrokken waren we vanaf dag 1 in het roadtrip ritme gaan reizen. Behalve de eerste rit rijden we tijdens de vakantie ergens tussen de 2 a 3 uur naar de volgende bestemming. Wij merken dus juist pas nu ze wat ouder zijn dat er wat andere behoeftes onstaan. Waarop we onze reizen wat aanpassen.
Nou ik zelf sliep als kind vanaf dat ik een jaar was al niet meer overdag of in de auto/ buggy etc. En mijn kinderen idemdito; uitstekende slapers 's nachts maar overdag sliepen ze niet hoor.
Als mijn vader mij vroeger in een fietsstoeltje of zo'n rugzak / draagzak deed gilde ik de hele wereld bij elkaar en mijn kids zijn precies hetzelfde; die willen niet vast zitten en alleen maar kunnen kijken, die willen spelen. Autostoel of buggy ging redelijk voor een uurtje en dan moest ik er echt uit. Nu zijn mijn kinderen groter en is de auto beter uit te houden voor ze en lopen ze natuurlijk zelf. De eerste jaren toen ze nog heel klein waren bleven we wel meer op de camping/ vakantiepark, zwemmen/ speeltuin/ spelen konden ze zich de hele dag mee vermaken, wandelen of fietsen vonden ze toen echt niks aan dat was alleen maar gebrul. Dat gaf ook niet want met kinderen die overdag niet slapen ben je druk genoeg dus lekker een boek lezen was prima ontspanning. We hebben ons altijd heerlijk vermaakt en die verre landen en bezienswaardigheden lopen niet weg. Nu zijn de vakanties weer anders natuurlijk, elke leeftijd heeft andere behoeftes.
Aviendha schreef op 29-01-2023 om 13:52:
[..]
Dit doen sommige ouders ook als ze alleen ergens op bezoek gaan :') hele volksverhuizingen
Ja precies. Ik snap dat echt niet.
Mensen die hier op visite komen met hun kinderen en allerhande snacks en speelgoed meeslepen. Hallo! Ik heb drie van die kuikens rondlopen, je kind komt echt niet tekort hoor.
Nou dat ook, verre/ruige bestemmingen lopen niet weg. Die kunnen over een x aantal jaar wel weer, tenzij je verwacht tegen die tijd zelf minder goed van gezondheid zult zijn.
Het is vaak lastig om in te schatten wat wel/niet goed werkt bij jonge kinderen. Het kan allemaal prima verlopen maar het kan ook zijn dat slapen en zo heel lastig gaat.
Mijn ervaringen zijn over het algemeen wel goed.
Wat betreft autorijden hangt het erg van het kind af. Als ze goed in de auto slapen is het wel makkelijker. Met mijn oudste kinderen reden we vaak tussen Zuid-Frankrijk/Italië en Nederland. Zij sliepen goed in de auto. We deden altijd een groot deel van de rit 's nachts want dan sliepen ze toch wel. Dan gingen we aan het begin van de avond op weg en dan waren we 's ochtends al een heel eind. Dan een lange pauze met spelen en dan hoefden we nog maar een paar uurtjes. Dat hielden ze dan wel vol.
Of we deden de rit in een paar dagen wat ik altijd heel gezellig vond omdat je dan ook van alles ziet,
Met de jongste als baby en peuter op vliegvakantie geweest en geen lange autoritten omdat we de schoonfamilie bezochten. In het het vliegtuig kan je natuurlijk zelf je met de kinderen bezig houden en dat is wel relaxed. Nadeel is dat je niet zomaar ergens kan stoppen. Toch is een vliegvakantie gemiddeld wel iets relaxter dan een lange autorit.
In de corona tijd minder ver weg geweest dus ook geen lange ritten en inmiddels zijn de jongsten ook weer wat groter.
De laatste autovakanties die we hebben gehouden heb ik een route uitgestippeld en hebben we elke dag maar een dagdeel gereden. Een rondtrekvakantie maken met de auto kan prima, zeker als je niet ver gaat elke dag. Met wagenzieke kinderen is het natuurlijk wel echt een beproeving; zeker als ze nog zo klein zijn.
Mijn oudste kinderen waren heel makkelijk en vonden alles altijd wel leuk. Mijn dochter had wel altijd veel behoefte om rond te rennen en te spelen maar dat was altijd wel te regelen. Verder kon je ze eigenlijk heel makkelijk overal mee naar toe nemen.
Mijn jongsten zijn wat lastiger maar de baby/peuter jaren vielen tijdens de corona tijd dus we zijn sowieso minder vaak/lang weggeweest. Nu zijn ze kleuters dus dat is al weer een stuk makkelijker.
Onze zoon was altijd gemakkelijk met autorijden, beetje babbelen, boekje lezen, slapen. Alleen 's nachts rijden was één keer, nooit meer.
Om 02:00 uur stonden we op een benzinestation bij Maastricht koffie te drinken en wilden we luciferstokjes om onze ogen open te houden. Zoon had de afgelopen 4 uur geen oog dicht gedaan en liep vrolijk rondjes te rennen.
Hij was gezellig in de auto, dat dan weer wel.
Ben je bekend met Kroatie? Het is er prachtig, heel heet en -ben er één keer geweest- in mijn ervaring niet het meest vriendelijke, tolerante, makkelijke volk dat er bestaat. Ik zou eerder zeggen trots en heet geblakerd.
Wij hadden gelukkig een vriend die uit de regio kwam en, met wat moeite, communiceerde en vertaalde want haast niemand spreekt er engels. Ook onze vriend liep op eieren om de klemtoon van sommige woorden of de keuze van sommige woorden te vermijden ivm het nationale oorlogstrauma. Want vergevingsgezind of begripvol, kan ik nu ook niet echt zeggen. Hoe de politie er rondliep vond ik er ook best apart (steroïden icm testosteron op twee benen).
Hier met een 6 maanden oude tweeling ongeveer 1430 kilometer gereden (Zuid-Frankrijk) en dat ging meer dan prima. Volgens mij een uur of 6 in de avond vertrokken. Dat beviel prima, kids direct in slaap en dat is bijna de gehele reis zo gebleven. De laatste 400 km waren de volgende dag wel overdag, en daar zijn we gewoon om de 2 uur even gestopt, of als 1 van de kleintjes er even niet zo veel zin in had. Gewoon lekker relaxed een mooie parkeerplaats uitzoeken en lekker picknicken en ravotten. Daarna weer in de auto, sliepen ze weer.
Maar goed, dat verschilt natuurlijk per baby.
Zoals je kunt lezen is het niet te voorspellen, want ieder kind is anders. Met het ene kind kan het wel, met een andere is het geen succes. En dat ligt echt niet (alleen) aan opvoeding en gewenning.
Wij zijn met de oudste één keer gaan vliegen (griekenland) toen nr 2 op komst was om nog één keer dit te kunnen doen voor lange tijd.
Daarna pas weer naar het buitenland toen de jongste (nr 3) 3 jaar oud was.